zondag 29 december 2019

GeArriVeerd & InGeCheckt!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Oh, simple thing, where have you gone? I'm getting old and I need somehting to rely on.
So tell me when you're gonna let me in. I'm getting tired and I need somewhere to begin.
And if you have a minute, why don't we go. Talk about it somewhere only we know?
This could be the end of everything, so why don't we go...
Somewhere only we know'
Uut 'Somewhere only we know' van Keane. 

Hoi, ben ik weer.
Een weekje van de radar geweest, druk met verhuizen geweest en zo.
Precies een week geleden werden wij hier zondagmorgen wakker in ons nieuwe huis aan de Voermanstraat in downtown Hardenberg (NL). Op kruipafstand van het theater, op loopafstand van het centrum, alles binnen handbereik. Na ruim een jaar aan een soort van zwerven te zijn geweest zijn we eindelijk gearriveerd op onze eindbestemming.
Nooit geweten, maar de laatste weken zelf weer aan den lijve ondervonden en keihard ervaren. Verhuizen schijnt gewoon in de Stress Top Tien op nummer twee te staan!!
De 'rollercoaster' van het lijstje der lijstjes....Het verlies van een dierbare staat onbedreigd op 1, is al jaren de absolute Queen in dit merkwaardige lijstje. Lijkt mij volkomen logisch.
Wat ik oe brom!
Nog zo'n lijstje die wij toe kunnen voegen aan de vele lijstjes die ieder jaar, als traditiegetrouw de oliebollen met krenten of rozijnen in de frituur worden gedompeld, als rijpe appels van de boom vallen.
Oh ja, nog zo'n lesje geleerd op de drempel van 2020. Geen appels eten, zelfs niet een paar stukjes. Duzz!
De pectine drong brutaal via een paar kleine partjes elstar mijn lichaam binnen met als gevolg dat ik wederom een dikke week met een knalrood hoofd rondliep, de uitslag op mijn koppie tierde welig. Heerlijk zo'n branderig en jeukerig gevoel. Kon ik er ook nog wel bij hebben tijdens de stressvolle weken van de verhuizing haha...
Rommel en chaos bezorgen ons Nederlanders nu éénmaal veel stress tijdens het verhuizen, niets is ons vreemd. If you can't beat them, Join them! Gelukkig zijn wij niet van plan om nu weer snel te gaan verkassen. In ons prille bestaan zijn wij reeds 4x verhuisd. Redelijk wat dozen in onze handen gehad, moet de volgende keer trakteren op Bovenveld, ben d'r zowat kind aan huis. Neuh, wij zijn voorlopig gearriveerd op onze (eind)bestemming en zorgeloos ingecheckt. Vele grenzen gepasseerd maar ons paspoort heeft inmiddels genoeg stempels en visa. Zelfs de kinderen hielden de tel niet meer bij. Mouna vroeg op kerstavond heel lief aan ons, gaan wij nu hier weer wonen terwijl wij ondertussen het huisje/atelier van mijn schoonouders betraden achter hun huis in Diepenveen. Of gaan we straks naar ons nieuwe oude huis? Of slapen wij vannacht bij Oma of in Lutten...? Zo'n opmerking raakt je wel....
Ach, het is voor Moos en Mouna ook een jaar van uitersten geweest. Een rollercoaster...De koffer vaker ingepakt dan ons lief was. Maar wat hebben ze het super gedaan, alles maar ondergaan. Als ze weer eens werden gedropt bij Oma omdat Mama en Papa weer 's avonds naar het nieuwe huis moesten.
Respect. Nu spelen ze heel lief samen in de kamer. Samen bouwen aan een treinbaan. Zal het Arriva zijn of toch de NS...? Waar Moos een bocht wil gaat Mouna liever rechtdoor. Ach, als ze maar op tijd vertrekken komen ze nooit te laat op hun bestemming aan. Waarvan Akte!
Wij zijn allemaal gearriveerd, ieder op zijn of haar eigen manier. We voelen ons al helemaal thuis. Wennen went soms snel. Zeven nachten slapen wij nu op vertrouwde grond. We hebben zelfs een zwembad in onze tuin gehad al ligt die nu onder een grote bult zand, als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien stond in onze badkamer eerder wel de 3-meter duikplank. Wie zal het zeggen.....
Vroeger vaak hier in het diepe gesprongen, ins blaue hinein....Koos vaak het ruime sop, trok er mijn baantjes en nu wonen wij gewoon op de restanten van het oude zwembad de Marsch in de Marschoek.
Bijna alles nieuw. Niet meer koken op gas, was even wennen op eerste kerstdag maar de heerlijke rollade smaakte super, zo ook de boontjes uit Egypte. Gezellig met z'n vieren de geboorte van het nieuwe wonder vieren. FF geen drukte aan de kop. Genoeg kilometers gemaakt de laatste maanden. De heilige koe zal minder intensief gebruikt gaan worden, het stalen ros zal weer vaker te harte worden genomen.
Een kopje thee is nu in een wip gemaakt met de Quooker, dat is ook wennen, zij het plezierig wennen...
De boekjes van de oven en het koffiezetapparaat nog maar even goed doorbladeren...Nieuwerwetse dingen, eerder wist je op welke knopjes je moest drukken nu is het bijna allemaal touchscreen.
De wasmachine speelt zelfs de vijfde van Beethoven als de kleren schoon zijn. Omgekeerde Wereld zou Moos zeggen...Lampen die je met een app'je kunt bedienen, van tl-licht naar romantisch warm....
Superlatieven ten over, al kennisgemaakt met de buren. Eerste indruk is goed, ondermeer een chef-kok en een bloemiste mogen wij tot onze intimi rekenen maar ook de dochter van oud-zeurvitter Jan en TostiTestoRon, al woont deze middenvelder aan de zijkant...Ach, we zijn gezegend met mooie mensen om ons heen. Lekker belangrijk!
Zo ook de fantastische helpers...De verhuismeneren- en mevrouwen. Topfamilie hebben we toch. Voor de zoveelste keer in korte tijd stroopten zij de mouwen op. Harstikke super. Kleine neefje Merlijn, wat zeg ik, grote neef Merlijn ontpopte zich vorige week als Superverhuizer...hartstikke gaaf man! En Moe die weer haar beroemde VerhuisSnert maakte....Bij de eerste lepel alle stress als zon voor de sneeuw verdwenen.
Maar ook onze schilders, door de mannen van Richard Buitenhuis zaten wij binnen enkele weken goed in de verf. Onze klussert Jeroen en Jarno van Kremer Keukenmontage, Vakmanschap is Meesterschap!
Wat een toppers allemaal, kerels die hun vak verstaan. Want dankzij hen hebben wij een gigantische mooie keuken gekregen....Geweldig!
De vloer van Bebo, super strak gelegd! Alles nog voor de kerstdagen geroggeld. De planning van lieve San was strak, beetje gewaagd...Want was de oplevering wel de eerste week in december...??
Best wel spannend heur, de stress borrelde al ver voor december op...hahahaha!
We namen de gok en het pakte warempel goed uit. Vanaf begin van deze maand konden wij aan de klus en alles liep op schema. Tot de stress van de uiteindelijke verhuizing aan toe.
Ondanks het feit dat San min of meer in de lappenmand zat, hallo bloedarmoede kom maar door. Kan er ook nog wel bij, knokte ze zich als een Rico Verhoeven door de materie heen. Wat een topwijf.
Ze viel enkele keren genadeloos tegen de touwen maar binnen acht tellen stond ze er weer.
Respect lieve San! Zonder jou was dit hele project nooit van de grond gekomen. Zonder jou zaten wij nu niet hier lekker knus met z'n vieren in ons nieuwe huis. De meer dan gemeende woorden op kerstavond van je Pa onderstreepten dat nog even fijntjes en terecht. Het mag gezegd worden! Je krijgt niet vaak de waardering die je wel verdient....Jij bent de benzine en diesel in mijn vaak haperende motor. Zonder jou geen ons, Zonder jou was ik niet zoveel ik nu wel ben...zonder jou stond ik op nummer 1 in de stress top tien! Je kunt het allemaal nog zo mooi voor elkaar hebben, zonder jou ben ik nergens. Een roepende en vooral een zoekende in mijn eigen drooggelegde woestijn!
San, ik hou van jou. Wat heerlijk om vanmorgen met z'n vieren lekker samen in ons grote bed te liggen en  langzaam wakker te worden. Niks geen invloeden meer van buitenaf. Dan vind ik het zelfs goed dat Mouna naar de Teletubbies wil kijken...Niets is een mens vreemd.
Samen weer naar de Top2000 te kijken....Mmm...Heerlijk. Gewoon weer iets van onszelf, weer iets van ons vieren. Somewhere only we know!
Fijne zondag
Joah, mag wel zo.....





Geen opmerkingen:

Een reactie posten