#Engels Meisje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Een oceaan om in te schuilen, nooit alleen meer hoeven zijn.
Ik heb gesmeekt niet meer te huilen, alsjeblieft.
Het leven jaagt geen angst meer aan, ik heb al zo ver moeten kruipen.
Het laatste stuk zal ook wel gaan tot ik ga staan.
Een oceaan om in te vluchten, nooit jaloers te hoeven zijn.
Liefde om je hart te luchten, een oceaan alleen van mij.
Een oceaan om te verzuipen, een dag of wat een held te zijn.
Laat die ander nu maar kruipen, een oceaan vol tranen is van mij.
Alleen van mij.'
Uut 'Oceaan' van Racoon. 

Moi, ben ik weer. 
Muzikaal gezien stuitert het bij mij soms alle kanten op, van links naar rechts, van voor naar achteren.
Naast alle pilletjes, poedertjes, drankjes en zalfjes is muziek nog steeds mijn beste medicijn gebleken. Waarvan Akte.
Knap er altijd van op, fris en fruitig, schop onder de kont, lekker man! 
Luister graag naar muziek, mag tevens graag kijken naar live-optredens.
Vind vaak dingen goed als het maar met liefde en passie wordt gebracht. 
Zaterdag is dan meestal de uitgelezen avond er voor. 
Regelmatig met de kinderen en ook vaak zonder! 
Hoe leuk, gisteren beelden van CAS (Concert at Sea) en o.a. Flemming trad op!
Stond Mouna daar te dansen en mee te zingen met 'Automatisch' en 'Amsterdam', kan ik van genieten! Draag mij dan maar weg, gelukkig zat ik in de bloemetjesstoel.
Flemming is te pruimen, leuke gast ook!
Moos kwam los bij Thomas en Paul en zong, warempel als het niet waar is, mee bij Chic en Nile Rodgers en hij wist dat Iris van Blöf een cover was. Cover at Sea. Geweldig! Jochie is niet van gisteren.
Stukje Racoon verder. Binnenkort in het Bostheather hier in Ommen. Volgens mij op de laatste dag van augustus. Pakte nog even Oceaan mee met de kabbelende zee op de achtergrond. Mooi hoor. Kwam weer binnen. Weer hoorde ik iets anders...Lieve Anne, voor jou, voor mij.
Genieten. Lekker thuis, lekker knus. Biertje on the Side. Bracht Mouna vervolgens naar boven. Was laat genoeg, of nie! Verhaaltje ging over de tuinslang en dat het aapje nat werd. Mooi. T'rusten lieverd.
Schakelde later over op Nederland 2. Hoogtepunten van North Sea Jazz Festival 2024, live vanuit Rotterdam. Mag ik ook nog een weekend heen met grote breur. Afspraak staat als sinds de dag dat ik vijftig werd, toch maar een keer een datum prikken. Had mooi afgelopen weekend gekund. Potverdikkemei. Gemiste kans.
Rondkuieren op dit zeer gewaardeerde internationale festival. Tis niet alleen maar Jazz hè. Anouk en bijvoorbeeld Sting traden er dit weekend ook op.
Maar ik kwam er in bij een zeer mooie zangeres, genaamd Raye! Ik was meteen op slag verliefd. 
Het hele plaatje klopte. Muzikaal stond ze als een huis en ze was ook nog een leuke verschijning. Een onvervalste plus-plus situatie.
Bladerde later even door de grootste digitale encyclopedie op deze wereld en zag meteen dat zij veel te jong voor mij was, of ik überhaupt in haar buurt zou komen? Whisful Thinking! Gemeentepils hè.
Jemig, geboren in oktober 1997. Had de glazen al mooi vol, ik had haar wel ouder geschat. In mijn eigen voordeel hè - gebeurt wel vaker.
Rachel Agatha Keen heet ze voluit, beter bekend onder haar artiestennaam Raye. Wat een stem en wat een mooi mens. Alles in de juiste proporties. Ze zong een cover van James Brown. It's a Man's World.
Geweldig. Ze toverde ons huisje hier aan de Voermanstraat even om tot een New Yorkse jazzbar. 
Ze heeft veel weg van Amy Winehouse. Ook een geplaagd leven door hartscheur, verslavingen en misbruik met een stem die je bij de keel grijpt. Kon nog net wat gemeentepils doorheen...Gelukkig maar.
Hier stond een vrouw met een boodschap, met een missie, die niet simpelweg van zingen houdt maar die zingen nodig heeft om wat te duiden. Allerlei emoties moesten uit dat fraaie lichaam van haar...Poeh, kippevel.
Ze verkropte niks. Neuh, alle emoties kwamen er uit als een heuse kanonskogel. Rauw en puur. Auw.
Ze pakte mij in, wikkelde mij in een soort van Engels krantenpapier waar eerder de Fish and Chips in werden verpakt. Geweldig! De hele zaal stond tjokvol. Vorig jaar verscheen een succesvol album van haar. 
'My 21st Century Blues' en het leverde haar maar liefst zes BRIT Awards op. Volgens Wikipedia een recordwinst. Wie ben ik dan om dat tegen te spreken? Ze moet nog 27 worden, gevaarlijke leeftijd hè.
Nam een slok van mijn Vreemdeling, nieuw biertje van Maallust. Variant op een Engelse IPA, gewoon gebrouwen in Veenhuizen (Drenthe), gekregen van Jan. Paste perfect om deze dame enig tegengewicht te bieden. Jemig, wat een mooi mens.
Kerel, kerel...De ogen in de zak zitten, echt wel! Ze wordt vaak vergeleken met Amy Winehouse.
Niet in stemklank maar in haar eveneens getergde bestaan dat een uitweg zoekt in haar stem en performance op het podium. Ze noemt zichzelf een drama-queen. Niet iedereen trekt zulke artiesten las ik ergens, nou ik kon het gisteren allemaal behoorlijk trekken en vooral pruimen. Lekker hoor! 
Zo stuiter ik qua muziek alle kanten op! Tuurlijk ben ik schatplichtig aan mijn Nederlandse muzikale helden maar ik mag graag even buurten buiten onze landsgrenzen. Misschien volgend jaar gewoon met breur Hattem een weekendje NSJ boeken in het Rotterdamse. Twee vliegen in één klap. Hotel New York? 
Ach ja, je hebt er verder niks aan. Hier dacht ik vanmorgen aan toen Moos en Mouna, afzonderlijk van elkaar, bij mij in de twijfelaar schoten. Dicht tegen mij aan.
Moos ligt er nog. Mouna stiefdelde vrolijk met mij naar beneden. Ze zit nu in de bloemtjesstoel.
Lekker rustig wakker worden. Zo even een broodje in de oven, eerst tegen grote beer aanliggen.
Morgen heeft Moos zijn laatste dag dag voordat ie afzwaait van zijn lagere school leventje.
Uit met de pret. Na de zomer gaat hij verder met groeien op het Greijdanus. Havo-VWO. Hij heeft er zin aan. Klaar met deze school. Moest gisteren lachen om een supergave opmerking, niet van Moos maar van een andere toffe gozert. Ik heb nog nooit gepoept op school maar ik heb er inmiddels wel schijt aan. Heerlijk. 
Of iets in die strekking, dat vind ik bijzonder grappig. Sowieso een mooi joch!
Is Moos ook. Tuurlijk, ben behoorlijk bevoordeeld. Maar toch. Sowieso trots op mijn kinderen. 
Gisteren ook weer. Ze moesten/mochten mee naar een feestje (bleek uiteindelijk een BBQ te zijn) waar Papa en Oma sowieso voor waren uitgenodigd. Soort van herdenkingsfeestje. Jan had anders gisteren zijn verjaardag gevierd. Nu keek ie van boven mee, rij bijna dagelijks langs zijn oude garage. Altied even de blik naar links of rechts en soms schichtig naar boven. Zit ie daar samen te lachen met allen die te vroeg vertrokken vanaf deze aardkloot. Rust vrolijk door.
Kijk op zulke gelegenheden graag naar Mouna en Moos. Trots. Hoe ze zich als jonge kinderen zo volwassen gedragen. Zich keurig voorstellen, meteen praat voor tien hebben en gewoon blijven zoals ze zijn. Hoe ze alles lusten van de BBQ. Vooraf zekers niet volgepropt met instructies. Doe dit, doe dat, zus en zo. Neuh. Het gaat zoals het gaat en daar sta ik vaak verwonderd van te kijken. Is dat mijn eigen vlees en bloed? Blijkbaar doen wij het nog niet zo slecht. Geen borstklopperij, toch gedragen zij zich meestal voorbeeldig. Sorry!
Mouna gaat ook over, nu naar groep 4. Ze dartelt mooi tussen de bedrijfjes door...Geniet er van!
Mijn meisje. Zeven. Bezig om Lieke Wevers te worden of de nieuwe presentatrice van het Jeugdjournaal. 
Hoe mensen op onze kinderen reageren. Lijkt zo simpel maar ik zie het soms ook wel eens anders...
Ouders dan in geen velden of wegen te bekennen.
Nooit in zeven sloten tegelijk en ook niet net met de hakken er over maar ze meanderen wel vakkundig als een soort van kronkelige rivier door hun jonge levens heen. Prachtig! 
Moe wilde naar huus anders waren wij nog even gebleven. Op momenten als gisteren snap ik veel maar nog lang niet alles. Denk vaak hoe het ook anders had gekund, zekers met de kennis van nu. Denk steeds vaker: had gemoeten! Maar is dat wel zo? Is het niet puur eigenbelang? 
Waarom word ik anders op slag verliefd op een meisje van TV die ik tot gisteren nog nooit had gezien.
Op iemand die zingt of haar leven er anders van af hangt. Denk eerder dat ik verliefd werd op het moment. Alles bij de hand op slechts enkele vierkante meters.
Mijn kinderen, mijn natje en droogje en de TV waar de zon blijkbaar altijd schijnt.
Lekker anoniem op een natte zaterdagavond met ondertussen een dubbel van Westmalle in het glas.
Het leven is helaas geen zaterdagavond of zondagmorgen. 
Dan is het allemaal wat rooskleuriger....Aan de andere kant moet ik ook niet zeuren!
Ik kan tenminste nog ergens over zeuren! Dacht vannacht ook weer ineens aan dat rode autootje...zag 'm gisteren in een muur geparkeerd voor de eeuwigheid. Mooi, zo zijn blijven Tante Dinie en Roos leven.
Zoals Lohues dacht dat er vroeger alleen Hunebedden waren te vinden in Drenthe en dreuge worst iets typisch Drents was. 
Later kwam ie er achter dat Hunebedden ook in andere provincieën en landen waren te vinden en dat dat net zo het geval was met z'n dreuge worst! Die waren ook lekker in Spanje en Frankrijk. Mooi toch.
Dat duzz. Je gaat het pas zien als je het doorhebt want Raye zingt niet meer op TV, tis weer Flemming geworden! Ik reken het goed. Kinderen op de eerste plek, ik waggel er wel achteraan. 
Steeds dichter bij mijn uiteindelijke doel. Zal de handschoenen weer eens aantrekken, of beter nog, oppakken. Er liggen hier nog een paar van Gerard.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...