#Lelijke Wereld, Mooi Voetbalveld!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'There is freedom within, there is freedom without.
Try to catch the deluge in a paper cup.
There's a battle ahead, many battles are lost.
But you'll never see the end of the road while you're travelling with me.
Hey now, hey now don't dream it's over.
Hey now, hey now when the world comes in.
They come, they come.
To build a wall between us, we know they won't win.'
Uut Don't Dream it's Over van Crowded House.

Moi, ben ik weer!
Was de wereld maar een voetbalveld, bijvoorbeeld het pittoreske Westerpark in Mariënberg. 
Want op een groen, pas gemaaid veld vergeet ik daadwerkelijk alle zorgen even om mij heen. 
Gapende ouders met de ogen nog op standje half zeven, bakkie koffie in de hand.
Vroeg hè. Moest er gisteren even zijn. Nou ja, moeten....het is geen straf hoor, begrijp mij niet verkeerd!
Eerder, vroeger, was ik elke zaterdagmorgen te vinden op een voetbalveld hier in de buurt! 
Jeugdleider, de mooiste bijbaan die je maar kon bedenken. Toen de gulden nog van hout was, Twix gewoon Raider heette en de wereld nog niet zo in de war was.
Kom er nog steeds graag, bakkie koffie in de hand en genieten van voetballende jochies en meisjes.
Geluk kan zo simpel zijn.  
Allemaal op een kluitje en maar trappen tegen die bal. Het enthousiasme werkt aanstekelijk. 
De parkeerplaats puilde uit. De auto's stonden zelf op de Westerweg wortel te schieten. Geweldig! Alle velden waren bezet. Veel rood-zwart. Onze kleuren! Waar het hart vol van is stroomt die mond van over. Wat ik oe brom!
Vroeger speelden ze samen in het eerste of tweede elftal, nu staan ze als trotse ouders langs de zijlijn de jochies te coachen en voetballen hun kinderen nu samen in de effies of ee'tjes, tegenwoordig heet dat de jeugd onder de acht jaar of tien. 
Als ik mij niet vergis, ben er een beetje uit. Ingooien is nu indribbelen geworden, gelukkig moet je nog steeds 1 goal meer maken dan de tegenstander om te winnen. Maar winnen is niet belangrijk. Samen de morgen kapot schieten is zoveel beter. Beter ook. 's Morgens langs een voetbalveld vergeet je dat de wereld eigenlijk bijzonder lelijk is. Nu weer in de Gazastrook, Palestina en Israël. Op een voetbalveld denk je daar niet aan. Vergeet je de wereld en kijk je alleen maar om je heen. Genieten!
Nam een slok van mijn koffie. Niet mijn smaak, bier is toch beter te pruimen bij ons op de voetbal.
Een kleinigheidje hou je toch altijd, maak mij al lang niet overal meer druk over. Maar hou wel van goeie koffie. 
Dacht aan een nummer van Frank Boeijen, hij schreef het al in 1988, 35 jaar geleden maar nog steeds zo actueel als ik 's morgens achteloos de krant opensla (digitaal dan...). Lees de koppen wel maar niet de inhoud. Wil 's morgens al niet mijn verdere dag vergallen. Je zou er voortdurend kiespijn aan overhouden. Breek mij de bek niet open. Waar gaan we heen met de wereld? De wereld is niet razend gemaakt, maar stukkie bij beetje. Helaas. Deze wereld is stuk, flink wat secondenlijm nodig.
Maar de geboren Nijmegenaar schreef in het jaar dat wij Europees kampioen werden (destijds wisten wij nog wat winnen was) het volgende:
'De wereld is lelijker dan ik dacht, aan wie vraag je hier de weg. In alle ogen lees ik angst. Doe de deur op slot en gooi de sleutel weg. De wereld slaapt, de wereld ontwaakt, de wereld draait zich om in haar modderbad. Haar verleden is pijnlijker dan ik dacht. Bladzijden lang, strijd na strijd om de macht tot men haar bezat. Van haar bestaat er maar één en wie eigent zich haar toe. Waarom werd haar prijs zo vaak betaald in bloed.'
Het gaat toch allemaal om landje pik, wie heeft de grootste, wie heeft de beste God en wie kan het verste pissen?
Allemaal haantje de voorste willen zijn, veel gekakel in het kippenhok en diegene met de grootste bek bepaalt hoe de hazen uiteindelijk gaan lopen. Getverdamme!
Daarom is een voetbalveld, 's morgensvroeg, een mooie, vertrouwde en gezellige vlucht uit de realiteit. 
Je kunt winnen of verliezen en anders speel je maar gelijk. Geen hogere wiskunde. Na afloop drink je gezellig een pretkegel met elkaar, beschouw je nog wat na: de scheids kon er weer geen kloten van. Eens. Dat was toch een penalty? Tja, je kunt 'm geven. Moet je er nog één? Ja, doe maar! 
Je geeft elkaar een hand. Tot bij ons dan, zeg je en je verlaat tevreden, of ontevreden het sportpark.
Volgende week, nieuwe ronde - nieuwe kansen! Oh néé, herfstvakantie. Geen voetbal derhalve, ik vrees een pretpark met de kinderen. DuinenZathe of zoiets, ik heb ze het beloofd. Zijn ze vast niet vergeten...
Was ook niet vergeten hoe mooi het met z'n vieren kan zijn. Ben nu vaak met Moos en Mouna alleen.
Donderdag nog even, ouderwets, uit eten met ons vieren. Wilde Mouna zo graag als ze haar zwemdiploma C haalde. Onze waterrat slaagde natuurlijk met vlag en wimpel. Kon je op je klompen aanvoelen. Goh, het kan verkeren.
Voor enige tijd terug stond haar het huilen nog nader dan het lachen bij de eerste zwemlessen....
Even dacht je, ze blijft net als ondergetekende verstoken van een zwemdiploma. Niet duzz. 
En nu, nu steelt ze de show. Koprollend het water in of met een halve handstand. Hoe gekker, hoe mooier. Meisje groeit.
A duurde eventjes maar B en C werden een peuleschil. Trots.
Bij de diploma's van Moos gingen wij altijd een pannenkoek eten. Toen alles nog koek en ei leek te zijn, haha. Bij het eerste diploma van Mouna waren de verhoudingen een beetje ver te zoeken. De gazastrook was er niets bij...Geintje natuurlijk.
Maar niet echt zin om het te vieren met z'n vieren als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Alles kwam destijds in een ander daglicht te staan. 
Wie A zegt moet ook B zeggen, dus niet! Euh, eigenlijk wel. Bij B werd het nog de Rheezerbelten. Pannenkoek Rheeze. Lekker hoor zo'n stoofpotje op je Pannenkoek! 
Met C gingen wij nog een deurtje verder in Rheeze. Vertrouwd, de geboortegrond van mien Va.
Gisteren (14 oktober) was het alweer 18 jaar geleden dat hij op een verlate vrijdagmiddag in het oude ziekenhuis van Hardenberg zijn laatste adem uitblies. Gaat (bijna) geen dag voorbij dat ik niet een keer aan die ouwe denk! Wat had hij er allemaal van gevonden, niet alleen van deze lelijke wereld maar ook van alles er om heen? Ik vraag het mij vaak af. Klinkt gek, maar ik heb steevast het gevoel dat hij over mijn schouder meekijkt. Denk dat ie veel commentaar zal hebben gehad...euh goedbedoelde adviezen, haha.
Doe vast veel dingen niet goed maar toch ook veel zaken weer wel. Wat zou hij gek zijn geweest met Moos en Mouna. Ik zie in gedachten Mouna vaak op zijn buik kruipen of dat hij komt kijken bij Moos als hij probeert te basketballen. Koffie in de hand, zaterdagochtend. Niets aan de hand en wat er gebeurt komt maandag pas in de krant. Opa, zag je dat? Ja, jongen dat doe je goed! Jouw Papa liet ook veel ballen los. Gelukkig lijk je niet op hem, hij moest eens weten! Potverdikkemei, 18 jaar. De tijd vliegt.
