Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'When I think of heaven, deliver me in a black-winged bird.
I think of flying down in your sea of pens and feathers.
And all other instruments of faith and sex and God.
In the belly of a black-winged bird.
Don't try to feed me, cause I've been here before.
And I deserve a little more.
And I belong in the service of the queen and I belong anywhere but in between.
She's been crying and I've been thinking.
And I am the Rain King!
Uut 'Rain King' van The Counting Crows.
Moi, ben ik weer!
Een week met een lach en een traan.
Grote lach en een dikke traan!
Alles houdt met elkaar verband.
Talloze onzichtbare radartjes werken nauwgezet samen.
Dat kan niet anders, er is (veel) meer tussen hemel en aarde dan wij normale zielen voor mogelijk kunnen houden laat staan denken.
Van heel veel hebben wij helemaal geen weet. Gelukkig maar, laat mij maar de grote onwetende zijn.
Wil niet alles weten of dat ik straks links of rechts moet. De toekomst begint morgen wel opnieuw.
Huub begon vanmorgen te zingen in mijn hoofd: 'Als jij het niet meer weet in het donker van je hoofd. Ze laten weinig heel van waar je in gelooft. Hoe de tijd ook raast, we moeten er doorheen. Als jij het niet meer weet, je bent niet alleen. Hou me Vast'
Was net bezig met wakker worden. Moest plassen, terug in bed. Nog even ogen dicht. Lukte niet echt...
Joggingbroek aan, naar beneden. Ging niet hardlopen eerder grasduinen in mijn hoofd. Laptop aan.
Had in bed wat mensen bij de kop gehad. Henk, Karin, Moos, Mouna, Bart. Laat het los zou Henk zeggen, geeft rust en anders abknallen.
Deed een poging. Keek naar de zon buiten maar moest denken aan het Noorderlicht!
Gisteren blijkbaar teveel Omroep Noos gekeken. Jemig, kijk bijna nooit Noos TV. Soms bij mijn moeder als de koffie nog niet op tafel staat. Moe kijkt elke dag. Slow-TV met het laatste nieuws uit deze regio. Lekker rustgevend, op zondag hemelse muziek er bij.
Gisteren volgden ze Henk Meppelink, ruim 27 uur live. Je kon via zo'n GPS-tracker zien waar deze oud-Mainbarger liep toch mistte ik hem hier in Hardenberg. Op een haar, maar toch. Hij was de Amalia brug reeds gepasseerd terwijl ik er nog niet was op de fiets. Op naar Diffelen dan maar, op naar de Distelbelt. Scheuren over de Hardenbergerweg. Ik wilde hem even aanmoedigen. Ik ontmoette deze klasbak uiteindelijk bij de Klashorst in Diffelen, alsof het zo moest zijn! Snap je...
Want onze Henk uut Grambergen liep gisteren en die dag er voor eventjes 200 kilometer hard.
200(!!) kilometer langs de Vecht zonder slaap. Henk raakte acht jaar geleden zijn vrouw kwijt aan die K.Kanker!
Roelie en Henk zagen in rivieren de metafoor voor het leven. De Vecht meandert ook, veel kronkelende bochten, dan weer hoog water, dan weer laag water. Henk: 'Je kunt elkaar kwijtraken in het leven maar uiteindelijk ontmoet je elkaar weer bij de monding van de rivier...' Maar meneer Kanker dacht daar anders over en haalde Roelie acht jaar geleden uit Henk zijn leven. Harteloos, mag die gozert absoluut niet! Ontiggelijke klootzak. Opzouten!
Het nummer Following the River van The Rolling Stones was het nummer van Henk en Roelie, werd ook als laatste lied gedraaid op de begrafenis van Roelie.
Als Henk pas gemaaid gras ruikt of klaprozen moet ie aan haar denken. Henk loopt hard, heel veel en heel vaak. Maar een kleine 500 kilometer(!) in de maand. Op één van die duurloopjes bedacht Henk het ingenieuze idee om van de bron in Darfeld (Duitsland) tot aan de monding bij Genne, tussen Zwolle en Hasselt, te gaan hardlopen voor een goed doel. Ik bedenk mij ook wel eens wat, maar nooit om 200 kilometer te gaan hardlopen aan één stuk. Ik ga al stuk bij het idee alleen al. Snap je.
Henk koos om geld op te halen voor het Vechtgenotenhuis in Ommen. Hij heeft al veel geld ingezameld voor het KWF maar wilde iets doen voor wat wat zichtbaar in de regio is. Kanker slaat bijna geen deur over, belt overal aan. In het Vechtgenotenhuis kunnen mensen met kanker en hun familie terecht voor een luisterend oor of voor hulp bij verwerking. Ik ontmoette Henk onderweg dus eventjes nadat ie er al ruim 140 kilometer op had zitten. Hij kwam redelijk monter en opgewekt aangelopen....
Hey Alfred, mooi man. Jij hier..? Hoe is het? Dat ie nog tijd had voor een praatje. Wat een klasbak!
Hij was onderweg van A naar B(eter). Tuurlijk met Bé Snijders als metgezel, mijn oude gymleraar van de Mavo. Wat grijzer geworden, zijn snor ook maar nog steeds de Bé die ik kende van tig jaar geleden.
Samen met Bernd Edelijn waren ze 27 uur lang de steun- en toeverlaat van Henk. Ze kwamen gisteravond rond de klok van half zeven ook samen over de finish met enkele kleinkinderen van Henk.
Kippevel! Janken joh. Nog nooit zo lang gekeken naar Noos TV, ouwe lullen TV maar nu zat ik er zelf uren naar te kijken. Even een glimpje EK en dan weer Henk volgen op zijn barre tocht! Straks zit dat logo van Noos TV gebrand op mien treurbuis. Hoe leg ik dat dan weer uit...?
Geweldig. Op een verlaten stil landweggetje stonden ze Henk op te wachten, soort van niemandsland.
Passerende fietsers hadden blijkbaar geen flauw benul dat hier een man liep die vrijdagmiddag om 15.00 aan zijn monstertocht was begonnen. Niet efkes 5 kilometer op de Dijk lopen het weekend tegemoet. Neuh, 200 lange en bijna ontelbare kilometers. Hij wilde minimaal € 5000,- ophalen. Ben bang dat het een veelvoud van dit bedrag zal zijn. Allerlei acties werden op touw gezet rondom deze klasbak! Saamhorigheid ten top. Verbroedering.
Respect. Hoe hij met mij het praatje aanknoopte, heb jij niet iets beters te doen dacht ik nog, dan even met mij ff te keuvelen en te ouwehoeren. Het tekent Henk. Henk is uniek in zijn soort. Wilde hem eigenlijk even vasthouden, was dat gek? Drie kerels op een fietspadje langs de Vecht die elkaar even willen knuffelen....Is dat raar soms, ik vraag dit natuurlijk voor een vriend.
Hou Me Vast. Hoe de tijd ook raast, we komen er door heen. Huub zong het maar Henk voegde de daad bij het woord. Hij is begonnen aan het tweede deel van zijn leven, hij heeft een schat van een nieuwe vriendin maar zonder het eerste deel was dit leven er niet verhaalde Henk. Mooi man...
Met deze actie wilde hij zijn overleden vrouw eren.....Nou, dat is gelukt Henk en met jouw tweehonderd kilometer in de benen zijn we wederom een stapje dichterbij het doel gekomen dat, One Fine Day, Kanker de wereld wordt uitgebonjourd. Het zal ooit gebeuren. Wanneer? Dat weet niemand??
Maar knappe koppen zat dunkt mij....
Schrok van de week ook. Het hield mij wakker. Lees nooit zo vaak de advertenties in de Toren maar woensdag dus wel. Was vroeg wakker, had tijd over en de krant viel al in de bus. Hoorde 'm klepperen...
Een meisje wat ik kende uit een (ver) verleden was niet meer! Dood. Deze lieve en leuke jonge meid van eerder was een mooie moeder geworden en toch kon je haar niet meer vast houden...PVD!
Ze was niet alleen maar zo voelde het blijkbaar wel. Belde haar tante. Had haar nichtje jaren niet meer gezien. Kreeg tekst en uitleg. Het deed mij, gek genoeg, heel wat! Liep er de hele dag mee rond. Soort van, hoe gek het ook klinkt, een soort van wake-up call. Trap onder mijn eigen kont. Get a life...
Zij was niet dertien in een dozijn. Anders, alternatief(?). Ze had iets, ze intrigeerde mij. Niks geen Mainbargs an en toch dronk ze gewoon bier. Snap je, ze stak haar hoofd boven het maaiveld uit. Had maling aan de goegemeente. Ze wilde mij ooit aan de boeken van Tolkien (Lord of the Rings) en volgens mij Harry Potter krijgen. Stond ze aan de deur in Mariënberg in haar lange zwarte jas. Dit moet je lezen, Alfred. Ik kreeg er geen sjoegge op. Worstelde mij door de hoofdstukken. Hoe graag ik het ook wilde maar dit was niet mijn genre. Gaf haar de boeken terug...Kwam haar later nog wel eens tegen op een feestje, vaak was daar muziek bij. Altijd even een praatje...Zo gaat dat! Daar was die dikke traan...
Wat ik zeg, had haar al jaren niet meer gezien en ik zie haar ook nooit meer. Heb dus weinig referentiekader met haar, maar je mag toch wel treuren om iemand die er niet meer is. Toch?
Als jij het niet meer weet in de rimram van de tijd. De bodem veel te heet, alle richting kwijt!
Maar ze wist het blijkbaar niet meer. Rust zacht, lieverd!
Sorry voor de zware kost deze ochtend, was niet de bedoeling maar het leven is niet altijd zonneschijn.
Gaat niet altijd over rozen. Maar als wij elkaar maar blijven vasthouden op de juiste momenten!
Verder mooie week gehad hoor, begrijp mij niet verkeerd. Breur werd 21 juni zestig....Het leven vieren.
Een verrassingsfeestje werd er voor hem georganiseerd door zijn vrouw en kinderen.
Tuurlijk waren wij aanwezig. Iets eerder weg van het werk om op tijd het glas te heffen in Hattem!
Voetbal kijken met Moos en Mouna. Ze hadden op vaderdag een NL borrelplankje gemaakt.
Papa blij. Trots ook! Vrijdag keek ik ouderwets in de kroeg bij Eric B., dat stamkroegje waar eerder Aly B. de biefstukken bakten.
De zon gaat weer schijnen. Keek van de week nog naar het Noorderlicht. Niet in Noorwegen maar gewoon thuis op de bank. Ze traden op in Hedon. 'Come Back Home' heet hun debuutalbum.
Kreeg de tip van een meer dan trotse vader. Kom maar thuis. Tja, dat had je meer mensen gegund...
Elkaar lekker vasthouden. Knuffelen en nooit meer loslaten. Soms moet je dingen loslaten maar niet alles en ook niet altijd.
Bij Noorderlicht dacht ik altijd aan iets met donker, licht, koud en vooral Scandinavië.
De Vikingen verklaarden dit natuurfenomeen als de glinsterende wapenuitrusting van mythologische strijdgodinnen. Klinkt goed hè. Een Finse legende heeft het over een vos die door sneeuw rent en met zijn staart vonken en kleuren maakt. Volgens de Denen is het een zwanenwedstrijd. En de Sami en Inuit (wie...? die duzz...) zien er onze voorouders in. Mooi, ik zie mijn vader ook vaak zitten op zo'n wolk.
Wetenschappelijk gezien ontstaat Noorderlicht door uitbarstingen van de zon waarbij grote hoeveelheden geladen deeltjes in het heelal geslingerd worden. Dit worden zonnestormen genoemd. Het Noorderlicht bevindt zich 100 tot 150 kilometer boven ons en kan verschillende kleuren hebben.
Wat je er ook van denkt. Je moet iets vasthouden, wat jij er zelf van denkt, is prima. Het Noorderlicht, Poollicht of Aurora Borealis (zoals het officieel heet) is een visueel spektakel wat ik nog nooit heb gezien. Je moet iets te wensen over hebben..
Maar Noorderlicht is dus ook een band van o.a. Hardenbergse makelij. Betere naam dan Aurora Borealis. Succes heeft meerdere vaders hé. Lekker hoor! Gisteravond ff hun debuutalbum geluisterd.
Ze komen uit Zwolle. Zangeres Noortje, gitarist Bart (de zoon) en pianist Lucas. Ze kennen elkaar van de studie aan het ArtEZ Conservatorium in Zwolle. Met hun concert in Hedon studeerden ze af. Geslaagd! Cum Laude?
Leuke muziek. One of these Days, Stuck in the moment and Come Back Home!
Thomas en Paul kenden elkaar toch ook van één of andere studie, heeft ze geen windeieren gelegd!
Net als Henk ben ik ook in de tweede helft aanbeland. Hardlopen staat niet op het lijstje.
Wandelen wel. Gisteren mijn nieuwe schoenen aangetrokken. (nog) geen blaren, laten we het zo houden.
Eventjes langs de Vecht gewandeld, de voetstappen van Henk lagen er nog. Probeerde er in te stappen. Mick Jagger begon te zingen, dat ik de rivier maar moet blijven volgen...
Volgde gisteren Henk op de voet. Stond zachtjes te juichen en huilen tegelijkertijd toen hij onder het doek van Prins Sport liep.
Op deze voetballoze zaterdag liep ik onder een blauwe wolkendeken opgeruimd naar buiten.
Liep langs het water, alles stroomt - niets blijft....Kop leeg. Straks mijn kinderen vasthouden...
Hoop dat ze bij ons langs komen als ze problemen hebben. Want jullie zijn niet alleen...
Wij zijn geen zonnekoning- of koningin maar weten wel het lichtknopje te vinden als het donker in jullie hoofd is en anders blijf gewoon je eigen pad bewandelen of doe zoals Henk het altijd deed met Roelie en nu met haar in gedachten doet : Following the River...stapje voor stapje.
Straks houden wij elkaar even lekker vast!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten