#Vot met den Pröttel!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Laten we drinken op ons afscheid op het einde van de reis.
Voordat het licht van jouw schoonheid achter schaduwen verdwijnt.
Alles vlucht in het verleden, het gaat aan ons voorbij.
En wij staan in het heden en kunnen er niet bij.
Alles wat in hoop verankert ligt is een speelbal van veranderd getij.
En op de golven dansen wij, op de golven dansen wij.
Hoe we gedreven door verlangen langs verlaten wegen gaan.
Om aan het einde weer alleen te staan. 
Eén ding staat vast: niets is zeker. 
Ons lot hangt van onwaarschijnlijk toeval aan elkaar.
Tot ver achter de sterren waar de zee de hemel raakt.
Terug naar alles wat we droomden naar wie het is gegaan.
Naar waar we ooit weer samen komen. 
En op de golven dansen wij......'
Uut 'Op De Golven Dansen Wij' van Van Dik Hout!

Moi, ben ik weer!
Herman Finkers mag altijd, liefst elke dag een stukje tekst van deze beste man met daarna een nummer van Daniël Lohues als verfijnd slotakkoord. Moos leest ook vaak in het boek van Finkers, hij snapt nog niet alles maar leert snel. Hij weet nu wel welke kant hij op moet schaatsen als ie vrijgezel wil blijven.
Het zijn tevens goede vrienden van elkaar. De troubadour die bivakkeert op Erica en onze nationale Tukker. Mooie kerels zijn het, het is de uitzondering die deze regel inderdaad bevestigd. 
Finkers was gisteravond bij Matthijs. Hij zong daar 'Vot met den Pröttel', over een vergeten probleem in het mooie Twentse land die mijn inziens flink wat meer aandacht verdient. 
Eerst hadden ze het over Willem Wilmink. Die mag er ook altijd bij. Mooie vertellegies had deze schrijver, dichter uut Enschede. Een kunstenaar met woorden, simpel in al zijn eenvoud. Maar mooi, verrekte mooi om het beter te duiden. Was ik maar een dichter dan kon ik dichter bij jou zijn. 
Is trouwens niet van Wilmink maar als je door de bomen het bos nog wilt zien moet je soms dichter bij jezelf blijven dan dat je dat eigenlijk al was...of misschien dacht! Tja, de tripels gingen er gisteravond weer in als Gods woord in een vrome ouderling hier om de hoek. Ik zag 'm net al lopen, twee uur te vroeg maar volgens mij net zo bang voor de duvel als voor zijn eigen wijf. Ach, ik citeer wat de Nijs, ik citeer wat andere, gelukkig rechtenvrij. Giet de deurbel nou....?
Maar Finkers was prachtig. Je ziet zo'n Matthijs van Nieuwkerk dan ook oprecht genieten. 
Wat Finkers zegt klinkt als een nieuw evangelie, ik zou hem zo op zijn woord geloven. Helemaal als Herman van water mooie tripels gaat brouwen. Vast en zeker, wis en warempel of waarachtig! Wie dut mie wat vandage. Joah....
Maar al vijf jaar verheft Finkers zijn stem tegen de injecties van giftig afvalwater in de Twentse bodem, ik wist het eerlijk gezegd niet. Ben niet meer zo vaak inpandig in het mooie Twente maar het speelt dus al veel langer. De NAM speelt niet alleen in Groningen en omstreken Russiche Roulette.
Het lied schreef hij al veel eerder wat hij gisteravond met de Big-Band van mede-tukker Sven Hammond wederom ten gehore bracht. Ontstaan uit schrik las ik vanmorgen in de Tubantia waar Finkers nogmaals zijn verhaal doet. De NAM vervuilt al sinds 2011 de bodem in Twente. Negen miljoen(!) afvalwater verdween per dag in de bodem op dik 1100 meter. Dat is inmiddels teruggebracht naar een slordige 3 miljoen afvalwater per dag, maar toch! Van het Dal van de Mosbeek en het Springendal tot en met Oldenzaal aan toe wordt de grond dagelijks vervuild door de NAM en de overheid in Den Haag laat het allemaal maar toe want er is toch een vergunning afgegeven...?!?
Finkers maakt zich druk en terecht! Hij zegt ook: Van boeren wordt verlangd om te stoppen met gif te spuiten maar de NAM mag met diezelfde grond van alles doen.' Hoe dan...??
