'Will you stay with me, will you be my love among the fields of barley?
We'll forget the sun in his jealous sky as we lie in fields of gold.
See the west wind move like a lover so upon the fields of barley.
Feel her body rise when you kiss her mouth among the fields of gold.
I never made promises lightly and there have been some that I've broken.
But i swear in the days still left we'll walk in fiels of gold. We'll walk in fields of gold.'
Uut Fields of Gold van Sting
Kloten, dat woord kwam gisteren meerdere malen in mij op.
Kloten dat mijn cluppie gisteren ook haar laatste wedstrijd van het seizoen niet wist te winnen. Ruim tachtig minuten lang leek het de goede kant op te gaan. Mariënberg stond voor met 1-0, Quick'20 de runner-up uut Oldenzaal, wist geen deuk in het spreekwoordelijke pakje boter te schieten. Elk schot ging over, naast of vond zijn eindbestemming bij één van de twee cornervlaggen. Een seizoen vol met langdurige blessures leek een mooi randje te krijgen, eentje met chroom - ok - maar toch. Het was goed zitten aan het veld, biertje er bij, de koperen ploert stond hoog aan de skyline van Mainbarg. Niet veel kon ons gebeuren. Het lamlendige sloeg helaas in de laatste tien minuten over in het veld. Met een beetje hulp van enkele roodzwarte helden binnen de wit gestukte kalklijnen werd Quick in het zadel geholpen. Mocht de gelijkmaker maken en in blessuretijd terwijl het tweede rondje van deze middag net was besteld ook nog de winnende treffer achter onze IJzeren Thijs schieten. Jammer, Jammer....Ons vlaggenschip had een veel mooier afscheid verdiend van het seizoen 2017/1018, echt waar! De laatste paar verliesbeurten doen ontzettend afbreuk aan een seizoen wat zo mooi had kunnen en moeten zijn. Maar Vrouwe Blessura was onverbiddelijk. Maaide iedereen genadeloos neer wie even maar zijn hoofd boven het maisveld uitstak. Niet normaal meer....
Gisteravond popte een berichtje op mijn slimme telefoon. Wederom Kloten, het afgrijselijke Real Madrid won in vijf jaar tijd haar vierde Champions League finale. Ik las het snel op de koppensneller van het AD. Bevond mij namelijk in uitstekend gezelschap, vrienden voor het leven, dus geen andere (sociale) media nodig. Geen afgebroken ledematen bij het irritantse jochie van de klas, Ronaldo. Geen Zet Je Raam Los die voortijdig naar de kant moest wegens een overduidelijke rode kaart. Ben z'n Ma bleef niet thuis hangen maar verziekten voor vele voetballers een zwoele voetbalavond. Niet Jurgen maar Real Madrid Kloppte Liverpool. Een scorende Bale, zijn eerste schijnbaar een juweeltje uit de Champions League geschiedenis van doelpunten, plus en blunderde Duitse keeper deed de rest. Een Duitser die zijn eigen verdedegingslinie niet op orde heeft, vast geen opa gehad die de oorlog heeft meegemaakt. Iets van die strekking!
Kloten, gisteren ook een eind gebreid aan weer een mooi theaterseizoen. The Best of Britain was voor ons het slotaccoord in een zwoele maar weer mooie Voorveghter. Een leuke bijkomstigheid was dat Bert en Ina tevens kaarten voor deze avond hadden geboekt. Het werd een avond met veel herkennnig, FlashBacks, leuke gesprekken, lekkere biertjes en wijntjes en 9 muzikanten die er een meer dan geweldige avond van maakten. Het is niet zo moeilijk! Heren en 1 dame die hun sporen allang hebben verdiend in de Nederlandse muziek. Bijna 3 uur lang een muzikaal orgasme. Ze stoften vele Engelse hits af uit muziek van de laatste zestig jaar. De toegift bij Docks was ook eentje om in te lijsten. FF bijkletsen....Joah, mag wel zo.
The Beatles naast The Stones, The Small Faces, Queen, The Police, Level42, George Micheal, Pink Floyd, Sting, Annie Lennox, Joe Jackson, Alan Parson Project, Deep Purple und so weiter, und so weiter...Kneiterds van hits en soms een vergeten briljantje. Zelfs een uit de maat klappende buurman was ditmaal geen hinderlijke stoorzender.
