#Stairway To Heaven!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'You know that I could use somebody. You know that I could use somebody. 
Someone like you.
Off in the night while you live it up, I'm off to sleep.
Waging wars to shake the poet and the beat.
I hope it's gonna make you notice, I hope it's gonna make you notice.
Someone like me, somebody.
Go and let it out. 
Someone like you, somebody.
I've been roaming around, always looking down and all I see. 
Someone like you.'
Uut 'Use SomeBody' van Kings Of Leon (Deze in uitvoering van Laura Jansen)

Moi ben ik weer. 
Buurman op de hoek had gisteren feestje. Dat kan, dat mag, geen enkel probleem. 
Flink wat gezelligheid hier aan de Vecht. 
De muziek denderde lekker door de huizen, nou ja...lekker? 
Ik vind met terugwerkende kracht dat de DJ, of die bewuste vriend of vriendin van de buurman op de hoek die aan de knoppen zat, een enkeltje Timboektoe of Verweggistan heeft verdiend. Echt waar. Een nekschot is misschien net een brug te ver, alhoewel? Geintje mensen, bij wijze van spreken dan hè.
Jemig, wat een baggermuziek. Eerst was het urenlang één en dezelfde beat en dreun om simpel van te worden. Of zo'n nummer constant op history repeating stond...Hoe dan? Kaas in je oren..?
Deze muzikale afslag heb ik compleet gemist net als de hele house-scene in of van de jaren negentig. Maar dat is mijn probleem hoor, mijn manco en tekortkoming!
Moos wilde er al naar toe lopen. Ze hebben toch een feestje, zijn wij niet uitgenodigd? 
Neuh, Buurman op de hoek heeft zo zijn eigen vrienden. Grappig ventje! Ik zei eerst niks....kijken of ie er zelf mee zou komen en ja hoor....(trots).
Maar verstand van muziek heeft ie niet, of wel Papa? Dat wilde ik wel even zeggen. 
Hij vertelde verder, dat hij de laatste weken zo'n nummer van 'Oh, oh, oh, dit is 't momento en het crescendo...' van Opgeblazen(!?) in nog zijn jonge koppie had. Dat vind jij ook vast baggermuziek, Papa. Neuh, die vrouwen draaien niet de meest geweldige muziek, Papa. Geweldig! Een oud nummer van Jacques Herb, De Toreador, wat tijdens het carnaval van 2020 is opgepoetst door ene Wilbert Pigmans. Het schijnt dat je geen feestcafé of tent kunt binnenlopen of dit nummer wordt gedraaid. Not my kopje thee.
Wat zegt dat over mij of over Moos en mij. Dat wij geen feestnummers zijn....?
Ik kende het echt niet. Never nooit nie van gehoord. Moos was er ook flauw van en gaf zijn ongezouten mening. Dat vind ik weer grappig. Dat hij probeert om mij mild te stemmen met zijn muzikale voorkeuren die toevallig ook regelmatig rondspoken in mijn troebele hoofd. De DJ, nou ja iemand op het feestje van de buurman op de hoek die de plaatjes blijkbaar selecteerde, draaide ook Jan Biggel met 'Ons Moeder Zeej Nog...', dat leverde wel een vorm van herkenning op. Sorry, ik ga ook wel eens vreemd. 
Deze Brabander is er donder- of vrijdag ook bij tijdens het 630e Slobberfeest hier op het Wilhelminaplein wat traditiegetrouw en eindelijk na twee jaar weer eens de Bouwvak afsluit. 
Neuh, de kinderen gingen door de hitte sowieso wat later naar bed en onze oude en andere buurman kwam tevens nog even gezellig langs met Sten en Cas op de koffie. Niks geen Tripels on the side, Mandy, ahum! Leuk! Mouna had weinig last van dat eentonige deuntje rond de klok van tienen wat tot zekers twaalf uur ons deelgenoot (helaas) was. Het koelde wat af en ik zette dus de ramen tegen elkaar open, wilde zeggen los, maar dat is te dialectisch voor jullie aan de andere kant van de Iessel. 
Wat een muziek hè, Papa. Ik hoor geen muziek Mouna, ze snapte mijn sarcasme niet. Net zoals die morgen dat ik de poes niet hoefde te zien van een bepaald vrouwenpersoon. Maar ze heeft er echt één hoor, Papa. Echt een lieverd. Nogmaals, die hoeft Papa niet te zien. Heerlijk, die volwassen humor (althans dat vind ik) bij een dreumes van vijf die er geen sikkepit van snapt. Zie liever dan de kater!
Ze lag vanmorgen nog naast me. Helaas heeft ze het motto van veel drinken met deze hitte iets te letterlijk opgevat. De grote vlek aan mijn kant van het bed is nou niet bepaald kattenpis, als je begrijpt wat ik bedoel, het kan straks allemaal in de wasmachine en het lieve kleine meisje maar in een fris badje deponeren. Zo heeft slapen aan de verkeerde kant wat ooit ons bed was toch weer haar voordeel opgeleverd. Je moet soms wat. De matras ook maar zo naar buiten gooien, nu is het (nog) heerlijk stil aan de Voermanstraat. De eerste zonnestralen zijn voorlopig de enige wapenfeiten van deze wederom, schat ik, warme dag. 
Maar toen wij, Moos en ik, éénmaal lagen was het niveau van de muziek jammer genoeg niet opgeschroefd naar standje redelijk in het gehoor liggend. 
Het was al na middernacht, kon de slaap niet vatten en je kreeg te maken met een DJ die bovendien halve nummers de ether ging inslingeren. Dat ook nog eens, draai ze dan helemaal! Wat wordt er toch een baggermuziek gemaakt in Nederland. Als ik TV Oranje soms heb opstaan vind ik het prima maar zo tegen de klok van enen als je eindelijk eens wilt slapen pijnigt het jouw hersens. Kon gelukkig ook aan niets anders denken, elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Echter, wat scherste mijn verbazing. Na zo'n beetje al het wereldnieuws tot mij hebben laten komen naast een licht snurkend meisje van vijf gingen ze ineens De Dijk draaien....Blijkbaar schrok de kwaliteitspolitie op het feestje daar zo van dat na amper 20 seconden Huub al werd ingeruild voor één of andere vage piratenartiest. Ze probeerden tegen het eind van het feestje het nog eens, kwaliteitssterke jaren tachtig muziek maar dat werd blijkbaar wederom niet gepruimd door de plaatselijke KGB op het gezellige feestje van de buurman op de hoek. Fransie Bauer maakte zijn opwachting, toch de favoriet van ene Mick Jagger, dus in feite kreeg het feestje de zegen mee van iemand van de rollende stenen!
Ik rolde blijkbaar ook mijn korte nachtrust in want het feestje en die heerlijke deuntjes hoorde ik (gelukkig) niet langer meer. 
Bovendien had ik in de tijd tussen het naar bed brengen van Mouna en Moos mijn tijd wel goed besteed. Kijken naar een, zoals mijn moeder altijd zegt: politiefilm. Ditmaal Vera op Nederland 2. 
Ik hou van die vrouw. Hou van deze soort TV-series. Midsummer Murders, Frost etc...Dat Engelse landschap. Heerlijk, even onbezorgd een uurtje of twee TV loeren. 
Ondertussen een beetje, wel goede, muziek luisteren. Beetje kieken op je telefoon, appies beantwoorden. Eva tegenkomen en ja, ik heet Adam...haha. 
Stairway to Heaven luisteren en Use Somebody. Niet de originele heren maar uitgevoerd door prachtige dames. De dames van Heart en/of ene Laura Jansen. Dat vind ik, maar dat is mijn bescheiden mening, tien keer betere muziek dan Zwemmen in Bacardi Lemon van Martje Hoogkamert.
Wie zijn dit, Papa? Moos keek op van zijn Nintendo...Ik moest toch op tijd naar bed? Tja, als wij met zijn tweeën overblijven wil hij er 's avonds nog wel eens bij inschieten. Maar hij heeft ook zulke leuke praat en wil graag veel weten over de muziek die zijn ouwe Pa dan draait. Of rekt ie dan tijd? 
Liet hem het filmpje zien van de zussen Ann & Nancy Wilson. Dat klinkt goed, Papa!
Wie zijn die oude mannen dan. Dat zijn de heren van Led Zeppelin, die hebben dit nummer eigenlijk geschreven en de top 2000 ingezongen. Hey, daar is Barack Obama....Dat klopt jongen.
Hoe trots kun je soms zijn. 
Ann & Nancy Wilson vormen al honderd jaar het duo Heart en op 2 december 2012 coverde ze Stairway to Heaven als eerbetoon aan Led Zeppelin.
Op die avond kreeg Led Zeppelin namelijk een Lifetime Achievement Award van de Kennedy Center Honors. 
Ondermeer in het bijzijn van president Obama. De drie overgebleven bandleden Robert Plant, John Paul Jones en Jimmy Page waren tevens aanwezig en waren zichtbaar geroerd door het bijzondere optreden van Ann & Nancy Wilson, een gospelkoor en een geweldige band met op drums Jason Bonham, de zoon van de in 1980 overleden Led Zeppelin drummer John Bonham. 
Jason droeg op die gedenkwaardige avond de karakteristieke bolhoed van zijn vader. 
Kippevel! Wat een nummer. Natuurlijk een klassieker maar die niet werd verkracht. 
Dat doe ik dus soms op van die avonden....Laura Jansen kwam tevens langs op Spotify, zij deed een nummer van Kings of Leon. Use Somebody, prachtige uitvoering. Het origineel is lekker maar deze cover mocht er ook zijn. Net als Disturbed bijvoorbeeld een Simon & Garfunkeltje doen. Hoezo het geluid van de stilte? Hoe zou het trouwens met Laura zijn? Hoor je niet zoveel meer van, schijnt dat ze op een eiland zat. Is ze er al weer vanaf? Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend. Het is namelijk wel een mooie verschijning en ze bivakkeerde niet op Terschelling. 
Muziek. Dat mag altijd. Maar ja, wat de één geweldig vind vindt de ander weer complete bagger. 
Je hebt voldoende smaken. Ik vind veel dingen mooi maar ik hoop bij een volgend feestje van de buurman op de hoek dat de DJ van dienst een enkeltje Timboektoe of Verweggistan uitzit! In ieder geval lichtjaren van ons verwijderd is en geen invloed kan uitoefenen op de playlist. In ieder geval bluetooth uut, safety first! 
Gisteren niet veel uitgevoerd derhalve. Veel te warm om interessante dingen te doen!
Beetje gekuierd op de boerenmarkt in Oud-Banthum. Blijft altijd leuk, die link met het nostalgische boerenleven. Zoals het hoort te zijn. Onder de oude en statige bomen de schaduw op zoeken.
Vond het trouwens verbazingwekkend dat de trainers in het betaalde voetbal dit weekend veel schaduwspitsen opstelden, maar dit geheel terzijde. 
Hey Dorgelo, hoe stiet het leven. Ja, mag wel zo gezien de omstandigheden. Je maakt er wat van en soms gewoon het beste. Komt allemaal wel weer. Maar je kunt de wijzers van een bepaalde klok niet vooruit- of zoals je misschien wel wilt achteruit zetten. Het heeft zijn of haar tijd nodig. 
De kids waren twee weken met Mama op vakantie. Julianadorp en vorige week zaten ze in Willingen, vlakbij Winterberg. Bekend terrein. Elke dag aan ze denken, wat zullen ze nu aan het doen zijn? Je kent daar tevens de weg, eerder giste jij ze door de dorpen heen. Werk bood overdag afleiding. Druk zat.
Ze hebben het leuk gehad. Heerlijk, vrijdagavond een half uur met Mouna op bed liggen en zij maar vertellen. Een kwartje in de spreekwoordelijke jukebox gooien en zij keuvelt wel voor dik een uur. Wat een leuke verhaaltjes, tussen de regels door hoor je meer dan je denkt. Schitterend. Weet je, Papa.
Zelfs Moos zat op de praatstoel. Tuurlijk had ie niet 'gebremst' tijdens het rodelen. Stoer man. Papa, weet je nog van vorig jaar en dat vervelende jochie die halverwege zomaar op de rem ging staan, hij was er niet! Gelukkig maar. 
's Middags bij Moe een boterham eten in Chez Freek. Ik blijf er graag zitten. Puik stukje werk nog altijd van Remkoe en Huib. Buurman had 'm mooi schoongespoten. Thanks. Blijft er ook lekker koel, deze zitkuil bij mien Moe achterin de tuin. Even boodschappen doen en lege flessen wegbrengen.
's middags op verzoek een appelsapje bij Blij toch ging Mountje voor een Fristi. Alles deden wij in een rustig tempo. Veel stof om te praten maar had weinig om het lijf. Peeking Duck spelen met Mouna, wij snapten er beide niet veel van maar wat gaf dat... Je kon je heerlijk verbergen achter het masker met de getooide veren. We moesten sowieso om elkaar lachen. Verder was ik de jury van haar turnoefeningen, jemig ze was weer met sprongen vooruit gegaan. Tien met een griffel. 
Bertje feliciteren. Mien moat. 60 joar alweer. Jan, zijn tweelingbroer, vierde voor het eerst zijn verjaardag ergens anders. Hopelijk had ie ook hemels weer. Kerl, kerl....60 jaar, volgende week maar ff nat maken. 
Pasta koken onder de afzuigkap en sinds maanden een fijn gesprek met iemand voeren wat je eerder elke week met haar had. Het zette geen zoden aan de dijk maar het was wel fijn. Zo gauw geef je je hart niet weg, de mijne is in principe nog steeds van of voor haar. Weet wel dat het zo niet werkt maar wat moet je dan. Ik geef niet gauw op, al weet ik diep ergens binnenin dat het over met de pret is. 
Jullie denken maar ik zie het anders....Het is niet wat je denkt maar ik zit soms krom in elkaar. Kan beter rechtop gaan lopen dan komt mijn twee meter punt zes komma vier ook beter tot haar uiting. 
Niet Lex maar wel Willem en al die anderen. Als ze die plaat nou eens draaide gisteravond maar het bleef voornamelijk bij bagger en consorten. 
Ach, ik genoot sowieso. Op een paar vierkante meters had ik alles bij elkaar liggen waarvan mijn hart telkens sprongetjes maakt. Het is acht uur geweest en ze slapen nog heerlijk. Kan ook niet anders. 
Het waren gisteren nachtbrakertjes met een weggegooide gebruiksaanwijzing trouwens.
Tijd om het natte beddegoed in de was te gooien en de matras naar buiten te sleuren. Gezellig met Mountje in bad en kijken of die andere muziekliefhebber nog zin heeft om uit bed te kruipen. 
We schommelen ons er wel doorheen...
Stairway to Heaven!
Hoe zal het met de Single Girls van Laura, Laura Jansen zijn....?
Durf te vragen. Alleen is ook maar alleen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...