Hoe is het boven? Beter dan hier beneden? Of heeft Petrus nog steeds ruzie met Marcus? 
Doen jullie nog wat met de lelijke wereld hier beneden? Of heb jij of had ik toch gelijk? 
Stef Bos zei het mooi vorige week. Hoe zo'n liedje (Pa) in loop van de tijd een andere lading krijgt door de taal van de tijd. Weet niet of ik op jou lijk, jij gelooft nog steeds, ik steeds minder. Niemand houdt toch van oorlogen en machtsmisbruik? 
Was jij het trouwens gisteren die van een afstandje toekeek of was het mijn verbeelding? 
Dwaal weer af in mijn gedachten. Maar het goede leven hebben ze van jou, Pa. Mijn kinderen houden van gezelligheid, happie-snappie, het leven vieren al gebeurt het vaak met z'n drieën de laatste tijd. Een kleinigheid hou je altijd. Tja, papa. Moderne tied hè. Vroeger was je een beetje anders, nu heb je meteen een volle rugzak! 
Niet alles is nu beter. Ik had graag veel dingen bij het oude gelaten. Maar ja, of dit het nu is weet ik ook niet. Een gezapig potje. Lekker boeiend. Wat ik wel weet is dat Mouna een goede keuze maakte. De Zaaaaaaaaaaaaaaaaanstuve! dat schreeuwde ze in de telefoon.
Daar wilde ze heen toen ik verhaalde dat optie 1 vol zat! De Brasserie en Loungebar De Stoov van kampeerdorp De Zandstuve werd the place to be. 
Zij was er al eens eerder geweest. Tis bij haar om de hoek als ze bij San is. Moos wist mij te vertellen dat je daar je eigen biefstuk op een hete steen kan bakken. De campings van toen gaan nu (bijna) allemaal met de tijd mee. Was je vroeger nog hip met je eigen pizzeria, nu kom je beslagen ten ijs als je alleen een frikandel met patat kunt serveren. 
Maar wat een leuke tent zeg! Voelde mij er meteen thuis! Knus. Ik werd ook herkend. Hoi, Hallo...
Hey, een bekend gezicht. Ik herkende haar ook meteen maar was haar naam vergeten. Zo slecht in namen, soms komt dat slecht uit. Zoals nu. 
Moos was meteen nieuwsgierig, was dat nou Hannah de Heldhaftige, Papa....? 
Néé Moos, dat is een paar campings verder. De sprookjescamping. Hier vliegt Cobus de uil rond!
Hoe ken je haar, Papa? De kroeg jongen....Ik voor, zij achter de bar! Zij was nog steeds een leuke vrouw. Hoe jong (oud) zou ze zijn?
Moos wilde zich meteen gaan ontpoppen als een nieuwerwetse Robert ten Brink, is dat niet wat voor jou, Papa? Mijn eigen dokter Love...haha. Ze willen jou gelukkig zien. Fijn!
Mijn kinderen gaan zich steeds meer bemoeien met mijn liefdesleven wat niet alleen volgens hun op een bijzonder laag pitje staat. Jij kookt op inductie hé, zou je niet eens gas proberen, Papa....??
Geweldig, hoe komt ie erop! Oh ja, ze heet Kim. Nu wist ik het weer. 
Inmiddels waren onze dames gearriveerd. Moos ging natuurlijk voor The Steak on the Stone.
Ik liet de kok gewoon het werk doen. Laat ie maar wat doen voor de kost. Ze zoeken er nog één trouwens....Maar dat geheel terzijde! Lijkt mij leuk werken daar bij Mariska en Gerdinand Eshuis.
Je kunt er ook gezellig borrelen, volgend jaar zomer maar eens op fiets hier na toe, buurman & buurman? Borrelplank on the side? Ik weet de weg, ben vaker in Rheeze geweest. Moelijk verdwalen.
Eten was lekker, gezellige ambiance. Mooie tent, had ik al gezegd, maar ik val graag in herhaling!
Hoe het was en hoe het nu is. Wat ik zeg, campings hier in het Vechtdal maken allemaal een ware metamorfose door. Dat is trouwens uitstekend gelukt bij de Zandstuve. Die hebben uitgepakt.
Het is een dorp op zich, liet mij vertellen dat er in de zomer een dikke 1600 gasten inpandig zijn. Ga er maar aan staan. Dan moet je wel wat meer kunnen bieden dan alleen een kroket of bamischijf.
De horeca op de campings zijn veelal het gehele jaar geopend en bij diverse campings hebben wij culinair de proef reeds op de som genomen. Niks mis mee zou Olof zeggen. 
De vader van de huidige eigenaar begon eind jaren zestig met de camping, niet veel meer dan een paar plekken tussen enkele jeneverbessen. Geweldig! Dat is net zo'n mooi verhaal als de Opa van Marcel die aan een paar gestrandde gasten uit Amsterdam zijn weiland ter beschikking stelde. Zo ontstond indirect camping de Pallegarste in Mariënberg, waar het bijzonder goed toeven is. Kinderen komen er graag.
Mouna is gek van Pallie, de mascotte. Op de Zandstuve is dat dus Cobus. Een uil die jarenlang rondzwierf op het terrein waar nu een vijf-sterren camping is gevestigd waar je lekker kunt borrelen en eten! 
Mouna was helemaal gtp, want zij werd verrast met vuurwerk op haar bord ter ere van het feit ze nu haar zwemdiploma C bij elkaar gezwommen had. Super lief en wat attent zeg! Iets met in de watten leggen. Snappen hoe dingen werken! Kindjes blij, ouders tevreden. 
De Stoov was net als het voetbalveld op zaterdagmorgen. Even weg uit de realiteit, de boze wereld bewust buiten de deur laten. Beter, deur op slot en sleutels weggooien. Dat doen ze goed in het Vechtdal. Heb inmiddels veel vergelijkingsmateriaal verzameld de laatste jaren met de kinderen als back-up. Lachende gezichten, dat willen ze hier graag zien. Snap ik!
Iedereen is vrolijk op een camping en ook donderdagavond in Brasserie en Loungebar de Stoov was dat het geval. Moos die ineens Duits begint te praten, hij volgt een cursus op het internet. Wunderbar!
Ich habe es nicht gewusst. Het campingleven 2.0 maar wij mogen als Anbargers en verder aangeloop er ook van mee genieten! Geluk zit soms in kleine dingen. Heb soms genoeg aan de kruimels. 
Denk dat daarom zoveel campinghouders het zelfstandig volhouden. Een glimlach op de lippen werkt veel beter dan een koude grimas op het gezicht! Have Fun! 
Kun je vrijdagavond met bakken vol regen uit Enschede komen rijden maar schijnt binnen in de auto de zon omdat ene meneer Dorgelo het hoogste woord voert ondertussen luisterend naar de eerste helft van Nederland vs Frankrijk. Geluksmomentjes. Moos en ik alleen in de auto! 
Zal Dumfries weer het verschil maken, papa? 
Waarom verbaas ik mij allang niet meer over mijn eigen kroost? 
Zullen al die leuke jochies en meisjes op het voetbalveld zaterdagmorgen en mijn eigen mooie kinderen binnenkort het verschil kunnen gaan maken? 
Van deze lelijke wereld weer een mooie wereld gaan maken. Haar optuigen als een mooie vrouw?
Waar je weer graag mee gezien wilt worden, verliefd op kunt worden!
Als iemand het kan zijn zij het wel. 
Don't dream it's over....
Ze proberen muren tussen ons te bouwen, maar ze gaan het niet winnen!
Moos maakt binnenkort zijn eerste driepunter en Mouna heeft nu al meer diploma's dan ik ooit zal hebben. Kortom, komt allemaal goed. Ik geloof er wel in. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...