Lak Aan!

Hallo  Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Je leert deze wereld pas kennen. Nog zoveel te doen en te zien. Ik hoop dat jij geniet van alles. Ook al duurt het niet lang misschien. Je bent een voorbeeld voor ons allemaal. Je bent een held, een jongen. En een eeuwig mooi verhaal. En jij bent Tijn met jouw verhaal.'
Uut 'Tijn' van Sanne Hans!

Kreeg koude rillingen en ontzettend warm tegelijkertijd. Bekeek het filmpje terug van het moment waarop Domien Verschuuren bekend maakte dat Tijn was overleden. Hij had er moeite mee, begroef de handen en armen in zijn gezicht. Een man mag niet huilen maar bij mij biggelden de tranen over de wangen terwijl ik zat te.....tja, terwijl ik zat te poepen...Sorry, ik ben ook gewoon een mens van vlees en bloed.
Maar het leek wel of ik in een vrieskist zat, happend naar lucht. Nog geen seconde later bevond ik mij in een denkbeeldige Finse Sauna en brak mij letterlijk het zweet uit. Tijn, onze nationale held. Mocht geen zeven worden, op 7 juli 2017 stokte zijn adem om 07.00 uur 's morgens. Zes jaar werd deze held voor ons allemaal. Zes jaar, verdomme nog aan toe. Slaapt er weer iemand uit boven....!!!
Je wist dat deze dag zou komen. De dag ervoor had zijn actie 'Lak door Tijn' nog een miljoen euro opgeleverd. Als zo'n jochie iedereen en alles in beweging kan krijgen tot de Koning en Youp aan toe zou hij dan ook zijn eigen afscheid hebben kunnen regisseren....?? Toeval bestaat toch niet... ?Staat hij nu dan boven aan de brievenbus van de hemelpoort. Potje nagellak in de hand, zal Petrus Tijn's favoriete kleur al op de nagels hebben....? Youp schreef er een prachtige column over, nou ja, eigenlijk een brief aan Tijn. Wederom stond mij het huilen nader dan het lachen. Dat kleine mannetje met dat brilletje raakt mij wel eens vaker met zijn schrijverij. Legt regelmatig zout op de juiste wondjes. Het schuurt vaak bij die man uit Amsterdam. Hij stelde de juiste vragen aan Tijn, het raakte de kern van ons bestaan. Hij is vader en Opa tegelijk, ik alleen het eerste. Heb dezelfde vragen. Waarom? Natuurlijk zijn er gisteren weer jochies doodgegaan die misschien geen Tijn heten maar misschien wel Piet, Jan of Henk. Die tevens zijn gestorven door een vreselijke ongeneeslijke ziekte, ongeluk of die niet eens geboren mochten worden. Die al overleden waren voordat ze amper de wereld konden gaan verkennen. Tijn was vorig jaar de redding van 3FM, serieus....?? een jochie van zes jaar! Tijn was de spreekwoordelijke boei voor politiek Nederland die in de verkiezingsstrijd maar graag gebruik maakte van een jochie die wel een steen verlegde, het levende bewijs van zijn bestaan. En Tijn, Tijn wilde alleen maar lakken. Was zich niet bewust van zijn sterrenstatus. Welke nagels waren de mooiste om te lakken. Néé, niet die van een bekende DJ of muzikant, neuh....Lange nagels vond ie het mooiste en bijzonder interessant! Zijn mooiste belevenis? Lakken....het liefst met rood, zijn lievelingskleur. Hij had lak aan die zelfbenoemde helden en aan mensen die zichzelf behoorlijk belangrijk vinden. Ik verplaatste mij toen ook al in de vader. San en ik waren op onze manier dankbaar dat wij niet de ouders waren van Tijn. Het leek mij verschrikkelijk om de vader van Tijn te mogen zijn. Tijn was bezig om een steen te verleggen maar als vader zijnde wist je donders goed dat jij de laatste zou zijn die een steen op zijn graf zou zetten met mooie woorden ter afscheid. Een gigantisch hard gelag. Tijn, alleen zijn voornaam is en was genoeg! Ik ben zo dankbaar en blij dat Moos alleen in onze eigen 20 of dertig vierkante kilometer een kleine beroemdheid is. Dat hij in zijn vertrouwde omgeving een grote glimlach op ieders gezicht weet te toveren. Dat hij god zij dank op bijvoorbeeld een festival in Kloosterhaar wordt herkend. Mooi jochie hoor.....Dat ik, dat wij op onze eigen kneuterige manier trots op hem kunnen zijn. Ik moet er niet aan denken dat ik weet dat Moos over een maand, half jaar of misschien anderhalf jaar mij een laatste blinde High Five zou gaan geven en dan de oogjes sluit. Voor eeuwig en altijd. Dat hij een jongen was, een held, een eeuwig mooi verhaal. Moos verlegt voor ons altijd zijn steentje, hij heeft onze manier van denken al voor eeuwig en altijd veranderd. Dit weekend heb ik Moos meer geknuffeld dan ooit. Zijn we vriendjes geworden in onze eigen droomwereld. Heeft hij gisteren gewoon drie ijsjes mogen eten zonder dat hij er een zere buik van kreeg. Wilde hij mee met mij naar de muziek in plaats van om bij Oma te blijven. Zat hij in het gras te luisteren naar Sam Dice. Mooi hè, papa....Potverdikkemei. Moos die gewoon één van mijn passies met mij deelt. Luisteren naar muziek die er toe doet. Het vader/zoon verhaal kreeg gisteren een  mooie dimensie. Hido kroop achter het drumstel. Hij kroop in de vertrouwde zestienmeter van Harry, zijn domein. Waar hij ballen pakte maar ook de drumstokken vast hield. Een knipoog naar boven. Hij repte naderhand over enkele schoonheidsfoutjes....Echt niet! Ik hoorde Harry drummen, hij nam even het touwtje over. Op zo'n moment maak je geen fouten maar verlegde jij ook een steen Hido!! Tears Are Wasted All The Time! De Blues verlaat je nooit.....Look Around you and you will see...Op een weiland naast een zwembad vol helder water stroomde bij mij weer de waterlanders omdat alles  ff samenkwam. Moos stond inmiddels bij clown Henkie, blijft wel een kind hè. Papa praatte nog ff ouwe jongens krentenbrood met een tegenstander van weleer. In de auto terug naar San en Mouna werd er honderuit gepraat door ons tweeën. Een gesprek op niveau. Moos die veel vroeg en ik die veel antwoorden had. In de achteruitkijkspiegel zag ik 'm zitten. Hij tikte met zijn handjes op de knietjes. Tuurlijk hadden wij Daniël Lohues op staan. Maak joe Woar.....Wij hadden er lak aan. Niemand kon ons dit moment afnemen. In plaats van het gas in te trappen trapte ik op de rem. Dit ritje op een zaterdagmiddag moest even nog wat langer duren, wij wilden nog even dit moment vasthouden als een foto van een mooie dag!
Hido mist Harry nog elke dag zoals ik Freek nog elke dag mag missen. Zo hoort het ook te zijn, een zoon die zijn vader mist. Niet andersom. Een vader moet zijn zoon niet elke dag missen ook al heeft hij Nederland wat geleerd. Ook al heeft hij mensen samengebracht, ook al heeft hij ervoor gezorgd dat andere kindjes door zijn Lak Aan acties misschien in de toekomst wel gewoon kunnen blijven leven. Tijn is een echte held maar is ben zo blij, zo ontzettend blij en dankbaar dat Moos geen Tijn is. Dat Moos gewoon Moos is. Tuurlijk haalt Moos soms het bloed onder mijn niet gelakte nagels vandaan. Hij is dan een echte tovenaar want een seconde later lach ik weer met heel mijn lichaam om zijn fratsen....en krab ik mij nog eens achter de oren waarom werd je zo boos op hem. Kwaad is erger hè Papa....Het is dan gvd ook nog maar een kind. Hij wordt vijf, zes, zeven en tachtig toch.....?? Of staan wij binnenkort ook samen bij een brievenbus en vraagt hij Maak Joe Woar aan omdat hij, wij niet.....Nou ja, jullie snappen mij misschien wel. En zo niet, lekker belangrijk. Want het belangrijkste zit hier bij mij aan tafel...Blij dat je hier bent. Natuurlijk lak ik mijn nagels niet. Ben een man, dat doet een man niet. Net zoals een man niet huilt......Echt niet. Boeiend....Als het moet lak ik elke dag mijn nagels....Zolang Moos ooit zijn vader zal moeten missen en niet andersom. Dat hoort niet! Wat dat betreft lak aan regels, lak aan alles.....Gewoon Lak Uit!
Oh ja, Tijn...als je boven een oude lieve grijze man ziet die achter het stuur van zijn OAD bus zit. Laat 'm maar even stoppen. Ik weet vast en zeker dat hij zijn nagels wel wil laten lakken. Rood en zwart zijn zijn favoriete kleuren. Als in die bus een keeper zit met stokken in zijn handen zal het wel Harry zijn, ik hoop dan dat je ook wit in je nagellakpotje hebt zitten....Zij hebben vast een goed verhaal te vertellen, net zo'n goed verhaal wat jij ook ooit had. Tijn, jij blijft een eeuwig mooi verhaal. Helaas......Joah, mag ff niet zo.
Heaven still cries!