#Van Julianadorp naar San Francisco!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Look like nothing's gonna change, everything still remains the same.
I can't do what ten people tell me to do. So I guess I'll remain the same, yes.
Sittin' here resting my bones and this loneliness won't leave me alone.
It's two thousand miles I roamed, just to make this dock my home.
Now, I'm just gonna sit at the dock of the bay.
Watching the tide roll away, sittin' on the dock of the bay
Wastin' time....'
Uut 'Sittin'on the Dock of the Bay' van Otis Redding. 

Moi, ben ik weer.
Wat als een drummer stopt met drummen, het spoor volkomen bijster raakt?
Wat als een drummer zijn drumstokjes aan de spreekwoordelijke wilgen hangt, compleet van het padje raakt...? Niet meer weet te wisselen? 
Dan is het einde zoek, als de motor van de band stopt met spelen en geen diesel meer voorhanden is? 
Wat dan? 
Zitten wij dan met onze handen in het haar? Spelen ze dan nooit meer 'Almost cut my hair' van Crosby, Stills, Nash & Young? 
De Kapperij is de komende drie weken ook al gestopt met knippen, de scharen tijdelijk ingeruild voor kleurrijke bikini's.
Daar dacht ik gisteravond even aan. Was inpandig in het magische Bostheater op de Besthmenerberg in het schilderachtige Ommen. 
's Morgens nog in het toeristische Julianadorp de held uitgehangen en 's avonds de koning te rijk in San Francisco. 
Was niet met de trein maar stapte wel aan boord bij de mannen van Her Majesty en genoot, velen met mij, van hun avontuurlijke San Francisco City Trip, het San Francisco van eind jaren '60 en begin jaren '70. Was nog niet eens geboren, lag missschien in de planning, in de pijpleiding bij Freek, te wachten op de lancering, weg te worden geschoten voor de start en zwemmen maar....wie tikt als eerste af?
Oudere broers namen mij jaren later mee in hun muzikale roadtrips maar nu dompelde ik mij onder in de muziekkeuze van de heren van Her Majesty. Grateful Dead, Jefferson Airplane, Creedence Clearwater Revival, Steve Miller, Santana, Crazy Horse, The Band, Peter Frampton, The Byrds, Jimi Hendrix, Steppenwolf en bijv. Otis Redding. Ging in gedachten en in talrijke kilometers langs de zee van Julianadorp via de Vecht in Ommen naar het overzeese San Francisco. Ze begonnen met Scott McKenzie en eindigde met The Who.
Gelukkig verliest drummert Bauke Bakker niet zo snel zijn stokjes maar wel zijn haren. Wat ging ie lekker los op 'Born to be Wild' van Steppenwolf, het één na laatste nummer van de avond. De best zingende drummert of best drummende zangert van Nederland en omstreken wordt ie genoemd. Kan ik alleen maar be-amen. Hij verstaat dat slaan op trommels. Was alleen afgereisd naar San Francisco...in Ommen, dan wel te verstaan. Soort van inhaaltrip. Ze waren hier ook afgelopen februari in de Voorveghter, had er kaarten voor maar een weekendje naar grote breur Gert in Bremen gooide destijds roet in het spreekwoordelijke eten.
Familie is belangrijker hè. Maar toch, gemiste kans. Gelukkig kreeg ik een herkansing. Gisteravond. Geweldig! Mooi aan het water zonder hop en gerst. Even de zinnen verzetten. Na een week opgetrokken te zijn met de kinderen in een zonnig Julianadorp wisselde San en ik stuivertje. Nam afscheid van mijn kroost....Zij begroette ze.
Blijft apart. Samen vertrokken naar JD en alleen in de auto weer terug over die lange Afsluitdijk.
Ben er nog steeds niet klaar mee, je blijft elkaar zien toch hebben wij één en ander afgesloten!
Look like nothing's gonna change, everything still remains the same.
Zat dan wel niet op de kade van een baai maar in een leuke strandtent. 'Zee van Tijd' in JD.
Soms komt een nummer binnen gevaren in je hoofd en strandt dan in het zicht van de haven.
Deed gisteren Otis Redding ff. Ken de tekst uit mijn hoofd net zoals zoveel nummers die Her Majesty voor het voetlicht bracht. Onbekend maakt onbemind.Oh ja, is ook zo. Geweldige muziek. Stofte mijn geheugen af. Moest af en toe wel mijn oren spitsen of gewoon naar Beter Horen gaan. Is het de leeftijd of mochten ze niet zoveel decibellen produceren aangezien de luistervink of overdachtegaal anders uit hun slaap worden gewekt? Keer een nachtje doorhalen is echt niet verkeerd hoor. Het was gewoon godallemachtig prachtig.
