maandag 10 juni 2019

De Familieboom!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Branches in the wind. Still standing here together. One more storm to weather. We'll get through it yet. So we're gathered here. Holding on to each other. To let go of another one we won't forget.
Now as we say goodbye to one of our own. We may be lonely but we're not alone. Though the leaves will fall and the tears will flow. May it always comfort us to know, the familiy tree will always grow.
It's stronger than the wind can blow. The Family tree will always grow.'
Uut 'The Family Tree' van Venice

Hoi, ben ik weer.
Een keer niet op de gebruikelijke zondag maar op een doordeweekse maandag, 2e pinksterdag notabene. Op de dag waar ooit de heilige geest werd uitgestort, ik verstond gisteren echter gist en de beugel Grolsch smaakte derhalve prima, net zo mooi als het plopte. Soms moet je het geloof met een korreltje zout nemen. Het leven is al serieus genoeg. Waarvan Akte!
Het bier bij moatie Robert smaakte gisteravond in ieder geval beter dan het bier van Kordaat, het bier van de Lidl wat volgens de reclame makkelijk kan/kon wedijveren met de bekendere merken. Nou, ik kan jullie uit een hoppige droom helpen. Voor de eerste dorst is het misschien een prima biertje maar bij het tweede flesje denk je al gauw waar is in hemelsnaam de Hertog Jan en het gerstenat uut Twente?
Neuh, niet mijn smaak. Maar de rechter gaf Kordaat gelijk in plaats van dat jonge Kornuit. Rechters slaan wel eens vaker de plank mis, maar dat hoef ik jullie allang niet meer uit te leggen. Praktijkvoorbeelden genoeg, helaas. Dit ging maar over water vermengd met gist, mout en hop maar jullie snappen de boodschap wel.
Tranen komen soms ineens als je het niet verwacht. Waar ik dacht aan rompertjes, sokjes en een rokje voor Mouna en genoeg onderbroeken en laarzen voor Moos, want van de week logeert hij twee dagen bij Opa en Oma, bracht ene Lohues van Erica mij serieus aan het janken.
Maak Joe Waor stond op, ik schreeuwde luidkeels mee. Geen hond die mij hoorde op dit onchristelijke tijdstip, Hardenberg lag nog in een diepe slaap en ook rond de watertoren in Lutten was niet veel bedrijvigheid te bekennen, 2e pinksterdag hè. Iedereen lag nog verscholen achter dichte gordijnen te ronken en te dromen over mooiere tijden.
Dacht (weer) eens na over het leven en de onsterfelijkheid er van. Als (tijdelijke) alleenstaande vader, wie de vrouw lief heeft stuurt haar naar Curacao voor 12 dagen. Nou ja...over de schakel tussen de aarde en de hemel.
Reed langs een oude eik, kan ook een es zijn geweest. Ben niet zo in de bomerij. Een boom wordt vaak gebruikt als symbool voor het eeuwige leven. De zogenaamde levensboom. De laatste dagen teveel de dood weer in zijn grijze ogen gekeken. Tante Harriët is niet meer, tante Henny gelukkig nog wel. Sorry voor de verwarring in mijn vorige blog. Vele mensen spraken mijn moeder aan, giet het niet goed met oen Henny?
Vrijdagnacht blies Harriët, de lieve tante van San en dus ook van mij, haar laatste adem uit.
Met de snelheid van een concorde is zij toch nog vrij plotseling naar de hemel gevlogen. Als een trotse mooie vogel vliegt zij nu rond in het hemelrijk. Verlost van alle pijn en zorgen. De kanker heeft gewonnen maar wij zien het niet als een nederlaag. Wat heeft deze vrouw in haar zeventig jaar hier op deze aardkloot voor veel overwinningen gezorgd en blijheid. Mocht haar ruim zeven jaar leren kennen. Een fantastische vrouw, de gesprekken die ik met haar voerde waren op basis van wederzijds respect. Het voelde als familie, het voelde als een tante die de wereld had gezien en wist waar het echt in het leven om draaide. Ze gaf mij altijd een bijzonder gevoel. Misschien nooit benoemd maar wel zo ervaren. Dag lieve Harriët, weet dat je bij San altijd een heel speciaal plekje in haar hart hebt, ik heb veel van haar hart veroverd maar dat plekje is ommuurd met Harmeijers cement, niet doorheen te komen en dat hoeft ook niet. Ga nu maar lekker slapen Harriët, droom eeuwenlang van je lieve (klein)kinderen, familie, vrienden en kennissen.
Dankzij jou kijk ik toch iets anders naar bepaalde vormen van kunst. Het beugeltje wat ik gisteren dronk was er zeker eentje op jou en voor jou. Dag lieve Harriët.
Een collega van mij begroef deze week de urn van zijn vrouw onder een mooie boom, zij ligt nu voor eeuwig in de schaduw van die levensboom. De zon kan hier niet meer verblinden.
Ik deed hem een tekst van Venice aan de hand. Een tekst die ik koester, die ik woord voor woord mee kan zingen. De familieboom. The Family Tree. Sterk verankerd in de aarde groeit een boom maar door ongeacht welk jaargetijde hem pijn doet. Zoals gezegd reed langs een oude boom met flink wat takken. In vele culturen staat een boom nog altijd voor het eeuwige leven, terwijl wij allemaal weten dat het niet zo is of toch wel....?
God plantte ooit flink wat bomen in het Paradijs. Adam en Eva mochten daar de vruchten van plukken toen Univé nog geboren moest worden. De boom stond symbool voor goed en kwaad. Wie van de vruchten at verwierf onsterfelijkheid. Maar nadat Adam en Eva tegen Gods gebod in gingen en appels van de appelboom hadden gegeten stuurde God hen uit het paradijs om zo te voorkomen dat ze ook nog aan de appels van de levensboom zouden komen. De hebberigheid van de mens in al haar eenvoud. Iets wat niet mag is zo aantrekkelijk. Zo werd de mens gevangen in de dualiteit van goed en kwaad en werd de angst aangewakkerd voor zijn eigen sterfelijkheid.
Sorry, dwaal weer af. Lohues zong Maak Joe Woar terwijl ik langs die boom reed, maar tijdens het zingen begonnen mijn ogen te tranen. Het was niet de zon want de zonnebril had ik op. Maar ik moest denken aan Moos die altijd keihard meezingt op dit nummer. Mouna volgt het goede voorbeeld al van haar broer.
Zij doet bijna alles na wat Moos doet. Maar ik schoot vol. Zag ineens slecht, op de tast reed ik verder. Wel vertrouwd hoor, de Hardenbergerweg kent geen geheimen, ken elke bocht. Maar wat als.....
Moos viel vanmorgen op mij, maar wat als niemand hem meer vangt als hij dreigt uit te vallen....
Zingt Daniël dit nummer bij het laatste afscheid.....Allerlei gedachten schoten ineens in mijn kop terwijl ik niet eens dacht aan mijn eigen (on)sterflijkheid maar aan die van vele anderen.
Zag gisteren iemand liggen, als je niet beter wist dacht je ook dat haar laatste uur was geslagen....
Alles kwam samen. Het niet kunnen delen met je geliefde maakte dat iets heel doodsimpels zo hard binnen kwam vanmorgen. Niet de heilige geest werd uitgestort maar mijn eigen angst zette alle sluizen open....
Ik herpakte mij gauw want Lohues zong verder, Dans met mij....en thuis, nou ja bij Oma dan....zongen Moos en ik uit volle borst Maak Joe Woar...zoals het hoort. Vertelde maar niks van mijn autoritje naar Lutten en terug. Vertelde maar niet dat ik mensen (soms) mis en één iemand in het bijzonder. Maar die kan toveren, die komt straks terug met een grote vogel van een ver en warm eiland, niet uit het paradijs maar het heeft er alle schijn van.
Wou soms dat mensen konden toveren.....
Valt de appel toch niet ver van de boom!
Fijne maandag. Joah, mag wel zo....




Geen opmerkingen:

Een reactie posten