'Zat tegen beter weten in te wachten op een nieuwe zin. Maar alles wat er kwam was eerder al gezegd. Misschien niet door mij maar net zo slecht. Zocht in gedachte het moment. 't Mooiste dat ik ooit had gekend. Toen ik jou zag, ja, maar lief da's niet te doen. Geen zin kan mooier zijn dan toen. En voor die ene tien seconden nooit een mooier woord gevonden.'
Uut 'Tien Seconden' van Acda en de Munnik.
Stootte vannacht letterlijk mijn kop. Een dikke stenen muur gaf niet mee. Neuh, niet echt. Wilde op een fiets stappen maar flikkerde er zo de andere kant vanaf in volle vaart en met de kop in de wind naar voren.
Verdoofd door Bachhus, allicht maar vanmorgen toen meneer alcohol buiten mijn lichaam trad bleef de bult, de schrammen en de pien in het dak lekker zittten. Eigen schuld, dikke bult.
Inderdaad. Maar voor die ene tien seconden, nooit een mooier woord gevonden. Telde vannacht weer mijn zegeningen al was mijn wederhelft niet bijzonder blij met mij....en terecht. 46 jaar maar nog niet geleerd dat ik uiteindelijk altijd op punten verlies als ik wijn blijf drinken als zij het bier.
Het was wel wijn met een behoorlijke krans, laat dat maar over aan mien breur de hemelpiloot. Maar ik had niet verwacht dat ik een kleintje hemelvaart zou maken. Ben niet laat vanmorgen, als jullie dat soms denken maar moest er nog even op uit. Even stentorig bezig zijn. Even in hemelse sferen vertoeven voor het Open Nederlands Kampioenschap Ballonvaren. Ik weet nog steeds niet waar ik met mijn hoofd zat, maar zeker niet in de wolken....Wel had ik vanmorgen allemaal van die kleine tien secondjes. Wat wil je ook als Pink Floyd op de radio wordt gedraaid, Wish You Were Here, dan ga je vanzelf hemelen.
Vanmorgen geen grote overpeinzingen, knarsende tanden of een zooi ongeluk die ik over jullie heen wil strooien. Neuh, niets van dat alles. Een klein lief momentje voor mijn mooie kinderen en supermooie Sanneke. Moos die gewoon binnen tien seconden leerde fietsen....Zijwieltjes eraf en gaan met die banaan. Een dag later stapte hij zomaar in het park op een fiets van een vriendje en deed een kleine Daniël Lohues, op fietse duer het bulzand hen. Mouna die binnen tien seconden, mijn perceptie dan, leerde lopen. Ze waggelt nu als lieve klein Mouna Duckie hele afstanden door het huis en ver daarbuiten. Is op zoek naar nieuwe wandelpaden. Wij lopen vrolijk met haar mee....Wat hebben Moos en Mouna mij al zoveel kleine tien seconden gegeven en dan praat ik nog niet eens over de allermooiste, liefste en gezelligste wat nu bezorgd naar mijn wond op het hoofd kijkt. San, wat heb ik toch een rijk leven. Weinig geld op de bank maar zoveel meer van waarde tegenover en in mij zitten. Mouna slaapt, Moos doktert weer iets uit en San....naar San kan ik zo vaak tien seconden naar kijken.....Alles sores van de laatste tijd vergeet je niet maar dit trio helpt mij wel vaak van allerlei soorten zorgen af. Vooral kopzorgen! En als ik keer de kop vrij heb, stoot ik 'm zelf wel ergens tegen aan.
De blik van mijn moeder sprak boekdelen, je blijft toch haar kind hè. Ze paste op Moos en Mouna maar had beter mij in de gaten kunnen houden....haha
Tien seconden....Nooit een mooier woord gevonden. Fijne zondag, kop in kussen dacht ik maar....
Dat ligt sowieso een stuk fijner kan ik je vertellen, in ieder geval zachter.
Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten