Martha 86!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

't Is hier gien Ibiza. 't Is hier gien Côte d'Azur.
Mar wedje maken jong, da'k hier 't fijnste zit bij 't vuur?
Het is hier geen Seatlle. Gien Paris of gien Berlin. De wind komp koald uut 't oosten en ik kan Duutsland zien.
Overal is onrust. Kan overal wel wennen. Mar as 't hier goed is. Waor wo'j dan nog hen?'
Uut 'Woar wo'j dan nog hen' van Daniël Lohues 

Mien Ome Jan hef veule koeien. Snap het niet altied want als ik over mien Ome Jan aan het vertellen ben ga ik meestal plat proaten. Dat is niet krom maar is wel gewoon zo. Niet alles hef een reden, al hef iederiene wel vaak een reden. Ik moet echt nu mijn best doen om verstaanbaar Nederlands te tikken. Het lukt aardig maar giet verduveld moeilijk. Net als een jonge hond en kleuters elkaar moeten blijven vinden.
Ach, als het hier goed is waar wil je dan nog heen....?
Maar mijn Ome Jan heeft veel melkkoeien, vroeger molk ome Jan nog zelf nu heeft hij en grote neef Gernand zo'n moderne melkrobot. Ik mag er altijd graag even zijn. Even wat oude lucht opsnuiven en gewoon kieken naar de koeien die staan aan het werk zijn. Die liggen nog passie euh pasvoer in hun werk. Een kopje koffie bij Tante Hennie. Ome Jan die nog altijd wat ondeugends in zijn gezicht en houdig heeft. Hij blijft toch het kleine broertje van mien Moe hè. Foto's van mooie feestjes, Ome Jan hef altied skik!
Ome Jan heeft vele koeien, sommigen daarvan heten Martha, ik weet dat er ook Dinie's zijn. Volgens mij heeft Ome Jan veel van zijn koeien vernoemd naar zijn zussen....Ik weet niet of Ome Jan weet dat de Belgen vaak zeggen : Als de vrouwen op koeien beginnen te lijken weet ge dat U weer in Nederland bent....goede reis. Ik vond het altijd wel grappig van Ome Jan, misschien toch een verkapte ode aan zijn vier lieve zussen.
Als klein jochie al, liep ik met Ome Jan door de schuur. 'Ome Jan, waar loopt Mama nu.....? Daar Alfred, vlak achter Dinie nr...? Martha 31 loopt links en Martha 5 ligt te slapen. Want er lopen meerdere Martha's rond in de stal bij Ome Jan. Hij kent alle koeien bij naam, lekker makkelijk zo. Wat ik je brom.
Maar ik denk niet dat Ome Jan er een Martha 86 rond heeft lopen aan de Zwarteweg . Neuh, de enige echte Martha, Mien Moe duzz dartelt vrolijk rond in de Clemmestraat. Komende dinsdag tikt het nuchtere wieffie alweer haar 86e levensjaar aan. Niet te filmen toch. Geboren in 1931.Zij is nog lang niet van plan om te gaan hemelen. Die snelweg heeft een tijdelijke omleiding van pak 'm beet 15 jaar. Heerlijk toch! Jammer genoeg kan ik er 29 augustus niet bij zijn als zij de 86 kaarsjes probeert uit te blazen. De plicht roept, vertoef morgen voor het werk een week in België.
Van de week was Moe nog bij mien Ome Jan. Dat hoorde ik namelijk van Moos. Moos mocht een nachtje bij Oma slapen. Twee handen op 1 buik. Moos en mien Moe. Die twee hebben iets met elkaar. Mooi om dat te zien. Oma Voetbal is gek op Moos en Moos op Oma Voetbal. 86 en 4 jaar maar ze hebben aan twee woorden genoeg om elkaar te begrijpen. Beste van twee werelden.....Daar kom je als ouders maar moeilijk tussen en dat willen we ook helemaal niet. De band van je kinderen met jouw ouders is van onschatbare waarde. Een geschenk uit de hemel!
Van de week vierden wij nog het 45-jarige huwelijk van onze (schoon)ouders. Getrouwd, net als mijn ouders, in het oude gemeentehuis van Ommen. Kiek, dat was een goed huis daar aan de Vecht voor eeuwige liefde. Daar huisde liefde! Heerlijk gegeten in hun immense groene tuin met een mooi glas witte wijn uit de Toscane. Gezelligheid op zijn Italiaans. Zoals het leven is bedoeld. Vis moet zwemmen. 's Nachts zwom ik zonder bandjes...Ik had toch voorzichtig genipt aan de wijn...? Ik dacht ff dat ik in plaats van twee kleine glaasjes een heel krat rammelende beugels eigenhandig naar binnen had geslokt.
Man, man...ik waggelde als een oude stier naar de wc. Een opgezette koe met zure room. 's Ochtends voelde alles stram. Overal spierpijn en het hoofd wilde weg van mijn lichaam. Na de douche zweette ik weer als een otter, de aangeboden handdoek hielp niet. De thermometer, het is echt een uitgang - geen ingang, vertelde tenslotte het verhaal van de laatste weken. Griep, dikke griep! Onder behoorlijke zware druk van San verhuisde ik weer in het bed. Met aardig wat pillen in de mik. Ik was gewoon in een delirium beland, dacht eerst dat werken nog wel kon....Duzz niet! Leek wel Ajax. Ik dacht dat ik alles nog kon maar de uitvoering was gewoon kloten, prut! Kilo Utrecht Tango!
Steenrijk, toch zo armoedig. Kun je aardig wat op de bank hebben staan maar wat er in het veld rondloopt, zijn 11 dramatische koeien die het gras niet willen opvreten. Liep daar maar 1 Martha 86 tussen. Voor drie maanden geleden dachten ze daar in Amsterdam nog dat ze terug waren. Sjoerd Mossou schreef er gisteren een alleraardigste stukkie over in het AD. Hij had een punt of....Nou wel 86 punten waar je iets mee kon. Hooghartigheid, arrogantie....Hoogmoed kwam wederom voor de val. Hij beschreef het mooi. Snel afscheid nemen van twee boeren die Ajax even naar de top brachten. Dat kon toch niet. De heren Bosz en Kruzen uut het Oosten moesten toch niet de dienst gaan uitmaken in het betweterige Westen. In het voetbalbolwerk wat Ajax heet. Amper drie maanden terug de wereld aan je voeten en nu kun je al spreken van een verloren seizoen. Ok, ik was niet goed te passe. Kreeg van het voetballen niet warm, maar de temperatuur bleef maar stijgen maar drukte amper na de tweede helft de televisie uit. Kreeg er barstende koppijn van. Godenzonen, in de verste verte niet! Steenrijk maar wat een armoe op het veld! Voetbal krijgt mij er niet langer meer onder. Hoop van ganser harte dat een paar nivootjes lager Niels van 't Hoog mijn cluppie weer aan het voetballen krijgt. Het moet op het Westerpark ook weer Anders, een andere bril graag...
de glazen weer vol ipv halflege pullen. Te lang gepamperd, gepapt, getemperd en natgehouden.
Mien Ome Jan heeft vele koeien lopen. Ze produceren best veel melk met elkaar op zo'n dag. Ik kan mij overal wel weer druk over gaan maken maar ben net weer beetje vrij van al die hevige koorts.
Maakte mij twee dagen lang bijna nergens druk over.....Dompelde mij onder in de liefdevolle verzorging van mijn eigen zuster die lief doch teder de thermometer om de twee uur bij mij binnenbracht. Mmmm
Droomde veel, over Mien Martha 86, wat ben ik trots op haar. Zij blijft het gewoon doen. Daar hoeft geen duracell batterij in. Ik weet niet waar ze die accu ooit heeft aangeschaft maar ik wil die ook en wie niet!
Zo wordt oud worden leuk.
Ze gaat maar door.....en ze mag ook nog niet gaan. Laat haar maar lekker lopen in grazige weiden in het land van melk en honing.
Mooi toch. Ik snap wel waarom mien Ome Jan zijn koeien vernoemde naar ondermeer mien Moe...
Want as 't hier goed is, Waor wo'j dan nog hen....? Een verdieping hoger kan altied nog....
Jaoh, mag wel zo.
Moe alvast gefeliciteerd met oen 86e verjaardag. Veule wille....Ik hou van joe!

Abraham & Eva

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Dag of nacht maakt geen verschil. Dag of nacht, het is een vierentwintig uur lang niks dan leegte om me heen. Dag of nacht maakt geen verschil. Ik zie geen onderscheid. Een dichte mist van tranen en een zee van eenzaamheid. En de zon gaat op voor niks, de lucht is zinloos blauw. De zon gaat enkel onder, de zon gaat enkel onder zonder jou.'
Uut 'De Zon Gaat Op Voor Niks' van De Dijk!

Kreeg gisteravond een nummer van Del Amitri niet meer uit mijn hoofd. 'And Nothing Ever Happens...The Needle returns to the start of the song and we all sing along like before....
Zette mij doelloos aan het denken, zo zittend op de WC. Ajax had net verloren van Almelo, haalde mijn schouders op. Deed mij weinig. De plaat was opgezet, de naald kraste in het vinyl. Het seizoen was weer begonnen. Steeds minder kan voetbal mij echt raken. Vorige week wel toen wij nog op voetbal mochten, nu mogen blijkbaar alleen maar meisjes op de sport die ooit bij mij de boventoon voerde. Elk nadeel heb zijn voordeel, nu hoef ik Moos niet aan te melden bij HHC Hardenberg. Het zal mij worst wezen.
Weet niet wat is. Wat er ook gebeurt, welke haard er ook in brand staat. Wij leven gewoon door...spelen de plaat af, draaien 'm soms andersom, om te horen wat de andere kant heeft te zeggen maar de naald krast steeds dieper in de groef van ons bestaan. Zo lijkt het wel. We treuren om iets ergs maar de volgende dag is het business as usual. Gisterenavond moest ik ongewild denken aan die twee lieve mensen....Gaat voor hen de zon nog wel op? Nu ze het mooiste moeten missen....Wat hen zo dierbaar was. Leek gisteravond in bed wel een platenspeler. Ik had de ene plaat nog niet opgezet of een andere kwam al buurten in mijn luisterrijke brein. Is voor hen de lucht nu een tijdje zinloos blauw? Want de zon gaat onder zonder hem, zonder jou. Maakt het voor hen wat uit als het nu dag of nacht is. Huub zong het, ik dacht het. The Needle returns....Wij blijven onze boodschappen halen, de ene bij de Appie, de andere bij de Lidl, een derde bij de Plus maar wat als plus nu min is. Ik kreeg het gisteren maar niet uit mijn kop. Het leven draait door ongeacht wat er ons vandaag weer wordt voorgeschoteld en vreten wij het allemaal maar....??
Zeggen wij nooit eens stop...? Knap hoe mensen het doodgaan van kleine kinderen kunnen bagatelliseren. Hij is nu bij onze lieve Vader...GVD! Ik was zijn lieve vader, jij was zijn lieve moeder. Wij waren de liefhebbende ouders. Ik sloeg het beeldscherm net niet kapot. Ik respecteer alles en iedereen. Dus moet ik hen ook snappen dat zij zo denken, dat zij het zo geloven.....Maar hij is wel vertrokken....
Weet niet wat het is....Het lijkt wel of wij allemaal steeds de plaat weer van voren af aan opzetten. Dat wij alleen de naald eens vervangen maar verder de naald het werk laat doen. Soms slaat hij eens over, soms blijft hij eens hangen en geven wij hem een zetje....
Ik doe hetzelfde....Ik weet het ook niet hoe het anders kan, hoe het anders moet. Ik draai mijn rondjes mee en ben al lang tevreden als ik niet uit de schommel donder.
Ik las gisteren voor uit de kinderbijbel. Tja, het kan verkeren. Bredero zei het al maar nu was het Moos die met het boek aan kwam lopen. Wilde horen van Jezus en zo....De kinderbijbel, wij hebben er zelfs twee hier liggen. Ze liggen naast Dikkie Dik, Woezel en Pip en Tip de Muis. Dat vind ik dan weer leuk, maar dat geheel terzijde. Wij verbieden Moos niets, dus als hij op een regenachtige zaterdagmorgen wil worden voorgelezen uit de bijbel dan doen wij dat gewoon. Als een kind honger heeft moet je hem voeden.
Eerst was Mama aan de beurt, die vertelde over Eva, de slang en Adam. Dat God het allemaal niet zo leuk vond wat Eva deed daar in het Paradijs. Dat ze ongehoorzaam waren geweest. 'Wat erg', zei God. Nu was alles kapot volgens hem. Het kwam wel goed dacht Eva en ze schoten snel in de kleren. Zij dacht dat ze wel weer vrienden konden worden met God.
Toen kwam Noach met zijn ark. Hij was volgens God een goede man. God ging de wereld schoonspoelen en had daar Noach voor nodig....Goh, dacht ik nog, zo ging het toen ook al...Hij bouwde een ark met zijn zonen. Daar gingen best veel dieren in....Noach kreeg nog 1 kans en die pakte hij met beide handen  aan....Het begon toch een portie te regenen, niet normaal meer. Niet zoals gisteren maar dagen, weken, maanden...Noach dobberde maar een beetje rond met zijn ark op het water. Noach liet een duif los, hij was niet van de postduivenvereniging, maar die duif kwam terug met een groen takje. De leeuw gaapte en Noach dacht dat ze niet meer lang hoefde te wachten. Toen meldde eindelijk God zich: Jullie mogen opnieuw beginnen me de wereld. Kijk naar de kleuren in de lucht en denk aan mijn woorden. Ik beloof dat er voortaan altijd een zomer en een winter zal zijn. Een zaaitijd en een oogsttijd. En zo geschiedde.
Moos luisterde nog steeds. Dit goede nieuws moest natuurlijk met de trotse Opa en Oma's worden gevierd. Kijk zo kwam het met (op)voeding toch nog goed. Als je gelooft heb je natuurlijk eeuwig leven, not! Maar Moos weet nu wel waar Abraham de mosterd vandaan haalt....bij de Appie natuurlijk! Kijk en dat vindt ik nou weer grappig. Want boodschappen doe je toch bij de Appie, papa....? Moos vindt het prachtig al die verhalen, net zoals die verhalen over Dikkie Dik en van Buurman & Buurman. Weet hij veel dat in zes dagen de wereld ooit is gemaakt en dat vandaag, zondag dus, God op de bank ging liggen en heel lang ging slapen.....Zzzzzzzzzzzzzzzzz. Ik ben van mening dat hij dat nog altijd doet. Maar goed. Wie ben ik als jonge vader van twee mooie kinderen. Bij mij gaat elke dag de zon op voor Moos en Mouna....Ik probeer elke dag een andere plaat op de platenspeler te leggen....Lukt niet altijd maar de zon gaat voor mij nog altijd op voor iemand. Soms ben jij het, een andere keer is het weer een ander. Maar de zon gaat altijd op voor mijn dierbaren....Ik hoop zo dat God een goede man is en blijft. Dat moet toch wel.....En toch snap ik hem vaker niet dan wel. Ik ben zo bang dat hij nooit een ander plaat op zijn pick-up gooit, dat die naald vaker overslaat dan hem lief is, dat die naald gigantisch vaak blijft hangen....en dat hij te lui is om de B-kant van het vinyl te draaien. Hij vindt het allang goed. Hij vindt dat hij zijn sporen al heeft verdiend.
Duzz....
Dus niet, het is elke dag weer werken tot je een ons weegt. Geluk is hangmat waarin je lui ligt in die wezenloze stilte. Gelukkig is een groot goed. Geluk is San, geluk is Moos, Mouna, mien Moe etc. etc. etc...
Geluk is Bert die vandaag verjaart en waar wij vanmiddag op gaan proosten.
Ik vind het soms verrekte moeilijk om gelukkig te mogen zijn als ik alle shit om mij heen zie. Ben vaak somber gestemd toch maakt mijn roodzwarte hart liefdevolle sprongen....zonder een stok.
Als je Mouna ziet lachen aan de tafel in haar stoeltje, als ze amper over de tafel kan kijken maar zij jou de grootste glimlach geeft die ze in huis heeft wil je toch de deur op slot doen en de sleutel weggooien....
Hoop dat de zon ook voor jullie weer op gaat....One Fine Day. Weet niet hoe, weet niet of het morgen is of volgend jaar....Weet dat ik soms, niet elke dag, aan jullie denk. Weet dat wij ondanks al ons eigen geluk, onze liefde, gekkigheid aan jullie denken. Soms bij een mooie glas wijn, soms op de wc en soms ineens als wij elkaar aankijken...als de zon gaat schijnen.
Joah, mag wel zo....
En ik hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel!