Ze kregen gehoor op het rode pluche. Er kwam een ruime kamermeerderheid om de injecties te stoppen maar het nieuwe kabinet draait alles weer vrolijk terug. Die knuppel van D66, de verantwoordelijke bewindsman, ziet geen andere mogelijkheid om de injecties te stoppen. Net als zijn voorganger verschuilt hij zich achter de vergunning die ooit is afgegeven voor onbepaalde tijd. Kop in het zand politiek en dooooooor.....Waar ligt dat Twente eigenlijk, in Groningen toch?
Daarom schreef hij vijf jaar geleden Vot met den Pröttel en bracht hij deze gisteren weer eens voor het voetlicht, voor een vergeten probleem hier in de streek. Daarom mag Finkers altied, ook als hij hellig is (kwaad dus) en dat was ie. De NAM geeft niet thuis, geeft geen 100% garantie en probeert de boel te sussen in de hoop dat ze door kunnen gaan met dagelijks 3 miljoen afvalwater te lozen in de mooie Twentse grond. 
Volgens Finkers draaien ze de bewijslast om en vragen ze de tegenstanders om maar te bewijzen dat het straks misgaat. Finkers is daar cynisch over. 'Het is net alsof je stomdronken met de lichten uit in het donker achter het stuur kruipt en dan aan de politie vraagt maar eens te bewijzen dat je een ongeluk zult krijgen.'
Finkers mag altijd maar liever dan met meer leukere verhaaltjes. Ondanks het mindere leuke verhaal zat ik wel van Herman te genieten. Ik luister graag naar hem, naar zijn stem en humor. Net als met van Duin, hij heeft altijd wel een zinnetje of een opmerking die je raakt, waar je een volgende dag mee opstaat. 
Had Finkers ook maar vanmorgen stond ik tevens op met z'n grote moat, Daniël Lohues, in mien nuchtere gedachten. 
Hij komt niet hè, potverdikkemei. Hij zou hier woens- en donderdag zijn tour aftrappen, gewoon bij ons thuus achter het huus. Bij de achterburen van de Voorveghter. Hij is, helaas, nog niet voldoende hersteld van zijn burn-out. Sterkte man, dat is niet mooi man. Ik, wij, Moos en ik dus, hadden zo naar jouw komst uitgekeken. Maar gezondheid voor alles hè, snap oe wel. Het mut wel goed met oe goan....
Er is meer in het leven dan optreden. Van dat lichaam heb je er maar iene van. De NAM had vast gezegd, spelen totdat je erbij neervalt maar wie geeft ons 100% de zekerheid dat het dan goed blef goan...?
Neuh, tuurlijk baal ik er van. Maar meer door het feit dat ik mij zo had verheugd op een avondje op stap met mijn zoon naar ondermeer Lohues toe. Wij zouden eerst eten bij de Mexicaan hier in de stad. Bij Dos Pimientos, bij lieve Dana en Chef-kok Zorfath. Moos wilde overal eten maar vooral dan bij de KFC of een of andere snackketen. Dat gaat niet gebeuren, lieve vriend. Wij gaan samen uit eten, op loopafstand van het theater. Zelf kwam hij toen met Dos Pimientos. Lekker nacho's en taco's, Papa....
Ik had het helemaal voor mij gezien. Eerst heerlijk smullen met zijn tweeën. Mooie verhaaltjes uut de hoge hoed toveren. Want hij zou zijn hoed weer op doen net als een paar geleden toen wij samen Daniël mochten ontmoeten, backstage bij het Strawberry Fields Festival in Dedemsvaart bij Rob in de achtertuin.
Wat een feest was dat. Daniël trad 's avonds pas om tien uur op en voor die tijd mochten wij hem interviewen voor de Stentor, het AD van het Oosten zeg maar. Moos ging mee. Daniël zou zijn hoed ook opzetten. Wat een feest. Moos deed eigenlijk destijds het interview. Ze zeggen wel eens, je moet je (muzikale) helden niet willen ontmoeten. Kan alleen maar tegenvallen. Nou, niet bij Lohues hoor. Wat een kerel, hij maakte echt Moos zijn dag en anders wel de mijne. Lohues zoals wij hem kennen. Het mooie was dat Moos met mien grote held op de foto ging met naast hun, ja....ik verzin het niet, een fiets. Wat een Skik hadden we, Lohues had geen haast. Moest nog wel even een gitaar uit zijn auto halen en natuurlijk de hoed. Wat was ie goed te pas. Daarom zo verrekte jammer dat Daniël niet kan optreden. Maar op de keper beschouwd is het helemaal prima. Eerst uitzieken, helemaal herstellen. Vooral kallum an doen, blieven schrieven - mooie liedjes maken - groentesoep met droge worst en kiek uut voor betonpoalties. Volgend jaar of wanneer dan ook zijn wij er gewoon weer bij. Ach, ik denk dat ik donderdagavond toch wel ff met Moos een hapje ga eten. Beetje om de pijn te verzachten. Een taco of burito tegen het gemis van de muziek van Lohues. We slingeren Spotify wel ff aan...
Op de keper beschouwd. Een mooie oude uitdrukking, volgens google komt het als sinds de achttiende eeuw in onze Nederlandse taal voor. Eén van mijn twee noeste werkgevers bezigde vrijdag deze mooie zin, zomaar - out of the blue. Het ging over iets anders maar op de keper beschouwd zijn wij gelukkig af van die verrekte vervelende mondkapjes. Vrijdagavond na deze mooie volzin van Jan moest ik nog ff snel wat vlees halen, iedereen liep weer zonder dat gedoe op. Ik zag weer de glimlach van de mensen en/of het chagrijn....Jemig, sommige mensen hebben echt een kutleven als je het mij vraagt, kan geen lachje vanaf maar dat geheel terzijde. 
Op de keper beschouwd zakt het water in de Vecht ook weer. Wat een mooie (ver)gezichten, het water stond afgelopen week vrij hoog. Het voetpad was ondergestroomd, de zitbankjes al niet meer zichtbaar. Alleen van de prullenbakken was slechts de opening nog te zien, daar kon het water in verdwijnen.  Iedere dag zag je een stukje meer van de prullenbak omdat het water verkoos om elders te gaan huizen. Ik mag zeggen op de keper beschouwd, want ik heb het zelf namelijk nauwkeurig onderzocht. Kwam er elke dag twee keer met de fiets langs. Tevens grondig geweest, wilde dat de NAM ook eens zaken op de keper gingen beschouwen. Werd de natuur ook niet zo hardhandig geraakt, alles draait maar om de centen en wij kunnen hier protesteren wat we willen maar Oost-indisch doof zijn ze daar in Den Haag. 
Bah, politiek. Heb mijn buik er inmiddels vol van. Vot met den Pröttel, trek in die köttel. Met andere woorden, weg met de troep, trek nou eens je keutel in. Tja, weet niet of jullie dat kennen. Tis zo'n uitdrukking hier in het Oosten. Wees een verstandig, denk eens na en kom terug op eerder genomen beslissingen. Het zou jullie enorm sieren....
Maar het geheim van geluk is een slecht geheugen. Las ik ook ergens van de week, lees weer veel....
Kom je met allerlei levenswijsheden te zitten. Lekker dan, haha. Mooie gesprekken van de week, ging veel over mijn klein leed maar ook over toekomstdromen en vooral plannen. Over afscheid nemen en luisteren naar andere stemmen. Over relaties aangaan en hoe je die (nog niet) wilt benoemen. 
Het geheim is een slecht geheugen. Zo had ik 'm nog niet bedacht. De muziek was in ieder geval weer om over naar huis te schrijven. Wat een platen kwamen langs met de Seventies week van Veronica en met de Eighties week van NPO Radio 2. Wat ken ik veel platen uit de jaren zeventig, werd regelmatig bijgepraat door Henk en Jan. Hele verhalen en mooie vertellegies kwamen boven tafel. Op de keper beschouwd is deze keuze de juiste geweest, nu die andere nog. Daar ben ik nu inmiddels wel achter na amper 3 weken. 
Praten over muziek, over 1988 of het nou in Düsseldorf of het stadion van Schalke 04 was maakt niet uit, de belevening is er niet minder om. Jan was er bij, Henk ook en een paar dagen later zag ie zelfs Kieft de winnende maken tegen de Ieren. We kregen over 95, over het stadion van Liverpool. Over mooie dingen in het leven. Hoe later het werd hoe platter wij gingen praten. Er zit gewoon in iedere Oosterling aan deze kant van de Iessel een beetje Finkers en een beetje Lohues in onze genen. Wat ik oe brom! Mooi om te zien dat muziek de verbindende factor is. Tis niet vrolijk maar je kunt er altijd muziek van maken vertelde Finkers ook nog gisteravond. 
Op de keper beschouwd giet het hier nog niet zo slecht. Niets is zeker maar als we maar blijven dansen op de golven en niet zoveel prut achter de schutting gooien. 
Vot met den Pröttel, trek in die Köttel. Zoiets dus, of woorden van gelijke strekking. Dat kan ook.
Fijne zondag. Het giet oe goed, Daniël, tot volgend joar dan maar.....
Joah, mag wel zo...