#2e Helft!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hey, where did we go. Days when the rains came?
Down in the hollow, playing a new game.
Laughing and a-running, hey, hey...Skipping and a-jumping
In the misty morning fog with our, our hearts a-thumping.
And you, my brown-eyed girl. 
Do you remember when we used to sing:
Sha la la la la la la la la la dee dah
Just like that
Sha la la la la la la la la la dee dah
La dee dah.
Uut 'Brown Eyed Girl' van Van Morrison!

Moi, ben ik weer.
Ja, denk ook wel in 2022. Schepen vergaan maar dat schrijven van mij zal wel blijven bestaan.
Of iets van gelijke strekking, wie het weet mag het zeggen. 
Alle antwoorden op even zoveel vragen zal je in het nieuwe jaar ook niet gaan vinden, wat ik je brom!
Wens jullie derhalve een mooi, succesvol, gelukkig maar vooral een gezond 2022 toe!
Iedereen dank voor de vele felicitaties in welke vorm dan ook voor mijn verjaardag.
Ondanks deze rare tijd met al haar beperkingen en dingen die blijkbaar niet meer kunnen, of wel?
Desondanks een mooi feestje gehad ter ere van deze lange Abraham. 
Tis maar net van welke kant je het bekijkt. De één wint de jackpot, een ander juist weer niet! 
Ja, ben over de helft geraakt. Gisteren mocht ik op de eerste dag van het nieuwe jaar de 50 aantikken.
Een mijlpaal in meerdere opzichten. Vele knuppels halen deze leeftijd niet eens, dankbaar dus, waarvan akte!
Het werd een prachtig mooie dag met mensen die je kunnen raken op de één of andere manier. 
Die er altijd zijn, niet alleen als er wat te vieren valt. Goede gesprekken onder het genot van de traditionele uiensoep, porchetta en gebak van Dorgelo, natuurlijk, dat proefde je zo. 
Ik hoorde Frank Sinatra zingen, That's Life!
Frank Boeijen kwam langs...over niet meer verdwalen in het duister van de nacht en verloren van de liefde van mijn leven. Lohues deed zijn zegje, Van Morrison, De heren van the Stones die mij elk jaar trouw opstarten en bij elkaar vegen, nu zowel letterlijk alsmede figuurlijk. 
Het werd een gedenkwaardig begin van mijn eerste dag als vijftiger, onderweg naar later. 
De eerste helft behoorlijk afgesloten. Vond de liefde van mijn leven, we hebben twee prachtige kinderen. Mooie familie, fantastische vrienden. Mien moe leeft nog, wil maar niet gaan hemelen met haar inmiddels 90 jaar. Voetbal giet mooi, mien cluppie zit nog steeds in het roodzwarte hart, heb werk waar ik graag mag komen met lieve collega's. Ach, er is altijd wel wat en elk huus heeft zijn kruus. 
De één heeft 'm van lood, de ander van piepschuim.
Toch sloot ik 2021 wat minder af. Ik verloor wat onderweg terwijl ik het al lang bij mij draag, nog zo'n passie waardoor ik mij uitstekend kan uiten. Iedereen heeft baat bij muziek....niet dan? 
Notabene in Banthum (Bergentheim) langs het kanaal verloor ik iets kostbaars en omdat de ervaring van de laatste jaren mij al heeft geleerd dat ik in Banthum nog nooit iets heb gevonden van mijn gading maakte ik mij reeds ernstig zorgen. Vind het nooit meer terug, meende ik zeker te weten. Sliep die nacht onrustig....had geen last van de rug maar allerlei gedachten schoten wel door mijn hersenloze brein gevoed door vier lieve vrienden die eerlijk zeiden wat ze van mijn zoektocht tot zover vonden. Onderweg verloor ik half het verstand en minimaal half het geluid van de top2000. Was namelijk één van mijn twee earbuds, oordopjes dus, kwijtgeraakt langs het kanaal. Ik nam, op fietse, iets te hard de vluchtheuvel (lees verkeersdrempel) die ik het eerst tegenkwam toen ik beregezellig afscheid had genomen van Bert en Ina....Voelde mij Joop Zoetemelk op de fiets, kon voor even de hele wereld aan, niet in de laatste plaats gevoed door de heren Mummelmann, meneer Hertog Jan en de whole Tripel familie. Niet een keer de eeuwige tweede maar de winnaar van mijn zelfbedachte hemel op een avond die mij had verlaten. 
Samen, met de club van zes, hadden we een superleuke avond gehad. Top2000 luisteren/kijken en praten over het leven. Die van ons, die van mij, die van haar en die van ons allemaal. De balans opmaken, wat ging er goed, wat ging er fout en wat kon er allemaal volgens de heren en dames geleerden alleen maar beter gaan in 2022. Hoe langer de avond vorderde hoe beter ik het vond gaan...
Alcohol verdooft enkele zintuigen die er toe doen en ik, ik tuigde een boom af en op en kreeg warempel zin in de tweede helft....
Maar zoals ik al zei. Ik heb nog nooit in Banthum iets gevonden waar ik uiteindelijk naar op zoek was. 
's Nachts had ik nog lopen zoeken met de zaklamp op mijn telefoon. Het zal wel een koddig gezicht zijn geweest. Iemand die centimeter voor centimeter met een zaklamp een verkeersdrempel midden in de Banthumer nacht loopt af te zoeken rond de klok van elven....Het kanaal kabbelde lekker verder, Boudewijn zong op nummer 265 over zijn Testament en ik kreeg een weemoedige blik in mijn ogen. Ach, gelukkig was het donker en zag je het niet net zoals ik het linker oordopje niet zag. Onverrichter zaken fietste ik verder naar huis. Met Volbeat, Don McLean, Fade to Black van Metallica en Bad Moon Rising van CCR op het rechteroortje, links hoorde ik de vogels fluiten onderweg naar een nieuwe mooie dag. Misschien wel de leste van het jaar misschien. 
Ach, 's morgens bij het krieken van de dag, voor mij rond een uurtje of half negen, bevond ik mij weer op de plaats delict. Terwijl Banthum zich net nog een keert uitrekte en het laatste stukje nacht weggaapte vonden Mouna en ik mijn linker oordopje, zo raakte ik dit jaar toch (gelukkig maar) niet alles kwijt waar ik zo zuinig op ben geweest! Trots op mijn meisje, zij vond waar ik naar op zoek was. 
Voor het eerst, in Banthum dus, vond ik iets waar ik ook daadwerkelijk naar op zoek was. 
Mooi toch, wonderen bestaan. Ik vond trouwens nog iets, want in Bergentheim woont een lieve vrouw waar ik van de week onder de indruk van raakte. Zij deelde iets heel persoonlijks op Facebook. Moet dat dan...?
Ik deel ook veel op FB, niet alles, maar toch! Sommige zaken hou ik nog even voor mijzelf maar zij toonde zich heel kwetsbaar. Ze kan trouwens ook prachtig zingen en als Bachhus een avond je metgezel is geweest komen zulke nummers nog harder binnen dan normaal gesproken. Waarvan Akte.
Maar zij nam ons mee op haar persoonlijke reis van het afgelopen jaar. Jemig, een traan belandde op mijn scherm en niet veel later kwam het hele Almelo de Haandrik kanaal er achter aan...Dweilen met de kraan open. Ach, toen was ik nog 49 met 50 jaar zal dat toch niet meer zo snel gebeuren...??
Ze verwoordde het zo mooi. Dit was haar nieuwe levensfase en iedereen mocht het weten, ze had schijt aan wat de hele wereld ervan zou vinden. Zij koos volledig voor haar eigen en haar eigen geluk. 
Ik vond het mooi, prachtig zelf. Las het wel drie keer en reageerde pas een dag later. Ik ken haar, maar meer van het hoi- en moi circuit, weet hoe ze heet en hoe je haar naam van achteren spelt.
Eerlijk is eerlijk, ze ziet er tevens niet slecht uit. Als ik een quote'tje moest hebben op een festival waar ze speelde stapte ik natuurlijk graag haar kant even op in plaats van die andere. 
Als je dingen bij jezelf houdt verlies je het nooit. Heel veel mensen vinden ook iets van mij, dat ik teveel deel, teveel persoonlijke zaken aan de buitenwereld kenbaar maak middels ondermeer dit medium.
Het zij zo, het is mijn leven en ik doe het op mijn manier. Vaak met een knipoog, ik wil het vooral niet te moeilijk maken, dat is het leven al veel te vaak....Te moeilijk, te ingewikkeld. Man, hou op!
Het leven is tevens vaak niet eerlijk, liever de waarheid boven tafel dan een leugen in stand houden. 
Mede daardoor begon 2022 uitermate prima. Jarig zijn op Nieuwjaarsdag raad ik niemand aan maar gisteren kon ik er wel mee leven. Nog niet een absolute dijenkletser van een party maar het belooft wat voor de toekomst. 2021 is geweest, 2022 kan alleen maar beter worden. Denk dat ik ook eindelijk die lang beloofde tattoo maar gaan nemen, is nu geen probleem meer....Johan Clemme op mijn linkerarm.  
Maar zo'n verhaaltje van zo'n lieve vrouw uut notabene Banthum inspireert wel. 
Delen is helen. Als de buitenwereld het weet kunnen ze er alles van vinden maar nooit zeggen dat ze het niet wisten. Denk dat vele mensen niet durven wat zij wel durfde, haar uitermate kwetsbaar op te stellen om er zelf, uiteindelijk, een beter mens van te worden waar ze compleet verliefd op kan worden als zij in de spiegel kijkt. Stoer hoor! Respect...Het maakt je zo veel sterker.
Harrie Jekkers had gelijk. Als je van iemand wilt houden moet je eerst van jezelf kunnen houden. 
Die zoektocht, de één vind 'm gelijk buiten de deur, de ander heeft daar een langere weg voor nodig. 
Soms sla je af waar je rechtdoor had gemoeten. Soms kun je weer helemaal overnieuw beginnen. 
Denk je de weg kwijt te zijn maar als je maar lang genoeg zoekt, misschien wel in Banthum, kom je vanzelf weer thuis want alle wegen leiden uiteindelijk naar de....juist ja...De Krentewegge.
Later, later is allang begonnen en vroeger komt nooit meer terug. 
Vergeet niet, vergeet nooit how we used to sing. Mijn hele top2000 vertelt het verhaal. 
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...