Vooral als de lichten boven het Bostheater doven. De zon de maan opzoekt. Dan heeft het theater iets mythisch, iets magisch. Draait er altied iets om in mijn maag. Betoverend. Jankende gitaren bij Black Magic Woman en/of Voodoo Child van ene Jimi Hendrix. Niet linkshandig maar gewoon rechts...
Was alleen in het theater maar bevond mij in goed gezelschap. Buurman was er maar ook Willem en zijn dochter en Erwin, z'n partner in crime. Mooie verhalen over muziek, bandjes, zangers, gitaristen, drummers, De Herberg, Flater, De Tronk, Ommen, het leven maar ook over voetbal. Onze gezamenlijke hobby. Ze zijn van FC Ommen, Erwin nog altied een beetje van OVC'21. Snap ik wel. Goed volk. Ze organiseerden jarenlang Oranjepop, de avond voor Koninginnedag aan de Koesteeg in Ommen. Ooit nog een keertje een stukkie over gemaakt voor de Stentor, in de tijd dat ik bijna elk weekend op pad was/mocht voor de krant. Mooi verhalen opsnorren over echt leuke mensen. Niks van plastic.
Toen hadden ze ook al een goudgele pretkegel in de hand en met die andere hand begroeten ze ander gezellig volk. Zo'n kleine vijftien jaar terug. Hadden ze bands staan zoals Once, coverbandje van Pearl Jam, gewoon uut Brabant. Niks geen Seattle aan. Zangert met driekwartsbroek net zoals Eddie Vedder aanhad tijdens hun roemruchte optreden op Pinkpop. Met deze mannen zit je nooit om gespreksstof verlegen. Grasduinen in het verleden en de boel eens flink romantiseren. Ouwe jongens krentenbrood. Heerlijk.
The Brandos en Racoon op het biljart in de Herberg. Bandjes als Sjako, 16Down, Darryl-Ann, Billy the Kid en The Prodigal Sons opnieuw tot leven wekken. Daarvan zijn de meeste drummers wel gestopt met drummen. Hadden ze nooit moeten doen. Over de wens van Erwin, zijn natte droom, ooit Zucchero ontvangen in het lommerrijke Bostheater. Je moet ergens in blijven geloven....Droom graag met hem mee. Ik hou het maar bij Lohues, hoeft ie ook niet zo'n eind te rijden. Erica is een stuk minder ver dan Italië, wat ik oe brom! Maar als Zucchero inpandig is, ben ik er bij. Zou super zijn.
Maar ik voel mij er altijd thuis in het Bostheater ook was ik er alleen en hoefde ik verder nergens over te praten. I don't walk to talk about it....Kende 'm in de uitvoering van Rodje Stewart maar schijnbaar is het origineel van Crazy Horse. Ook prima, ik reken het goed.
Wil wel graag praten over mijn vakantie in JD. Julianadorp. Wat geweldige leuke vakantie heb ik gehad met Moos en Mouna. Zag er een beetje tegenop, niet als een berg maar wel een zandduin of twee, drie. Als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Eerlijk is eerlijk. Moest over een denkbeeldige grens heenstappen. Niet om het feit dat JD iets van ons vieren was. Ooit, in een niet zo eens ver verleden...Neuh, dat nog niet eens. Maar ik voel mij dan zo'n Partime Pappa die zo hoognodig een weekje gezellig schijnt te moeten doen op vakantie met zijn kinderen. Kijk mij eens leuk zijn, leuk met de kinderen. Gezellig hoor, kijk maar naar de foto's. Alleen maar lachende gezichten.
Terwijl het in mijn hoofd alle kanten opstormt, gelukkig hadden wij fantastisch mooi weer.
Maar dat viel allemaal enigszins mee, geen 100% meevallerij maar het kwam er verdomd dicht bij in de buurt. Gewoon top veur mekaar. Allemaal dankzij mijn lieve kinderen. Ik heb de beste van allemaal. Zonder uitzondering. Sorry!
Lekker dom ouwehoeren. Veel over 'Duutsers' gehad. Tja, je komt ze behoorlijk vaak tegen. Onderweg of op het strand. Lijkt wel of Julianadorp een Landkreis van onze Oosterburen is, of zoiets.
Ze zijn wat soldaten vergeten in de Tweede Wereldoorlog, later zijn ze opgegraven of zo...
Zo'n beetje elke derde auto die je tegenkwam had een wit nummerbord. Heeft mij vele weddenschappen gekost. Verdienden ze weer een ijsje bij IJssie Prima of de Schepper. Gelukkig werd ik niet aangesproken in het Duits, behalve de laatste dag bij Woest. Tja, een kleinigheid hou je altijd. Sorry meneer, is goed hoor....Nein, not!
Het was genieten in JD. Soort van thuiskomen. Spareribs eten bij 't Juffertje, eindelijk weer eens. Rondstruinen door de duinen, kuil graven voor een Duitser, biertje doen bij Paal 6, 9. Zee en Zo, Prince George of gewoon rustig bij Zee van Tijd. Zusje van Mandy heeft gewoon geliek. Toptent!
Je hebt zo je voorkeuren. Instant verliefd worden op het leukste meisje van het terras, toevallig mijn dochter. Volgens mijn kinderen was zo'n beetje elke andere dame te jong voor mij. Haha...schitterend. Was niet op zoek toch gingen wij soms samen op onderzoek uit. Priceless. Ik vind op vakantie gewoon veel mensen lief en vrouwelijk schoon in 't bijzonder. Genieten langs de kust, bij Camperduin, Schoorl of bij de palen van Petten. Alles op 't gemak. Uitslapen tot ver na negen uur. Ok, we lagen er 's avonds dan ook niet voor negenen in. Alles mocht, niks hoefde. Gewoon achter het huus lekker zitten met een wijntje (jaja...ik plas ook meestal zittend) of een fijn speciaalbiertje.
Even met de boot naar Texel. Visje halen in Oudeschild. Veel biertjes bij de Texelse Bierbrouwerij halen. Er niet meer weg willen. Kom Papa, kom nou...
Kuste daar heilige grond. Nou Papa, doe eens normaal. Kleine proeverij. Was met de boot maar ook met de auto, dus kallum an. Genieten. Gewoon 24/7 en dat zeven dagen lang met je eigen vlees en bloed.
Dat zijn ze echt wel. Hoef ik geen test voor te doen. Ik twijfel aan zo'n beetje alles maar aan dat (gelukkig) niet. Zat spreekwoordelijk vaak op de kade van de baai....Vergezichten aan het bekijken. Terwijl Moos en Mouna speelden langs de waterlijn nam ik alles in mij op. Wat er was en wat er misschien aan zit te komen. Kreeg allemaal nieuwe dames voorgesteld door zo'n app die mij wist te vertellen dat ik (bijna) bingo had. Veel dames in de buurt. Nou ja, de kaart volgestreept maar ik streepte ze allemaal weer af. Valse bingo. Was er niet zo mee bezig. Soort van Everyday People. Zag een vrouw hamburgers omdraaien, dacht er alles van maar liet het maar begaan. Kan het niet snappen, nog steeds niet en misschien wil ik het ook maar niet maar toch. Het leven vieren met z'n drieën, het lukte ons wonderwel....Geslaagd! In de zon maar we zaten liever in de schaduw. Die zon in JD brandt er best wel op! Blijven smeren.
Je voeten waar constant zand aan blijft kleven. Heeft wel iets...Not! Geweldig.
Ben nooit zo'n strandmuis geweest. Loop liever met de voeten in de bergen. Daarom Bergen aan Zee maar overgeslagen dit jaar, iets voor later. Wel even lekker in Schoorl gewandeld....Geen Duutser te bekennen, die komen enkel en alleen voor het strand. Waarvan Akte!
Voodoo Child komt buurten, de playlist op Spotifty is weer een beetje normaal.
Die stond deze week op redelijk wat andere smaken afgesteld. Veel Roxy Dekker, Flemming, Bankzitters, Yves Berendse, Joost Klein. Mouna stal aardig vaak de show, kent ook gewoon alles uit haar hoofd. Blijf dansen lieverd ook als het regent.
Hoe dan? Gelukkig bracht Moos wat nuance aan in de ongelijke muzikale strijd.
Gooide ie Cranberries (hoe dan..?), Couting Crows, Toto en Lohues in de Juliaanse ether. Dank je! Maar meisje is niet van gisteren, al heel snel stonden weer haar geijkte nummers in de wachtrij. Genieten! Gewoon gezellig. Morgen weer twee weken aan het werk, niks mis mee...
Zoals een bordje in het zomerhuisje van mien ex-schoonouders reeds verhaalde:
'Morgen is hier nog heel ver weg...'
Zo is het maar net. Mis Mouna en Moos wel maar weet dat ze nog een prachtig weekje in JD voor de boeg hebben. Gelukkig heb ik mooie mensen op de koelkast staan, vastgehouden door magneetjes van Texel. Daar blijf ik lekker 'cool' bij. Verder kijken dan je koelkastdeur lang is.
Van Julianadorp naar San Francisco was maar een kleine tweehonderd kilometer op de teller.
Als je je dekbed niet was vergeten.
Dankzij het betoverende Bostheater in Ommen en de mannen van Her Majesty. Dank allen!
Maar vooral door Moos en Mouna. Wat hou ik toch van jullie.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...