#Snuf De Hond!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ich kann nicht mehr sehen, Trau' nicht mehr meinen Augen.
Kann kaum noch glauben, Gefühle ha'm sich gedreht.
Ich bin viel zu träge Um aufzugeben.
Es wär' auch zu früh weil immer was geht.
Wir waren verschworen, wären füreinander gestorben
Haben den Regen gebogen, Uns Vertrauen geliehen.
Wir haben versucht auf der Schussfahrt zu wenden.
Nichts war zu spät Aber vieles zu früh.'
Uut 'Der Weg' van Herbert Grönemeyer. 

Moi, ben ik weer! 
Ik word oud. Nou ja, beter gezegd: Begin dingen te vergeten.
Gisteravond een verjaardag. Overkomt mij anders nooit! Had 'm niet genoteerd in de agenda.
Eigen schuld! Potverdikkemei, ik laat mij niet snel wat biertjes, dom geouwehoer, een avond met leuke mensen die een steen hebben verlegd en lekkere hapjes op een borrelplank ontzeggen.
Tja, ik had Mouna al in haar nachtoutfit gehesen, Moos in de waakstand staan en voor mijzelf al een Skuumkoppe ontkurkt. Noorse sokken reeds aan en de benen op Opa's poef genesteld! Kortom, wie deed mij nog wat vandage...? Een appie dus, komen jullie nog?
Even tot hier! Was niet de eerste keer die dag dat ik wat was vergeten of het even niet zo snel meer wist.
Hoe zat het ook alweer? Was ie nou geboren in Bethlehem en kwamen ze niet uit Nazareth gestiefeld op de ezel en gingen de herders na het kraambezoek niet naar Jeruzalem om een broodje schoap te eten? 
Weet wel dat na ruim tweeduizend jaar niet veel veranderd is in de AirBnB business en het toerisme in Beerze, Bethlehem en omstreken.
Nog steeds prijken er bordjes 'uitverkocht' en 'vol' op leuke huisjes en moet men noodgedwongen uitwijken naar een stal. 
Alhoewel. Tijden veranderen. Want Jozef en Maria zaten nu met het pas geboren kindeke Jezus in een heuse Vechtglamping Lodge. Wel lag de baby nog in een bakse vol met stro. Leek Maria verdacht veel op de zwem- en fitnessjuf van de BB en herkende ik SpiekerJozef dit keer niet! Je wilt altijd de man achter het masker weten hè. Als herinnering voor later. Heb ik ook met Sinterklaas. Piet herken je tegenwoordig al van kilometers afstand. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
De kerstwandeling op de Beerze Bulten was er wederom eentje voor de spreekwoordelijke boeken! 
De organisatie overtrof haarzelf. Deze editie was nog mooier dan die van 2022. Echt waar! 
Niet alleen ik was betoverend maar Moos en Mouna ook! Het was echt genieten, gezellig bovendien!
De aanpassingen die wellicht waren gedaan na de evaluatie van de vorige keer hadden haar vruchten afgeworpen. Het begon meteen al goed. Het SamenKomPlein was een schot in de roos. Wellicht onbedoeld. Hulde voor diegene die het bedacht.
Kerstliedjes werden gezongen door Aart en een mooie mevrouw, die mag wel naar het ESF. 
Dit nachtegaaltje was vast ontdekt door een Beerzer uitvoering van Cornald Maas. 5 sterren! 
Ach, zo tegen het eind van het jaar zoek ik steeds vaker naar een warm nest, als je begrijpt wat ik misschien bedoel.
We hadden sowieso al wat meters in de benen. Vrijdagavond liepen wij namelijk de Midnightwalk in stad Hardenberg. 
Ook dik in orde. We werden weggeschoten, net als ruim tweeduizend andere wandelaars, door Erik Volkers. Zijn enthousiasme werkt nog steeds aanstekelijk, gewoon blijven Doen! 
Wat ook scheelt, Mouna en Moos waren gtp! Dan ben ik het meestal ook. We kwamen langs mooi verlichte straten. Bezochten de molen in Heemse en het politiebureau. Leuk kijkje achter de schermen.
Moos die naast een andere boef zat. Prachtig! Mouna die danste langs de oevers van de Vecht! 
Geluk in optima forma. Dat was ik ook even vergeten, vergeten dat ik soms best gelukkig mag zijn al vraagt de situatie vaak om een andere gemoedstoestand!
Maar Beerze spande dit weekend de kroon en dan moet de Betoverende Kerstwandeling in het Winterwonderland van De Wolventuin straks nog volgen met Bob, Babet & Wolfie in het pittoreske Stegeren. 
Soms weet je van gekkigheid niet wat je moet doen om je niet te vervelen, nu trekken wij, voor de 3e keer in successie dit weekend, opnieuw de benenwagen aan. 
Nu al zin in. 
Maar zoals gezegd. Beerze was wederom feeëriek. Sprookjesachtig! Praat niet voor eigen parochie, heb er geen aandelen liggen maar Beerze ligt zekers niet ver van mijn geboortegrond. Alles waar Mariënberg en omgeving op prijkt is bij mij al snel goed. Kom je uut Mariëberg heb je al een dikke roodzwarte streep voor. Wat ik oe brom! Kun je nog zo'n eikel zijn! Valt de appel niet ver van de boom.
Maar Beerze was mooi! Trots op de Broederband, op de band die zo'n wandeling onbewust schept. 
Je komt elke keer weer in aanraking met andere mensen. Hoe is het met joe dan? Hey, dat is lang geleden. Zag een dochter van een oude zondagsmeester. Die had mij vast meteen kunnen vertellen hoe het kerstverhaal nou precies in elkaar stak. In Beerze gaven ze er leuke twist aan! 
Soms met een knipoog en soms gewoon hoe het moet zijn gegaan in het jaar nul, geen flauwekul!
We kwamen langs de werkplaats van Spiekerjozef, langs de plaatselijke fanfare. Moest denken aan bloasmuziek van Gé Reinders. De route was verlicht door duizenden lichtjes. De bewoonde wereld was even ver weg. Je stapte een ander tijdperk binnen. Beerze werd vanzelfsprekend Bethlehem. 
We moesten ons inschrijven, we kwamen uit Nazereth (Mariënberg). Jim, de hermandad van Bethlehem, wilde ons bij de ingang tegenhouden. Heel het dorp zat vol. Geen plek meer te krijgen.
Het was snel gegaan op booking.com met de faam van 5-sterren kampeerverblijf de Beerze Bulten.
Volgens Jim had het geen zin meer om een plek in de herberg te vinden. Hij had zelfs een hoogzwangere vrouw en haar man op een ezel al naar een plek in een warme stal moeten wijzen. Mensonterend.
Wat ik zeg, zoveel is er niet veranderd. Nog steeds slapen mensen buiten die op zoek zijn naar een plek in een herberg, laat staan een dak boven hun hoofd. Maar Moos liet zich niet foppen. Hij was op dreef gisteravond. Terwijl Jim de agent de ingang blokkeerde bedacht hij een list. Wat een boef!
'Meneer, Meneer was is dat....? Jim draaide zich om en Moos maakte van de gelegenheid gebruik om te vluchten. Je moet er bij zijn geweest, er zijn trouwens getuigen. Ik wilde net zeggen, Moos hou je even stil en laat Jim even zijn toneelstukje opvoeren. Toen de acteur in Moos wakker werd. Jim was meteen de draad kwijt, wist even niet meer wat hij moest zeggen! Prachtig!
Ga dan allemaal maar naar binnen. Schitterend! Hoe bedenkt hij het allemaal....? Niet altijd een vader-zoon gevalletje. Ik was er niet op gekomen....en zo haalde het verleden de toekomst deze avond wel eens vaker in. Hij zag schapen grazen in Bethlehem. Kreeg ineens zin aan een broodje shoarma. Smakelijk!
Even later kwamen wij zgn. herders tegen. Die gingen straks nog even naar Jeruzalem. Nu waren ze onderweg naar de baby-shower in Bethlehem van lui die uit Nazereth kwamen en hier waren gestrand.
Ik vond het geweldig. Om 11 uur wilden ze een broodje eten in Hardenberg bij Jeruzalem met whiskeysaus. Twee van de drie Wijzen uut het Oosten was zelfs familie van mij. Kon ook niet anders. Zoals de troubadour met haar gitaar een achternichtje was....en mien neef speelde niet eens voor boer. Hij is het gewoon! Trots op de boer, ook mien achterland! We namen een kijkje bij het huis van de kerstman!
Bultje was er ook. Broodjes bakken. Het lieve kerstelfje gaf je een lollie....Ze sloeg mij over! Toch bleef ze lief. 
Het bleef sprookjesachtig in Beerze. Een geweldige kerstwandeling. Betoverend. Hulde voor een ieder die er aan mee heeft gewerkt. Volgend jaar weer....! Wij zijn weer van de partij. 
Tja, familie. Een andere (grote) neef (aangetrouwd) is niet meer. Jan Nabers is gaan hemelen! 
Hoop dat hij zijn lieve dochter daarboven inmiddels weer in de armen heeft kunnen sluiten. 
Niemand wil je eigenlijk missen. Zeker deze twee niet. Maar Lampie zei het deze week al. 
In het leven zijn sowieso twee dingen zeker. Dat je belasting moet betalen en dat je, vroeg of laat, dood gaat. Het is iets onvermijdelijks. Maar leuk is anders. 
Moe belde mij op het werk. Ze had niet wat leuks te vertellen, dat heeft ze namelijk meestal wel. 
Jan is overleden. Potverdikkemei. Ik zei, geloof ik, Kut! Dat zei ik gisteravond ook. Schonk mijzelf net een flesje Karmeliet in en Moos was bezig met een glas cola. Kut, Papa! Dat heb je al lang niet meer gezien....!?!?!
Waar haalt ie het vandaan...? Het duurde een split second, hoorde ik het nou goed? Een moment later lag ik in een stuip van het lachen. Ja Moos, klopt jongen...Dat heeft Papa inderdaad al lang niet meer gezien. Althans niet in levende lijve....Schitterend. Ik hou van deze humor. 10 jaar hè. Die jongen krijgt meer mee dan je denkt....Wat adrem, Moos Adrem Dorgelo....MAD. Iets met appels, Prachtig!
Maar wat niet prachtig is is dat Jan er niet meer is. Hij was er klaar mee. Net iets teveel het witte behang van diverse ziekenhuizen gezien! Snap het wel. Soms is het over en sluiten. De liefde blijft, ook als je er niet meer bent. Liefde gaat in je gedachten huizen, die kun je dan elke dag vatten als je wilt. 
Hij ging er vandoor met mien oudste nicht. De dochter van ome Mans en Tante Dinie. 
Ik was er kind aan huis. Ik vond Jan eerst niet zo leuk hoor, hij pakte Ineke van mij af. 
Later werd ie een soort van grote vriend. Mooie kerel. Aan alle reacties op sociale media merk ik dat Jan tevens een steen heeft verlegd hier in Hardenberg en omgeving. Daar aan de Bruchterweg stond zijn huis, voelde hij zich thuis! Vaak geweest. Mocht ik samen met Gerwin, mien neef die er tevens al niet meer is, auto poetsen etc.
De ene Volkswagen na de andere Audi ontdoen van stof. Ronddwarrelen in het magazijn en opruimen. Soep van Jan z'n Moe, weet nog dat de vader van Jan zo'n zware stem had. Nu heeft Wim die. Appels hè.
Was er van de week even. Was net of hij zo weer plat ging proaten. Dat deed ie graag. Dialect geeft onze emoties gewoon het beste weer. In het plat kan ik mij ook het beste uitdrukken. Verbinding! 
Jan reageerde ook in het plat als ik weer iets had geschreven. Soms moest ik mij best doen om het te ontcijferen. Ik lees dingen soms anders, laat staan tussen de regels. 
Jan was ruim twintig jaar ook Ster Videotheek. Menig filmpje gehuurd, nooit die van de bovenste plank. Toen zag ik die ook al niet veel....(je snapt 'm misschien). Wel veel Michelle Pfeiffer gehuurd! Klinkt zo wel heel raar...Mooie herinneringen in ieder geval, ook aan Michelle. Ik koester ze met de kennis van nu! 
Snuf de Hond. Die boeken had Jan allemaal, ik mocht ze lezen. Geweldig! Net als Arendsoog en Witte Veder. Ome Mans had zo'n omnibus. Bleek het later toch van Jan Nabers te zijn. Dacht ook al, wat moet Ome Mans met Arendsoog? Bij hem was het eerder Dik Trom. Stond wel bij Tante Dinie in de kast. Omnibus, de eerste drie delen van een mooie serie. Arendsoog, Witte Veder en het derde deel was Arendsoog en het geheim van de Mosquitovallei...(blijkt, nu ik het nakijk, het raadsel van de Mosquitovallei te zijn in plaats van het geheim). Ach ja, een kleinigheid hou je altijd.
Kreeg van de week een paar foto's van Gerrieke toegestuurd. Juno en ik. Juno was mijn Snuf de Hond. De hond van Ome Mans en Tante Dinie. Deed alles met Juno, we dronken zelfs uit hetzelfde glas. Scheelde afwas.
Was ook op de bruiloft van Jan en Ineke in 1978. Pa reed de trouwauto. Was destijds de allernieuwste Audi 80. Kwam zo uit de showroom aan de Bruchterweg. Spik en Span. Een grijze als ik mij niet vergis. Foto's maken voor in de tuin bij Ome Mans. De soep van Jan, vast geleerd van z'n Moe. 
Jan kon lekker koken! Hij was graag in de keuken bezig! Kloppen aan de badkamerdeur bij Tante Dinie. Tante Dinie, doe eens open. Ik ben het, Ome Mans. Kanis & Gunnik! Ineke drinkt het nog steeds. Ik hou d'r van. Het lijkt net of vroeger alles beter was. Nichts war zu spät aber viels zu früh!
Het is zo'n weekend. We kochten een basketbal ipv een voetbal. Dacht aan eerder, luisterde naar Herbert en naar Die Toten Hosen. Naar Marianne Rosenberg en zelfs Udo Jürgens. Greichisher Wein aber bitte mit Sahne. Las een stukje Snuf de Hond van Piet Jongeling. Las wat over Jan en Paul Nowee, de schrijvers van Arendsoog, op het internet. Zocht zelfs op Audi 80 en naar Jetta's. 
Leek wel op een film, gehuurd bij Jan, die ik aan het afspelen was maar dan in mijn hoofd.
Vergeet veel, zelfs verjaardagen, maar ik vergeet nooit wat was.....Soms komt later te vroeg!
Maar in mijn hoofd blijft het altijd eerder. Je onthoudt tenslotte de mooie dingen, niet de minder leuke..
Ik zette vannacht Grönemeyer uit, het was laat genoeg. Kuste Mouna en Moos maar niet wakker.
Droomde over een weg waar ik reed in een Audi 80. Pa zat aan het stuur. Tante Dinie zat achterin en Ome Mans en Jan en Roos. Echter de auto was niet grijs maar rood en ze hadden allemaal diamanten aan hun schoenen. Dood zijn jullie pas als ik jullie echt ben vergeten. Tot die tijd bleven jullie leven in al mijn herinneringen en blijft het rode autootje gewoon aan de Bruchterweg staan. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.