#Principe!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Wat een idee, wat een plan, oh verdomme man.
Waarom ben ik zo nerveus...
Ga naar binnen, ga toch zitten en wat drinken dan.
Misschien vindt ze je wel leuk.
En jij haar, dus elkaar en je kan een beetje lachen daar.
Er is altijd een keus, ze kijkt je aan, de sfeer wordt plots zo serieus.
Het is al laat toch, wat doen we hier nog.
Het is al laat toch, wil jij je bier nog?
Kom dan gaan we naar mijn huis.'
Uut 'Het is al laat toch' van Racoon. 

Moi, ben ik weer! 
Vannacht begon een film in mijn hoofd te spelen, soort van Netflix serie.
Een parodie op 'You Fool Me Once', zit ondertussen in deel 5,  nog 3 te gaan.
Goeie tip Henk!
Is het een goed teken dat ik weer zit te netflixen? Denk het wel. Mooie vrouw trouwens die Maya.
FF niks. Heb de kop weer eens vol. Teveel gedachten schreeuwen in mijn brein om aandacht!
Van de week maar geld gegeven voor de hersenstichting aan de collectant die langs kwam, kan er weer even tegen...de bovenkamer weer afgestoft. Wazig blijft het sowieso.
Maar dat terzijde. Mijn hoofd zit vol goede gedachten, begrijp me niet verkeerd.
Alhoewel ik feitelijk en in principe nog steeds door elkaar blijf halen. 
Liet net een gedachte vallen toen ik de trap afliep. Viel in duizend stukjes uit elkaar.
Deed niet eens moeite om ze op te rapen laat staan er weer een puzzel van te maken. Geen zin an.
Stoffer en blik doen soms wonderen. Buitenzinnen. Dat woordje deed gisteren iets met me. 
Stond op een schilderij in het Vechtgenotenhuis Ommen.
Uitgesproken woorden van binnen naar buiten.
Binnen zijn de zinnen die ik amper kan horen door de storm die loeit.
Om de onzin te verstoren voor het bij mij is. Buitenzinnen! 
Kanker. Mag voor iedereen een deurtje verder komen binnen vallen. Maar ik gun het trouwens mijn buurvouw ook niet, niet die van links maar ook die niet van rechts! Gun het eigenlijk niemand, nou ja bijna niemand!
Toch krijgt 1 op de 2 Nederlanders er mee te maken, vroeg of laat! 
Zit je niet op te wachten. Kun je van alles willen maar kanker maakt alles anders. 
Gisteren was het Wereldkankerdag. Raar woord. Ik blijf het een raar woord vinden. 
Mien Pa had kanker. Alvleesklierkanker. Had destijds nog een dik jaar te leven, klopte wel zo ongeveer.
Hij ging op tijd hemelen voordat de kanker hem naar de keel greep. Hij piepte er op een mooie vrijdagmiddag tussenuit. Later....Het was goed zo. We hadden er allemaal vrede mee. 
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Zijn tijd was gekomen, kanker had voor 'm gekozen!
Koester elkaar. 
De deuren van het Vechtgenotenhuis stonden open, staan zij eigenlijk altijd wel, maar gisteren was er een open dag. Mijn lieve vriendin Irma is daar één van de coördinatoren. Zinvol werk!
Niks geen deadlines, geen verkooppraatjes. Hier gaat het om jij en ik. Om mensen. 
Hier komen mensen naar toe als je noodgedwongen moet leren leven met kanker en/of je iemand hebt verloren aan kanker. Een luisterend oor, een warm bad! Kontakt met lotgenoten, activiteiten ondernemen. Praten, ervaringen delen in een vertrouwde omgeving. Koffie?
Moest even wachten bij de kapper en zag het berichtje van Irma op LinkedIn. 
Voel je welkom om langs te komen. Ik was er nog nooit geweest. Kanker hou ik liever buiten de deur.
Hou de deur voor iedereen open maar kanker mag van mij verdrinken in de Vecht. Opzouten! Kom je echt niet redden...
Fietste terug van de kapper, belletje van Robert. Heb je nog wat te doen? Neuh, moet ik tegels sjouwen?
Neuh, ga je mee naar de open dag van het Vechtgenotenhuis. Toeval? Toeval bestaat echt niet!
Yep, even boodschappen doen. Kom d'r an. Kan ik daarna mooi snert eten bij Moe.
Weet niet wat het is. Was net of je een andere wereld binnen liep. Eentje van: tis goed zo...Ga zitten.
Je mag er zijn. Had de kleren aan maar leek wel een warm bad. Koffie, ja lekker. Koekje, lekker.
Hier hing geen klok, tijd was even onbelangrijk en haastige spoed zelden goed!
Las later het verhaal van Anita in de krant. Hoe zij slechts 2% kans had om er nu nog te zijn.
Maar voorlopig staat zij op voorsprong en weet kanker nog steeds niet gelijk te maken laat staan te winnen. Lekker puh....
Koester elkaar. Dat was bijna de tweede zin die Irma uitsprak nadat ze ons welkom had geheten.
Ze was onder de indruk van de woorden van Caroline van der Plas die over de ziekte van haar man Jan had en wat de diagnose destijds met hem deed. Dat hij aangaf nadat ie hoorde dat hij kanker had er 2 werelden waren. De buitenwereld en de binnenwereld. De wereld in jezelf die een ander (buitenwereld) soms maar moeilijk kan begrijpen.
Alleen daarom al is het Vechtgenotenhuis zo belangrijk. Herkenbaar voor bijna iedereen!
In principe en feitelijk. Dacht dat het alleen voor ouderen was maar blijkbaar mag ik er ook komen!
Hoeft nog niet hoor, als je begrijpt wat ik bedoel. Praten helpt, het zet dingen in het juiste perspectief.
Ik praat ook vaak, vooral tegen vrienden en collega's. Soms teveel, thuis zeggen de muren niet zoveel terug hé. Van de week vroeg iemand nog, heb je geen hulp nodig! Neuh, ik heb mensen die er toe doen!
Jullie onderschatten jullie zelf soms heel erg. Wat jullie allemaal tegen mij menen te moeten zeggen komt aan...Jullie tikken soms verrekte goed die spieker op z'n kop! Thuis analyseer ik de boel en probeer altijd het goede te bewaren en er iets mee te doen! Lukt steeds vaker.
Zondag praat ik tegen deze beste tikgeit. Hij luistert, oordeelt nooit en schrijft op wat ik 'm zeg. 
Soms, heel soms laat ie weten er niet mee eens te zijn en delete hij zo een hele zwik zinnen. 
Waarom doe je dat? Lees het zelf eens terug. Dat ga je toch niet menen? Ik zit soms wel eens een minuutje of wat naar een zin te staren. Gaat ie op backspace, gaat de zin niet naar buiten toe maar naar binnen waar niemand het lichtknopje weet te vinden. Deel veel maar niet alles.
Buitenzinnen. Ik hanteer in principe de 3 D's : Dansen, Drinken en Zingen. Feitelijk klopt het niet, weet ik ook wel! Maar gisteren klopte het weer eens als een zwerende vinger! 
Gisteren had ik de tikgeit niet nodig. Was ook te laat thuis maar met een duidelijke goede reden. 
De 3 D's. Dansen, Drinken, Dorgelo....Zingen laat ik maar achterwege, kan geen toon houden!
Gisteren was zo'n dag. Iemand kwam over uit Prayinghouse, de polder. De ander uut Bruchterveld!
Twee oud-Mainbargers. We raakten aan de praat en we stopten pas toen wij afscheid van elkaar namen. 
Gerard was er ook bij en Bert en Robert. Tuurlijk de pretkegels gingen er in als gods woord in die vrome ouderling. Het werd steeds vroeger laat. Buitenzinnen. Aan een half woord genoeg! Mooi.
Keek eens naar voren, keek eens opzij. Schonk Robert nog eens bij. Morgen allebei pien in de harsens maar het leven is zoveel mooier als je snapt hoe het allemaal in elkaar steekt! 
Niet iedereen snapt het, het ontbreekt mij de laatste tijd ook om het allemaal te willen uitleggen. 
Als je het snapt dan snap je het! Ok, we hadden verloren, alweer! De appel blijft zuur....
We zitten in het verkeerde rijtje. Rechts in plaats van links. Maar dacht ook aan buitenzinnen!
Voetbal, tuurlijk is het 2 x 3 kwartier gigantisch belangrijk maar dat biertje met jou en met jou en met jou in de 3e helft is zoveel malen belangrijker. Goed goan en iets met koffie kloar!
Waarom zo vaak naar je moeder? Waarom volgende week naar Bremen in plaats van naar de Voorveghter. Nou, omdat je je gelukkig mag prijzen dat je haar nog hebt en hem ook! 
De deur op een kier, slechts enkele woorden waaien buitenzinnen naar hier. Waar opgevangen woorden me raken. Van buiten....niet van binnen. 
Gek hoe ik op de gekste momenten denk aan 3 D's en aan haar! Niet buitenzinnen....Neuh!
Een bezoekje aan het Vechtgenotenhuis maakt je klein, nietig. Beseffend dat leven eindig is.
Vroeg of laat. Dat ze daar nog niet iets voor hebben uitgevonden. Of kan dat gewoon niet....?
Op dagen als gisteren wil ik dat het leven nooit stopt! Vandaag denk ik daar al weer iets anders over.
Pien in 't dak. De 3 D's iets te letterlijk genomen. Maar het was het meer dan waard. Ajax gelijk, Mainbarg verloren maar wij wonnen gisteren wel onze wedstrijd. Al ver voor de laatste fluit konden wij de zege aan onze kar binden. Lekker man!
In principe zijn we rijk en feitelijk klopt het ook gewoon! Snap ik het alsnog, haha.
Dank! Nu ga ik buitenzinnen mij storten op het wedstrijdverslag, door (on)voorziene omstandigheden was ik daar gisteren niet aan toe gekomen. Overkomt mij niet vaak.
Maar soms, soms bevestigen uitzonderingen de regel! Het leven vieren was gisteren prioriteit nr. 1
Vandaag maar weer eens de jacht openen. Die knuppel die ooit heeft bedacht dat de jacht mooier is dan de vangst moet de kogel krijgen, wat ik oe brom....
Zet ff Venice op. Family Tree. Moe Thuus, koffie kloar?
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...