'One man caught on a barbed wire fence. One man he resist.
One man washed up on a empty beach. One man betrayed with a kiss.
In the name of love, what more in the name of love?
In the name of love, what more in the name of love?
Early morning, April four. Shot rings out in the Memphis sky.
Free at last, they took your life
They could not take your pride!'
Uut 'Pride (In the name of Love) van U2
'Hey, bin ie er toch iene van oons...?'
Even een vrije vertaling voor de mensen buiten de provincië: 'Hey, ben je er toch één van ons? Stond te pissen in een fijne discotheek in downtown Rheeze, geparkeerd tussen twee bomen van kerels.
'Joah misschien wel, kan ok twee keer vieftien en half weh...!
Nogmaals ondertiteling: 'Ja misschien wel, kan ook twee keer vijftien en half zijn...'
Maar voor de plaspauze en na dit intermezzo van pak 'm beet ruim vijfentwintig jaar terug werd ik toch enigszins raar aangekeken. Het was net dat ik ergens was waar ik eigenlijk niet mocht zijn! Niet echt thuis hoorde. Niet iets in de trant van laat alle kinderen tot mij komen....
Net of ik even kwam spioneren in een ruimte die alleen speciaal gereserveerd was voor mensen van een bepaalde stroming! Terwijl we toch, denk ik, allemaal in hetzelfde geloven. Althans dat dacht ik toen nog!
Met de kennis van nu, denk ik er toch enigszins anders over.
In de volksmond werd het wel de FienenDisco genoemd. Geen fijne disco (vrije vertaling) maar de plek waar je moest zijn op de zaterdagavond als je van de vrijgemaakte kerk was. Zeg maar artikel 31 (2 x 15 en half).
Discotheek Schutte, weet niet eens of het toen al camping de Belties/de Belten werd genoemd. Met DJ Jan Gerrits achter de draaitafel, zijn lievelingsplaat zal nu wel Op Fietse van Skik zijn, maar dat geheel terzijde.
Het schuivelen en swingen op de dansvloer begon al vroeg, want rond de klok van kwart voor twaalf werd je vriendelijk doch dringend verzocht om de toko te verlaten, de zondag kwam er aan. En die rust werd destijds bijzonder gerespecteerd. Niks mis mee hoor....
Maar ik had het een paar keer in mijn botte harsens gehaald om met wat kroegtijgers mee te taxiën naar Rheeze onderweg naar later, onderweg naar Hardenberg en Coevorden. Hield op jonge leeftijd al niet van de geijkte stempels. Het maakte mij toen al niet uit waar in je geloofde, het ging mij meer om de mens achter het masker. Of je nu wit, zwart, geel, bruin of de kleur van de zonnebank had.
De bier smaakte er niet anders als bij Binnenmars, er werd muziek gedraaid uit de jaren tachtig want over die tijd heb ik het, je kon er tevens dom ouwehoeren, ook hier toonden de meeste meisjes geen interesse maar dat was meer omdat ze misschien wel twijfelde of ik echt van die club was. Je zou maar aan het brommers kiek'n zijn en bij het uur U er achter komen dat deze welbespraakte jongen gewoon een Nederlands Hervormde was. Dat kon echt nie...haha. Daarom snapte sommige mensen niet dat ik hier liep te preken. Van Halen werd er wel gedraaid, het nummer Jump en jammer genoeg niet Runnin' with the Devil wat ik steevast aanvroeg als ik er toch wilde zijn. Vond ik wel humor of was dat vloeken in de kerk. Elke keer had de DJ van dienst 'm net niet meegenomen in zijn platenkoffer, lag vast thuis op de bijbel haha.
Tja, daar moest ik afgelopen vrijdagavond aan denken toen ik min of meer op dezelfde plek zeg maar de aardappels stond af te gieten in het geliefde Rheeze, de geboortegrond van mien Pa.
Na een kleine dertig jaar was ik terug op de plek waar ik ooit minder welkom was, althans zo voelde het wel of het kan mijn troebele herinnering zijn.
Net als discotheek Tropical in Ommen, eveneens in diezelfde periode. Tapijt op de vloer, veel spiegels. Het werd een kakker disco genoemd. Daar hadden wij, boeren uit Mariënberg en Beerzerveld toch niks te zoeken. Jongens met opdondertjes, colbertjes en pantalons aan. De meisjes, vaak opgedirkt met meters make-up, vaders met teveel centen en een attitude waar je geen u tegen wilde zeggen. Toch kwamen wij er graag. En als dan zo'n meisje met iets teveel air en iets teveel van die lauwe zoete wijntjes achter haar hagelwitte kiezen toch het fijne van het naadje wilde weten was ik scherper dan het chirurgenmes van haar vader maar kon zijn. 'Hey, wat doen jullie hier, jullie zijn toch die boeren uit Beerzerveld en Mariënberg. Bij jullie moet er toch balen hooi op de dansvloer staan."
'Neuh hoor op mijn beste ABN...Wij zijn the farmers for you uit MariënMountain en BeerzerField en doen onderzoek naar....Hing dan een bijzonder vaag verhaal op. Onbekend maakte dan onbemind. Zo kon het soms gebeuren dat je tong naar zoete wijn smaakte...Bah...HaHa. De week erop gewoon weer naar de Tronk, ff detoxen, ff ontgiftigen....Maar toch. Waarom worden er zoveel stempeltjes gezet?
Ze snapen dan ook niets van Men At Work's Overkill, aangevraagd door die boeren met het nuchtere verstand. Je iets meer voelen op basis van status en geld van je ouders....Doe eens lief!
Net dat sommige mensen bang zijn dat ons eerste elftal straks allemaal bestaat uit vrijgemaakte jongens....
Ik weet niet eens meer wie dat zei aan de bar van onze club. Euh....??? Ik moest twee keer nadenken en kon het bijna niet geloven toen ik het hoorde. Bestaat die onzin tegenwoordig nog! We zijn toch allemaal Mainbargers en waar wij zondag wel of niet te karke gaan maakt toch geen bal uit. Ik juich voor elke Mainbarger die er scoort ongeacht gelooof, ras of kleur! Denken in hokjes....Snap het vaker niet dan wel!
Mouna heeft dat totaal nog niet. Speelt gewoon met iedereen en dat moeten ze ook blijven doen, ongeacht waar de wieg ooit heeft gestaan.
Ik dwaal weer eens ernstig af, wat je allemaal niet kunt denken als je even een sanitaire stop maakt op een plek waar je dertig jaar niet hebt gehuist.
De familie Janssen heeft in de laatste jaren bergen werk verzet. Wat hebben ze er een mooie camping van gemaakt met een fantastisch aanzicht. Kreeg al vaker het advies om eens te gaan eten bij Brasserie de Belten, vooral die Beltenburger was een absolute aanrader.
We rijden er vaak langs als wij Oma met een bezoek ver-eren. Even door Rheeze en Diffelen toeren, soms langs het tuinpad van mien Vader. Een andere keer langs de campings.
De klautertuin die ze er hebben gemaakt sprak al tot de bekende boekdelen.
Vrijdagavond reed de VW Sharan na gedane arbeid er zo maar naar toe. Moos zag meteen dat Bastijn er ook was, tja...die heet van achteren gewoon Janssen en is de zoon van Rick en Cyvon.
Mouna kreeg een handje van hun jongste dochter en binnen no-time stonden ze samen te springen op de trampoline's. Soms kunnen wij aan onze kinderen nog een voorbeeld nemen. Niks van dat gereserveerde...
Het werd zo'n vrijdagavond die wel een keurig stempel kreeg, eentje van meer dan geslaagd. Van zulke stempels hou ik, Love it!
De bierkaart maakte mij tevens bijzonder blij. Want dat was ook nog een onbedoeld verlangen. Biertjes proeven van Brouwerij Avereest. Kwam er steeds maar niet van. Een Rondje Texel is totaal geen probleem, maar ff binnen wippen bij Brouwerij Avereest leek tot vrijdagavond een straat te ver. Terwijl het maar 1x gas geven is en maar 1x rechtsaf slaan is, wat is de afstand, 4 kilometer...?? De leuke jongen van de bediening raadde mij Blonde Bertha aan en hij verstond zijn vak. Een mooi blond biertje. Zoetig, inderdaad de kracht van Bertha was te voelen in mij en ik was om!
Dat zijn wij ook wat betreft het eten van Brasserie de Belten. Mmmmm, uit de kunst.
Er is vooral aandacht besteed aan de kinderen. Een heerlijk buffetje waar ze zelf van kunnen smullen. Moos en Mouna kregen zowaar een 3-gangen menu voorgeschoteld. Pannenkoekje vooraf met een verantwoord groente/fruitspiesje...daar maak je ouders als wij blij mee.
De befaamde Beltenburger veroberen wij nog wel een andere keer, de maag was zeg maar niet hongerig genoeg. Want die zag er wel verdomd lekker uut. Een tafel verderop had 'm wel twee keer besteld....San ging voor de Kippendij Saté en ik voor de Spareribs. Uit de kunst. Heerlijk gegeten....Lekker in het zonnetje. De kids aan het klauteren en spelen in de Klautertuin en iedereen goed te passe. Heerlijk gewoon!
Op de plek waar ik vroeger niet echt welkom was voelde ik mij dertig jaar later meteen echt thuis.
Het was heerlijk zitten, genieten op de vierkante meter. Tuurlijk we hadden geen kind aan Moos en Mouna. Speelden zomaar voor de vuist weg. Waar vroeger werd gedanst stonden nu allerlei spelletjes en een indoor speeltuin. Niet meer 2 x 15 en half....Neuh, alle kinderen mochten er weer komen ongeacht of je het wel of niet geloofde. Lekker EigenWiez. Beter Eigenwiez dan helemaal niet wies stond er op mijn tweede biertje van de Brouwerij Avereest geschreven. Een vleugje limoen gaf deze rogge Weizen een eigenwijze, frisse smaak. Veel dingen kwamen vrijdagavond samen. Zat trots te wezen op mijzelf, op San en op de kids.
Op een plek waar ik dertig jaar al bij voorbaat de slag had verloren wonnen wij nu dik en culinair op alle punten.
Als je lekker wilt eten, met of zonder kinderen is Brasserie de Belten een absolute aanrader. De volgende keer staat die beroemde Beltenburger op het menu. Wat ik oe brom!
EigenWiez was na dertig jaar terug op de Belten en het smaakte naar meer, Waarvan Akte!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten