'Kijk naar de maan. Kijk naar mij. Kijk hoe klein wij zijn. Zandkorrels in de wind. Schreeuw tegen de maan. Schreeuw tegen mij. Schreeuw je hart uit. Ik houd je vast in de wind. De wind nam hem mee. Hij komt nooit weer'
Uut 'De Wind Nam Hem Mee....' Van Frank Boeijen
Lekker hè. Zo'n onderwerp op de zondagmorgen. Net je ontbijtje op en ik begin te ouwehoeren over de dood. Cremeren of toch begraven? Youp van 't Hek zei ooit. Ik zou het beide doen. Om zeker van je zaak te zijn. Dat was natuurlijk bedoeld als een grapje....toch?
Maar ja, we zijn allemaal geboren. Niemand is gemaakt uit lego, steen, of ander geneuzel.
Neuh, we zijn allemaal een keer om het hoekje van venus komen kijken. Hallo, hier ben ik dan. De één kwam met veel kabaal en ratelt nog steeds vijf kwartier in een uur vol. De ander is rustig geboren, blijft rustig en steekt zijn mening niet onder stoelen of banken. Kijk, zo kan het ook. Maar ik word liever geschoren boven het maaiveld uut.
Maar je laten horen over de dood was eerder not done! Dan haalde je bij wijze van spreken de duvel in huis. Een mooie uitspraak. Ik hoorde 'm gisteren op het crematorium, of is dat nou in het crematorium? Gelukkig was het niet meer zo warm buiten en stonden de ovens ook niet op standje oorlog. Voordat je het weet struikel je en beland je in een ware vuurzee.
Onbekend maakt onbemind. Moest er zijn voor de krant. Beetje meningen peilen op een doordeweekse zaterdag. Zag mensen lopen met rollators op weg naar hun huis van de toekomst. Ze gingen een drempel over wetende dat ze ooit gestrekt tussen zes plankjes weer retour zouden gaan. Of niet natuurlijk, dat ze werden meegenomen in een potje door de familie. Wel pas na een maand want vanuit de overheid moet de as namelijk eerst een maand bewaard worden in een speciale bak of zoiets. Ja, ja...ik let wel op als ik uitleg krijg. Niet altijd maar wel als ik een pen en wat papier bij mij heb. Begraven of cremeren. Vroeger vroegen ooms met humor en geinponems van tantes mij wel eens op een bruiloft van een neef of nicht. Ben jij nu eindelijk de volgende....? Het begon mij te irriteren na de zoveelste trouwerij...Je wordt ouder en geacht om een leuk meisje te treffen en daarmee de echtelijke sponde in te duiken...Ach, jullie kennen die verhalen. Maar ik begon vervolgens de vraag te stellen bij begrafenissen aan mijn ooms en tantes....Ben jij eindelijk de volgende....? Twee vliegen ving ik in één klap. Ze stelden mij nooit meer de vraag....Geintje natuurlijk. Daarvoor waren mij de ooms en tantes te dierbaar. Denk nog steeds met grote liefde aan bijvoorbeeld Tante Dinie en Ome Mans, tante Riek en Ome Lenard.
Maar ik weet het echt niet. Wil ik worden begraven of gecremeerd. Het is mij eigenlijk om het even. Ik ben van de theorie dat er niets meer is na de dood. Ik ga niet naar de hemel, ook niet naar de hel hoor.....Neuh, heb geen zin om na mijn dood ook weer eikels van mensen te ontmoeten. Die zie ik al teveel in het huidige leven. Neuh, laat mij na de dood maar lekker liggen. Geen polonaise aan mijn lijf. Dan heb ik de rust gevonden, ga ik heel lang slapen en vind ik het allemaal wel best. Maar weet nog steeds niet wat ik wil. Begraven of cremeren....Het heeft zo zijn voor- en nadelen. Ik kom bijna nooit bij het graf van mijn vader. Heb daar niets mee. Er staat een steen met Freek erop...Maar zo'n steen vertelt mij en jou niet wat voor fantastische kerel hij was. Het vertelt niets....Zo'n steen verhaalt niet al die prachtige anekdotes. Al die levenslessen die hij mij heeft geleerd. Was er vorige week, toevallig. Het maakte indruk op Moos. Opa Freek is dood. Oma moest het even later ook horen, Opa Freek is dood. En niet veel later ook Gretha bij Greta's Eetcafé. Opa Freek is dood. Hij weet dat er bij ons een foto hangt. Opa Freek met zijn zoon, zijn papa. Gisteren vertelde hij mij trots dat zijn papa nog niet dood is. Gelukkig niet! Leven en laten leven.... zeg ik dan maar. Maar goed. Zo'n bezoekje aan het crematorium waar alles uit de doeken werd gedaan zet je wel even aan het denken. Begraven of Cremeren....?
Weet wel dat ik de muziek zo'n beetje al heb uitgezocht. Kwam ook ter sprake op de jaarlijkse LuchtBallonnen BBQ van de Kouwenborchies.....Terwijl de Ballonnen na veel wachten toch opstegen naar hogere sferen gooiden wij onze speklappies en stokjes op de BBQ van 41. De Grolschies gingen er lekker in, het wijntje ook. Ach, zo'n beetje alles passeert op zo'n avond de revue. Je wijst de politie de weg, een tom tom is hen nog steeds vreemd en je oreert verder over de mooie dingen in het leven. Maar gek genoeg kwamen wij ook op begrafenismuziek of zoals u wilt op crematie-muziek. Mieke Telkamp was reeds vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Wij hebben qua muzieksmaak wel enig niveau....ahum.
Zal maar niet vertellen dat wij binnenkort een heuse TV Oranje avond organiseren,verheug er mij nu al op....Lekker fout, Grappig!
Als ik dood ga over honderd jaar mag je hopen dat je niet wordt uitgenodigd, of dat je je verplicht voelt om te komen op de koffie. Natuurlijk wil je eerst kijken of ik wel echt voor eeuwig de ogen dicht heb. Is ie eindelijk uitgeluld, nou ja beter is ie eindelijk uitgeschreven. Doopt ie niet langer meer zijn pen in het azijn. Maar dan mag je tevens brood en drinken meenemen. Ga ik jullie nog één keer stierlijk vervelen met muziek, veel muziek.
Zo kwamen wij redelijk laat of vroeg in de nacht op het onzinnige idee om onze begrafenismuziek te gaan draaien. Spotify was bijzonder gewillig. GJ kwam met Fields of Gold van Sting....Vinnie met Badlands van Bruce, ik bijvoorbeeld met Frankie Boeijen (de wind nam hem mee), moet dan wel een sterke wind zijn om mij te dragen en lieve San met Fairouz - Li Beirut. Terug in de moederschoot. Weet zo ff niet meer wat Marloes en Mandy voor keuze hadden ingediend. De kijkglaassies waren al wat aan de troebele kant. Dit is het einde, dat doet de deur dicht zal het wel niet zijn geweest. Misschien voor Marloes iets van Bob Marley en Mandy wist het nog niet. Misschien wel Wolter Kroes en zijn lofzang over HHC. Maar weten jullie het wel, weet het zelf nog niet. Begraven of cremeren? De muziekkeuze zal al niet gemakkelijk zijn. Je wilt zo'n begrafenis ook niet langer maken dan strikt noodzakelijk is. Maar wat wil ik eigenlijk. Begraven of toch cremeren. Als die evolutietheorie van Darwin niet klopt en het feit dat God de aarde wel heeft gemaakt en zo....en dat het paradijs wel degelijk bestaat en dat na je dood het allemaal weer opnieuw begint is cremeren dan wel zo'n handige optie....? Stel dat je wijsvinger niet mee de oven is ingegaan mis ik straks wel een essentieel onderdeel van mijn bestaan. Kan ik nergens meer naar wijzen en typt het ook niet zo makkelijk met negen vingers.....
Ach. Over honderd jaar zijn jullie allemaal dood en ik ook. We hebben nog even...hoop ik wel, om daar over na te denken. Oh ja, na mijn dood moeten jullie wel het leven gaan vieren. Dus een biertje en een wijntje is dan wel op zijn plaats. Draai ik op mijn eigen afscheidsfeestje wel de plaatjes. Afspraak?
Fijne zondag.....Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten