Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'There is freedom within, there is freedom without.
Try to catch the deluge in a paper cup.
There's a battle ahead, many battles are lost.
But you'll never see the end of the road while you're traveling with me.
Hey now, Hey now...Don't dream it's over
Hey now, Hey now...When the world comes in
They come, they come...To build a wall between us.
We know they won't win.
Now I'm walking again to the beat of a drum.
And I'm counting the steps to the door of your heart.
Only shadows ahead barely clearing the roof.
Get to know the feeling of liberation and release.
Hey now, Hey now...Don't dream it's over'
Uut Don't Dream It's Over van Crowded House
Moi, ben ik weer!
Toeval bestaat toch niet...of bestaat toeval?
Trekt er dus wel iemand boven of ergens down under aan de touwtjes...?
Tja, zeg het maar. Ik sluit het in ieder geval niet (langer meer) uit.
Van een huis vol (Crowded House) naar een compleet weekend alleen met mijzelf te zijn.
Alles went zeggen ze maar ik heb daar nog wel even tijd voor nodig.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Ok, ik heb er al een paar ontdekt. Eerlijk is eerlijk.
Keihard de muziek aan. Niet worden gestoord door een klein meisje of grote jongen die het kattengejank of baggermuziek vind wat Papa nu weer draait. Haha.....
Ja, Papa is van een hele andere generatie. Toen had je nog Twix en brommers...
Mijn muzikale held nam mij afgelopen vrijdag mee op een reis door zijn gedachten.
Toeval bestaat niet. Op de dag dat wij samen, noodgedwongen, weer zo'n momentje moesten afvinken gaf hij mij enige houvast. Legde mij oor te luister, een tripel in de andere hand. Muziek op standje burenruzie maar ik kan gelukkig goed met beide lieve buurvrouwen, nog wel! Waarvan Akte.
Zijn dertigste album zag vrijdag het levenslicht.
Getiteld: Subliem Gebaar. Artiest: Frank Boeijen.
Ja, de één vind het echt kattengejank. Lekker boeiend. Lekker belangrijk.
Hij gaat al met mij mee sinds de jaren tachtig. Ruim veertig jaar is hij reeds mijn kompas in goede en slechte tijden. Frank was en is er altijd, ja doe maar....
Alsof het zo had moeten zijn. Op de dag dat ik bezig was een voorlopig afscheid te boetseren naar iets definitiefs kwam hij 's avonds lekker gezellig op visite. Hij wist de weg. Pakte een mooie tripel uit de koelkast en begon zomaar te zingen in het wilde weg. Een subliem gebaar van liefde!
Luister de laatste tijd sowieso veel naar muziek. Iedereen heeft baat bij muziek, in ieder geval ik, wat ik oe brom!
De tijd heeft Boeijen goed gedaan. Hij kan al met pensioen maar zal, denk ik, sterven in het harnas. Op een dag valt ie gewoon dood neer achter zijn gitaar en microfoon. Rob de Nijs is er ook zo één. Ze kunnen niet anders, ze willen niet anders. Deze troubadour uut Nijmegen zekers niet. Mooi!
De laatste paar CD's die Frank maakte waren niet helemaal mijn ding maar met Subliem Gebaar overtreft hij zichzelf, vindt ie zichzelf opnieuw uit en misschien sta ik er nu ook compleet anders in.
Op zijn oude dag bezingt hij wederom de schoonheid van het leven, het dagelijks lief voor elkaar zijn. De liefde speelt absoluut de hoofdrol. Ludo Diels zegt het mooi: Hunkerend naar die ander, naar geborgenheid en de plaat is als een zoektocht naar een vertrouwd gevoel. Frank vindt op Subliem Gebaar terug wat hij is kwijtgeraakt en loopt voortdurend tegen zijn herinneringen aan. Hij wandelt zelfs in zijn eigen liedje, een knipoog naar één van zijn grootste hits 'Kronenburg Park' terwijl Frank zich realiseert dat de tijd een sprint heeft getrokken. Mij raakte dit weekend vooral het titelnummer: Een subliem gebaar van liefde. Lief zijn voor elkaar ook al is dat soms zo verrekte moeilijk omdat je iets kwijt aan het raken bent wat je zo verdomd graag bij je had willen houden. Alles is nu al reeds anders. Waarom, nou daarom? Het kan blijkbaar niet anders.
Reeds binnen een dag, gisteren trouwens ook al wordt je gezamenlijke agenda als een kaartenhuis door elkaar geschud. Tien jaar lang deed je alles samen en nu moet je alleen naar buiten.
Koop je gewoon nog altijd een verspakketje bij de Appie voor zes personen, soep genoeg iig voor de komende dagen. Hallloooo, wakker worden!
Haal je Skyr, vanillie ook nog eens, terwijl je dat zelf niet eens eet. Ach, toe maar!
Dat zijn de kinderziektes, die moeten nog uit het systeem. Resetten die handel, vooral de bovenkamer.
Maar Frank hielp mee aan mijn zoektocht en veel lieve mensen via draad en golven. Wat zijn jullie allemaal bijzonder lief. Hartverwarmende reacties.
'Hoe staat het daar, hier valt alles om. Hoe gaat het daar, hier draait alles om. Er zijn geen zorgen in een vooruitziende blik. Er zijn geen zorgen, de lach op jouw gezicht. Een subliem gebaar van liefde. Ik wilde alleen maar even jouw stem horen en die lach op jouw gezicht zien.'
Dat dus, houden van is ook loslaten. Gelukkig laat Boeijen mij nooit los. Toeval bestaat niet!
Er komt echt wel iets moois op mijn pad. Dat is er al gekomen zonder dat ik het zelf (misschien) besef...Mijn antenne staat nog niet aan.
Ik moet het alleen nog even uitkristalliseren. Hoe breng je het voor het voetlicht? Wat zeg je en wat laat je hangen in de lucht. Ik weet het niet. Hoe zeg je tegen iemand dat je haar leuk begint te vinden. Zeg je het zomaar tegen een vrouw in de Appie of ga je er voor op de koffie, of kom je dan op de koffie? Potverdikkemei, ik krijg het al warm alleen al bij het idee om iets te vinden van iemand waar ik misschien niet eens naar op zoek was. Tuurlijk, er komen zekers mooie dingen op mijn pad.
Dat is er al gekomen. Geheel onverwachts. Ik had er niet meer aan gedacht. Je dubt wat en je loopt een rondje buiten om het huis maar eigenlijk weet je het al. Je gevoel en je verstand geven elkaar bijna de hand.
Ja, het gevoel vertelde mij hele andere dingen afgelopen vrijdag maar mijn verstand nam de enige juiste beslissing. Namelijk pannenkoeken halen bij de Rheezerbelten,
Niet meer zeuren, Papa is het al bijna zover?
Blijf je locals steunen. Daar doen wij graag aan mee. Het was weer uit de kunst. Moos was in de war want mijn pannenkoek leek wel op een pizza toch was het gewoon een Rheezer pannenkoek, die had mien Pa ook vast lekker gevonden. Uien, paprika, spek, champignons en natuurlijk kaas....Mmmm
Alle pannenkoeken zagen er trouwens lekker uit. We hadden er zelfs eentje extra, hadden ze zich vergist of had de kok van de Rheezerbelten al stiekem ergens rekening mee gehouden...??
Nou, Mouna wilde die extra pannenkoek wel. Ze smulde er heerlijk van. Wat een prachtige mooie kinderen hebben wij toch. Dat gaat sowieso niet veranderen. Die blijven mooi en prachtig tot in de eeuwigheid.
Ik zag Mouna gistermorgen naar mij toe komen lopen terwijl ik nog in mijn bed lag.
Droomde ik of had ik gisteren in al mijn eenzaamheid mijn verdriet teveel weggedronken.....?
Néé, dat viel gelukkig mee. Je moet er van genieten. Dat wordt tevens niet anders....
Maar Mouna liep te wandelen in het schilderij van mijn schoonmoeder. Prachtig hoe zij Mouna heeft weten vast te leggen. Een verstild moment, Mouna ten voeten uit. Zij hangt er al jaren maar gistermorgen liep Mouna voor het eerst naar mij toe...Gek hoe die dingen dan gaan. Toeval?
In haar gele regenbroek, de rode laarsjes en haar twee kekke paardenstaartjes. Allemaal vlinders om haar heen. Geen stilleven want Mouna kwam echt tot leven....Papaaaaa en sprong in mijn armen.
In gedachten dan, kon ook geen toeval zijn. Net alsof het zo had moeten zijn.
Mijn eerste weekend op deze manier. Stil in huis en zo zal het nog wel even gaan. Geen huis vol meer maar ik stop niet met dromen. Frank Boeijen was klaar met zingen en ik drukte op shuffle en we gingen zomaar ineens down under. Ik verzin het niet. Crowded House. Neil en Tim Finn kwamen Boeijen aflossen en zongen over het feit dat ik niet moet stoppen met dromen najagen en dat het nog niet lang niet voorbij is. Amen. Thanks Guys.....De lach op jouw gezicht en weten dat het goed zit!
Niks is toeval. Die vrouw of man bij de Appie. Dat Jan weer truffelworst heeft en wij een boom opzette over allerlei biertjes. Zelfs de gulzige gans kwam langs...Waggel Waggel. Ik geloof er wel in.
Dat steeds meer mensen de zin en onzin van de huidige tijd gaan begrijpen.
Dat zelfs onze wethouder zich mengt in een discussie die geen winnaars of verliezers zal kennen.
Maar Martijn Breukelman legde politiek gezien, lokaal dan, wel de vinger op de enige juiste en zere plek. 'Zelfs de beste kippe leg welles 'n ei in de braandnettels'
Klopt helemaal. Ik vind het sterk van hem. Hij valt, wellicht niet bewust, ondermeer zijn eigen partij af maar hij hoort dagelijks de verhalen aan van onze lokale ondernemers die het water tot aan de lippen staan. Want hij ziet ook de eenzijdige corona benadering vanuit Den Haag en misschien wel het té Randstedelijke kabinet. Wij wonen hier dicht bij de grens. Met volksstammen gaan wij die grens over om te winkelen, te tanken en te drinken en te eten in de kroegen en café's aldaar omdat het hier blijkbaar niet kan. En dat steekt. Ik vind het stoer van Breukelman dat hij zijn nek uitsteekt. Hij zal niet alleen maar schouderklopjes ontvangen vanuit zijn (lokale) partij en van de landelijke politiek maar hij sloeg de spijker wel op zijn kop. Corona houden wij nog wel even maar hoe gaan wij daar mee om. Dat is de vraag? Onze problematiek hier aan de grens is een andere dan daar in het Westen. Want ook hele goede mensen maken wij wel eens de verkeerde beslissingen....Je legt niet altijd eieren in het bakkie maar soms dus in de braandnettels. Geef dat toe en kom terug op eerdere beslissingen, in godsnaam!
Lokaal stem ik altijd op persoonlijke titel. Wie weet stem ik voor het eerst in al die jaren wel CDA.
Of minder Tripels drinken, dat kan ook helpen. Je maakt soms verkeerde beslissingen, dat gebeurt in alle lagen van de bevolking. Maar toeval bestaat tevens niet....Er komt voor ons allemaal weer mooie dingen op het pad. Als we maar elke dag lief voor elkaar blijven. Dat zou pas een subliem gebaar van liefde zijn. Want uiteindelijk is het de liefde die wint! As de liefde mar blef winnen.
Of niet, vriend Lohues?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten