'Kwart over zeven op zondagmorgen. Hoort ze mijn stem die haar zachtjes wakker maakt. Vandaag is je grote dag. Ohhh, wat gaat de tijd toch snel. Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m`n armen. Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed. Ik knipper m`n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is. Maar hoe groot ze ook mag zijn. In mijn ogen blijft ze altijd klein.'
Uut 'Dochters' van Marco Borsato
Isn't She Lovely, Isn't She Beautiful, Isn't She Beautiful.....
Precies een jaar geleden, 21 januari 2017, kwam ze bijna ter wereld....Mouna ontmoette San en mij om 11.42 uur op een koude zaterdagmorgen in een Hardenbergs ziekenhuis.
Nu, vandaag viert ze haar eerste verjaardag. Onze mooie en lieve dochter is één jaar.
Inderdaad wat gaat de tijd toch snel. Rond deze tijd ging San aan haar genotsmiddel voor die ochtend.
Ze mocht zelf de morfine regelen en het pompje werd haar tijdelijke vriendje deze morgen...Je kon haar even niet blijer krijgen. Wat een heerlijk gevoel gaf dat tussen de weeën door. Verslaafd voor een paar uurtjes!
Nu speelt het mooiste meisje van de wereld met haar net gekregen speelgoed. Leest ze in het boek van Nijntje en danst ze op de muziek. Ze klapt in haar handjes en zelfs bij de honderste keer hiep, hiep, hoera gooit ze haar kleine armpjes de lucht in. De generale repetitie ging super en zonder slag of stoot. Benieuwd of ze vanmiddag, als wij om drie uur de taart aansnijden en het ene kaarsje uitblazen, het geoefende wederom in de praktijk zal brengen.
Mouna Martha Marja....Je bent nu precies 365 dagen bij ons. Wat een wonder ben jij.
Je beseft amper half hoe gelukkig wij met jou zijn. Jij was het ontbrekende puzzelstukje. Ik zag jou gisteren nog staan bij Moos. Jij laat je de (smeer)kaas niet van het brood eten. Amper een jaar op deze wereld maar jij hebt je punt reeds gemaakt! Je schildert elke dag je verlangen, je loopt nog niet maar jij hebt al zoveel stappen gemaakt. Elk nummer over kleine meisjes lijkt wel voor jou gemaakt. Het maakt mij niet uit wie het zingt maar ze hebben het over jou, dan kan niet missen....Mouna. Jij bent naast Mama en Moos het beste wat mij ooit is overkomen. Die grote jongen uit Mariënberg die bij jou soms zo klein kan en mag zijn.
Jij de eerste keer in mijn grote armen...Alles wat ik toen zag had ik ooit eerder van gedroomd.
Telde jouw vingertjes....Je had er vijf aan elk handje. Ook de teentjes waren allemaal meegekomen uit de buik van jouw Mama. Jouw geweldige Mama die zo'n fantastische moeder is. Wat heeft ze een engelengeduld met jou gehad toen wij na tien dagen genadeloos van de roze wolk werden gebonjourd.
Goeiendag zeg! Au Revoir roze wolk, Welkom donkere wolken...
Ruim drie maanden stond jou het huilen nader dan het lachen. Wat heeft Mama met jou uren en uren rondgelopen. Want het meeste (troost)werk kwam op het conto van San neer. Niets was jouw Mama te gek. Ze deed alles uit liefde wat wel ten koste ging van haar eigen gezondheid. Eventjes was de accu volkomen leeg nadat je na drie maanden de lach weer had gevonden. Nu ben jij het vrolijkste meisje van de klas, je lacht alles weg met de inmiddels vijf ienemiene tandjes in jouw guitige kleine mondje.
Het hoogste woord, ook vanmorgen weer....Jij weet heel goed wat je wel en vooral wat je niet wilt...
Mama is tevens weer de oude San, of eigenlijk herken je haar niet weer. Hoe trots kun je als moeder zijn. Naast een leuke vent (ahum...) heeft ze samen met mij duzz twee Koningskinderen. Een jongen en een meisje. Het jochie is bijna vijf en is ook zo gek met zijn lieve zussie. Dat begon in feite al bij de eerste kennismaking wat Moos had met Mouna. Ik zie 'm nog zo komen aanlopen in de gang van het ziekenhuis. Het was liefde op het eerste gezicht. Bij ons kwamen weer de tranen nadat Moos voor het eerst zijn zusje had gezien.
Wat was hij lief en bijzonder....Tis echt een bijzonder kind en dat is ie...(vrij vertaald naar John C. Kievit)
Wat kun je rijk zijn, onze rijkdom zit nu gezamenlijk op de bank een boekje te lezen.
Moos verhaalt (leest op zijn manier) en Mouna luistert en lacht.
Kon de tijd maar even stilstaan. Even de wijzertjes een uurtje terug. De zon straalt terwijl Moos en Mouna lekker liggen en zitten te spelen op het kleed.
Gisteren vierde ze nog haar oudjaarsdag en vandaag is ze gewoon 1 jaar.
Klein meisje wordt groot.
Isn't She Beautiful, Isn't She Lovely, Isn't She Precious.
Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten