'Kunnen jullie door een waterkraan? Ja, wij kunnen door een waterkraan. En ook door een sleutelgat? Ja, ook door een sleutelgat. Kunnen jullie ook blokfluit spelen? Ja, daar kunnen wij (of GJ natuurlijk) ook op spelen. Vinden smurfen dansen fijn? Ja, maar alleen op dit refrein. Lalalalalala... Waarom zijn de smurfen toch zo klein? Omdat jullie groter zijn. Gaan jullie met die muts naar bed? Ja, die wordt niet afgezet. Gaan jullie net als wij ook slapen? Nee, wij moeten driemaal gapen. Wat is jullie grootste wens? Smurfen, maar dat snapt geen mens.'
Uut 'Het Smurfenlied' van ondermeer Vader Abraham
U was er niet bij. De basis van elk geloof.
Het dekt in ieder geval de grootste lading van gisteren en vannacht. Hoe meer ik de tekst van die blauwe mensjes, de smurfen duzz , hierboven lees kan ik een nieuwe lach niet onderdrukken. Jullie waren er misschien niet bij, dus moet je mij maar gewoon op het getikte woord geloven. Ik predik vaak onzin, geef ik toe....Nu zal het vandaag wel niet veel beter gaan, vrees ik. Weet niet waar de vingers naar toe dansen deze ochtend op dit zwarte toetsenbord maar ik waarschuw u reeds, je kunt nu het boek nog sluiten. Maar ik genoot met volle teugen, de glimlach van een kind maar dan anders. Keek vannacht eens schuin naast mij. Net een dag 38 maar die mooie lach viel met geen mogelijkheid van San's gezicht te toveren. Ik wist waarover zij droomde en ik genoot met haar mee. De hoogtepunten waren niet op één hand te tellen. Zo moest het gewoon zijn. Een sfeervolle markt met dito gezelligheid. Een leuke tafel met vrouwen en mannen die wat hadden te vertellen. Ondertussen hapten wij in verrukkelijke smaken en dat viel bijzonder samen met een koel biertje of droge Chardonnay. Het jaar weet ik zo niet meer, maar 1979 kon het niet zijn. Die wijn behoeft geen krans meer. Zij heeft zich allang bewezen. Zij heeft allang bewezen de mooiste, de liefste en werkelijk alles voor mij te zijn. Zij gaf mij twee kinderen.....en nu zelfs een waterkraam!! Hoe mooier kun je het hebben. Pantarei, niets blijft, alles stroomt. In een split second had ik gisternacht vader Abraham te pakken. Ja, wij kunnen allemaal door een waterkraan. Magda sluit de meeste waterkranen, soms dicht en vaak open. Als zij Leco heeft ingeschakeld voor het laatste kledingadvies gaat het op naar hogere sferen om vanuit de koffer beslagen ten ijs te komen. Het werd zo'n dag, avond, nacht waarop soms alles samenkomt. Dat je de dopjes van je flesje niet hoeft te ontkurken maar gewoon eraf kunt draaien. Hallo, ben ik weer in Frankrijk. Neuh, maar leefde wel als God in Hardenberg. Het Barrel Food Truck Fest masseerde mijn geest, maag en hersenloze bovenkamer. De markt herkende ik niet meer....De soms troosteeloze aanblik van een plein wat soms maar niet de geest kan krijgen behalve als je er wat vrolijke mensen parkeert, de muziek aanslingert en heerlijke geuren laat samenkomen. De horeca van Hardenberg kan het niet allemaal alleen. Waarom de Mexicaan niet de markt opgeslingerd meneer de Centrummanager...maar weggedrukt iets verderop....?? De markt beleefde gisteren weer één van haar finest uren. Het was genieten. Tuurlijk, ik ben een bourgondiër pur sang. Zet mij een glas gerstenat voor, wat happerij, wat mooie mensen en je kunt mij niet gelukkiger maken. De kindjes maakten het plaatje compleet af. Moos was een absolute kanjer....Smulde van het heerlijke eten, speelde met vriendjes in wording, wist weer een leuke mevrouw achter de tap te betoveren met zijn onbevangen blik. Regelde voor papa een gratis biertje en Mouna bleef maar lachen. Met haar kekke roze koptelefoontje zag ze dat haar papa en mama aan het genieten waren. Wat was het in alle opzichten een gedenkwaardige dag. Mensen leerde elkaar beter kennen. Spreekwoordelijke muren werden geslecht. Van 39 ging het zo naar 41, 43 of 45. We spraken over meerdere getallen. Onbekend maakt onbemind. Maar wat baadde Hardenberg gisteren mooi in het zonnige avondlicht. De DJ van dienst snapte het ook. Hij gooide de juiste muziek de ether in. Hij vermengde de jaren tachtig simpelweg met het heden en blies het verleden als een nachtkaarsje uit. Terence Trent d'Arby....Dance Little Sister. Grappig. Ik sloot de ogen en genoot. Niet alleen van mijn mega hamburger op een warm bedje van knapperige sla en een vleugje liefde als geheim recept. Neuh, het oeroude recept werd succesvol door ons uit de kast getrokken. Geen kleding om te showen maar genieten van het leven zoals het hoort. Gisteren zorgde het Barrel Food Truck Fest ervoor dat mensen aan het genieten waren. Hardenberg voelde aan als een warm bad met geurende oliën. Het begon voor ons 's morgens al. Wij zongen voor onze grote liefde en trotse Mama....Ontbeten heerlijk en knus bij de Koffiepot. Later hoorde ik dat zij er eigenlijk verantwoordelijk voor zijn dat gisteren en vandaag de Markt is omgetoverd tot een zomers Italiaans plein waar de liefde en het leven wordt gevierd. Hulde daarvoor. Je kunt 40 jaar lang koffie hebben geschonken, ze snappen het wel! Het leven zoals het hoort te zijn. Echte liefde, niet gespeend van harteloze lust maar wel opwekkende spanning die werkelijk alle zintuigingen overtroffen. Ik weet het, vanochtend valt er misschien geen touw aan vast te knopen. Maar als u er misschien toch bij was, zij het op de markt, zij het later op de avond in een huis waar liefde woont had je het wel begrepen of anders had ik het wel beter uitgelegd. Iets van die strekking, niet liggend maar gewoon nippend aan een Gin-Tonic met komkommers en ijsblokjes.
Om koud van te krijgen. Hardenberg liet zien dat het leert en grote broer Ommen hartstochtelijk gaat imiteren.
Want als de zon schijnt op de markt en je zintuigingen daadwerkelijk worden geprikkeld hoor je echt niemand meer klagen behalve dan je leger wordende knip. Ach, geld zegt ook niet alles. Niet alles is te koop, Liefde ontvang je pas als alles klopt want dan komt je hart om de hoek kijken. En dat klopt altijd!
Een korte nacht vannacht. Amper de klok rond geslapen, nog niet eens half. Wat is mijn grootste wens...
Smurfen, maar dat snapt geen mens. Nou, ik denk dat enkele mensen wel snappen wat ik zojuist bedoelde.
Ik snapte vanmorgen weer eens de zin van mijn bestaan. Dat het niet moeilijk is, zet een tafel neer en wat stoelen, parkeer er wat vrolijke mensen aan, eet en drink rijkelijk en vier het leven in al haar éénvoud.
Wat ben ik blij dat ik Magda niet hoefde te leren kennen maar dat ik San ontmoette.
Mijn lieve, lieve San....al 38 jaar rondhuppelend op deze wereld. Ruim, dik 5 jaar, al in mijn blikveld.
Some guys have all the luck. I know it, maar wij kunnen dan ook allemaal door die waterkraan.....
Alleen kan ik geen blokfluit spelen, gelukkig iemand hier verderop wel.
Dus wat zeuren wij eigenlijk. Ik, wij hebben alles op de vierkante meter en anders haalt Hardenberg het gewoon binnen haar stadsmuren. Al doende leert men, Barrel Food Truck Fest....Tot volgend jaar dan maar....Wij zijn er bij. Wij zijn inpandig, wat ik jullie brom. Fijne zondag. Ik ga genieten van die kleine dingen, eerst maar ff bedenken wat ik aan ga trekken. Gelukkig hebben wij de foto's nog.
Foto van een mooie dag! Joah, mag wel zo....
Nu Andrea Bocelli opzetten, als ik 'm kan vinden, tis niet grappig bedoeld maar het raakt wel....!
Omdat wat zij leuk vind mijn toekomst wordt!
Gek, dat wat drinkerij en happerij mij bracht waar ik nu zit. Amen, het gaat u goed.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten