#Jaar Na Dato!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Train roll on. On down the line, won't you.
Please take me far away.
Now I feel the wind blow outside my door, means I'm. 
I'm leaving my woman at home, Lordy.
Tuesday's gone with the wind. Oh, my baby's gone, with the wind. 
And I don't know. Oh, where I'm going.
I just want to be left alone.
The train roll on, a many miles from my home, see I'm.
I'm riding my blues away, yeah. 
Well Tuesday, you see. Oh, She had to be free, Lord but.
Somehow I got to carry on, Lordy.
Tuesday's gone with the wind.'
Uut 'Tuesday's Gone van Lynyrd Skynyrd.

Moi, ben ik weer!
Papa, wat is vaginale jeuk...? 
Schrok op uit mijn gedachten zittend in de luie stoel kijkend naar één van mijn guilty pleasures van de laatste zeven weken. 
'B&B Vol Liefde' stond de laatste tijd steevast geprogrammeerd op de zwarte TV hier in huis. 
Sorry, ik heb ook zo mijn mindere kanten. Ik weet het! Werd als ware elke avond de RTL4 treurbuis ingetrokken. Een commercieel gedrocht, Kon er eigenlijk vrij weinig aan doen...Pleit mijzelf enigszins vrij. Heb er vaak geen actieve herinnering meer aan. Zo kom je er vaak mee weg...
Je wilt toch weten hoe al die B&B eigenaren in den vreemde het er van af brengen in de liefde. Tegenwoordig hier aan de Voermanstraat een hekel onderwerp als ik zo vrij mag zijn.
Gebiologeerd bijna...Een soort van drang maakte mij meester, iedere dag weer. 
Kijken naar alle shit, die handel in onverklaarbare en vooral ongemakkelijke liefdes. 
De onkunde droop er vanaf. Op primetime je te kakken zetten voor een groot deel van Nederland. 
Twitter was vooral leuk om te volgen tijdens de dagelijkse uitzendingen van B&B Vol Liefde.
Werkelijk iedereen heeft een mening over je ook al kennen ze jou helemaal niet. Vind het knap dat ik het zolang verborgen voor jullie heb kunnen houden. Meestal lukt mij dat niet!
Maar goed, dwaal weer eens af. 
Papa, wat is vaginale jeuk....?
Moos zat aan de grote tafel filmpjes te kijken op YouTube. Hij volgt enkele YouTubers, speelt Minecraft of leert via YouTube heel van de voorbije geschiedenis. Ok, let niet altijd op wat hij kijkt maar als ik langs het beeldscherm loop zie ik eigenlijk niets verdachts.....Dingen die hij niet mag zien. 
Ik lag krom van het lachen in de stoel toen ik Moos vroeg zijn vraag nog eens te herhalen.
Papa, wat is vaginale jeuk....? Aan mijn eerste reactie merkte Moos dat het iets grappigs moest zijn. 
Hoe kom je daar nu bij? Kwam een advertentie langs Papa......Waar kijk je dan naar? 
Blijkbaar hebben die vrouwen ook jeuk bij zulke filmpjes. Heerlijk, 
Die momentjes zijn zo kostbaar. Maken het leven wat lichter!
Net zoals van de week. Ik haalde Moos en Mouna op bij Moe. Hadden ze een dagje gebivakkeerd. 's Avonds nog even lekker stamppot gegeten bij 31+ maar ik reken het goed. Lekker gewoon! Snert mag van mij ook gewoon in de zomer. 
Papa, wat is er toch met het getal 96? Hoe zo, Moos? Nou daar moesten ze om lachen bij een filmpje? Had iets te maken, zeiden ze, met sex? Hoe zulke filmpjes kijk je trouwens, Moos? 
Nou hele gewone filmpjes over de vlaggen welke landen hebben, dat Joegoslavië niet meer bestaat en nu is verdeeld in zeven nieuwe landen. Van die dingen, Papa. 
Bedoel je niet 69? Ja, dat kan ook Papa....wat is het dan? Nou ja, dat vertel ik je nog wel eens.
Heeft dat ook te maken met de zaadjes en vruchtbare eitjes en plantjes.....? Ja, zoiets. 
Ik bracht Mouna naar bed en had niet zo snel buiten de waard gerekend. 
Moos had 69 natuurlijk al gegoogled maar was halverwege gestopt met lezen. Teveel informatie, Papa!
Hij gaf mij nog wel een korte samenvatting, iets met sex en dat de positie de cijfers van het getal 69 innemen. Verder iets met falafel (fellatio, haha)....en standje 69 en dat het iets Frans was en geen Duits.
Verder liet hij het onderwerp maar rusten net zoals ik dat al een tijdje doe.....haha. 
De, soms, volwassen wereld is voorlopig nog niet echt zijn ding. Gelukkig maar!
Een dag later deed Mouna er in de auto nog een schepje bovenop. Ze verstond ons niet goed toen Moos het nog eens had over die blijkbaar vervelende jeuk....Zij had ook ineens jeuk, maar het bleek later aan de neus te zijn.
Geweldig. Moos en ik hadden het niet meer. Dat kleine stemmetje achteruit de auto. Die humor die ze hebben. Moos die het bijna in de broek deed van het lachen en Mouna idem dito en anders ik wel.
S(ch)ik hebben voor vier met het zijn drieën delen. Als je het deelt kom je altijd wel bij de gezamenlijke noemer uit!
Tja, een jaar na dato. Een jaar nadat het hoge woord er zeer onverwachts en rauw op mijn en ons dak viel en alles er onomwonden uit kwam bij San. Een jaar verder. Ik moest er aan denken in België. 
Vorig jaar, zelfde tijd was er nog geen vuiltje aan de lucht. Moe werd 90, feestje in de house en iedereen leek gelukkig onderweg naar een nog mooier later. 
Dit jaar hetzelfde feestje in België maar met de kennis van nu is alles inmiddels anders. 
Alleen nog enkele laatste (officiële) stuiptrekkingen. Officieel zijn wij gescheiden van alles en nog wat maar we blijven altijd samen de lieve ouders van Moos en Mouna. Dat nog wel, gelukkig?
Ik mis vooral het samen zijn. Niet meer met z'n vieren de leuke dingen doen. Dat ik haar niet meer dagelijks in mijn armen kan houden, het zij zo....Daar vind ik wel een weg in maar ik vind het vooral kut voor de kinderen. Las gisteren weer een verhaal van een gescheiden ouder. Aan een scheiding houdt iedereen blauwe plekken over. Soms zie je ze niet, maar ik voel mij vaak schuldig naar mijn kinderen toe, dat ik hen geen Mama en Papa op hetzelfde moment kan geven. Dat ik, dat wij, gewoon hebben gefaald. Niet altijd hebben nagedacht voordat de kinderen ten tonele verschenen. Dan moet ik heel veel gaan omdenken en heel veel positieve dingen er tegenover zetten. Tuurlijk, je koos voor jezelf maar een jaar na dato weet ik niet of ik diezelfde keus had kunnen maken. 
Het zit soms in van die verrekte kleine dingen! Overal om me heen zie ik vrolijke gezinnen de leukste dingen doen en jij hobbelt maar een beetje achter de muziek aan, noodgedwongen!
Amai, ik stond niet voor dat grote dilemma hè! Wat had ik in haar situatie gedaan? Vanaf de zijlijn is het altijd makkelijk praten, staan de beste stuurlui steevast aan wal. Iedereen weet het altijd beter!
Ik had zus en ik had het zo gedaan. Ook met mijn daterij van de laatste tijd. Ging af en toe met stoom en kokend water. Baal ervan dat het uiteindelijk niets is geworden met mijn blonde weldoenster uit het Drenthe van Daniël. Daar voelde ik mij zo thuis, hoefde ik mij niet anders voor te doen. Zo ben ik, dat was ik en zo wil ik de komende tijd zijn. Maar je kunt liefde niet sturen, je moet schakelen en niets gaat op de automatische piloot. Moos en ik kijken veel meisjes maar we swipen zo'n beetje alles naar links. 
Zijn we kritisch? Neuh, nuchter eigenlijk. Wil mij niet storten in van alles hoe graag ik het misschien ook zou willen. 
Nogmaals, ben absoluut niet zielig. Maar ik merk dat dit, dat domme geouwehoer van mij op de zondagmorgen, mij zo helpt om zaken te verwerken en door te kunnen gaan! En dat niet altijd iedereen mij snapt hoe ik het soms bedoel. Lezen tussen de regels door hoeft niet altijd maar negen van de tien keer is het beter om het wel te doen. Door mijn eigen geschrijf te lezen begrijp ik mijzelf soms wat beter, snappen jullie dat? Ik soms ook niet hoor....Toch is het zo. Met mijn vingers op de toetsen durf ik alles beter te verhalen. Gek hè.
Geniet van een rit naar België toe. Praten met Jan over zijn muziek. Fantastisch. Hoe Derek & the Dominos van ene Eric Clapton de hulp 52 jaar geleden nodig had van ene Duane Allman en zo op 26 augustus 1970 het album 'Layla and Other Assorted Love Songs' ter wereld kwam. Dat Duane Allman nog altijd wordt gerekend tot één van de beste gitaristen op deze aardkloot. Hij was, potverdikkemei, nog maar 24 jaar toen hij omkwam bij een motorongeluk in 1971. Eeuwig zonde!
Hoe ik muziek beleef en hoe iemand anders muziek beleeft.  Dat Southern Man van Neil Young de inspiratie was voor Sweet Home Alabama van Lynyrd Skynyrd en dat ik tot voor kort dat nummer alleen maar kende van de heren rockers. Dat ik ook maar sinds enkele maanden het nummer van Neil Young ken met die scheurende en jankende gitaarsolo. Prachtig! Je leert elke dag wel wat...
Dat de buurman iets heeft met muziek uit de jaren vijftig. Crooners van Frank Sinatra en dat spareribs na elf uur best te pruimen zijn. Geweldig. 
De helikoper en boot van Henk en dat Gerard toch de bus heeft geregeld, in Daarle of all places!
Van die dingen. Belgë was weer ff fijn ook al is onze zakelijke toekomst nog ff ongewis. 
Een kleinigheid hou je altijd maar we moeten ff door de zure appel heen. Hopelijk vergelijken ze geen appels met peren door elkaar. We hadden het gelukkig niet zwaar door het feit dat Nick & Simon uit elkaar gaan. Was zelf wereldnieuws in België, of ik had het journaal 's morgensvroeg in het hotel toch op Nederland 1 staan? Dat kan ook. 
Dat gebeurt soms. Mensen gaan uit elkaar, vervreemden van elkaar of willen solo verder door het leven gaan. Geloof jij het? Dat alles een reden heeft. Niets toeval is?
De kinderen slapen nog. Even tijd voor mijzelf! Ze mochten gisteren net zo lang opblijven als ze wilden. Toch moest ik ze gisteren met lichte dwang naar boven dirigeren....Papa wilde slapen na wederom een geslaagde BuurtBBQ. Was moe, had de knollen allemaal op. 
Wat een bijzondere mensjes zijn het! Allebei goed van de tongriem gesneden. Mooie verhaaltjes, goh wat heb jij leuke kinderen....? Ja, inderdaad, niks mis mee. Dat hebben wij goed voor elkaar gebrouwd met zijn tweeën en nu mogen wij het vervolgens ieders apart proberen om de kids naar grotere hoogtes te stuwen. Beetje van elkaar de kunst afkijken. 
Hoop dat ze alles later begrijpen waarom wij het zo hebben gedaan en niet andersom!
Iets met blauwe plekken en niet meer geef ons heden ons dagelijks brood!
Nog een keer een gemeend Potverdikkemei!
Geert en Leni Battjes maakten met pijn in hun beider harten bekend dat ze er mee stoppen. 
Vanaf 1 oktober van dit jaar gaat Bakker Battjes dicht. Rijst het deeg voor hun broden niet meer....
Daar baal ik van. Na 38 jaar moeten ze noodgedwongen de pijp aan Maarten geven omdat ze geen opvolger kunnen vinden. Geen warme bakker die brood ziet in deze geweldige en overheerlijke delicatessenzaak aan de Brink 23. Nooit meer op fietsje met Mouna naar Leni en Geert en hun geweldige personeel. 
Het is gebeurd. Ze hangen de boel aan de spreekwoordelijke wilgen. Het vak sterft langzaam uit. 
De laatste bakker die nog zelf zijn broden bakte in Hardenberg houdt er mee op. 
Daar kan ik ontzettend van balen. Iets wat zo goed was is er straks niet meer. Snap ze natuurlijk ook helemaal hoor. Je kunt niet in lengte van dagen doorgaan. Ze zijn op de leeftijd dat ze mogen genieten van het andere. Dag en nacht heeft dit ondernemersechtpaar voor ons klaar gestaan. Hulde daarvoor.
Ons dagelijks brood gegeven, de vissen halen wij wel bij Theun en het beleg onder andere bij Jan. 
Toch gaat het mij door een har(t) bord. 
Ik hoop van ganser harte dat het bij een warme bakker in den lande het alsnog gaat kriebelen. 
Dat het meel spontaan ontploft als zo'n gast aan Bakker Battjes moet denken. Huppakee deze kant op.
Zo'n prachtzaak niet ver van de Vecht verwijderd mag niet verdwijnen in ons dagelijks straatbeeld. 
Ik wil gewoon, van ganser harte, dat het moeilijk parkeren blijft daar aan de Brink 23. Dat je moet wachten omdat iemand weer zijn auto half op de straat, half op de stoep heeft gebonjourd en je bromt dat je zo te laat komt op je volgende afspraak. Leni en Geert, vanaf deze plek. Ontzettend bedankt voor al jullie lekkere boterhammen die wij altijd met smaak opaten. Veelal fijn volkoren, soms grof. Die pitjes hè. Geniet van jullie vrije tijd. Slaap eens uit. Bedankt, het gaat jullie goed!
Gelukkig is de Koffiepot nog wel open, de opvolging was daar gelukkig wel geregeld. De dochter van zwaait daar nu de scepter. Al vanaf kindsaf aan is Sharon het vriendinnetje van mijn nichtje Andrea. 
Zaterdag ff gezellig met zijn drieën daar geluncht. Geweldig! Iedere keer weer een feestje. Dan missen de kinderen Mama gewoon en ik, gek genoeg, mijn voormalige wederhelft. Dit konden wij zo goed, hier waren wij koning, keizer en admiraal tegelijk in. Het vooral gezellig maken met en voor elkaar.
Zo fijn dat Moos en ik allebei zin hadden om een platter te sharen. Gewoon een goed gevulde schaal met allerlei lekkernijen....Smullen tot je een ons weegt! Uit de kunst. Mouna at vrolijk van ons Sharing Platter mee ondertussen haar pannenkoek tot de laatste kruimel op (vr)eten....
Dat zijn de krenten in de pap. Al meermaals gezegd en verhaald. Maar toch. Zondagochtend gooi ik er vaak van alles uit. Wat ik niet kan snappen en wat ik als waarheid maar moet aannemen. 
Een jaar na dato gaat het ons, mij, best wel goed. Maak je geen zorgen en toch lig ik bijna iedere dag wakker. Schietgebedjes prevelen dat alles maar goed mag komen, vooral dat het Moos en Mouna aan niets mag ontbreken. Het is niet allemaal meer gedeeld door de helft. We moeten allebei nu onze eigen broek ophouden, hoop maar dat het goed komt! 
Maar zolang Moos vragen blijft stellen en Mouna vaak flink wat duitjes in de bekende zakjes blijft doen voorzie ik derhalve vooralsnog geen problemen. Misschien na 1 oktober als wij ons moeten afvragen wie nu ons dagelijkse brood gaat verzorgen maar Nollen is eigenlijk best wel een goed alternatief. Tis geen Battjes, oké, maar een kleinigheid hou je altijd. En wie weet opent het voor iemand wel de deur naar iets moois als de laatste warme bakker in Hardenberg ze voor de laatste keer sluit. 
Ik slinger Neil Young aan, zet Derek en The Allmann Brothers in de wachtrij voordat M&M de trap afstiefelen en het gedaan is met de rust. 
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....