Neuh, aan de andere kant zat het mooiste wat deze wereldbol heeft te bieden. Zwoele zomeravond, verschrikkelijk cliché maar verder klopte er geen bal van de tekst die Stefke ooit schreef voor de heren van Clouseau....Ik was geen inspector toch zag ik weer mooie dingen ontstaan, hoefde er niet eens mijn bril er voor op te zetten. Kloten, dat aan sommige dingen een eind wordt gebreid. Nooit meer aanhaken of dat ene mooi roodzwarte stoffie voor een prikkie op de markt.
Maar ja, einde seizoen - einde oefening betekent ook dat een nieuw seizoen aanstaande is. Het maken van nieuwe plannen, het samenstellen van een nieuwe selectie, nieuwe theaterprogramma's op de rol.
Het is een beetje gissen. De contouren zijn al wel te vormen, denkbeeldig zijn wij ze al aan het kneden.
Hardenberg wordt Mariënberg, Van Kouwenborchstraat naar alle waarschijnlijkheid de Clemmestraat 2.
Van de spareribs van Henry's naar de Snitzels van Eric en Alie. Kieken of ik mien plekkie nog weer kan vinden aan de bar in mien stamkroeg van weleer. Deze Hardenberger laat zich transformeren tot iets wat vertrouwd is. San gaat mee en de kids ook. Terug naar mijn geboortegrond. Terug naar waar het ooit begon, terug waar vader zaaide en moeder oogste. Best wel uniek dat San ook deze uitdaging met mij durft aan te gaan. Tied voor wat anders. Tijd voor een nieuw seizoen. Dat is niet kloten maar wel raar. Neem straks afscheid met gemengde gevoelens. Hardenberg is echt mijn stad geworden, buren die vrienden werden. Maar soms moet je ook durven afscheid van iets te nemen, het mooiste wordt nog beter. Samen lopen in the fields of gold. Nooit geweten dat Sting het ooit schreef als ultiem liefdeslied. Althans dat verhaalde Maarten op het podium, hij had geen pijp en Joost was er niet bij. Dus die kon het ook niet weten. De één wil dit nummer op zijn begrafenis horen, ik hoorde 'm gisteren graag in een zwangere theaterzaal, de man naast mij klapte gelukkig niet mee.
Nu al zin aan het nieuwe seizoen. Er staat veel op stapel. Veel is nog ongewis...Veel moet zich nog gaan vormen...We zijn op de goede weg...Alle wegen leiden naar Rome, die van ons gaat via Beerze, Ommen, Beerzerveld, Hardenberg nu naar Mariënberg via de Hardenbergerweg....niet weg van Hardenberg.
Ik ging ooit weg uit Mariënberg, klinkt dramatischer als het is hoor....Maar Mariënberg ging nooit weg uit deze twee meter punt zes komma vier. Neuh....Hoop dat iedereen zich net zo thuis gaat voelen als ondergetekende. Het zal voor iedereen anders zijn, voor de één wat meer dan voor een ander. Maar het is een unieke kans die ons leven nog mooier zal gaan maken. Daarom kijk ik uit naar het nieuwe seizoen wat staat te trappelen van ongeduld om afgetrapt te worden. Gisteren was het ff kloten, maar vandaag stond ik weer fris en fruitig naast het bed. Amper vier uurtjes geslapen maar ik voel mij een stuk wakker dan pak 'm beet 24 uur terug. Wist ik niet dat het even kloten zou zijn maar dat deze ochtend de zon alweer langzaam naar de zevende hemel stijgt. Moos is erbij komen zitten....Samen keken wij even naar buiten. Vroege vogels zijn we hè, Papa....Ja, jongen. Wij zijn er mooi vroeg bij. Straks komen onze meisjes naar beneden.
Trappen wij de dag weer af, slaan een gaatje in de nieuwe zondag en schakelen wij links en rechts een tandje bij. Onderweg naar later, onderweg naar een fantastisch nieuw seizoen. Kieken wat het wordt.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.....Fields of Gold en anders maar een Message in a Bottle!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten