#Vooruit Kijken!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Goeienaobend luu, mien naam is Joost en ik zing veur joe 'n lied. 
Over vlindertjes en vogelties en over waor Saturnus stiet.
Elke nacht is weer 'n nacht en elke dag 'n dag.
Kiek goed waor de adders kroepen onder 't hoge grös.
Vuul 't zunlicht zie 't moanlicht, doe de boel maar lös.
Denk ie dat ik makkelijk praoten heb? Dat he'j dan verkeerd.
Ik heb 't met de kop kapot nog niet zo lange leden leerd.
Ik heurde 'n stemme die mij zegt hef wat ik mar mus doen.
Het leben hef gien reden, niks is zo beduuld.
Dus dan ku'j mar beter doen wat 't beste vuult. 
Kiek goed waor de adders kroepen.....'
Uut 'Doe de boel mar lös' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer. 
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien...
Een oude fietsenmakerswijsheid, althans ik kreeg 'm ooit mee van iemand die een mooie zaak met fietsen heeft in Vroomshoop. De hoop kreeg ik er gratis bij. Waarvan Akte!
Want een binnen- en buitenband is niet meer zo goedkoop vandaag de dag. Ik dacht dat ik met mijn fiets door kapotte lege flessen Grolsch kon fietsen maar dat bleek dus niet zo te zijn.  
Ok, de scherven horen daar niet te liggen op straat voor het gebouw van Vrieling en anders zou ik er ook niet langs zijn gefietst maar ik had de hak van de schoen kapot dus kwam ik nu van de Europaweg gepeddeld. Omdat daar Meerholz zijn zaak heeft waar je je schoenen kunt laten repareren. Dus volgde ik een iets wat andere route aangezien alle wegen naar Rome leiden en dus ook die naar de Europaweg met lekke banden als gevolg. 
Kortom, conclusie: als mijn hak niet kapot was geweest had ik ook geen lekke band gehad. Maar alles heeft een reden blijkbaar. Weg , ver weg, waor de zunne schient. Weg, ver weg, waor verdriet verdwient. Weg van hier en misschien kom ik wel nie weer. Weg van hier, hier wordt 't 'm nie meer....
Tja, moet je geen fiets hebben met een lekke band, Daniël. Ik had eerst deze tekst boven mijn verhaaltje van vandaag willen zetten met nog een coupletje en een refrein. Maar toen ik 'm net nog even weer las vond ik 'm niet bijzonder hoopvol. Geeft niet echt weer in welke modus ik momenteel zit. Best wel een opgewekte, iets met een knop omgezet en weer door. Vooruit kijken. De tijd is niet voor niks verzet, ben al een uur eerder op de plek waar ik misschien naar toe wil. Sommige hebben lichtjaren voorsprong, ik nou een uurtje. Wie weet helpt het mij om het leven weer te zien als een mooie bijkomstigheid. Ach, en dat is ook wel zo. 
Paar mooie dagen gehad en vanmiddag vieren wij de 9e verjaardag van onze lieve Moos. Dat zijn echt de fijne krentjes in de huidige pap. Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien, je hebt helemaal gelijk, Herman. Lui die fietsen kunnen maken en lekke banden repareren snappen hoe de vork in de steel zit. Of woorden van gelijke strekking. Dat kan ook. Doe de boel maar lös, met andere woorden: doe de boel maar weer open. Los is iets van hier, is de winkel al los zeg ik wel eens. Wat ik bedoel, is de winkel al open.
Net als, waar kom je weg? Euh....waar kom je vandaan is beter Nederlands maar wij verstaan hier elkaar toch wel sowieso en snappen wat je bedoelt. 
Vrijdag mochten wij weer de IJssel over. Over de A28 richting Utrecht, in ons geval Nieuwegein!
Na maanden en maanden even weer een beurs bezoeken. We waren net van die koeien die als de lente is begonnen eindelijk weer naar buiten mogen. Maanden op stal gestaan en dan ineens gaan die deuren open, van gekkigheid weten die koeien niet hoe ze moeten springen. Lijkt wel bijna op dansen. Ik vind het altijd een fantastisch gezicht, de blije koppen van die viervoeters. Dan wou ik soms, dat ik een koe was. Beetje liggen in het gras, beetje gras vreten, de boel eindeloos herkauwen en met mijn vier magen kijken naar de mensen die voorbij komen fietsen. Moi....
The Industry Awakens! PromZ Product Première 2022. Normaal is vrijdag niet de meest ideale dag voor een beurs maar nood brak wet. Iemand vond 25 maart wel een mooie datum. Zo geschiedde...
25 maart is de laatste 9 jaar sowieso een prachtige dag geworden. Moos werd vrijdag 9. Wat een aparte maar ook weer mooie dag. Alleen wakker worden in een groot leeg huis. Alleen opstaan, geen kinderen of vrouw om je heen. Rustig in de ogen wrijven. Niet zo'n stuiterbal op je bed die niet langer kon wachten op zijn kadootjes en feestje en de springbox als ouderwetse trampoline gebruikte. 
Neuh, rustig in je eentje tandenpoetsen, douchen of deed ik dat nou andersom? Op naar je vrouw (nog wel) en kinderen. Om ergens anders even het feestje van je zoon te vieren. Apart! 
's Avonds na de beurs weer terug. Langs de Mac want Moos mocht het eten kiezen en weer terug naar de camping. Gezellig met z'n vieren samen zijn. Leek wel even of je op vakantie was met z'n allen. Dat er niks was veranderd. Als je even je ogen dichtdeed leek het wel of er niks ergs gebeurd was. Zo hebben wij het zo vaak gedaan de laatste tien jaar. Samen zijn, wij met z'n vieren tegen de rest van de wereld! Achter een slagboom leek het soms wel of niemand je kon vinden. Het licht uit en mooi samen zijn in het donker! Wakker worden!!
Want ik kon na een half uurtje weer naar mijn eigen huis. Ons huis! Weer in mijn eentje. Mooie dag maar ook weer niet!
Als je begrijpt wat ik bedoel. De beurs was wel weer thuiskomen en niet van een koude kermis. 
Weer leven blazen in oude vriendschappen. Hè, hoe is het met jou dan...? Heb je dit al gezien, bevalt het bij Jan en Henk? Mooi man, je ziet er goed uit (haha, sommige houden ook nooit op met liegen hè).
Het was fijn om als een stel jonge koeien weer de wei in te mogen. Waar wij ons thuis voelen.
Hier liggen wij het liefst in het fijne promotionele gras. Hier hebben wij het herkwauwen tot kunst verheven. Ik spring er ondertussen al 22 jaar rond. Weet ondertussen om welke vlaaien ik heen moet lopen....
Je merkte aan iedereen dat ze lang genoeg binnen hebben gezeten. We willen allemaal weer naar buiten, de jongens en meisjes in de handel zijn geen mensen die te lang op stal moeten staan. Worden ze knorrig van. Die willen naar buiten. Afspraken maken, spullen verkopen. Leven in de brouwerij. Mooi dat het weer kan. Vooruit Kijken, niet meer naar achteren. Als je achteruit loopt scoort de tegenstander alsnog de gelijkmaker, zoals gisteren op het Westerpark, dat wil je toch niet? 
Het was een gekke vrijdag. Dubbel gevoel. Maar wel mooi. Hoe vaak komt het voor dat je in goddeloos 'n Ham met mooie mensen aan de Wigboldinck op een zonnige vrijdagmiddag aan een koude pretkegel zit te lurken met een weids en eindeloos uitzicht na een fijne en bijzondere dag.
Nog geen koeien in de wei maar die dachten wij er gemakshalve maar bij. Keek je naar rechts zag je een mooie schutting staan die je neefje 's morgens nog waterpas had gezet. Bestaat toeval? 
Even wat mijmeren over het goede leven. Wel of geen salami op de pizza. Harde worst en blokjes kaas!
Dat had ik vorig jaar niet kunnen bedenken. Mien eigen Moos 9 en de gedachte dat hoop as leste sterft.
FF weer knuffelen met Lieke of Daniëlle, lachen met Kies zonder haar maar wel met baard! 
Gewoon bezig zijn met morgen, met je toekomst. Kijken wat er op mijn pad komt. Ik weet wat dingen maar nog niet hoe ze gaan lopen. Ik heb de band weer vol met wind. Een nieuwe binnen- en buitenband, voorlopig kan ik weer fietsen en die oude fietsenmakerwijsheid tot leven roepen. 
Ach, de herfst en winter in miene kop heeft lang genoeg geduurd. Zal de statafels buiten zetten, gisteren de boel al gesopt. Best wel weer spic en span achter het huus. De tegels bint weer gebroken wit in plaats van aanslaggroen. De stoelen hebben tevens een chemisch wasje gezien. Bier en wijn staan koud, de rode wijn kan ontkurkt worden. Truffelworst en kaas staan al op het aanrecht. De ogen bij de poelier en slager waren weer eens te groot. Denk dat ik wel genoeg heb vanmiddag. 
Hier kan ik niet zo ver weg kijken als bij Jan en Karin in Den Ham, kan wel kijken naar een schutting, lekker beschut tegen de wind als de zon maar gaat schijnen vanmiddag. Gelukkig stiet er niemand achter die onverwachts binnen ons leven kan komen en de boel op zijn kop zetten. 
Knop is om. De band is vol. Weg, ver weg van alles wat mij verdriet bezorgt. Kop op, de wei weer in, gekke bokkesprongen maken. Ik zal nog wel eens vallen maar de kunst is dat je vaker opstaat dan dat je valt. Ik moet weer een leuke koe gaan spelen, hoef nog niet naar de slager toe. Die weg ken ik wel.
Vooruit met de geit. Valt niet altijd mee maar het gaat mij steeds beter af. Ik heb nu ook een uur voorsprong, nog wel een hele achterstand maar de tweede helft is ja net begonnen....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....