'I am the Keeper of the old ways. And I remember the younger days. I look to the east for the risin' sun. And bow to the west when the day is done. I keep the love and I keep the hate. I keep the dignity and faith. I keep all the reasons why so many millions have had to die. I keep the dreams and I keep the fears. I keep it all. I keep the tears.'
Uut 'The Keeper' van The Brandos
Wat ben je eigenlijk toch gigantisch rijk als je kinderen hebt. Dat besef je je misschien niet altijd maar het is wel gewoon zo. Dat even een onzichtbaar iemand je vanmorgen in de handen knijpt tijdens het uitpakken van de zelfgemaakte kadootjes. Koester het geluk, jongen....! Iets van die strekking, weet ik veel. Dat hoe gek het misschien ook klinkt iemand even over je schouders meekeek vanochtend. In een tiende van een seconde denk je misschien: is er dan toch meer tussen hemel en aarde? Of is het jouw heldere geest die even een afslag neemt en samen met the King op jouw keurig geplaveide pad arriveert. Zeg het maar! Weet wel dat ik vanmorgen hetzelfde gevoel had wat mijn vader denk ik, ruim vijftig jaar, moet hebben gehad. Dat kan toch niet anders. Hij had vier zonen, ik heb er één en zo'n lief meisje die ik mijn dochter mag noemen. Denk best wel dat ie trots op mij is, en ik op jou Pa! Wat dat betreft ben ik een echte keeper. Ik keep die gevoelens en ik hou vast aan mijn eigen dromen. Mooi, vanochtend moest ik blijven zitten op de trap. Moos was nog niet klaar met het inpakken van zijn kadootjes, die hij even later met de snelheid van het licht weer aan het uitpakken was. Staat hij daar onderaan de trap, je mag naar beneden komen Papa! Een eigen gemaakte parkeerschijf, die ligt in al onze VW Sharan. Mouna had een steen voor mij, Papa jij bent steengoed met haar voetjes erop geverfd. Kun je mij wegdragen hoor.....haha, maar dacht het niet want eindelijk na drie weken wachtte weer een perfect ontbijtje op ons. Niet dat het de laatste drie weken martelen was, maar we misten de kers op de taart. Bakker Battjes was gelukkig weer aan het bakken geslagen. Een brand gooide roet in ons verrukkelijke brood en die van vele anderen. Ruim drie weken kon Bakker Battjes en zijn personeel niet het deeg kneden, geen brood in de oven stoppen en gingen de verse broodjes niet warm over die spreekwoordelijke toonbank. Het voelde bijna als een (weder)geboorte. Het open maken van een nieuw vers brood van Battjes, een fraaie sesam volkoren. Deze bevalling ging in een floep en een zucht. De geur van vers gebakken en eerlijk brood bedwelmde voor even mijn reukorgaan. Zo rook het gisteren ook bij Bakker Battjes. Het was er druk en terecht. Wie had er de laatste weken niet gesmacht naar het overheerlijke brood wat er dagelijks wordt gebakken op de Brink in Hardenberg. Zelfs de boter had er zin aan, de Becel leek er wel smeuïger op te gaan dan normaal gesproken. Het liep in ieder geval gesmeerd. De oude kaas van het Kaaskeldertje maakte het prachtige plaatje compleet. De eerste hap was hemels, alsof er een engeltje op je tong plaste. Mmmmmmmmh. Wat maakt Bakker Battjes toch lekker brood. Zo blij dat jullie er weer zijn....Bakker Battjes krijgt iedereen aan het ontbijt, wat ik oe brom! Moos zei het ook al, lekker hè. Of was het feit dat de snoepjes niet waren verbrand, dat die de dans waren ontsprongen. Dat kan ook, met Moos weet je het namelijk nooit. Onze kleine grote grapjas van vier jaar.
Bijna 10 jaar hadden wij er op moeten wachten. Dat was niet grappig. Dacht dat ik ze nooit meer zou zien. The Brandos, maar ons geduld werd gelukkig niet te lang op de proef gesteld. Al vind ik tien jaar best wel lang, dit trouwens terzijde. Dave Kincaid stak de grote plas over, even weg van de politieke chaos in zijn eigen land. Hij arriveerde vrijdagavond in het Podium. En wij ook.....Het was thuiskomen, net als met het brood van bakker Battjes, waren de eerste klanken van Dave's gitaar genoeg! Het kenmerkende Brandos-geluid bedwelmde mijn oren. Intens genieten, nostalgie waaierde vanzelf binnen. Al miste ik toch in het midden de bas van Ernie Mendillo, ach je kunt niet alles hebben. Celebration, later de Stam en eindigd met het Podium. Vele voetstappen hier gezet en vele bandjes live gezien. Maar wat een genot voor mijn oren om weer eens Live Kincaid en zijn band te mogen aanschouwen. The Brandos. Gunfire at Midnight, The light of Day, Gettysburg, Over the Border, Anna Lee, Can't go Home, Pass the Hat en natuurlijk the Keeper. Vergeet nooit mijn eerste kennismaking met the Brandos. Ik moest en zou mee van Gerard Buitenhuis. Dit ga je leuk vinden Dorgelo...Maar de voetbal, de Pallegarste en Binnenmars hadden mijn kijkglazen al redelijk volgegooid. Ik vond dat Dave best een aardig deuntje Nederlands kon praten totdat Gerard mijn wakker schudde: Dit is nog maar het voorprogramma.....Ok!, Dorgelo weer eens uit de bocht maar in Zaal Struik in Heino begon de liefde voor The Brandos vaste vorm te krijgen. Legendarische optredens meegemaakt. Zo een keer in Almelo, in Sub Rosa. Daar ging ik ooit door de knieeën voor Loïs Lane maar beleefde ik tevens mijn finest hour. We kwamen ze tegen, lopend over straat in Almelo. Hey Dave, are you gonna play the Keeper Tonight. Sorry, not tonight. But, maar in de derde toegift ging hij toch overstag. We are gonna play a song and i know that someone in the audience it's now going mad. Ze waren het niet van plan. The Keeper werd toch gespeeld en ik ging natuurlijk uit mijn dak in Sub Rosa. Het was een boulevard of broken dreams maar dan anders. In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen, Prayinghouse maakte tevens de oversteek. Mooi om te zien dat mijn voetballer van de eeuw trots is op zijn lieve dochters. Beide weer het geluk gevonden en ja...het is een cliché. Als je kinderen gelukkig zijn ben jij het automatisch ook. Penk, Henk voor intimi, is een geweldige vent. Aart ook, al heette die vrijdagavond Simon. Dat mag ook....Je hoeft elkaar jaren niet te zien. Maar een warme handdruk en een dito omhelzing maakt mij zo blij. Muziek de verbindende factor en het mooie pittoreske dorpje Mariënberg. I remember the younger days and i keep the love.
Tja, het werd het weekend van Bakker Battjes en van The Brandos, maar het werd eigenlijk weer het weekend van de liefde en de nostalgie. Daarom vind ik initiatieven van een andere keeper ook zo geweldig. Hij keepte vroeger, eerder, bij OZC. Hij won vaak van mij, ach ik verloor soms met een glimlach. Arjan de Boer, mooie kerel, zijn haren wapperen nog steeds in de wind. Waar ik langzaam afscheid van mijn haar moet nemen waaiert die van de Boer nog steeds uren tegen de Beerzer storm in. Samen met Bert Zielman van Café Calluna organiseert hij volgende week voor de tweede keer een flashback naar de mooie tijden van de Tronk en route 66. Vooral die eerste bar heb ik vaak mogen betreden met mijn schoenen, maatje 46. Die oude truck die dienst deed als draaitafel. De goede, eerlijke, oude muziek van de Tronk. Geweldige avond meegemaakt in de kroeg van Tom Beij, het vrijgezellenfeest van Bert en de knie van Jan de Smakgans. Als het mij lukt wil ik toch nog een stukje nostalgie herbeleven. Kwam er niet wekelijks maar als een goed bandje wilden horen tijdens de Ommer Muziekavonden moest je bij de Tronk zijn. Dat was net zo klip en klaar als het brood van bakker Battjes. Het gaat allemaal zo snel voorbij dat je het niet meer weet. Maar ik weet het nog allemaal wel. Als je op zoek bent naar je verleden moet je gewoon volgende week aanmeren bij Café Calluna. Oude jongens krentenbrood. Denk het echt wel. Daarom houden keepers dromen en tradities in leven. Keepers zijn apart maar toch ook weer niet. Wij zien het alleen altijd een beetje anders. Daarom is the Keeper mijn gerezen deeg. Fijne zondag , fijne vaderdag! Joah, mag wel zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten