'Now the seats are all empty. Let the roadies take the stage. Pack it up and tear it down. They're the first to come and last to leave....
People you've got the power over what we do. You can sit there and wait. Or you can pull us through. Come along, sing the song. You know you can't go wrong. 'Cause when that morning sun comes beating down'. You're going to wake up in your town. But we'll be scheduled to appear. A thousand miles away from here. People stay just a little bit longer...We want to play, just a little bit longer...'
Uut 'The Load-Out/Stay' van Jackson Browne
Hoi, ben ik weer!
Ben je (al) oud met 47 jaar....?
Misschien voor het aardse leven hier wel en voor de dood nog lange niet...!
Zeg het maar.
Of als je 47 omdraait, mag je (al) gaan hemelen als je nog maar 74 bent?
Wie het weet mag het nogmaals zeggen...
Want mien Pa ging op zijn 74e er vandoor tijdens een verlate vrijdagmiddag in de herfst van zijn leven.
In mijn blauwe ogen toch nog iets te vroeg ook al is het (al)weer 14 jaar geleden.
Dinant verliet afgelopen vrijdagmiddag tevens deze toko.
Potverdikkemei (ik zal niet vloeken...deed het toch) met nog maar 47 op de teller. Ditmaal moeten jullie het met mij eens zijn...Wat ik oe brom!
Dat is echt veel en veel te vroeg maar blijkbaar wordt het steeds vroeger laat. Of iets van die geijkte strekking!
Ik snap het altijd niet! Néé, snap er soms helemaal geen sikkepit meer van. Leven en laten leven!
Met de plotselinge dood van Dinant, hij overleed vrijdag aan de gevolgen van een hartaanval een dag eerder, begon ik ernstig te twijfelen over mijn eigen eindigheid!
Dinant was net zo oud als ik. Tevens van hetzelfde bouwjaar, 1972, een goed wijnjaar. Die behoefde geen krans. Waarvan Akte!
Net als ik begon Dinant op zijn 6e met voetballen bij Mariënberg, de plaatselijke VV.
Het roodzwarte hart, op het net geopende Westerpark. De club was een jaar daarvoor verhuisd vanaf het oude sportveld in Beerzerveld naar een weiland precies op de grens met Mariënberg.
Voetballen? Nou ja, ik pakte de handschoen(en) op om deze vervolgens nooit meer uit te trekken. Nou ja, pas voor een tig jaar terug. Voor sommigen toch nog rijkelijk laat, had wat hen betreft eerder gemogen. Je hebt soms je voorkeuren.
Maar voetballen was niet mijn ding, ik probeerde ze derhalve tegen te houden. Die ballen van Derbystar, Adidas of wat voor merk er ook op het leder stonden. Dinant had een verfijnd linkerbeen. Het witte kalk, zeg maar, was vaak te vinden op zijn zwarte voetbalschoenen. Hij kon er wel wat van. Passeerde net zo makkelijk de backs op rechts als op links als hij een keer was uitgeweken naar de andere kant van het veld met bijvoorbeeld een Gert ter Bekke. Die twee waren best wel goed, Gert en ter Bekke!
Kwam toevallig laatst een elftalfoto tegen, volgens mij toen wij nog C-pupillen waren....Allemaal strak in het gelid, de lach breed op ons jonge gezicht. Vast voor een wedstrijd waarvan wij allemaal wisten die kon wel eens in een nieuwe zege uitdraaien.
Want, voetballen was gewoon het leukste wat er bestond.
Wij waren reeds Allstars ver voordat het TV-programma eindelijk het levenslicht zag.
In de B's werden wij kampioen. Dinant was dat seizoen in vorm, pikte regelmatig een doelpuntje mee. Ach, ik hield ook best wat ballen tegen. Zo slecht was het nou allemaal ook weer niet...haha.
De hele jeugdopleiding liepen wij gezamenlijk door met het vaste cluppie. Van kleine jochies werden wij in rap tempo snel volwassen op het Westerpark. Waar de één al een meisje had, keek de ander er nog alleen maar na(ar). Voetbal was minstens net zo belangrijk!
Daar hadden wij uiteindelijk wel de ballen voor.
Potverdikkemei Dinant, 47 is veel te jong om te sterven. Dat vind jij toch ook? Wat een leuke en goeie kerel was jij. Leuke gesprekken met je gevoerd. Over de lokale politiek, over ons beide gezinsleven maar vooral heerlijke discussies over voetbal en alles wat daar bij komt kijken. Twee voetballers van eerder mijmerend over vroeger aan de bar in onze kantine. Ouwe jongens krentenbrood. Wij hadden de focus, ja...wij wel haha.
De autorit in jouw Ford Focus met Gert van den Hoeven als bijrijder richting Westenholte onder de rook van Zwolle blijft voor altijd in mijn geheugen gegrift. Met terugwerkende kracht blijft dat een boulevard of broken dreams. Geweldig! Helaas kun jij het niet meer navertellen. Later kwam veel te vroeg bij jou buurten.
Schrok vrijdag ontzettend toen de onheilstijding bij mij binnen kwam.
Het is gewoon niet eerlijk. Zeer irritante en daardoor zeer vervelende mensen van dik boven of ver onder de tachtig blijven maar wat aan rotzooien of klootviolen op deze wereld maar vertrekken ho maar....
En jij, jij werd gewoon tot de orde geroepen. Het was echt jouw tijd nog niet, kunnen mensen wel zeggen dat het misschien jouw tijd was maar dan moeten ze toch echt nog eens op hun horloge's kijken....
Verkeerde tijd, verkeerde plaats en zeker de verkeerde kerel!
Een vader van 47 mag niet alleen vertrekken richting bestemming eindstation. Een lieve man voor zijn eveneens lieve vrouw blies vrijdagmiddag zijn laatste adem uit. Het staat er toch echt, al is het nog altijd moeilijk te geloven. Het (roodzwarte) hart wat ruim 47 jaar klopte, klopt niet meer. Dat klopt gewoon niet!
Dinant was net aan de tweede helft van zijn wedstrijd begonnen maar werd genadeloos hard teruggefloten door magere Hein..In de 47e minuut stokte het leven, terwijl hij net een schot voor open doel had met de krijt weer aan zijn linkerschoen. We zagen hem wegsprinten, met de bal sierlijk aan de voet, onderweg naar het vijandelijke doel met een wanhopige back moedeloos achter hem aan sjokken. Maar het werd geen mooie overwinning maar een onverwachte dikke en gemene nederlaag die wij allemaal niet hadden zien aankomen. In plaats van te scoren....vloog Dinant naar een onbekende bestemming.
Dag Pokon, Dag Dinant!
Edwin Evers zong gisteravond bevlogen Don't You (Forget About Me) in het betoverende Bostheater van Ommen. Deze simpele ziel moest ineens aan jou denken en aan die elftalfoto van vroeger.
Nooit geweten dat vroeger later zo pijn kan doen. Een gemiste kans maar dan toch niet het doel bereikt!
Dinant, waar je nu ook bent, het ga je goed. Toch fijn om ruim veertig jaar lang jou gekend te hebben....
Vanaf deze plek sterkte aan iedereen die Dinant zo ontzettend zullen gaan missen.
Ondanks alles...Fijne zondag. Het mag helaas niet altijd ff zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten