#Café (F)later!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Out on the road today, I saw a Deadhead sticker on a Cadillac.
A little voice inside my head said: 'Don't look back, you can never look back.'
I thought I knew what love was, what did I know?
Those days are gone forever, I should just let them go but...
I can see you, your brown skin shining in the sun. 
You got the top pulled down and the radio on, baby.
I can tell you, my love for you will still be strong.
After the boys of summer have gone...'
Uut 'The Boys of Summer' van Don Henley

Moi, ben ik weer. 
Terug in JD, terug in Julianadorp, terug aan de kust.
Julianadorp is net als fietsen, je hebt zo weer de smaak te pakken, ook na ruim drie jaar.
Veel is er niet veranderd. De zee ligt net als de onstuimige duinen er nog steeds geweldig mooi bij.
Ok, in het huisje van mien ex-schoonouders staat er een andere bloemetjesstoel, zeg maar, de struiken zijn wat groter gegroeid, andere tegels voor maar Flint komt je nog steeds kwispelend en enthousiast begroeten.
Hey, ben je er weer, lang niet gezien? Of kunnen honden niet praten...?
In het dorp is de Vomar een Albert Heijn geworden en kun je nu, als je wilt, pizza's halen bij Domino's.
Wij zijn nu met zijn drieën hier in plaats van met z'n vieren maar dat is al drie jaar het geval.
Daar ben je inmiddels aan gewend, alhoewel dat went nooit kan ik je vertellen. 
Je hebt er maar mee te doen. Maar de eerste dag in JD was top, leuk en gezellig. 
Kilometers straten, pleinen, scholen, bruggen, plantsoenen etc. zijn vernoemd naar Juliana, onze koningin uit de vorige eeuw, maar van alle dorpen in Nederland is er maar één die de naam van Juliana draagt, namelijk Julianadorp.
De overlevering vertelt dat met de komst van een karkje bij het buurtschap rond het Loopuytpark de tijd rijp was om officieel een dorp te stichten. Zo kwamen ze op het idee om het dorp te vernoemen naar het pasgeboren kroonprinsesje, Juliana der Nederlanden. Dat was rond 30 april in het jaar 1909.
Koningin Wilhelmina (je weet wel die van de pepermunt) gaf het voorstel haar zegen en sindsdien heet het hier dus Julianadorp, zegge en schrijven 8 oktober 1909. 
Als 10-jarig meisje bracht Juliana een bezoekje aan 'haar dorp' en vijftig jaar later nog eens.
Dat was in 1969. Je ziet dat ik niet alleen slenter langs het strand maar ook de annalen er nog wel eens op na sla. Zo las ik tevens dat buiten Nederland er nog een plaats is die zo heet. Op het eiland Curacao, hier hemelsbreed 7.840,78 kilometer ver vandaan. Opletten duzz, als je Julianadorp intikt op buienradar dat je wel het Noordhollandse Julianadorp kiest anders kan het qua weer vies tegen gaan vallen.
Verwacht je kortebroekenweer maar gaat het zachtjes kraken dat het vriest. Gelukkig hebben wij daar deze week geen last van. Stralende zon...Mooi man!
Gisteravond nog even op het strand geweest. De omgekeerde richting, iedereen kwam van het strand af, wij gingen er juist naar toe. Samen met de vele honden en dito paarden maakten wij bal op het strand van JD. Wij zetten hier vlak bij opgang Drooghe Weert, loopafstand.
Moos en Mouna wilden alleen even met hun 'pootjes' in de zee. Nou ja, daar kwam weinig goeds van.
Mouna ging 'all the way' en Moos had alleen het shirt nog droog. Ach, het ligt nu nog te drogen in de zon. JD is wakker, wij ook net. Moos was het eerst wakker, Mouna en ik pas later...
We wijten het aan de zilte zeelucht. Rustig opstarten derhalve aan de Callantsogervaart in huisje nr. 7.
Er liggen veel (mooie) herinneringen in JD, ik zoek ze nu alleen samen met de kinderen weer eens op. 
Niet alles heur, de Duutsers hebben er gelukkig ook al veel begraven.
Straks misschien even naar Palendorp, doe ik ze wel alvast de zwemkleding aan. Met die twee weet je het maar nooit. Vnd naar 't Juffertje. Daar kwamen we vaak maar toen altijd in Corona-tijd, hebben ze de lekkerste spareribs van Juliandorp en omstreken. Skuumkoppe on the Side. Mmmmm...
Gisteren al even een Goudkoppe, Springtij, Zeebries Blond en Tuunwal Tripel (eilandbier) van de Texelse Bierbrouwerij gehad. Dat is JD ook, Texels bier! Ik reken het goed.
Wij vermaken hier ons wel. Zat gisteren mooi achter het huussie. Kinderen waren met de tuinslang bezig, bijna had ik ook een nat pak al had ik de korte broek an. Ging nog net goed, ben er deze week wel bang voor dat het een keer mis gaat. Heerlijk toch! The Boys of Summer kwamen langs in de Eagles-versie. Ik rekende het weer goed, Don Henley zong het gewoon. Haha, moest lachen om de tekst. Zo kan het ook...D'r een potje van maken.
Waar ik iets minder om moest lachen deze week was het aangekondigde afscheid van Henk en Herman! Tuurlijk, geen man laat staan een vrouw overboord, maar toch! 
Weer een soort van ijkpunt in mijn leven die het ruime sop verkiest. Jemig! Potverdikkemei.
'Iconisch café Flater ziet kroegbazen vertrekken' was de kop boven het artikel in de Stentor. 
Tuurlijk, snap ze wel. Ze bint ook geen vieftig meer maar toch. Je had gehoopt dat ze tot St. Juttemis of in ieder geval tot St. Schladming biertjes zouden blijven tappen aan de markt in Ommen. 
37(!) jaar hebben ze Flater bestierd, eerst nog met Frieda en Bertus en later dus met z'n tweeën. 
Mooie tijd beleefd. Ik daar wel veel Flaters begaan....haha, straks is iets van (F)later in mijn geheugen.
De naam verwijst naar de Belgische stripheld Guust Flater, veel gelezen in mijn jeugd. Stond volgens mij ook elke week in de Eppo, als ik mij niet vergis. De vader van Henk vond het niet zo'n goede naam, hij zag het woord Flater als blunder maar het tegendeel heeft zijn zoon en Herman in al die jaren wel bewezen. Alhoewel, ik heb er blunders genoeg geslagen bij Flater en velen met mij. Waarvan Akte!
Wat dat betreft kunnen 'de stamgasten' van weleer er ook wel een strip van gaan maken. Kijken of Toon van Driel zin heeft om een Ommense versie van zijn leuke strip 'De Stamgasten' te maken....
Elke vrijdagmiddag/avond was het raak. Kwam zo'n beetje twintig tot dertig mannen en vrouwen samen om de voorbije week te bespreken onder het genot van een hapje en een drankje. Vooral dat laatste. 
Iconische figuren zijn daar de revue gepasseerd. Sommigen zijn al niet meer onder ons. Rob en Herman bijvoorbeeld kijken vanaf boven mee. Wat een geweldige tijd met deze gasten gehad. Olijk duo. Machtig mooi. Niet zacht rusten hè.
Ach, namen noemen is altijd gevaarlijk. Je vergeet zo een paar mooie mensen die ook Flater maakten tot wat Flater was. Een mooi café waar iedereen welkom was. Wilde je in pak komen, was dat ook akkoord. Las het verhaal met een grote glimlach. Je kunt over Henk en Herman niet één maar wel meerdere boeken schrijven. Er was altijd leven in de brouwerij. Nooit ging een weekend stilletjes voorbij. Eerst kwamen wij er alleen zondagmiddag, later werd dat dus ook zaterdagavond en vrijdagmiddag/avond. Tja, met de kennis van nu hadden wij dat gewoon veel eerder moeten doen!
Vriendschappen voor het leven. Mooie kerels zoals Jan (2x), Mans en Richard. Lieve meisjes zoals natuurlijk Jet maar ook Anneke, Martine en Jolanda. Kijk, ik vergeet alweer namen....Zoals Jack of Eric en de rest van het bonte gezelschap.
Laat ik maar stoppen met noemen van namen. Enerzijds ben ik slecht in namen, anderzijds vergeet je er zo een paar. Altijd weer. Iedereen kent of kende Café Flater. Nu wordt het binnenkort iets van later. 
Aan het eind van het jaar zwaaien Henk en Herman af. Ik gaf laatstgenoemde schijnbaar altijd een kus op zijn kale schedel als ik flink beneveld de toko verliet om huiswaarts te keren richting Mariënberg of Beerzerveld, was maar net waar de Taxi het eerst naar toe ging. Althnas, dat vertelde Herman zijn vrouw, zijn eerste nog. Ik was het alweer vergeten....Dansen op de bar, hangen aan de ski's. Kerstavonden, oud- en nieuw. De wintersportvakanties naar Oostenrijk, eigen kok mee (Johan). Wat er gebeurde in Oostenrijk ligt nog steeds verscholen onder meters sneeuw. Rosie in de parasoltent! Geweldig...
Ik kon er eerst geen kloten van maar nu kom ik fraai een berg af. Ach, ik kom er nog wel eens. Buurten in Ommen, is een soort van thuiskomen. Altijd even een praatje, ouwe jongens krentenbrood. 
Snap ze wel. Het is mooi geweest. Geen negen tot vijf baan. Neuh, werken in de Horeca moet je leuk vinden en het wordt steeds minder leuk gemaakt met allerlei regeltjes. Moeder overheid.
Ze werden ooit de 'Nachtburgemeesters' van Ommen genoemd, Herman en Henk. Willem (Lampie) gaf hen die geuzennaam. Zijn ze nooit meer vanaf gekomen. Ach, dat wilden ze ook niet, denk ik.
Ze hebben een flinke steen verlegd in de altijd kabbelende Vecht! Herman en Henk, mooie gasten waar wij als vrolijke stamgasten graag kwamen. Wij (Wim, Jan, Bert, Luuk en ik),  vaak rechts en links wat aangevuld met tijdelijke en/of vaste vriendinnen of langszwevende vriendjes....
Als de keien in Ommen maar eens konden praten. Er is heel veel gebeurd, ook veel wat het daglicht niet kon verdragen maar ik denk met weemoed terug aan het nachtleven in Ommen en vooral Café Flater.
De vader van Henk had toch een beetje gelijk maar het was niet zijn zoon die blunders beging maar de stamgasten die Flaters van jewelste hebben geslagen....Of hoe je het ook wilt bekijken...Boeiend.
Geweldige tijd, onbezonnen ook. Veel gezien, veel gezwegen, dat ook! Heerlijk. 
Kus nog graag een keer die schedel van Herman en drink nog graag een keer een borrel met Henk!
Over vroeger praten, over eerder. Met recht zijn Henk en Herman de nachtburgemeesters van Ommen.
Dat blijven ze ook nog wel een tijdje. Lampie sloeg, zoals zo vaak, de spijker op de juiste kop!
Deze kop gaat onder de douche. Op naar palendorp of Schoorl of Bergen aan zee. Zeg het maar, we kunnen alle kanten op met zijn drieeën. Het leven vieren ook al doen wij dat al jaren minus 1.
Is dat tevens een Flater of iets van (F)later? Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend.
Daar dacht ik vroeger bij Café Flater niet zo over na. Dacht überhaupt destijds niet na over het feit dat ik One Fine Day papa zou zijn en tig jaar later in een huisje van mijn ex-schoonouders deze teksten zou schrijven. Als je alles eens wist van te voren was je spekkoper eerste klas! 
Henk en Herman, al het personeel bij Flater en het overige gespuis nogmaals van harte bedankt voor dik tien jaar goed te passe weh bij Café Flater...We zullen het nooit, maar dan ook nooit meer vergeten. Jullie waren geweldig! Het einde van een gigantisch mooi tijdperk is nabij. Vul nog één keer die glazen, gooi ze nog eens vol en we drinken tot diep in de nacht....niets kan ons nog stoppen!
Echt geen Flater, jullie hebben mij door de puber- en vroegvolwassentijd geholpen tot gisteren aan toe.
Straks resten slechts alleen nog de verhalen, verhalen die er wel toe doen. 
Joah, mag wel zo. Fijne zondag.