#Hardenberg Proeft!...Niet Meer?

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als je vergeet wat er gebeurd is de laatste tijd.
Voordat je het weet let je niet op en loopt elkaar voorbij.
Dit wachten duurt te lang, mijn geduld raakt op.
Dit wachten duurt te lang, eens houdt het op. 
De nachten zijn te lang, wil je niet dat het stopt? 
Het wordt tijd nou, tijd nou. Het is tijd nou
Het is bij elkaar, uit elkaar, tegen elkaar, met elkaar.
Ik wist niet dat ik zoveel, zoveel om jou gaf.
Ik wist niet dat het me zoveel, zoveel zou doen.
Het overviel me toen ik jou weer zag. 
Het is tijd nou. Tijd nou.'
Uut 'Tijd' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer!
Liep gisteren na mijn vaste rondje in het centrum: Slagerij Hoff - Het Kaaskeldertje - Bakker Nollen, nog even over de markt in Hardenberg. Voor enkele weken terug vond hier nog de eerste editie van de Streekmarkt plaatst. 
Proef de regio was het devies, van allerlei variërende smaken stonden de lokale ondernemers mooi knus gegroepeerd en gebroederlijk naast elkaar haar waren te verkopen. Van zuivel tot een koffiebranderij, van ambachtelijk bier tot boerderij vlees en van de warme bakker tot het Streekhuys aan toe etc. en dat nogmaals veelvuldig in het kwadraat. Hoe simpel kan het zijn. Lekker man!
Lekkere en (h)eerlijke producten. Ik slenterde tevens langs de gezellige kraampjes met goedgemutste mensen. Verse producten zoals het eigenlijk hoort, zo van het land op je bord. Tuurlijk kocht ik wat proviand voor later. 
Kon bijvoorbeeld het bier van de Vechtdal Brouwerij niet laten liggen of de worst van Hendriëtte.
Je hebt zo je voorkeuren. Enfin, toen dacht ik ook al wat is er toch in hemelsnaam gebeurd met het heerlijke evenement, Hardenberg Proeft! 
Ieder jaar, in het eerste weekend van oktober, presenteerde Horeca Hardenberg zich in volle glorie met alle toeters en bellen.
Dat was altijd donders gezellig, smakelijk eten op je bordjes. Volgens mij vond in 2019 de 10e editie plaatst. Iedereen was in dat weekend goed te passe en wist de weg naar de, dan niet sfeerloze markt, te vinden. 
Lange picknicktafels, kaarsjes en een bloemetje op tafel, vrolijke en uitgelaten mensen, heerlijke gerechten, fraaie biertjes en volle wijnen. Je haalde daar een lekker voorgerechtje, bij die een mals stukje vlees en dat allemaal onder het genot van muzikale klanken. Lekker akoestisch, lekker op de achtergrond. In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen. De horeca van Hardenberg lieten allemaal, niemand uitgezonderd, zien wat ze in hun mars hadden. Het was, zeg maar, zo'n beetje het startschot van een heerlijke herfst en winter op het culinaire gebied. 
Je wist gewoon waar je komende tijd eens een keertje uit eten ging of moest gaan. Voor ieder wat wils.
Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend, dat begrijp je wel, maar wie pakt de koksmuts weer op? 
Want na 2019 en natuurlijk door dat klotengriepje is Hardenberg Proeft! misschien een beetje in de vergetelheid geraakt? Tuurlijk, het personeel ligt tevens ondertussen niet meer voor het oprapen. 
Is dat de reden? Of is de Horeca hier in het mooie Vechtstadje zo druk dat ze geen gaatje meer kunnen vinden in hun overvolle agenda's. Het eerste weekend van oktober was de Markt toch jarenlang the place to be! Of niet dan? 
Ik mis die gezelligheid. Was zo'n knusse aangelegenheid. Allemaal van die witte tentjes op de markt, duizenden lichtjes, al die verschillende geuren....Mmmmm gewoon voedselporno in optima forma. Je zou er bijna een stij....euh van krijgen. Als je begrijpt wat ik bedoel. Misschien overval ik er jullie een beetje mee....en denken jullie: ja, jij hebt makkelijk lullen achter je tikgeit. Kan wel zijn hoor.
Maar ik zie graag een 11e editie van Hardenberg Proeft! volgend jaar op de markt tegemoet en ik denk, eerlijk gezegd, heel veel velen met mij. Dus wie de schoen past trekke 'm an. Laten we Hardenberg nog meer en weer culinair op de overheerlijke kaart zetten. Dat kunnen jullie zo goed. Echt waar! Want alle smaken en verschillende keukens 'blenden' zo lekker met elkaar. Dat eerste weekend in oktober was altijd zo gezellig en bijzonder smaakvol. Het is tijd nou, de tijd is er weer rijp voor. Wat ik oe brom!
Tijd. 
Frank begon woensdagavond zijn concert in Hedon met het nummer: de Taal van de Tijd! 
Gek hoe actueel zijn teksten anno 2023 nog zijn. Zoals met Robert Zimmerman (echte naam van Bob Dylan), teksten uit de jaren negentig maar die je zo kunt projecteren op het heden van nu!
Het werd sowieso een bijzonder concert. De eerste met Moos. Na Frank tig keer (denk wel honderd keer) live te hebben gezien was zoonlief voor het eerst mee....Wie is nou Frank Boeijen?
Na Edwin Evers en Daniël Lohues maakte Moos kennis met Papa's zijn eerste echte muzikale held na Henk Wijngaard.
Hij lijkt op Opa....haha. Hij wordt ook grijs aan zijn slapen, bij Opa sloeg het meer wit uit...
Vond het wel grappig. Maar wie spreekt de taal van de tijd en wie draagt er water naar de zee.
Wat is een mens zonder twijfel, wat is een man zonder angst. Wie verkoopt zijn ziel aan de duivel en wie weet nergens van!
Boeijen raakte weer ook al was ik afgelopen woensdag in Hedon niet elke keer voldoende bij de les.
Moos had namelijk zijn verplaatsingsschoenen aangetrokken en was niet lang op 1 plek te vinden. Ik stond geparkeerd vlak bij de bar, had nu niet veel nut - was met de auto -, maar was een goed herkenningspunt voor Moos. Ik blijf hier staan, Moos. Dan weet je dat. Het was ook wel een beetje erg druk. Hedon was stijf uitverkocht! Dankzij Bianca had ik nog kaartjes kunnen regelen, zij op vakantie in een ver oord, wij woensdagavond in Zwolle. Mooi dat het zo kan! Ze kwam de kaartjes zelfs langsbrengen. Hoe lief! Dankjewel.
Dan sta je toch wel lijf aan lijf, zo'n beetje het enige lichamelijke kontakt van de laatste maanden. Een kinderhand is dan snel gevuld. Je hoorde mij niet klagen toen een bevallige dame achter mij, mij enigszins dichter naar het podium wilde drukken. Doe oen best, als je mij in beweging wilt krijgen haha.
Maarre Moos kreeg het voor elkaar om na enkele nummers gewoon op de eerste rij bij het podium te staan. Hoe dan? Hij had het geregeld met iemand van Hedon dat hij via de nooduitgang notabene Frank bijna kon aanraken. Even later kwam hij mij ophalen bij de bar. Papa, kom mee, ik heb een ideaal plekje gevonden. Ik sta bij concerten niet graag vooraan want vanwege mijn lengte wordt ik regelmatig op de schouders getikt of ik niet alsjeblieft ergens anders kan gaan staan. Sta ik weer in de weg. Het dilemma van lange mensen bij concerten. Ik weet al niet anders, dan is een theater bijvoorbeeld een leukere uitkomst. Daar zit je tenminste maar moet je bij bandjes en zo ook vaak weer staan. Hetzelfde probeem.
Maarre Moos had samen met die lieve dame van Hedon een perfect plekje links naast het podium gevonden!
Hier stond ik niemand in de weg, kon ik zelfs leunen tegen de muur en had ik perfect zicht op Frank en band. Tof geregeld, Moos! Hij lachte en je zag 'm denken: Had je dat nou niet zelf kunnen bedenken?
Geweldig! Wat een ervaring. Moos is nu net zo oud toen ik op de lagere school fan werd van Frank Boeijen. Iedereen was voor Doe Maar, ik dus niet. Hij gaat al ruim veertig jaar met mij mee....
Frank is de jongste niet meer! Maar hij blijft boeien. Hij koos een mooie palet aan nummers uit zijn rijke ouevre. Alleen op zijn gitaar het liedje 'Alleen voor jou'. Dat niemand ooit heeft begrepen toen ik praatte over jou, het kwam niet eens dichtbij....Iedereen vind iets van Boeijen, lekker boeiend!
Hij weet mij elke keer te raken, soms met dat nummer dan weer met een ander nummer. 
Vaderland bijvoorbeeld. Maar nu kwam 'Alleen voor jou' binnen als een mokerslag! 
Heb je uien gesneden, Papa....Haha. Humor, daar houdt ie van! Moest van de week enkele goede punten van hem opschrijven. Humor kwam ook langs. Dat houdt je op de weg richting Rome want die weg komt ook voor je huis langs, dus heb je niet altijd navigatie nodig! Wat ik oe brom!
Het was een lekker druk weekje. Kinderen hadden herfstvakantie. De eerste 5 dagen had ik ze hier inpandig. Leuke dingen met elkaar gedaan. Maar het blijft ook verrekte raar. Je stuurt elkaar foto's wat je aan het doen bent met onze kinderen. En San stuurde de laatste dagen foto's wat zij aan het doen is met onze kinderen. Apart van elkaar. Samen maar ook weer niet alleen. Je ziet ze lachen op foto's van San en op mijn foto's idem dito! Wat ik zeg, het is goed zo maar wennen doet het, denk ik, blijkbaar nooit! Je deelt wel dingen samen maar dan via golven en geluidsdraden. Oh, leuk, weer een foto. 
Mouna die voorleest uit eigen werk! Tranen rollen, van geluk hoor.... Geluk is dan niet even een hangmat waarin je lui ligt in een wezenloze stilte. Ja, je kijkt wezenloos voor je uit! Had ook anders gekund en misschien wel gemoeten. Tja, mosterd na die heerlijke maaltijd!
Papa op afstand zijn. Ik doe dingen waar San graag deed met ons vieren en San doet dingen met Moos en Mouna waar ik zelf ook graag bij had willen zijn. Snap je. Samen alleen, alleen samen....Nou ja, gezellig dan! Not, maar het is prima zo! We kunnen goed met elkaar. Dat is ook belangrijk, hoe vaak gaat het niet anders na een (vecht)scheiding. Gelukkig niet bij ons. Moos en Mouna hebben het beste van twee werelden. Ze zijn samen Mariënberg, mijn cluppie bedenk ik wel eens. Want ons sportpark ligt officieel in de gemeente Ommen (Beerzerveld) maar Mariënberg is weer gemeente Hardenberg. 
Die willen soms niet voor elkaar onder doen en daar profiteren wij als kleine club gretig van. Best wel een unieke situatie. Dat is onze scheiding niet, maar je snapt 'm hopelijk. Nu bij onze energietransitie op het Westerpark kregen wij van zowel Ommen als van Hardenberg elk € 50.000,- om van het gas af te gaan! Over gas gesproken, zo kom ik uit in Duitsland met deze brug.
Hoe is het met de vrouwen dan? Bas en Joost vroegen, terecht natuurlijk, hoe het stond met mijn zoektocht naar de liefde. Eindelijk, na jaren overleggen, vonden wij een tijd, plek en datum om eens op stap te gaan in Ootmarsum en omstreken met enkele oud-collega's. 
We belanden uiteindelijk in Nordhorn, Duitsland, in een ouderwetse Duutse Kneipe. 
Daar mag je nog gewoon roken. Wist ik niet? Geen probleem mee hoor maar 's morgens stinken je kleren weer ouderwets naar rook. Je jas een half uur buiten hangen en de overige kleren in de was. 
Oh ja, zo ging dat vroeger ook. In Duitsland kun je goed bier drinken zekers met leuke lui als Bas en Joost. Ineens doken vrouwen uit Neuenhaus, Feldhausen, Itterbeck und uut Nordhorn in mijn tijdlijn op. Waarom niet eens kieken over de grens? Ik kan wel goed Duits lullen, zeker als ik een Bitburgertje of Warsteiner in de mik heb. We vliegen vaak via Amsterdam naar elders maar Düsseldorf of Münster is net zo dichtbij, misschien voor ons wel dichterbij! Waarvan Akte!
Maar ik mocht mijn oud-collega's teleurstellen. Blijf het gedoe vinden. Klinkt arrogant, ik krijg wel likes van allerlei dames die in een soort van wachtrij staan nu. Heb geen zin om met onbekenden te gaan daten. Leuk te gaan doen en zo. Zie genoeg leuke dames maar wat vinden ze van mij? 
Eigenlijk moet ik ze beleefd afwimpelen of toch maar de sprong wagen? Biertje met ze doen, misschien wel in Uelsen. Toch die grens over, de heuvel over! Leo zei het ook al deze week! Gewoon doen!
Ik ben niet echt op zoek, vind liever eerder wat! Ik blijf erin geloven dat ze One Fine Day hier voor de deur staat. Misschien, mede daarom, raakte Frank mij in een vol Hedon.
Die knipoog na het lied. Herkenning? Jij bent er ook nog altijd. Mooi man!
Het wordt tijd dat er gepraat wordt tussen jou en mij. Het wordt tijd dat het wordt uitgesproken, voor altijd. 
Tijd wordt het trouwens ook dat er licht komt te branden in het parkje/animalpark Heemsermars als ik fiets naar de Marslanden. 
Jemig, ik was blij dat het volle maan was toen ik gisteravond terug kwam fietsen van Buurman GJ.
Echt donker hoor dat fietspad, waarom brandt daar geen licht, geen tijd daar voor ofzo?
Ik kwam wat lopende mensen tegen. Ben niet bang aangelegd, maar schrok wel even. 
Ze spraken een compleet andere taal. Was niet dreigend maar ook niet echt lieve woordjes.
Ik fiets er 's nachts vaak langs maar echt veilig voel je je daar dan niet....Ik zing dan altijd. Luidkeels.
Laat mensen zo weten dat ik er aankom en ondertussen vertel ik dat ik op kickboxen zit....
Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend, is er een reden dat in het leuke parkje altijd de lichten zijn gedoofd? Komen dan de wolven wat makkelijker uit hun schulp? Er loopt daar 's avonds best wel wat gespuis rond. Niet altijd met goede zin, als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Of brandt er geen licht voor de geitjes, bokkies en kippies? Maar wij zijn niet allemaal van die grote beren hè...??
Je ligt zo met je kop op het asfalt.
De tijd zal het leren maar binnenkort gebeurt daar wel iets wat het daglicht niet kan verdragen.
Wat ik oe brom! De tijd weer een uur terug, ik kijk liever vooruit!
Gelukkig scheen de volle maan nog een beetje bij. Gisteravond wel!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.