'D'n iene di rent veur zien leave, d'n andere wandelt hiel rustig vurbeej. Heej zuj d'r alles vur geave, en heej zet: ze mooge 't hebben van meej. Woar ge ok loept wat ge ok bint, niemand di zet ow wat good is of slecht. Niemand di wet wie verluust of wie wint. Ge komt op 't end beej ow zelf terecht.'
Uut 'Blieve Loepe' van Rowwen Hèze
That's one small step for (a) man, one giant leap for (a) mankind.......
Tuurlijk! Neil Amstrong was de eerste man die voet zette op de maan ergens in 1969. Begrijp mij niet verkeerd, in dat licht gezien waren de eerste steps (stappen) van Moos tijdens de 14e editie van de Vrieling City-Run Hardenberg peanuts. Don't get me wrong...?!? Maar in '69 was ik nog een zwevend zaadje in de lange buis van mien Va, zwom ik doelloos rond zonder tomtom en stootte ik telkens met mijn hoofd tegen het dak van de binnenkant, haalde ik - zeg maar - nooit de finish. Toen al....haha
Het duurde nog drie jaren voordat ik mij bevrijdde van al die andere noeste zwemmers. Gebruikte ik ineens de borstcrawl, kikker-vliegtuig-potlood en kwam ik uit de voorhuid. Hoppakee, het zaadje was geplant. Was beland in het geboortekanaal, hallo allemaal, gezellig hier...zag de eindstreep liggen en warempel maanden later gloorde er eindelijk licht aan het eind van de tunnel. Was iedereen blij, werd ik geknuffeld door mien Moe en Pa, Highfive van mien breurs, Ome Mans met tranen in z'n ogen (hallo Appie) en meette dokter Rab mij 59 centimeters nauwkeurig op en sloeg de weegschaal postitief uit. Iets van die strekking, maar dwaal weer eens ernstig af.
Iets wat Moos niet deed. Goh, wat kun je trots zijn op iets heel onbeduidends....iets simpels. Nou ja, voor jullie missschien dan, voor mij, herstel voor ons zette Moos gisteravond in Hardenberg een wereldprestatie neer. Nooit gelopen, ja...doet ie elke dag. Maar nog nooit een wedstrijd gelopen. 750 volle meters op een drukbevolkte Markt met allemaal andere papa's, mama's, opa's, oma's...Chaos alom.
Liet Moos letterlijk los bij de start tussen een kleine driehonderd andere kinderen en duizenden ouders, althans zo leek het wel. Wat een gedrang. Ouders die onderling bijna ruzie kregen, nu al bezig met voordringen...schouders gebruiken en vooral die mond. Respect soms ver te zoeken. Oud geleerd is jong gedaan, gek hè dat kinderen soms zo'n grote mond hebben. Die kijken vaak naar boven. Denken dat het zo hoort. Weer een wake-up calletje hoor....
Het startschot klonk, mijn voormalige leraar Duits lanceerde een spervuur aan nur Nederlansde woorden. Weg waren ze, kinderen die over elkaar heenvielen maar Moos slaomde erlangs of ie Haile Gebrsilase of onze eigen Gerard Nijboer zelf was. Zijn lange haren wapperde in de wind. Hij liep met gezwinde spoed richting de Vechtbrug....Bij de Troubadour sloeg ie linksaf de Voorstraat in. 750 volle meters.
Wat een kanjer. Halverwege de Bruna stond Mama te filmen, daar had ie ook nog oog voor en weer verder. In zijn favoriete straatje (Kaaskeldertje, Theun de Jong) kreeg hij helemaal de smaak te pakken. Versnelde met zijn korte beentjes en langs Blij werd ik helemaal blij, hij zwaaide nog eens, keek achterom en met zevenmijlslaarzen kwam hij met kleine zweetpareltjes over de finish!
Hij won zijn eerste echte medaille. Met een appel in de mond kwam hij grijzend van oor tot oor bij ons!
Zo trots. Gek hoor, had geen Fisherman Friends gehad toch vond ik het wel sterk spul.
Zijn beloning was natuurlijk even zitten bij Blij, even zitten werd wat later. Het was gezellig in Hardenberg. De markt vol mooie mensen, gelukkig wel op de markt. Even later bij het halen van zijn gewonnen ijsje belandde ik weer van de volle maan op deze rare aarde met al haar eigennaardigheden. Wist ik veel dat er een grote rij stond bij Cucina 39. Dat die rij al begon notabene bij Ons, de voormalige vier seizoenen. Maar ik was binnengewandeld in de zomer met de zon in miene knopen terwijl die ene mevrouw zich duidelijk bevond in de Herfst...In een regelrechte depressie. Zij was heel somber. Stond misschien al een half uur te wachten op 1 bolletje ijs voor haar alsmaar vervelendend wordende kind. In niet te mis verstane woorden kreeg ik van dit viswijf, iets anders kan ik er helaas niet van maken, te horen dat ik toch vooral achteraan moest sluiten. Normaal communiceren was er blijkbaar niet bij. Het was hysterisch schreeuwen bijna..Een viswijf die bij een ijscoboer staat maar totaal niet aan ontdooien dacht. Die verwacht je boven rotte vis, die stinkt naar maden en wormen. Was meteen genezen....Kom maar Moos.
Moos had al 750 meter gelopen maar die 250 meter richting Toscane kon ook nog wel. In plaats van 1 bolletje nam ik uit wraak op dat viswijf gewoon twee bolletjes...Lekker puh! Toen we terugliepen keek ik nog even naar links, Viswijf stond er nog, de kop nog roder, leek wel een halve moot zure vis, nog steeds in de rij ondertussen weer iemand terechtwijzend....Get a life, dacht ik en ik stak via de Hema weer de markt over en voegde mij weer bij San, Andrea en Mouna. Terug in de zevende hemel!
Nu verstandig aan de Weizen, geen witte wijn maar het tarwebier van Grolsch, stoot mij geen tweede keer aan dezelfde muur laat staan ezel!
Trots op Moos! Dat was ik gisteravond, dat waren wij gisteravond. Hij maakt toch veel stappen de laatste tijd. Onlangs verhuisde hij van groep 1 naar groep 2. Hij doet het prima volgens de beide juffen. Tis toch wat, Moos die afscheid nam van zijn vriendjes en vriendinnetjes in groep 1 en van zijn lieve juffen daar.
Maar hij doet het gewoon. Zwemmen gaat onder meester Harry ook al zo goed. Hij maakt allemaal van die kleine stappen...Misschien zo onbelangrijk voor u maar voor hem reuzestappen...en wij sloffen het allemaal maar net bij. Hij doet het gewoon. Moos die apetrots is op zijn medaille. Kijk Papa, die heb ik gisteren gewonnen, goed hè. Ja, jongen.....Kanjer ben je en nu je brood opeten....
De City-Run is gewoon een supermooi evenement. Hardenberg baadde gisteren in gezelligheid. Het marktplein zoals het ooit bedoeld moet zijn. In heel de stad was het gezellig, terrassen vol. Links en rechts muziek. Goed om te horen dat de City-Run overloopt van ambities, ze zetten onze stad hiermee op de kaart. Kan je vertellen dat Moos er volgend jaar weer bij is....IJs (2 bolletjes) en weder dienende...
The Proclaimers schalden over Hardenberg, dan heb je gewoon een win-win situatie. De DJ zocht naar the Police maar ik had Walking on the Moon al in mijn gedachten op staan.....
Lopen tot de zon komt, tot ie straalt.....Tja, Thomas en Paul.....Jullie hebben helemaal geliek.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten