'I, I wish you could swim. Like the dolphins, like dolphins can swim. Though nothing, nothing will keep us together. Oh we can be Heroes, just for one day. We can be Heroes.'
Uut 'Heroes' van David Bowie.
Vond het een sympathieke man. Joost Zwagerman. Joost mag weten wat hem bezielde. Hij vertelde een week voor zijn zelfgekozen dood nog aan een journalist van HP / De Tijd dat zelfmoord een No-Go-Area voor hem was. Toch betrad hij deze ruimte en zag blijkbaar geen uitweg meer. Hij leed aan een ziekte, aan een reumatische aandoening. De ziekte van Bechterew, een ontstekingsreuma. Toen ik het 's morgen las op de I-pad ging er toch een lichtelijke schok door mij heen. Ik vond het een aardige man, luisterde graag naar zijn college's bij de Wereld Draait Door als hij bevlogen sprak over zijn geliefde kunst. Op school had ik enkele boeken van hem gelezen. Vals Licht bijvoorbeeld. Hij deed mij altijd aan iemand denken, maar ik weet zo-even niet aan wie. Heb ik ook met Jeroen Krabbé. Maar blijkbaar was hem voor de koek op. Ik zal niet meer zeggen dat ik mensen die zelfmoord plegen niet kan begrijpen, die les heb ik vorig jaar wel geleerd toen ik vriendelijk doch rechtvaardig op mijn vingers werd getikt. Dat raakte mij destijds flink....Gelukkig kan ik het mij niet voorstellen om uit het leven te stappen. Als ik zie wat ik heb en wat er nog voor mij in het vooruitzicht ligt....Maar toch, One Fine Day, kan alles omslaan....Net zoals een boot die schipbreuk leidt kan het ook mis gaan in je hoofd. Kan net dat ene adertje springen en ga je heel anders denken dan al die veertig jaar daarvoor. Destijds verhaalde ik over die jongen van Kamerling die zijn vrouw Isa Hoes met allerlei vragen achterliet...Ik was kwaad na het lezen van het boek maar iemand daar aan de andere kant liet mij de andere kant van het verhaal horen, ik luisterde aandachtig en zal nooit meer zeggen dat zelfmoord het laatste is wat ik zou doen (vrij vertaald overigens naar Herman Finkers). Toch maken ieder jaar steeds meer mensen de keuze om een soort van vrijwillige euthanasie te plegen. Ik wilde dat sommige machtsmisbruikers ook eens met die gedachten zouden spelen....Echter die gaan maar door met het zaaien van twijfels en angsten. Ja, ik vind het de laatste weken niet meer zo leuk om regelmatig rond te neuzen op de (A)sociale media. Veel van mijn zogenaamde vrienden liken en delen van alles. Zijn het volgers van de grote meute, hanteren zij het principe als er 1 schaap over de dam is volgen er meer....Ben je als je voor ergens bent ook meteen tegen iets....Moet het allemaal zo uitgesproken zijn...Kun je niet iets vinden, en toch begrip hebben dat sommige mensen on the run zijn. Of scheren wij alles over 1 grote kam. Ik betrap mij er zelf op dat ik ook worstel met mijn gedachten. Ik heb altijd geleerd van mijn ouders dat er altijd een bord bij gezet kon worden. Als ik weer een vriendje mee naar huis had genomen....zet er maar een bordje bij. Deel jij gewoon jouw karbonade met je vriendje....of dat ik hoorde dat een vriendin alleen kerst moest vieren, ach dan kom je toch kerst met ons vieren. Niemand moet met Kerst alleen thuis zitten....Zo ging dat vroeger bij Dorgelo aan tafel. Moe schilde zo een paar aardappelen extra en ik werd naar Zuidema gestuurd om wat extra groente op te halen. Als het zondag was werd ik naar Minie gestuurd, naar de overkant van de straat of naar Tante Dine of Tante Riek. Ome Lenard heeft vast nog wel op het land staan.....Van die dingen...Zo ging dat vroeger. Je draaide de deur niet dicht als er iemand op je stoep stond. Nou ja, niet iedere boodschap kwam bij ons binnen....maar om iemand even zijn zegje te laten doen was beleefd. Opa zei het ook altijd, Koffie kun je ze altijd aanbieden. Opa bood in de oorlog een veilig adres voor onderduikers. Heeft soms met gevaar voor eigen leven de SD en de bezetters om de tuin geleid. Aan liegen had hij normaal gesproken een verschrikkelijke hekel maar een leugentje om bestwil was aan Gerrit Willems wel besteed. Hij heeft het leven verder gegeven aan vele mannen en vrouwen die zonder hem de familieboom niet verder hadden kunnten laten groeien....Ik dacht vannacht aan al die dingen....Bij ons gaat ook soms een extra bord op tafel als het zo uitkomt....Een flesje bier hebben wij altijd koud staan, je hebt zelf keuze....als je niet weet wat je moet kiezen. Ik heb nu langzamerhand de overtuiging dat iedereen een keuze moet maken...Of links, of rechts, of Zwart of Wit, of Ajax of Feyenoord....Dat de vele likers en delers ons een bepaalde kant op willen sturen. Dat het vrije woord niet meer wordt gepruimd. Dat we moeten kiezen ben je voor of ben je tegen...Misschien is het laf maar ik voel mij steeds meer Zwitserland, een beetje Zweden....Neutraal. Ik vind gewoon dat je altijd een bord extra op tafel kunt zetten....Ik wordt niet bang van het feit dat de grenzen nog steeds open staan...Joost mag het weten. Hij worstelt niet meer met zijn gevoelens en misschien worstelde hij ook wel met dezelfde problematiek waar wij allemaal mee in onze maag zitten....Voeding/Opvoeding. Ik heb in ieder geval extra koffie in huis gehaald, Opa wist het toen al beter.....Ik open de deur, ik luister naar de verhalen en kan dan altijd nog zelf beslissen wat ik op dat moment doe.....Zoals dat vroeger ook ging.
Wie het weet mag het zeggen maar ik weiger halsstarig om onder druk van anderen een keuze te maken.....
Ik ben voor Ajax, maar gun tevens Feyenoord en bijvoorbeeld PEC en Heracles de punten...
Vind Frank Boeijen ontzettend te pruimen maar je schud mij 's morgens ook wakker met Mozart of het geweld van Metallica of The Who.
Zwarte koffie is mijn favoriet, maar ik veroordeel geen mensen die het drinken met melk en suiker....
Ik heb mijn biefstuk het liefst medium, eigenlijk zo rood mogelijk en ik moet op mijn tong bijten als mensen het well done bestellen, het is namelijk wel de keuze die je maakt....Je maakt tenminste een keuze en laat je niet leiden door het feit wat andere mensen ervan vinden.....Joah, mag wel zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten