#Vreemde KostGangers!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Wachten op 't glazen schip, wachten op de zunne.
Wachten tot de schoele uut giet, je moeten 't mar wachten kunnen.
Wachten op 't 8 uur journaal, wachten veur de brugge.
Wachten in 'n lange riege, 't giet nie barre vlugge.
Der benne van die dingen doar ku'j wel op wachten.
Mar 't wachten op joe dat is even anders wat. 
Af & toe, Af & toe, Af & toe.
Word ik muu van 't wachten op joe.
en toch, toch blief ik wachten.'
Uut 'Af & Toe' van Skik (Daniël Lohues)

Moi, ben ik weer! 
Luisterde gisteren naar oud werk van Lohues want ik had Skik! (Schik)
Had een mooie (voetbal)dag gehad. Mooie verhalen gehoord en zelf lekker dom geouwehoerd.  
Af & Toe kwam langs! Verrek, een uitgesteld liefdesliedje. Zo kwam het nu bij mij over. Ik luisterde er in ieder geval anders naar....
Wachten, wie doet het niet? We wachten eigenlijk allemaal best wel lang. 
Lohues zingt: Wachten op de zon, wachten tot de school van je dochter uitgaat.
Hoe lang wacht je soms niet bij de dokter, de tandarts of in het ziekenhuis?
Soms wacht je op het feit of het gras al hoog genoeg is, dat je weer kunt maaien. 
Wachten op sneeuw in april, wachten tot dat je kinderen wakker zijn! 
Gek genoeg wacht ik nu ook al best lang op jou, vind ik! 
Ik wacht op iemand maar weet nog niet eens op wie....? De gedachte alleen al vind ik best mooi! Gek hè.
Word ik moe van het wachten op joe (jou)? Ik weet het niet! Ook lekker boeiend. 
Moet ik überhaupt wachten? Dat denk ik Af & Toe, haha....en zo hou je je zelf 's avonds mooi bezig!
Rigtersbleek wachtte al best lang op het eerste punt(en)verlies. Het wachten werd gisteren beloond in Mariënberg. Rigtersbleek is een voetbalclub, momenteel koploper in onze 3e klasse D. 
Waarin mijn cluppie ook al een eeuwigheid balt. Ze hadden, tot nu toe, alles nog gewonnen. 
11 wedstrijden, 33 punten. Denk dat Alfred Schreuder daar vorige week nog een moord voor had willen doen. Maar Schreuder ging af via de zijdeur. Johnny Be Good mag het nu doen! 
Jan zei het mooi van de week. Laten die Ajax Supporters ook eens voelen wat een normale supporter van een doodnormale club ook negen van de tien keer voelt. Want laten we eerlijk zijn, meestal wint Ajax haar wedstrijden. Zoveel hoeven die Ajax fans niet te lijden, meestal hoeven zij niet te wachten op overwinningen, die rijgen ze normaal gesproken gewoon aan elkaar. Tot voor kort. Nu is het wachten na 7 wedstrijden op weer de eerste zege! Ik help het ze hopen....Tuurlijk, nog altijd Ajacied maar vooral een Mainbarger! Daarom was het gisteren ook zo'n mooie dag! Iets met dat roodzwarte hart. 
Alles ging op 't gemak. De kinderen waren er. Moos en Mouna hoefden nergens op te wachten. 
Wij hadden alle drie de klok thuisgelaten, we liepen sowieso voor op het schema wat niet was gepland.  Alles mocht eens, niks hoefde. Het vakantieprincipe van (O)pa. Liet de kinderen beslissen, ik liet hen de keuze en wist ik het zo te sturen dat alle neuzen dezelfde richting op stonden.....Onze schoenen zetten wij bewust uit de pas. 
Misschien daarom raakte gisteravond het nummer van Bouke mij zo!
Jemig, wat kwam die binnen. Moos schrok, wat is er Papa?
Hij veerde op van zijn stoel. Liet even wat ie aan het doen was meteen vallen! 
Wel een geruststellende gedachte. Laatst vroeg ik hem, wat zou je doen als Papa ineens op de grond ligt en niets meer kan. 'Nou, eerst mijn spelletje afmaken, plasje doen en dan kijken of je nog leeft...'
Néé, gekheid - dat was zijn tweede antwoord. Humor heeft ie. Van wie toch? 
Het eerste antwoord wat ie gaf was meteen raak: 'Meteen je telefoon pakken en 06-11 bellen of naar Jannie toe lopen.'
Goed zo jongen! 
Maar nooit gedacht dat een nummer van Elvis zo bij mij binnen zou komen. Recht in het hart.
Keek, voor de 3e week in successie, met veel plezier naar The Tribute - The Battle of the Bands. 
Denk dat wij nu al weten wie er op 21 en 22 april live in de Ziggo staan. 
Ik denk zelf : Earth, Wind & Fire, David Bowie, Tina Turner en natuurlijk Elvis. Wat denken jullie?
Heb 'm ooit eens zien optreden bij een feestje van het eerste elftal in de Bonte Wever Assen. 
Toen zong ie nog in het Nederlands. Dacht eerder dat je Bauke schreef maar het moet Bouke zijn!
Bouke en de Elvismatters Band. Jemig, wat een keel heeft die vent. 
Het is net alsof Elvis niet dood maar springlevend is. Hij zong 'My Boy', Bouke zong het voor zijn twee kinderen die ook in de zaal zaten. Ik hield het niet droog net als Cesar en Spike. Echte mannen huilen gewoon! 
Ik keek naar Moos en eventjes naar boven, daar lag Mouna te slapen, potverdomme....!
De waterlanders in mien ogen. Maar wat mooi, kippenvel op de huid, zelfs op het flesje bier!
Het was Karakter van Hertog Jan! De tekst kwam binnen. Elvis schreef het dan ook ten tijde van zijn scheiding, dat hij bang was dat hij zijn kinderen niet meer zou mogen zien! 
Ik zie ze gelukkig wel maar eigenlijk veel te weinig! Ik vloekte het uit, Jezus Christus wat mooi....
Dat bezig ik eigenlijk helemaal niet zo vaak. Daarom schrok misschien Moos ook!
Hij stond meteen naast de stoel. Gaat ie, Papa! Ja, jongen. Maar dit was zo een mooi nummer, Moos!
Waar zong ie over dan? Nou, over jou Moos en over Mouna. Zijn tranen van geluk hoor.....
Hij veegde heel lief een traan van mijn wang en ging weer zitten. Missie voltooid! 
Wat een heerlijk joch! Wat iedereen ook van hem vind of moet vinden....Op zulke avonden kan iedereen mij gestolen worden. Zijn wij Vader en Zoon Dorgelo! Snap ik wat mijn vader zo leuk aan mij vond!
Wat een karakter! Ik dronk het toevallig, maar alles kwam even samen! Potverdikkemei!
Het land van Bartje, Bouke en Daniël. Zo dom zijn wij hier nog niet in het Oosten.....
Of het nu Twente, Salland of de Achterhoek is. Als je maar lang genoeg wacht gaan ze het vanzelf zien. 
Vroeg of laat! Tis maar net van welke kant je het bekijkt....
Maar Bouke, jongen - jongen. Wat heb jij een strot. Woonplaats: Emmen, je wilt er niet meer weg!
Waarom ook? Achter de Iessel is een ei nog steeds geen lege dop!
Oen bijna plaatsgenoot, Lohues, had gisteren ook zo'n stukkie die weer hout sneed, die raakte!
Toevallig vroeg Moos laatst: Papa, wat is een joint? Heb je die wel eens gehad!
Ja jongen, wel meerdere maar Papa was daar nou net te nuchter voor. Spacecake deed mij ook niet zoveel, ik hield het liever bij een biertje. Is eigenlijk net zo'n drug als wiet of een pilletje. 
Nooit echt de hang naar gehad! Dwaal weer af. Sorry! Moest ff stichtelijk zijn. 
Lohues schreef over zijn bezoekje aan wat oude vrienden. Bij nader inzien bedacht Daniël dat zijn vrienden van vroeger misschien hun tijd wel ver vooruit waren geweest. Ook geen klok bij de hand of aan de muur. Mooi verhaaltje. Wou dat het zo kon. Maar dat kan niet! Kan wel, maar lukt niet! Wil wel....of toch niet? 
Dat je met het opzetten van een plaat op de pick-up de oorlog en andere onrust buiten de deur kunt houden. Dat je genoeg aan elkaar hebt. Dat je alleen wacht op het moment! Wacht elke week weer op zijn column in het Drents Dagblad. Hij vertelt het zo mooi. Benieuwd wat ie straks te melden heeft hier achter het huus. We komen vast niet beslagen ten ijs. Keek net achter mij, Moos en Mouna zitten samen in de stoel van Papa. Schapendeken over hen heen, Mouna heeft haar hoofdje tegen Moos aan...
Even Elvis draaien? Zijn de waterlanders er zo weer, wat een prachtig mooie dag! Nu al!
Straks nog een speurtocht op de camping, Pallie de hand schudden en even wat drinken! 
Niks hoeft, alles mag! Soep bij Oma. Groentesoep met worst?
Vreemde kostgangers hebben wij sowieso in ons Nederland! Verbaas mij elke dag weer...
Maar wij hebben er hier in de buurt ook een paar mooie rondlopen. Zij maken het leven licht! 
Geweldig! Ik hoef ze niet te noemen, ze weten wel wie ik bedoel. Gouden mensen, die je 's avonds nog even appen. Soms een schouder bieden dan weer een schop onder je kont! Heerlijk!
Die niet wachten! 
Vreemd is misschien niet het juiste woord! Zo kijkt de goegemeente er tegen aan. Maar die weten soms half niet hoe de vork echt in de steel zit. Heb al jaren geen zin meer om het uit te leggen. Denk maar wat jullie schijnen te moeten denken. Lekker puh!
Vreemde Kostgangers was ook een band waar ik ooit nog eens naar toe wilde. Zo af & toe wacht ik dus te lang! Nu kan het niet meer. Eentje, Henny Vrienten, is namelijk gaan hemelen. De ander, George Kooymans, is ziek en kan door ALS niet meer gitaar spelen. Zag 'm laatst op de Belgische TV, potverdomme George! Hij staat al half op z'n stairway to heaven naar dat bandje in de wolken.
Nummer drie, Boudewijn de Groot, treedt niet meer op! Ze brengen begin Maart 2023 hun derde en dus laatste LP uit. 'Mist' heet ie! Ze voltooien hun triologie alsnog!
Zie nu pas Vreemde KostGangers....De V van Vrienten, de K van Kooymans en de G van de Groot!
Je kunt er niks mee, maar toch! Vond het wel grappig, lang genoeg gewacht.
Je hebt zelf zegd dat misschien ooit later nog, terwijl ik wel beter mus weten!
A'k der goed over naodenk dan wee'k 't best, da'k 't eigenlijk 's echt moet vergeten.
En toch, toch blief ik wachten. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...!

 

#Pass The Hat, My Friend!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

You, who are on the road must have a code that you can live by. 
And so, become yourself because the past is just a goodbye.
Teach your children well, their father's hell did slowly go by.
And feed them on your dreams, the one the pick's the one you'll know by.
Don't you ever ask them, 'Why?', if they told you, you would cry.
So just look at them and sigh and know they love you.
Uut 'Teach Your Children' van Crosby, Still, Nash & Young. 

Moi, ben ik weer! 
Hebben jullie dat ook wel eens, dat er van alles door je troebele brein schiet. 
Niet weten waar je moet beginnen. Bij mij moet dat er meestal uit. Ben ik het kwijt, hoef ik er ook niet meer naar lopen te zoeken. 
Na verloop van tijd denk ik dan, had eigenlijk niet gehoeven....Je had het ook anders kunnen zeggen. 
Met schrijven heb ik dat minder. Net alsof ik daar meer mijn verstand bij gebruik, dat er minder kortsluiting is tussen het verstand en gevoel. 
Weet het niet hoor, lul soms ook maar wat in de ruimte. Deze muren zeggen 's morgens niet zoveel terug. 
Ben één met mijzelf, muziekje aan en dit weekend geen kinderen die een spiegel voor mij kunnen halen. Waar ligt ie dan, Papa?  
Straks wel. Tegen tien uur zijn Moos en Mouna inpandig. Verjaardag van Mouna vieren. Zo uiensoep maken op verzoek van de jarige. Ik reken het goed. Huilen met een reden....haha.
Gisteren tikte Mountje de zes jaar aan. Lief mooi meisje dat je bent. Drie dagen feest omdat haar Papa en Mama niet meer samen zijn. Elk nadeel heeft zijn voordeel zou onze bekendste vaderlandse filosoof gezegd hebben. Tis maar hoe je het bekijkt, geachte heer Johan. Maar alles in goed overleg! 
Feit is wel dat zij er zo naar toe heeft geleefd. Hier op tafel ligt nog de aftelkalender.
Elke dag dat ze bij mij was kruiste ze weer een dag af. Nog 6 nachtjes Papa, nog 3 nachtjes Papa, nog 1 nachtje....
Vrijdag mocht ze trakteren op school. 's middags het kinderfeestje. Wat supergezellig was dat! 
Vier vriendinnetjes en 2 vriendjes had ze uitgenodigd. Wat een leuke en gezellige kinderen zonder uitzondering. Geen enkel kind (lees: moeder) had zich er makkelijk van afgemaakt met haar of zijn kadootje(s). Mouna bleef maar aan het uitpakken. Echte meisjesdingen maar ook praktische dingetjes. 
Ze kreeg van ene jongen zelfs een mooie kaart met parfum. Ruikt ook nog lekker. Guitig jochie sowieso. Naud en Cas speelden veel samen, maar gingen ook achter de meiden aan en vice versa. Met zijn drieën een soort van pact sluiten. Wij tegen de meiden. Hartstikke leuk. Mouna genoot met volle teugen. Iedereen was goed te passe. Hoe klein ze ook zijn je ziet dingen gebeuren...Onderweg naar later! Mooi dom ouwehoeren, even geen gezeur aan je hoofd. Samen met San maken wij er dan van zulke momenten het beste er van. Kinderen op de eerste plek. Ik sta allang niet meer op nummer één.
MonkeyTown blijft een welkome uitvalsbasis. Ze hebben het gewoon goed voor elkaar. Het klopt!
Vriendelijk en behulpzaam personeel. Geen kakofonie aan geluid. Geloof me, in mijn nog niet zo lange carrière als Papa-zijn, reeds veel van deze verwenselijke kinderoorden bezocht maar altijd met een tevreden gevoel en dikke glimlach doe ik bij MonkeyTown Rheeze de deur achter mij dicht! Kinderen blij, Papa blij. 
Goeie koffie ook, niet geheel onbelangrijk. Als de koffie prut is dan sta je al met 1-0 achter, wat ik oe brom! Kan ik zo een deurtje verder gaan. Ook niet verkeerd trouwens, de Rheezerbelten. 
Wat een zooi aan prikkels voor het kleine meisje. Ze was zo af en toe compleet onder de indruk.
Ging haar neusje ook nog eens bloeden als een waanzinnige door een zachte botsing met een onderdeel van de landingsbaan. Lijkt altijd erger dan het is! Maar toch, het gaf wel even een flinke rotzooi. 
Mooie verhaaltjes wat ze allemaal te vertellen hadden. Ben soms wel zo benieuwd wat de juffen en een enkele meester wel niet horen op school. Ik weet nu ook dingen die ik liever niet wist. 
Wat weten de juffen allemaal over ons, over mij? Moet ik nu de komende week met schaamrood op de kaken op het schoolplein staan? 
Blijft raar. Wakker worden op de dag dat je dochter jarig is en ze huist niet thuis! 
Niet die kleine handjes op je gezicht, niet haar lieve kleine stemmetje horen. Papa, ben wakker hoor!
Dat zal wel nooit wennen. En toch, toch vind ik het tot nu toe een fantastisch mooi weekend. 
Mouna genoot vrijdag volop. Gistermorgen, met z'n vieren, net als een echt gezin samen ontbeten. 
Het voelde niet natuurlijk maar Mouna en Moos vonden het gezellig. Daar ging het om. Eventjes net als vroeger. Papa en Mama hebben ook geen ruzie, verre van dat! Kost wel ontzettend veel energie. 
Toen je nog een potje kon breken. Het leek wel net of wij samen met z'n vieren op vakantie waren in dat knusse huisje en ik net broodjes en versgepest sinaasappelsap had gehaald bij het winkeltje voor. 
Maar als je een aap andere kleren aantrekt blijft het wel diezelfde aap! 
Hoe lul je alles recht als alles zo krom is geworden. Wat eerder een enorme hobbel bleek te zijn wordt nu met mantel der liefde grenzeloos gladgestreken. Helemaal geen probleem joh. Totaal geen beren meer op de weg. Ik lach er maar om want huilen met de pet op heeft ook geen enkele nut. 
Alcohol lost je problemen niet op, water ook niet! Zit wel wat in, tenminste een procentje of vijf. 
Gaf Mouna en Moos een kus, wenste hen een leuke dag. Doe de groetjes aan Opa en Oma, zie jullie morgen. Fijne dag met Mama. Tien uur? Prima! Tegen elf uur komen mijn familie en vrienden. 
In de auto schreeuwde ik lekker vals mee met de muziek. Rinkeldekinkel....met Jeroen van Inkel!
Draai dit weekend sowieso veel muziek. Begon vrijdag met CSN&Y (Crosby, Still, Nash & Young).
David Crosby is gaan hemelen. Luisterde daarom naar hun platen, lekker hard. Biertje er bij. Muziek heelt veel wonden, althans wel bij mij. Teach You Children. Heerlijke. Ineens pakte de tekst mij. 
Verrek...Mooi man! Kwam via via uit in de jaren tachtig. De tijd dat ik andere muziek ontdekte. 
Begon vrijdag (weer) te luisteren naar Howard Jones. Little bit of Snow....(die zangert van Goldband weet er alles van). No one is too blame. Ging naar Scritti Politti (mijn eerste CD die ik kocht), Tröckener Kecks met die onnavolgbare Rick de Leeuw op zang. Wat hebben ze fantastische nummers gemaakt. Werd steeds enthousiaster. David Sylvian, The Dolpin Brothers (wie kent ze niet...haha). 
Muziek toen ik veertien, vijftien, zestien was. Vind het nog steeds goed. Muziek is een doorgeefluik net als voetbal. Zag naast de kantine van Bruchterveld gisteren de hele wedstrijd drie jochies voetballen. 
De jeugd van Mariënberg, onze toekomst. Het ene jochie was het zoontje van Michael, bijna zes jaar. 
Als jeugdleider had ik Michael als jochie van zes jaar in mijn team. En hij zou mij nog lang houden als leider. Mooi dat hij nu al jaren speelt in het 1e elftal. Daar geniet ik van, maakt mij trots. 
Nostalgie. Mede daarom is dit weekend ook zo geweldig. Ik ben ook ooit zes, zeven jaar geweest. 
Je verwacht het niet! Zoals jochies van zes, acht of tien nu misschien opkijken tegen een Rolf, Jelle of Roy keek ik vroeger op tegen jongens als een Klaas Kok, Jan Timmerman of een Henk Potgieter. 
Ik heb Henk ooit gebombardeerd tot voetballer van de vorige eeuw. Henk woont al bijna veertig jaar in Biddinghuizen (Prayin'House) maar toen hij nog bij Mariënberg voetbalde woonde hij gewoon in de Clemmestraat, om de hoek. Maar een paar huizen verder op. Wij woonden op 2, Kok op 12 en Henk op 18, 20? 
Mee naar uitwedstrijden. Met de bus, kreeg ik van Henk soms een gulden. Man, man - de koning te rijk. Henk was gisteren op de Noppenweide inpandig, thuishaven van Bruchterveld, bij zijn kameraad Hans, toevallig de broer van Jan, één van de beste keepers die Mariënberg ooit heeft gehad. 
Veel jongens van nu in het eerste elftal wisten waarschijnlijk niet eens wie die man met grote snor was. Maar hij was onze noeste middenvelder van weleer. Waar nu Dennis balt rende vroeger Potgieter rond (nummer 8 op zijn shirt). Met Gerard Lotterman haalde Henk mooie herinneringen op. Geweldig. Nu heb je bijv. een Brinks en van der Veen. Toen had je Timmerman en Potgieter. Elke tijd heeft zijn eigen namen en helden. Peters, Hofsink en de Lange in de gloriedagen onder de Breuk. Hofsink loopt er nog steeds trouwens. 41 jaar jong. Had van sommige jongens in het eerste gewoon de Papa kunnen zijn. Brent komt er tevens aan maar dat redt Rolf, denk ik, net nie....
Draaide gisteravond weer eens volle bak The Brandos. Wat ik zeg, een super weekend tot nu toe!
Ook een raar weekend, by the way, maar je moet zelf de slingers ophangen....Moet ik nog doen trouwens, help mij even herinneren...Hanteerde het glas halfvol principe. Gaan met die banaan, niet mokken maar blijven lachen. Wat er ook gebeurt. We maken er straks een mooi feestje van.
De 3e in successie. Hoop dat Mouna genoeg energie over heeft. Slopend weekendje zo, anders moet er maar even wat Spaanse pepers in. 
Wakker blijven lieverd. Oh ja, hebben jullie al eens wat gehad van de Take-Away van Dos Pimientos? 
Ons fijne Mexicaanse restaurant aan de Voorstraat in Hardenberg. Ze zitten in het smakelijkste straatje van het centrum. Naast Jan (Kaaskeldertje) en tegenover Theun (de Jong - de visboer). 
Vrijdag na het feestje in MonkeyTown had ik geen zin meer aan koken. Op de radio in de auto hoorde ik rond het nieuws van zes uur reclame van New York Pizza, slimme zet om dan te adverteren. Kreeg wel zin in zo'n Pizza, toch een enigszins hongerige maag. 
Ging ff zitten, bakje koffie. Zo maar even wat bestellen. Scrolde door Facebook. Doen ze ook slim hoor, kwam ik dus de Take-Away van de Twee Pepers (Dos Pimientos) tegen. Nu ook maaltijden om zelf thuis op te warmen. Openingsaanbieding. Je blijft een Ollander hè.
Mexciaanse stamppot, Chili con Carne, Fajitas Kip met rijst. Verdomd wat lekker. 
Vrijdag ging ik voor de Fajitas kip. Wat een bord vol en gisteren nadat ik de snor van Henk had gedrukt warmde ik de Chili Con Carne op. Domme Zorfath, wat kun jij en je keukenbrigade lekker koken man...Mmmmm. Ik nam er een biertje bij. Mooie tripel! Geen Corona, dat bier trek ik op één of andere manier nie. Gewoon eten bij Dos Pimientos in het restaurant is al een feestje maar afhalen bij de Take-Away is zekers aan te bevelen. Nu zo zelf maar de keuken in duiken, ff twee kilo uien snijden...
Muziekje aan. The Brandos maar weer denk ik. The Keeper.....Zaken blijven doorgeven. De liefde voor mijn kinderen, de liefde voor muziek, voor voetbal, voor het leven. Proberen om er maar eens geen potje van te maken. Het beter voor je kinderen doen dan dat je het zelf (ooit) deed. 
Pass The Hat, My Friend. If you'd be so kind, Friend. Take a while for a smile and a song. 
Leave your worries, leave your hurry. In a while you're gonna find. You can't help but sing along. 
David, My Friend, When will We you see again? Herman Troubadour, kom er maar in.....??
Deze snorre uut Prayin'House en deze 2 punt meter vier komma zes zijn dan iig inpandig!
Geef het door, als het nu muziek, voetbal of iets anders is. Pass the Hat, My Friend(s)!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Welkom in Utopia, deel 2!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kijk haar lopen over straat, de melkboer zet zijn flessen neer.
De zon breekt door, geclaxonneer...ze maakt wat los in het verkeer.
Kijk haar lopen over straat, banden piepen, krakend blik. 
Mannen vloeken, spoedig valt de eerste tik.
Zo als ze dan de hoek omgaat, want om de hoek woon ik. 
Ze weet wat ze wil, ze wil, ze wil, ze wil:
Pure liefde, echte liefde. Ze wil swingen op het lied. 
Pure liefde, echte liefde, anders niet!
Uut 'Pure Liefde, Echte Liefde' van de Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
De wens is misschien wel de vader van mijn gedachte.
Moest vannacht, nou ja, eigenlijk best vroeg deze ochtend, denken aan bovenstaand nummer van de Dijk. 
De wind guurde ondertussen ongenadig langs het donkere raam. Je zou maar buiten lopen op dit moment. Koud man!
Alle kieren en gaten zijn hier blijkbaar boven goed gedicht want ik voelde het totaal niet tochten. 
Toch was ik verkouden, misschien op een andere tocht gestaan deze week...?
Hoorde alleen zachtjes Mouna naast mij ademen. Ze lag dicht tegen mij aan, op zich vierkante meters genoeg in deze twijfelaar, maar zij verkoos zo'n beetje nog net niet om in mij te kruipen. Mag van mij hoor. 
Haar ene handje op mijn neus, de andere op mijn hoofd. Kon geen kant op, ik vond het prima!
Was het leven maar vaker zondagmorgen vroeg. Dat je niks hoefde, in je bed kon blijven liggen met al dat moois naast je. Gewoon luisteren naar geluiden van buitenaf en dat het binnen in je hoofd het lekker rustig waaide en vooral niet stormde. 
Dat andere wonder sliep in zijn eigen bed. Hoorde 'm stoeien met het dekbed en voor de zoveelste keer zich weer eens omdraaien. Keek op mijn telefoon, te vroeg om uit bed te stappen. Wie zei dat..?
Maar de slaap was wel zo'n beetje op. Luisterde weer naar de wind die het hoogste woord voerde! 
Lig wel eens vaker wakker, te denken aan van alles. Aan Oerol bijvoorbeeld. Hoe dan? 
Wat als nou echt de melkboer zijn flessen moest neerzetten omdat een geweldige mooie vrouw langs de Vecht liep. Dat auto's op elkaar botsen omdat ze niet op het verkeer lette maar alle ogen op haar gericht. Hoe ze kortgerokt en met hoge hakken goedgevormd de Voermanstraat indook en bij nummer 22 op de bel drukte! Spelen met het lot!
Want om de hoek, daar woon ik en dat zij weet wat ze wil. Dat ze wil swingen op het lied. Pure liefde, echte liefde. Van die dingen dus. Ik droom vaak terwijl ik meestal niet eens slaap! 
Ach, de melkboer zet al jaren zijn flessen niet meer neer. Dat is iets van lang geleden. 
Nog uit de tijd dat mien Ome Mans melkbussen aan de Waaijerinksweg zette en een grote trekker van de melkfabriek ze vervolgens ophaalde. Denk nog vaak aan Tante Dinie en Ome Mans als ik het voormalige rode autootje van tante Dinie aan de Bruchterweg zie staan. Mooi. Alleen maar fijne herinneringen aan die twee. Wordt niet zo vaak meer Appie genoemd!
Er lopen genoeg mooie vrouwen de Voermanstraat in maar meestal parkeren ze hun voeten niet bij mijn voordeur. Misschien weten ze niet eens dat ik hier woon. Dat ze denken, er staat familie Dorgelo op de deur. Die zijn vast gelukkig met elkaar en houden van elkaar tot in de eeuwigheid. Ze horen kinderen lachen. Elk huus hef z'n kruus hè. 
Als de liefde maar blijft winnen zingt Daniël nu, komt het allemaal wel goed. Vertrouw ik maar op. Die man op Erica heeft het wel vaker bij het rechte eind gehad!
Zolang de lente maar blijft komen en dan de zomer, en dan de herfst. En als de winter maar blijft dromen van nieuwe bladeren aan de bomen. Zolang de maan gewoon blijft zorgen voor 't zilveren licht en eb en vloed. En als de liefde maar blijft winnen komt het allemaal wel goed! 
De liefde. Lohues lult mooi, Huub zingt het treffend en ik zit mijn tijd te verdoen op Tinder! Hallo, wakker worden!
Haha. Kan er ondertussen wel een boek over schrijven. Daten anno 2023. Het is niet meer zo dat je je lege melkflessen buiten zet en een paar uur later weer nieuwe hebt. 
Neuh, je moet een graad hebben of afgestudeerd zijn in het moeilijkste vak in het leven, de Liefdeologie, om het allemaal maar te snappen. Had vroeger al een broertje dood aan leren en nu vertik ik het om weer in de studieboeken te duiken. Kop d'r veur. 
Ben misschien van de oude stempel. Als je éénmaal bent getrouwd blijf je bij elkaar tot de dood je scheidt. Bij ons is er niemand dood maar gescheiden werd er sowieso. 
Nu zoekende dus. Maar hoe vind je iemand in het land der blinden als éénoog al koning is?
Hoe scheid je het koren van het kaf? We doen ons, bijna, allemaal beter voor dan we eigenlijk zijn. 
Ben ik wel die levensgenieter? Hou ik wel van gezelligheid, van happie en snappie? Ik lieg ook, zie op mijn profiel staan dat ik 50 ben, dat moet toch echt 51 zijn. Zie ook dat ik een nieuwe like heb. 
Die is er vroeg bij. Durf bijna niet te kijken. Er zitten al twee leuke dames meer op de (reserve)bank. Ik heb ze nog niet terug-geliked. Dat moet je doen om het gesprek uberhaupt te beginnen. Vind bij iedere leuke dame wel iets om vooral niet te reageren. Vaak wonen ze teveel kilometers van mij vandaan, of hebben ze teveel kinderen, of willen ze veganistisch koken. Van die dingen. Ik swipe meestal naar links. Heb helemaal geen zin aan al dat gedoe! En soms ineens wel. De vrouwen waarvan ik hoop dat ze reageren houden zich al meer dan een jaar koest. Opvallend stil. Stilte voor de storm? Zet elke dag de lege flessen buiten maar ze geraken niet vanzelf weer vol, besef ik mij terdege.
Trouwens, hou niet eens van melk, dat kan het ook zijn, bedenk ik mij net. Denk niet zoveel! 
Maar deels is het een beetje mijn onzekerheid, zo leuk ben ik toch niet? Ik wil gewoon zijn zoals ik ben. Ben niet altijd de leukste van de klas, kan ook sikkeneurig zijn en sarcastisch. Was Mann liebt dass Neckt Sich....Nou ja, ik ben daar het schoolvoorbeeld van. Dat heb ik tevens niet voor doorgeleerd.
Dat vak bestond destijds nog niet! Het verleden haalt vaker het heden in. 
Nu meer dan een halve eeuw oud en ik moet de (date)wereld weer helemaal opnieuw ontdekken. 
Was toen ook al niet zo'n goede en snelle leerling, een dromert achterin de klas! Huh...?
Ben ook een schijterd hoor, bang om een blauwtje of welke kleur dan ook te lopen. 
Tja, als ik nu iemand bel met de vraag. Heb je zin in koffie....? Dan weet zij toch meteen dat ik eigenlijk helemaal geen koffie bedoel! Dan is het toch logisch dat ik haar wel interessant vind. 
Als ik nu een leuke vrouw zie licht ik meteen haar doopceel. Is ze getrouwd, heeft ze een leuke vent of is het gewoon een klootzak? Ik mocht hem toch al nooit zo....
Van de week nog op het schoolplein. Bracht Mouna naar haar klas. 'Tot morgenavond, lieverd....zie ik je dan, kusje...? 
Ik hoorde een leuke vrouw achter mij ongeveer hetzelfde zeggen tegen haar zoon. 'Nou, tot zondag hè....'
Draaide mij om. Ok, ook gescheiden. Dat bied perspectief. Scande haar van top tot teen. Maar het bleek een jonge Oma te zijn die haar kleinzoon zondag weer zag en met een koekje en een glaasje Ranja op hem wachtte. Kleinzoon kwam hollend terug, was vergeten om Oma een kusje te geven. Daar vervloog de hoop...haha. En toen moest mijn donderdag nog beginnen....
Moest lachen om mijzelf, de opleving was slechtst van korte duur. 
Zit soms 's avonds wel eens door mijn sociale media te scrollen. Wie kan ik nou eens op de koffie vragen, moet ik dan ook melk in huis halen? Koekjes of speculaas? 
Lieve vriendinnen stellen soms wel eens iemand voor. Is dat niet wat voor jou? 
Vorige maand had ik bij een leuke dame toch nog teveel haar en was ik ineens niet breed genoeg? 
Haalde mijn schouders op en dacht: Kaal wordt ik sowieso maar je moet geduld hebben. 
Of ze zoeken toch een jonger exemplaar. Vinden ze ineens 51 best wel oud en weer een ander had gehoopt dat mijn kinderen ouder waren. Dat worden ze vanzelf als je maar lang genoeg wacht maar de verbinding was al verbroken. Hallo...?!?
Verbinding, dat zoeken ook veel vrouwen. Ik zoek gewoon liefde, pure liefde - echte liefde. 
Ze zoeken soms ook naar een speld in de hooiberg. Een waslijst aan wensen, soms gewoon eisen waar  ik, schijnbaar, aan moet voldoen. Bestaan zulke mannen eigenlijk wel? 
Na de twee eerste zinnen haak ik meestal al af. Soms staat er bijna geen info, moet je alleen afgaan op het plaatje wat ze schetsen. Kom je met zo'n iemand aan de praat mag ik weer niet alleen voor het uiterlijk gaan. Ja, verder had je er ook niet zoveel op staan. Discussie is nooit goed! 
Laatst wilde iemand nog graag bij mij langskomen. Wilde ze hooguit maar een uurtje blijven, had ik later pas door dat ze tevens dik betaald wilde worden voor haar visite....Ja, dat heb je soms ook op Tinder! Had ik weer niet door en ze zat niet eens achter het raam. 
Ik weet het ook wel dat ik geen volle stadions trek, maar dit was andere koek. Desondanks blijft er nog wel eens wat publiek zitten, speel niet voor volle zalen. Dat hoeft ook niet. Ben soms al blij met een simpel gebaar, een knipoog of een welgemeende hand op mijn schouder. 
Want waar de ene Alfred moet vrezen voor zijn contract is die van mij net opengebroken en verlengd door Jan en Henk. Kijk dat is een TC die wel van wanten weet. Top!
Nog steeds hartstikke blij met de kans(en) die zij mij vorig jaar boden bij Vinga Benelux/Rekla 2000. Het is fijn werken aan de Kruiwiel. Gezellig ook. Het is een solide basis waarmee ik verder kan! Een kleinigheid hou je altijd maar fijn om te horen dat ze vertrouwen hebben in mijn persoon. 
Het geeft een stuk rust. Houdt flink wat demonen uit mijn troebele brein. Voelt goed. Dank collega's!
Tja, Ajax. Ik ben tevens geen kei in wisselen, hou dames te lang op de bank maar die Schreuder heeft er helemaal tot weinig kaas van gegeten. Man, man.....wat een drama. Ard was het met mij eens en Moos speelde voor goede gastheer.  
Met meer geluk dan wijsheid kwamen wij de eerste helft door, Twente had allang op een 0-3 voorsprong moeten staan. Dit komt niet goed, dit huwelijk is gedoemd om te stranden. 
Doe het nu, wees niet bang, zo komen wij geen stap verder. Verlos deze Alfred uit zijn lijden! 
Beste kerel, maar kwam binnen op het verkeerde moment. Hier valt geen eer meer aan te behalen. 
Je moet scoren, haal je je beste ventje van het veld. Ben ik nou zo dom of jij zo slim.....?
Had ik laatst ook nog. Een vrouw die hield van voetbal, was zelf coach bij een jeugdteam. Leuke meid, spontaan ook. Bleek ze fan van PSV te zijn. Kijk je hebt je grenzen, ze woonde trouwens ook in Eindhoven? Was ik daar dan geweest? Volgt Tinder ook al mijn dromen? Tinder gaf aan dat ze maar 15 kilometer uit mijn buurt woonde. Dat woonde ze zeker, en de rest!
Die schotelen om de haverklap Fata Morgana's voor....Update jullie navigatie eens! Niet te filmen. 
Het is wat hoor. Daten anno 2023. Not mijn kind of thing! 
Wil gewoon een leuk en lief mens, zo'n eentje die ik tien jaar lang mijn wederhelft mocht noemen. 
Had vorig jaar ineens de jackpot gevonden. Dacht ik! Een mooi mens, liep ze na enkele weken toch het stadion uit en ik maar kijken of de melkboer de flessen kwam wisselen....staan nog steeds onder het hunebed. 
Ken genoeg leuke vrouwen, vrouwen die het verschil kunnen maken. Vrouwen waar ik ontzettend blij van zou kunnen worden maar hoe drinken ze de koffie? Zwart of toch met melk en suiker, mag het trouwens suikerklontjes zijn? 
Kijk ook wel eens rond in mijn stamkroeg, daar had ik toch ooit de liefde van mijn leven gevonden?
Op elk pot past een dekseltje maar de geest ging dus uiteindelijk uit de fles! 
Echter, ondertussen is er veel veranderd haha....In de kroeg zal ik haar wellicht niet meer gaan vinden.
Destijds was dat een pure toevalstreffer, toen bestond de melkboer ook nog.
Nu ben ik vooral bang dat ik op de koffie kom, dat ik finaal op mijn plaat ga. 
Nou, daar dacht ik dus vanmorgen aan, iedereen sliep. Ik was al enige wakker. Het huis was een oase van rust! Stilte voor de storm. Nu komt het mooiste meisje van de wereld naar beneden gestiefeld. 
Mijn lieve melkboerinnetje, zij houdt zo van boerenkool met worst!
Zolang de Oostenwind blijft waaien, zullen bladeren blijven vallen. Zolang de boer zal blijven zaaien, zal de molen blijven draaien. Zolang de zon zal blijven schijnen, komen bloemen uit de knop. En als de kippen blijven leggen, komen kuikens uit de dop. En als de liefde maar blijft winnen, komt alles goed. 
(uitvoering van Stephanie Struijk is ook mooi hoor....)
Welkom in Utopia. Waar dromen waarheid zijn! Hoor de bel, zal vast de melkboer zijn! 
Ben verliefd op jou. Verliefdheid is een vorm van krankzinnigheid. Melkboer met de blues!
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo.

#Surrender!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ice, your only rivers run cold. These city lights, they sine as silver and gold.
Dug from the night, your eyes as black as coal.
Walk on by, walk on through. Walk till you run and don't look back.
For here I am. 
Carnival, the wheels fly and the colours spin through alcohol.
Red wine that punctures the skin. Face to face in a dry and waterless place.
Walk on by, walk on through. So sad toe besiege your love, oh hang on. 
Stay this time, stay tonight in a lie. I'm only asking, but I, I think you know.
Come on take me away, come on take me away.
Come on take me home, home again.
And if the mountains should crumble or disappear in the sea.
Not a tear, no not I.'
Uut 'The Unforgettable Fire' van U2. 

Moi, ben ik weer. 
Beste wensen voor 2023.
Ok, het is al drie Koningen geweest maar toch, al het goede voor het nieuwe jaar.
Dat het een mooi, succesvol, gelukkig maar vooral gezond jaar mag worden! 
Voor jou, voor mij, voor iedereen die jullie zo lief en dierbaar zijn!
Wie weet knijpen ze boven enkele oogjes dicht deze keer, je weet het niet!
'Surrender, 40 songs, één verhaal' - was getekend: Bono.
Mijn verjaardagskado van Moos en Mouna, zelf gekozen bij boekhandel Heijink.
Moos zag 'm al eerste liggen, is dat niet een zanger, Papa? 
Klopt, van U2. Vind je mooie muziek hè want staat veel nummers van U2 in je downloads op Spotify!
Is toch ook een naam van een soort vliegtuig? Klopt, heb je dat opgezocht. Ja, zegt Moos. 
Waarom verbaas ik mij er al niet meer over...?  
Moos: Wat hebben sommige bandjes toch gekke namen, of nie Papa?
Weet je nog laatst op tv, Elbow (Elleboog), The Counting Crows, The Talking Heads, Talk Talk, The Simple Minds....Moos somt een hele rits aan namen van bandjes op.
Hij kijkt vast goed naar het lijstje van zijn Papa op ondermeer Spotify. Doe Maar? Hij herkent veel muziek en weet ook veel namen er bij te noemen. Het muzikale onderdeel wat opvoeding heet....Trots.
Mouna staat bij een boekje van de Zoete Zusjes, dat is de nieuwste Papa. Ik ben ook gauw jarig hè.
Yep, duurt niet zo lang meer. Lijkt je dat een leuk kado? Even later staat ze aan de andere kant van de boekwinkel. Te kijken bij allemaal boekjes over Jezus en begint een heel verhaal over allerlei bijbelse voorstellingen. Een wat oudere vrouw knikt goedkeurend en knipoogt naar mij. Opvoeding hè!
Ze moest eens weten, ik lach bevestigend terug. Al ruim dertig jaar geleden het geloof verloren en nog steeds niet terug gevonden. Bono is daarentegen andere koek.
Deze man was en is nog steeds erg gelovig. Hij noemt zelfs zijn boek Surrender, dat het een verhaal is geworden over een pelgrim die worstelt om vooruit te komen en onderweg beleven wij leuke dingen....
Het is wel een eerlijk, intiem, oneerbiedig en diepzinning boek. Bijzondere verhalen over een heel bijzonder leven. Ik moet nog vaak wennen aan zijn manier van vertellen, gaat soms kriskras door de tijd heen. Je moet er bij blijven. Over zijn jeugd in Dublin, het plotselinge verlies van zijn moeder toen hij veertien was. Hoe U2 ondanks alles toch uitgroeide tot één van de invloedrijkste bands op deze aardkloot. Hoe hij streed en nog steeds strijd tegen allerlei onrecht, o.a. tegen aids en de extreme armoede. Hij neemt zichzelf niet al te serieus, veel zelfreflectie, openhartig, soms met flink wat humor. Geen mooier vermaak dan eigen leedvermaak, wat ik oe brom. Hij gunt ons echt een mooie blik op en inkijk in zijn leven, familie, zijn vrienden en het geloof. Het laatste speelt tevens een grote rol in niet alleen zijn leven maar ook in die van The Edge en Larry Mullen Jr., Adam Clayton geloofde het allemaal wel. Je gaat sowieso anders naar nummers luisteren. 
Aan de hand van 40 songs, zeg maar veertig hoofdstukken, die allemaal zijn vernoemd naar songs van U2. Hij maakte er ook nog 40 tekeningen bij. Bezige bij. Ben nu ergens bij pagina 200, op een derde deel van het boek, dus ik kan nog ff maar je leert een andere kant van Bono kennen. Het is net soms alsof hij het boek schreef om zijn eigen psychiater te zijn. Wat vind je er zelf eigenlijk van? Hij zoekt antwoorden op prangende vragen. Hij is van alles in dit boek tegelijkertijd: Een verteller, een mentor, een leraar, een grote broer, een filosoof, een activist, een idealist, een glijmiddel, een bruggenbouwer, een vader, een echtgenoot en je zou het bijna vergeten: de zanger van één van de beste bands van de laatste veertig jaar. En al die Bono's vechten om je aandacht en misschien wel je begrip in dit boek. Het zet mij vooral aan het denken...
Dat het anders kan, dat het anders moet! With or Without you.
Liep van de week langs de Hardenbergerweg, onderweg naar Moe om een kopje koffie te drinken en misschien wel een bord kippesoep te eten.
Had de eerste platen van U2 op de oortjes. Je hoort het verschil, je luistert anders met de kennis van nu. Je weet door het boek een beetje hoe de platen 'Boy', 'October', 'War' en 'The Unforgettable Fire' zijn ontstaan. Hoe U2, ook aan het begin van hun carrière, de pijp aan maarten wilden geven mede door hun geloofsopvattingen- en overtuigingen. Wat voor invloeden de jaren tachtig in rommelig Ierland op deze vier mannen hadden. 
Je gaat Bono meer bewonderen, hoe ze ondanks alles...achteraf is het mooi wonen maar toch...U2 zijn gebleven!!
'Walk on by, walk on through. Walk till you run and don't look back. For here I am.'
The Unforgettabele Fire kreeg een andere lading. Het is één van mijn mooiste liedjes van U2. Ik heb er meerdere maar deze staat steevast in mijn top 5. Waarvan Akte!
Ik probeer uit ieder verhaal, moment, ogenblik of gebeurtenis iets positiefs te halen waarmee ik mijn verdere leven kan gaan behangen. Zelfs een bezoekje aan de mondhygiënste of mijn kapster kan daar voor zorgen, gek hè? Ik vind van nie....Tis maar net hoe je het leven wilt bekijken.
Het zijn van die momentjes hè. Mensen die je niet kennen maar toch, gratis, je een boodschapje bezorgen of beter gezegd de boodschap meegeven. Want een stukkie van 'n bloemkool is ook weer een bloemkooltje op zich. Het giet zoals het giet, dat principe dus....Dat bezig ik nu de laatste tijd veel. Iedereen, hoe klein of groot ook, heeft wat te melden.
Zoals Dianne van tandheelkundige kliniek de Merelhof of de altijd goedlachse Leonie van Haarfijn in Hardenberg. Tuurlijk liggend bij de mondhygiënste praat het wat moeilijker als zij op je tanden zit te beitelen als een ouderwetse smid in de smederij maar mensen die mij amper kennen nemen toch de moeite om je iets te (willen) vertellen. Mooi toch. Vind ik wel....Dank jullie wel. 
Gisteren ook tijdens de 5 kilometer lange wandeltocht bij de jaarlijkse snertloop van onze club. 
Je praat met die, je praat wat met Ard, weer met haar dan weer met hem....Soms gaat het over het weer, even later snij je toch een onderwerp aan die wat meer hout snijdt. Ondanks de gure wind.
Je gaat zelfs de zeurvitter op zijn woord geloven. Even weer terug naar vroeger. Hoe lang was het eigenlijk geleden dat ik gutsend van het zweet lans de Wieke hard liep. Verplicht de 10 kilometer moest  lopen. Ik was keeper destijds, geen atleet hè ?!? Geen Keniaan of Ethioper die lopen als hobby had. Echt nie...
Het oude jaar moest aan het begin van het nieuwe jaar er ongenadig uit. Eigenlijk in 2023 van hetzelfde laken een pak. Wil graag 2022 eruit lopen, in mijn geval wandelen...Vanmiddag maar weer een stukkie. 
Oortjes in. Kidsvrij weekend. Kan doen en laten wat ik wil, toch voelt het niet zo. 
Maar wat ben ik eigenlijk gezegend met al die mooie mensen die ik ken. De één pakt je bij de hand, de ander zit gelijk aan je hart te voelen, klopt het nog allemaal! Spontaan tranen in je oog.
Tranen van geluk, die ook. Schrikken van het feit dat een lieve vrouw er niet meer is. Potverdikkemei.
Dus ook tranen van verdriet, sommige krijgen meer voor de kiezen dan een ander. 
Wat zeur ik dan, bij mij is er nog niemand dood. Moe dut het nog, elke dag weer. Die twee kinderen van mij zijn zo verrekte bijzonder en trekken Pa door moeilijke dagen heen....Ze zijn ook zo goed in boodschapjes doorgeven. Ik winkel mij soms een ongeluk met die twee. Prachtig! Die houden je met beide benen op de grond, door hen ga ik en wil ik niet zweven, als je misschien begrijpt wat ik bedoel! 
Wat is het dan fijn om gewoon een blokkie te lopen. Gisteren langs de Wieke, langs de Stenendijk op het huis aan waar ooit dokter Rab woonde. Memory Lane....
Gezellig biertje na afloop, kopje Snert van Martine...Lekker hoor! Die vrouw kan lekker snert koken. Het zou maar je vrouw zijn. 
Had ik stiekum op gehoopt en gekregen. Ook weer zo'n lichtpuntje. Snert eten is gewoon top!
Groentesoep met worst ook. Gisteravond mij dan vervolgens druk kunnen maken om Dubbel D.
Niet wat jullie denken. Doe toch rustig an. 
Bij Dubbel D. denkt mijn brein ook aan hele andere zaken maar deze Dubbel D. bleek een coverband te zijn van De Dijk. Tja, kom mij niet aan de Dijk. Deze mogen niet eens in de schaduw staan van de heren uit Amsterdam. Huub zou zich omdraaien in het graf zei ik voor de grap in de groepsapp van de Dijk. Tuurlijk, Huub is niet dood, de Koning leeft nog steeds maar je snapt het wel.
The Tribute, clash of the coverbands, is gisteravond weer gestart bij SBS6 met Gerard Ekdom. 
Ik kijk niet zoveel SBS6 maar dit vind ik wel een leuk programma. Veel muziek.
Ik vond die kerel die David Bowie na deed, geweldig goed. Wat een mooie uitvoering van 'Space Oddity', kippevel momentje. Maar ook Earth, Wind & Fire. De coverband van U2 krijgt voorlopig van mij het voordeel van de twijfel. Moet er nog even in komen....Ik weet het niet hoor. Meestal is het origineel beter en daar is maar één Bono! Surrender! Vooral één verhaal. 
Maar vooral blijven lopen...kom je, vroeg of laat, vanzelf iemand tegen!
Come on, take me away. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Wonder!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Drove up to Hillside Manor sometime after two a.m. and talked a
little while about the year.
I guess the winter makes you laugh a little slower, makes you talk
a little lower about the things you could not show her. 
And it's been a long December and there's reason to believe maybe this year
will be better than the last. 
I can't remember all the times I tried to tell my myself to hold on to
these moments as the pass.'
Uut 'A Long December' van The Counting Crows. 

Moi, ben ik weer. 
Voor het laatst dit jaar. Ik weet het, officieel een dag te vroeg.
Bijna 51 jaar geleden was ik drie weken te laat. Dus ik dacht, kan wel! 
Tja, onderhand weet ik ook niet meer welke dag het is. Denk namelijk al vier dagen dat het zondag is. 
Compleet in de war. Dat heb je met deze dagen. Begon al op kerstavond en gisteren dacht ik dat het zaterdag was, bleek het nog maar vrijdag te zijn. Werd vanmorgen wakker in de twijfelaar, stond op - deed een plas - dacht: gelukkig juiste volgorde en slingerde de laptop aan. Terwijl ik zat te zoeken naar een tekst van The Heinoos hoorde ik iemand op de radio vertellen dat het vandaag 31 december en nog maar zaterdag is. Dus. 
Tja, lekker boeiend. Morgen heb ik toch geen tied, lig ik te ronken in Mariënberg bij mijn moeder met de kinderen nadat wij vnd gezellig uit hebben gezeten in Banthum aan het kanaal. 
Morgen verjaar ik weer een jaar en mag ik op gaan zitten en pootjes geven.
Jarig weh op de eerste dag van het nieuwe jaar, ie verzint het niet. Tja, ik was dan ook flink over tied als ik mien Moe mag geloven. Toen de laatste vuurpijl knalde 's morgens op de eerste dag van '72, dacht ik, blijkbaar: laat ik eens buuten gaan kijken...buiten de schoot van mijn moeder. 
Ik praat in de toekomstige tijd en soms in het verleden, tis maar net wanneer je dit stukkie leest. 
Wou soms dat het verleden nog mijn dagelijkse heden was. 
Vorig jaar was ik nog 50, morgen dus 51. Zo voel ik mij nu ook, iets meer richting de zestig dan rond de 45, zoals ik mij meestal voel. Al die kerstdagen breken je langzaam op. Van de week zei Mouna het nog bij de Appie: 'Papa is al vijftig hoor...!'
Je hoorde die mooie vrouw denken, ok...next one! Die is te krakkemikkig voor mij. Zal ook wel vast zittend plassen. Dat klopt trouwens. Ik heb er geen problemen mee hoor. 
Vroeger vond ik dat heel oud, 50 jaar, was je reeds bejaard, dacht ik. Morgen tik ik reeds de 51 aan. Nu heb ik het gevoel dat mijn leven pas is begonnen met vijftig jaar. Dacht ik trouwens ook toen ik veertig werd. De wereld voor het grijpen, al het geluk lag naast mij te slapen. Nu tien jaar verder, twee kids rijker maar vele illusies armer. Kan weer helemaal opnieuw beginnen! Zo voelt het vaak wel. Geen bal aan,  dat alleen zijn, kan ik je vertellen....Wat ik oe brom!
Dacht gisteravond ook een avondje top2000 in mijn eentje te gaan doen. Had stellig voorgenomen mij niet aan bachhus te gaan laven. Oudejaarsavond - en Nieuwjaarsdag zou het namelijk ook niet droog blijven is de verwachting. 
In mijn hersenpan was het daarom gewoon een doordeweekse dag, hield ik mij zelf maar voor.
Een avondje gemeentepils, wat komkommers en droge paprika on the side. Dat kon ik best! 
Maar ja, toen belde mijn voormalige buurman en huidige vriend. Zin om mee te gaan naar de Heinoos. 
Lars is ziek, zwak en misselijk. Wil jij onze back-up zijn? Lust een hond worst? 
Stukkie muziek in ons mooie en vrolijke theater? Kerels die weten hoe ze een versje moeten zingen. 
Gezelligheid, na de tijd beetje hangen in de bar onder de zaal. De wereld mooier maken dan ie werkelijk is? Ja hoor, i'm your man. Geen idee trouwens waar dit nummer stond van Wham! in de top2000. Hoor nou die beste kerel solo zingen over een vrouw terwijl ie toen al wist dat ie anders geaard was...
Iets met Careless Whisper. Wanneer wist jij het? Al die tijd al of ook iets van de laatste tied! 
Ach ja, rendementen uut het verleden bieden gaan garanties voor de toekomst!
Maar samen met Mandy en GJ, ik mocht tussen hen in zitten, zat ik mooi gisteravond in de Voorveghter. Muziek van Normaal en eigen versjes van de Heinoos. Mooi heur....
Ik vond het prachtig! Zat van de week een stukje meer naar rechts. Met de kinderen naar de Bios geweest. Zat ik ook al zo mooi tussen twee van die mooie wezens in. We hadden, kon helaas niet anders, Vip de Luxe kaarten. Alle andere stoelen waren reeds bezet. Ik was dan ook rijkelijk (te) laat met het bestellen van de kaartjes voor de film 'Het Feest van Tante Rita', uurtje van te voren pas. 
Jemig. Wat een gave stoelen zeg. Je kon zo'n beetje helemaal languit liggen, zelfs ik. Het was gelukkig 's middags, ik weet niet of ik het 's avonds zo volhou op deze stoelen. Lig ik vast snel te slapen zoals ik zo vaak voor de tv in slaap val. 
Ik kom bijna nooit in de Bios maar een echte aanrader hoor. Het kost een paar euro's meer maar je kunt dan ff rustig liggen. Moos en Mouna vonden het ook super gaaf, de koning te rijk en anders ik wel!
Wat een wonders zijn het. Allebei. Juiste afspiegelingen van wat ooit een liefdevol stel was.
Wist precies wat Remko Keizer bedoelde toen zijn dochter Saar ongeveer tien jaar geleden werd geboren. Hij moest het van zich afschrijven/zingen....Dat zingen gaat 'm goed af. Ik had het ook toen Moos werd geboren. Wat een wonder en nog steeds erg bijzonder! 
Het is net alsof je het in je eigen taal (dialect dus) hoort het nog meer binnen komt. Althans wel bij mij. 
Op de klanken van Eddie Vedder's Guaranteed schreef Keizer de onvoorwaardelijke liefde voor dochter Saar van zich af. Prachtig, kippevel!
Mag ie vaker doen. Hij heeft het eerder gezongen maar gisteravond kwamen de teksten van Keizer binnen als een tijdbom. Mijn hoofd en vooral mijn hart ontplofte...Precies, zo is het! Potverdikkemei!
Ach, ze schrijven toch teksten die hout snijden. Wat dacht je van Pluk de Dag (naar aanleiding van het plosteling overlijden van een vriend), Lieve Lieveling (mooie bewerking van Sister Golden Hair, al jaren mijn favoriet), Achter mien Huus, Vliegtuug van Papier, Høken in de Tent, Geen Stuuver mear weerd en Vandaag. De versie van Normaal's 'De ballade van een muzikant'. Geweldig. Tijdloos!
Echt mooi! Wat ik zeg, als je proat in je eigen streektaal komt de boodschap net iets beter binnen. 
Althans, dat denk ik. Heb ik ook met Lohues. Koning, Keizer, Lohues...Hij weet mij te raken met soms van die simpele zinnen. Groentesoep met worst bijvoorbeeld. Je ziet het als ware voor je. Lekker hoor.
Volg Keizer en consorten tevens op sociale media. Je merkt dat ze wat te vertellen hebben. Hoe hij soms verhaalt over zijn gezinnetje, z'n Pa en andere zaakjes. Mooi.
Maatschappelijk kritischer worden. Van een feestband, wat ze wel blijven hoor, verhuizen ze steeds vaker naar het pluche van het theater. Het mag van mij. Høken in de Tent is geweldig mooi maar lekker luusteren naar wat jullie allemoal te vertellen hebben geniet ook zekers mijn voorkeur! 
Mien buurvrouw van gisteravond was jarenlang de lerares geweest van Erik van 't Holt. Hij hef nog altied die glimlach om zijn mond vertelde haar echtgenoot, de vader van Fredje PMS, mij ongevraagd. Mooi toch! De andere buurvrouw vertelde mij dat ik geen toon kan houden. Dat klopt ook, haha.
Ach ja, terugkieken heeft geen enkele zin. Wij hebben allemaal een paar beroerde jaren achter de rug. 
Wij zijn allemaal kloar met dat virus, de oorlog, crisis zo, crisis zus en crisis andersom. 
Deze afgelopen dagen zijn hopelijk de opmaat voor een vrolijker en beter 2023. 
2e kerstdag weer met de hele familie gevierd. Ditmaal was het bij ons euh...bij mij, nou ja eigenlijk wel bij ons. Moos en Mouna maken dat de familie Dorgelo gewoon huist op nummer 22 dat wij met zijn drieën ons zijn, één familie. Dat Mama het helaas anders wil(de) doet daar eigenlijk niets aan af. 
Droomde vannacht dat ik een soort van Mrs. Doubtfire wilde zijn. Zodat ik dag in, dag uit, gewoon mijn kinderen kan blijven zien. Een huishoudster die naast lekker koken en schoonmaken ook 24/7 met de kinderen bezig kan zijn. Ik mis ze soms heel erg, soms wat minder....
Gisteravond ineens heel erg toen Remkoe over zijn Wonder zong. Hoe ik de laatste dagen allemaal van die gezinnetjes zag lopen in de stad. Allemaal Happy Families....Denk ik dan maar! 
Heb ik niet zo'n breur die mij om kan toveren tot een nieuwerwetse versie van Mrs. Doubtfire, zo'n eentje anno 2023-persoontje? Zodat iedereen vrede met zijn of haar voorkeuren kan hebben maar de kinderen gewoon dagelijks Papa en Mama om zich heen hebben. Hoe ik 'Weg van Jou' van Freek en Suzanne ineens een ontiegelijk kutnummer vind. 'Mama is nu ook weg van jou, Papa...of niet? Hoe komen die twee uberhaupt in de top2000, haha....lachen met kiespijn. Not!
De logica van mijn vijfjarige wonder en tevens dochter, die de laatste tijd best wel veel vingers legt op even zoveel zere plekken...
Auw! Dut zeer. Ik wil niet haar terug, begrijp mij niet verkeerd. Ik wil mijn gezin terug. Niet puur eigenbelang maar meer in het belang van mijn twee grote wondertjes. Er mist iets...
'Mien heufd in de wolken, ik dreum oaver ow. Al mien gedachtes leidt steeds naor ow toe. 
Niet te bevatten da-j deel bent van ons, veur altied blieft. 
Prachtig mooi wonder, dicht tegen mien an. Ik blief met ow dansen zolang as ik kan.
Zo trots als een pauw, iedereen wet der van. Ie bunt één van ons. Wij holt van ow!'
Wij holt van jullie!
En ik hou ook een beetje van onze directeur van het theater...Die kerel is niet alleen met zijn vrouw getrouwd maar ook met de Voorveghter. Had weer een mooi stukkie schrijverij op z'n gezichtboek. 
Had het over zijn wonder. Over z'n mooie jongen die zoveel gruwelijk veel bezoekers avonden aan avonden mooie tijden bezorgen! 
Het is een wonder, inderdaad Jan Maarten. Dat is het, een bijzonder kind!
Goed uiteinde en alvast een fijn, gelukkig, succesvol maar vooral een gezond 2023 gewenst vanaf deze kant.
Zoals mien Moe het altied zegt: Veel Heil en Zegen in het nieuwe jaar. Amen!
Fijne zondag...euh zaterdag. Fijn joar. 
Joah, mag wel zo...

#Mooi En Onverslijtbaar!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Zie haar lonken door het leven, kijk haar spelen in de wind. 
Prikkels die haar gloed me geven, hou me voor haar stekels blind.
Jeuk die niet kan weggewreven, pijn die ons tezamen bindt.
Mijn van straat geredde roos. 
Kon ik weten wat me wachtte, toen die avond in de stad. 
Ik naar huis liep en ik zag je, roos tussen het vuil en nat. 
Ongebroken mooi, - je lachte wat -, in de schoot geworpen schat. 
En ik denken dat ik jou, maar wedden dat jij mij uitkoos.'
Uut 'Mijn van Straat geredde Roos' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
Vannacht eindelijk weer eens met iemand naar bed geweest. 
Terwijl zij zachtjes door bleef zingen viel ik langzaam tegen haar natte haren in slaap. 
Het was goed zo, mijn rusteloze hart was eindelijk ingeparkeerd tussen haar welgevormde lichaam. In mijn dromen boetseerde ik verder....
Vanmorgen toen ik wakker werd was ze nog steeds aan het zingen. Ze hield toon, ik hermans...?
Ze zong iets van Domino of zo, iets van Clouseau, iets van Koen. Iets van eerder. 
Zachtjes zong ik met haar mee, kende de tekst nog uit mijn hoofd. Jaren niet gehoord!
'Ze hield van verre landen, van godverlaten stranden. Van wachten op Godot, zij had cultuur en zo. 
Er was iets in haar haren, 't is moeilijk te verklaren. Het leek wel maneschijn, 't moet mijn verbeelding zijn. Dan zei ze: 'ik vergeet je, ze lachtte zelfs een beetje. Je komt er wel doorheen, jij red het wel alleen.' Het was hard om te verduren maar ik ging door heter vuren. Ze heette Domino, Domino of zo...
Mijn liefje vannacht was niet tastbaar, zat alleen in mijn hoofd. Naast mij lag namelijk de Top2000. Mijn hand op haar kussen. 
Ik had vannacht de TV aan laten staan op 81 (Ziggo hè).
Was gaan slapen met 'Mamma, Woar is mien Pils' van Normaal, dat had ik buurman toch beloofd?
Van afstand proosten op het leven met elkaar. Hoorde hierna vaag nog J.J. Cale zingen, iets met Cocaïne. Verdovende middelen genoeg. Hiervoor eindelijk 505 van de Artic Monkeys en daarvoor de eerste van Bruce Springsteen, sinds een week toch een voetnoot in mijn historiek! 
Werd wakker met de heren uit België dus, en met Joe Cocker & Jennifer Warnes, Daft Punk en Billy Joël. Weer meldde Bruce zich met Brilliant Disguise en via de Nieuw-Zeelandse klanken van Crowded House stapte ik uit bed. Moest plassen. Geen nachtzuster voorhanden al zingt Hennie er nu wel over. 
De Top2000 zit met een magneetje vast op de Samsung-Koelkast. Zeven blaadjes uitgeprint. 
De eerste bladzijde gaat vanavond tot ca. 22.20 uur, tot nummer 1714!
Had weer genoeg huiswerk meegenomen uit Mariënberg. Kreeg van mien moat Robert een masterclass hartzeer verwerken in de kroeg bij Café Mans. Geweldig! Ik hou d'r van om een spiegel voor gehouden te krijgen. Hoe kom ik soms over bij andere mensen? Ik leer nog elke dag. Het is allemaal nieuw voor mij. Ik doe wat ik denk te moeten doen. Waarom ging het zo met haar en niet andersom? 
Je weet misschien soms niet eens wat je allemaal schrijft. Je lult vaak een eind de onverklaarbare ruimte in.
Hoe mensen het soms kunnen uitleggen al bedoel je het misschien wel anders. Zekers aan personen die wellicht dicht bij jou willen staan, misschien (One Fine Day) wel meer met je willen doen dan alleen in je bed slapen. Waar jij vervolgens tegen aan kunt schurken. Onderuit in een t-shirt van haar....
Ik weet het allemaal ook niet! Van de week weer zo'n momentje. Notabene een onschuldig vriendenboekje brak voor even mijn hart in tweeën. Mouna had haar naam al geschreven in het boekje van Naud en Jade. Een tekening had ze ook al gemaakt. Maar een paar vraagjes kon ze niet lezen maar wilde ze wel graag haar antwoordjes op geven. Schrijf jij op wat ik jou vertel, Papa? 
Wat is je lievelingsfilm, wat wil je later worden etc. etc.  Ik schreef wat zij verhaalde. Dertien in een dozijn. Maar het antwoord op de vraag wat zij het allerliefste wenste had ik even niet zien aankomen. 
'Nou, samen kerst vieren met jou Papa, Mama, Moos en ik....' dat is wat ik het liefste wil en ze kroop op mijn schoot, dat we weer samen zijn. Potverdikkemei, dit meisje krijgt mij de laatste tijd aardig aan de waterlanders....Mede daarover ging onze liefdevolle discussie met mien moat, iets met punten en komma's zetten! Alles onder het genot van een biertje! Praat sowieso wat makkelijker....
Vind ik mooi, vind ik bijzonder lief en vele vrienden met hem! Allemaal uit liefde. Puur en echt!
Dat voel je. Dat merk je. Net zoals vrijdag koffie drinken met Venevrouw. 
Daarom zat ik ook zo te genieten van The Untold Stories! deze week. 
De verhalen achter de nummers. Zoals die van de band Elbow (Moos: wie noemt zijn band nou naar een elleboog...??), ik rekende het goed! Hij keek een stukkie mee. Iets met muzikale opvoeding maar je moet ook gaan slapen nu, Moos. 
Woensdag was Huub aan de beurt. Hoeveel hartzeer kun je hebben. Met terugwerkende kracht krijg ik echt liefdesverdriet van het feit dat ze afgelopen zondag de verkering met mij uitmaakten. 
Na potverdikkemei 41 jaar is de liefde over. Definitief. Rest alleen nog de foto's en de omvangrijke muziekbibliotheek waar je voldoende hoop uit kunt putten! Dat dan wel weer...
Huub gaf een masterclass liedjes schrijven of beter gezegd hoe kom je op bepaalde teksten. 
Huub ging er eens voor zitten, net zoals hij eerder het podium opkwam. Ik ben er, we kunnen beginnen. 
Mooi en Onverslijtbaar! Tekst van een andere band, maar ik moest daar gisteren aan denken. 
Huub is Mooi en Onverslijtbaar. Huub is die buurman die de tijd voor je neemt. Ga zitten vriend en vertel. Prachtig dat hij zijn teksten schrijft met een heuse Waterman pen. Hij doet 't niet met een pennetje van Toppoint, Senator, Bic of eentje van Premo. Neuh, met een echte Waterman. Kom daar maar eens om. Zijn eerste Waterman was 'm uit de fietstas gestolen. Op een rommelmarkt in Berlijn had ie zijn huidige exemplaar gevonden, wel hier en daar wat butsen, ringetje zat er niet meer op. Vast eentje van voor de oorlog! Mooi, alleen van zo'n verhaal over een doodnormale pen kan ik al van genieten. Ik snapte 'm. Denk ik.
Hij verhaalde hoe 'Nergens Goed Voor' was ontstaan. Hoe het eigenlijk een omgekeerd Bruce Springsteen liedje werd. Weer Bruce hè. Toen hij zorgde voor zijn 1-jarige dochter, geen Rock 'n Roll voelde in Groningen waar zijn vrouw Teuntje destijds een toneelstuk aan het regisseren was. Dat Bruce alles had maar niet haar. Ain't got you...Alles wat Bruce had, had Huub niet....Maar hij had wel haar en dat had Bruce weer niet! Die ene haar op de revers van zijn jasje, vestje intrigeerde mij. Die haar bleef de hele uitzending op zijn jasje zitten. De schoonheid d'r van. Hij vond schrijven het leukst om te doen. 
Zitten en nadenken, liefst 's morgens als de dag nog moest beginnen. Hij zei ook: gooi niets weg, schrijf alles op. Je weet nooit of je het later nog nodig hebt. Ik hing aan zijn lippen, heb het nu al drie keer teruggekeken en elke keer hoor ik weer iets nieuws. 'Mijn van straat geredde roos'. Een nummer van de LP 'Brussel'. Over de abstractie die in het nummer verwerkt zit. Het nummer vertelt eigenlijk het verhaal over het leven van alledag. Het eeuwenoude thema van de liefde en de illussie waar ik mij misschien wel aan vastklamp. Wie houdt er niet van illussies, misschien wel fijner dan de harde werkelijkheid. Huub zong er vaak over....Niemand kon mooier verhalen over een vrouw dan Huub. 
Hoe Barry Hay na een concert in Paradiso een roos voor Huub op tafel gooide. Hier voor jou, Huub, van straat gered. En Huub dacht, daar zit een liedje in. Hij moest denken aan Pigmalion, een opera/toneelstuk van een schrijver over een meisje die van straat gered werd. Mijn van straat geredde roos. Prachtig. Hij sloot de masterclass af hoe hij tot 'Als ze er niet is...' was gekomen! Snapte hem! 
Snapte Robert ook beter. Als ik zo over haar blijf schrijven schrik ik misschien wel anderen af...
Ik weet het soms ook niet maar begin het wel steeds beter te begrijpen. Tuurlijk, ze komt niet terug. 
Te eigenwijs daar voor. Ze heeft een stap gezet en ik bepaal niet haar richting. Niet meer....
Ben een vat vol tegenstrijdigheden besef ik mij nu. Probeer het voor mijzelf te ontcijferen ondermeer door de stukkies die ik schrijf maar soms lijkt het net of mijn verstand hierboven, mijn gevoel links in het midden en de tien vingers op het toetsenbord voortdurend kortsluiting met elkaar hebben. Het strookt soms voor geen meter. Als ik mijzelf al niet snap, hoe jullie dan wel...? Diepzinnig hè, valt mee hoor....Punt en uitroepteken zetten, geen vraagtekens meer....!!
Maar ik snapte mijn partner in crime wel. Wat hij wilde duiden. Hoe ik deze ui moet pellen. Weer een schil verder, heb gelukkig nog enkele dagen voordat de Uiensoep weer klaar moet zijn. 
Ach, weer genoten gisteren. Geniet soms extra van gesprekken, mensen kijken, mensen observeren...
Luisteren naar muziek. Appies sturen, onzin uitkramen. Een avond niet gelachen is een dag niet geleefd. Elke dag valt iets te vieren, lees het elke dag op de WC. Daar hangt zo'n bordje, ook een tekst van Huub. Hoe kan het ook anders. Kerel, ga oe missen man....Waar haal ik nou mijn wijsheid vandaan? 
Ach, je haalt soms je wijsheid op door op een mooie stille donderdagavond uit eten te gaan met collega's. Praten over van alles, soms over de zin en soms over de onzin van het leven. 
Er achter komen dat je ene werkgever ook Two and a half man fantastisch vind en zijn vrouw maar niks...Net zoals Irma het altijd al niks vond en wij, Robert & Ik, onder de tafel lagen van het lachen...
Nog steeds. Herhaling honderd en weet ik veel is te zien bij Veronica...maar ik kijk het nog regelmatig. 
Eten bij de Bootsman was zekers niet verkeerd. Heerlijk gegeten daar in Stegeren. Tineke had mooie praat, gewoon in onze streektaal. Skuumkoppe on the Side. Garnalen voor en Entrecote als Hoofd. Koffie met GM na....Ik hou d'r van. Blij dat ik zulke lieve collega's heb. 
Genieten van kleine dingen. Genieten van twee mensen in de trein naar huis. Luisteren naar wat zij te vertellen hebben. Van een speld een hooiberg maken en andersom. Of teveel hooi op je vork nemen...
Genieten van de Top2000. Hij staat alweer aan. Smashing Pumpkins hoor ik nu. 
Weer genieten van de opening door Bart Arends. 34 nummers heeft ie er in verwerkt. Hij begon prachtig met Huub: Tien tegen één dat ik mijn mond hou als ik jou weer zie....Dacht het nie. 
Het eerbetoon aan Rob (de Nijs). Mooi man, moet je iets mee doen. Ga de theaters in....
Waar wij Huub vast weer zullen ontmoeten. Huub met gitaartje, één van zijn haren op de revers van zijn giletje, praten en zingen over het leven. Voeding geven aan het feit dat wij er nu toch zijn. 
Van die dingen duzz. Stiekum vooruitkijken, waar sta of lig ik over een jaar? Ben ik dan weer verliefd of loop ik nog altijd als een dwaze hond achter auto's aan (Chasing Cars)...??
Ben geen planner. Heb zin aan de kerstdagen. Morgen het huis vol met familie. Bier en wijn op de tafels en een grote vogel, stil maar heerlijk opgebaard volgestopt met een fijne vulling. 
Komende week Top2000 luisteren met vrienden en vriendinnen. De 28e met een mooie buurman, niet Huub maar Gert-Jan. Hij weet het ook altijd mooi te verwoorden. Keus genoeg! Vanmiddag met de kids bij Moe. Lekker knus en kneuterig. 
Je hoeft niet altijd een driebander te maken om van hetzelfde laken een pak te krijgen. 
Hoor net dat het al gebeurd is met de 3J's in de top2000, die komen we deze week niet meer tegen.....
Morgen proberen Moos en Mouna vast weer in te breken bij Jan-Willem en Jeroen, zou voor de 3e keer in successie zijn. Vanmiddag zijn de twee liefsten en mooisten weer hier. 
Een papa weet pas wat ie mist, als zij er niet zijn.....De nieuwe vorm van samen zijn. 
Fijne zondag, Fijne top2000. Elk nummer heeft wel zijn of haar verhaal. 
Joah, mag wel zo...

#Is.Ook.Schitterend!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Well, I will provide for you and I'll stand by your side. 
You'll need a good campanion now for this part of the ride. 
Yeah, leave behind your sorrows, let this day be the last.
Well, tomorrow there'll be sunshine and all this darkness past. 
Well, big wheels roll throuhg fields where sunligt streams.
Oh, meet me in a land of hope and dreams.'
Uut 'Land of Hope and Dreams' van Bruce Springsteen.

Moi ben ik weer.
Joost mag 't weten, anders Marsman wel!
Na gisteravond snap ik een beetje meer de adoratie voor de heer Springsteen, Bruce Springsteen wel te verstaan!
Wat veel mensen in mijn omgeving blijkbaar koesteren. Ik vond Springsteen altijd wel cool. 
Het is net voetbal, kijk je naar een willekeurige amateurwedstrijd denk je soms:
Waar maken zich zo druk over, het was toch een penalty of die bal was gewoon uit! 
Als Mariënberg acteert op de groene velden was het idd geen penalty en die bal echt wel in! 
Kortom, tis maar net door welke bril je kijkt. 
Ik vond, als niet echt een Bruce-adept, Joost het gewoon prima doen!
Die achtkoppige band achter gastheren en vertellers Kluun en Leon Verdonschot verstonden het vak van spelen in een bandje meer dan prima. Ik heb intens genoten, het plezier spatte er van af. 
Het gezelschap waar ik mee mocht vertoeven loog er trouwens ook niet om. Zij was Eva, ik A'dam!
Of iets van gelijke strekking. Reken het goed. Allebei zijn we begonnen aan het spoor in Banthum, daar stopt de trein inmiddels niet meer maar zoals Bruce zingt in zijn nummer 'Land of Hope and Dreams' - Come on this train, people get ready, you don't need no ticket. All you got do is just get on board. This train carries van alles, iedereen mag van Bruce aan boord komen. En dat Is Ook Schitterend!
Kom ik weer aan met mijn toeval. Toeval bestaat niet! 
Was gisteravond voor de laatste keer dit jaar inpandig bij de buren, bij Theater de Voorveghter. 
Bruce & Wij. 'The older you get, the more it means'. 
Een ode aan de vriendschap tussen vier heren waarvan er één is gaan hemelen naar zijn land van hope and dreams. Ik heb Bruce nooit live gezien. Ben ook geen diehard fan van the Boss, maar na gisteravond snap ik o.a. mijn oude buurman stukken beter. Die heldenstatus, wat fans over de hele wereld verbindt. Springsteen werd en wordt nog steeds niet altijd begrepen. Denk dat ik 'm na gisteren iets beter snap dankzij Kluun, Verdonschot en die geweldige live-band. The Boss himself zal er geen nachten van wakker liggen dat ik 'm hier in het kleine Holland langzaam steeds begin te begrijpen, maar toch! Het is dan ook mijn druppel op die gloeiende plaat. Waarvan Akte!
Hij gaat onder je huid zitten met zijn teksten, ik voelde het kriebelen. Kan ook de jeuk zijn geweest. 
Sowieso live-muziek is mijn ding. Ze begonnen met Badlands, klonk direct als een Zwitsers uurwerk!
Hallelujah, In Excelsis Deo. 
De andere buurman zat iets verderop met zijn zoon. Opvoeding geslaagd. Inderdaad. Mooi man!
Als het op Bruce aankomt dan komt het zeer close vertelde Maarten mij. Ik vond Joost van wijlen I.O.S. het ook schitterend doen maar ik snapte onze directeur wel. Kom mij ook niet aan Boeijen, Lohues of Bos, daar kan geen enkele zanger of zangeres tegen op. Amen!
Wel jammer was dat Stephanie Struijk er niet bij was. Nu zong Pieternel, de 'Nashville-girl' uut Amsterdam, de sterren van de hemel. Ook niet verkeerd hoor. Mooie snik in haar stem. Country hè. Maar sinds Stevie Ann gewoon Stephanie werd volg ik haar omdat ze tevens nauwe banden heeft met o.a. Lohues. Dan heb je een paar streepjes voor. Dacht al toen ze begon met zingen, hey - dat is Stephanie niet en ik had de bril nog wel op maar de beelden kwamen vaag binnen gisteravond. Dat heb je soms. Verblind door andere mooie dingen en het gooien van de wekelijkse ballast naast je stoel. 
Dennis Kolen was muzikant nummer drie die de achtkoppige band aanvoerde. Lekkere gitarist en zanger hoor, hij schokschouderde zo mooi zoals een gitarist met gevoel dat hoort te doen. Muzikanten die allemaal de sporen reeds hebben verdiend in muzikantenland. Ik word altijd bij de grens tegen gehouden, het muzikale paspoort niet in orde, hahaha...Kluun en Verdonschot hadden mooie verhalen te vertellen, ik ben van de teksten en schrijvers, maar zo'n band mag meer airplay hebben. Doe er maar een Bruce-halfuurtje bij. De toegift was genadeloos....Kwam binnen. Snap die fans ondertussen wel. Lucky Bastards, die kaarten hebben voor volgend jaar! Of je gaat naar Hamburg en Düsseldorf. Dat kan ook. Joost bracht mij ook terug naar 2009. Jemig, 2009 alweer. Tijd vliegt! Toen hij hier, ook in de Voorveghter, een soort van afscheidstournee deed met I.O.S. (voorheen Is Ook Schitterend). Een bandje wat nooit echt doorbrak, wel even succes had maar niet de allure van pak 'm beet De Dijk, Racoon of Blof. Maar met nummers als V.V.T., Altijd wel Iemand, Hoofd onder Water en Uit de Schaduw wel voetnoten heeft gezet in Den Vaderlandsche Muziekgeschiedenis als je mijn bescheiden mening vraagt. Doen jullie niet, maar toch! Ok, dan speel je als I.O.S meteen Champions League in het kleine Nederland. Maar toch, misschien snap je mij, of niet natuurlijk. Samen met Muis, Harold Muis was ik daar destijds. 
Toeval of niet. Soms spreek je zo'n iemand jaren niet en ineens twee keer. De ene keer was het leuk, ons laatste contact was een zeer verdrietige. Ik moet ook geen overlijdensadvertenties gaan lezen in de Toren. 
Doe het meestal niet maar van de week voelde ik mij min of meer verplicht toen een lieve vrouw richting paradijs vertrok. Het leven hier op deze aardkloot niet meer snapte! Rust Zacht!
Mijn maag draaide om toen ik de andere advertenties las. Kinderen mogen niet doodgaan. Mijn maag draaide echt om, hapte naar lucht. De ene mocht net geen 12 worden en de andere was pas zes! Het  sneed door mijn hart!
Vloekte het uit. Dat raakte mij! Waarom, in godsnaam. Deels omdat je zelf kinderen hebt in ongeveer zelfde leeftijd en beseft dat het, in een split second, zo maar over kan zijn. Een ongeluk zit soms echt in een klein hoekje! Tel je zegeningen, in godsnaam tel je zegeningen. Kinderen zijn je grootste geschenk ondanks alle pijn die je soms voelt!
Kinderen maken je leven vergankelijk. De hele week was ik extra alert. Mouna viel gisteren door de gladheid. Huil maar lieverd, beter zo dan je niets meer kunt zeggen. Doe je nog meer je best om ze een leuke dag, zelf een leuk uurtje, te bezorgen. De kerstwandeling, gisteren in het rustieke Beerze, ging zo af en toe door merg en been. Het was prachtig, een anderhalf kilometer lange reclamespot voor de Beerze Bulten. Eerlijk is eerlijk. Het klopte! Ze verdienen de 5 sterren van de ANWB elke dag opnieuw. Het plaatje was af en gisteravond net dat beetje meer, net als zovele campings hier in het Vechtdal. Wat een pracht en praal. Als we dan toch gaan kamperen waarom niet hier? Maar ik had constant het kerstliedje van Daniël Lohues in miene kop toen ik al die sterren en lichtjes zag in feeëriek Beerze.
-'t licht van de kerstboom, elk jaar weer raak. 't licht van de kerstboom, brengt ook tranen vaak. Midden in de winternacht, veul ik 't gemis van die heldere sterre die der niet meer is-. Moest denken aan de ouders van de overleden kinderen, aan Sietse, eigenlijk aan iedereen die ik zelf zo mis.
De tranen kwamen helemaal door toen Mouna iets onschuldigs riep. Iets met Mama en samen kerst vieren. Waterlanders, dan is zo'n Araco-muts op je hoofd ontzettend handig. Het was lekker donker, we waren begonnen met wandelen in het schemer maar nu was het echt pikkedonker, lekker makkelijk. Kon de tranen drogen met een muts. Snappie? Moos en Mouna zagen daardoor niet dat Papa ff huilde. Potverdikkemei, notabene op een camping in downtown Beerze, het moet niet gekker worden! 
The older you get, the more it means. Joost mag het weten! Amen....
Ik vond het wel weer leuk om die Marsman te zien zingen. Zijn kinderen waren er ook, getooid in een houthakkersblouse. Oog voor detail. Kwartjes vielen eindelijk op haar plek, nu het ondertussen Euro's zijn geworden. Vind het leuk om mensen als Marsman en Struijk te volgen. 
Ze maken soms onnavolgbare mooie muziek die het gros nooit krijgt te horen. Eeuwig zonde! 
Hoe de gitarist scheurde, luister eens naar Dennis Kolen op Spotify. Lekker hoor. Hoe de saxofonist een mooie poging deed om Clarence Clemons (The Big Man) te eren. Hij was natuurlijk geen Roland Brunt, want dan ga je volledig Onderuit! Wat ik oe brom.
De Dijk speelt vnd dan echt haar laatste concert in Paradiso, A'dam. Eva is er bij...Gaaf joh. Veule wille. Jaloers hoor! 
Onderuit in een T-shirt van haar! Zie hier nog handcrème op de tafel staan, dacht even dat het de lijm van Mountje was. Ach, een kleinigheid hou je altijd. 
Land van Hope & Dreams. Zolang je dat nog hebt, staat er in je paspoort ook dat je twee meter punt zes komma vier bent of zoiets. Keek een beetje stoned op de foto, waarop je niet mocht lachen en je beide oren zichtbaar moeten zijn. Kom dat land echt wel binnen hoor....Zelfs met een glimlach. Beter zelfs.
The Older You Get, The More It Means!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.