'

Vrouwen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Woman. I can hardly express. My mixed emotions at my thoughtlessness. After all, I´m forever in your debt. And woman. I will try to express. My inner feeling and thankfulness. For showing me the meaning of success.  Ooh, well, well. Doo, doo, doo, doo, doo.'
Uut 'Woman' van John Lennon

Het kan vanmorgen zo maar eens zo'n dag worden. Een zonnige zondag en dat ik een ode aan het schrijven ben over vrouwen in het algemeen. Misschien vandaag eens geen nieuwe lofzang over de twee mooiste en liefste meisjes van de wereld. Ze lagen net nog allebei naast mij, de ene keek behoorlijk zwoel en de jongste telg toverde haar grootste glimlach onder de net gewassen dekens vandaan. 
Moos en ik maar stoer doen, halve acrobatische capriolen uithalend om zo iets na zeven uur indruk proberen te maken op de meest geweldige creaties die wij tweeën ooit hebben ontmoet. 
Raymond van het Groenewoud had gelijk toen hij zong: Meisjes zijn 't allermooist op aard, niets dat hun schoonheid evenaart. Zij rijdt met de brommer en ik op de fiets zongen andere Belgen weer....Nu, ruim 25 jaar later snap ik pas de tekst van Clouseau dankzij gisteren. Weet niet of Koen 'm ook zo had bedoeld maar lekker boeiend die Wauters!
Vrouwen lopen lichtjaren op ons mannen voor, wat ik je brom. Maar ja, ik fietste ruim veertig jaar lang dus een Zundapp of Kreidler was aan mij niet besteed laat staan een Honda. Ik trapte mij een ongeluk om maar een paar meter vooruit te komen. Ik had vaak de wind tegen en anders draaide die 's avonds wel in zo'n richting dat ik er 's nachts weer wakker van lag. Wat ik eerder nog begreep was in de nachtelijke uren voor mij een volslagen mysterie geworden. En ontrafelen ho maar.....Vroeg de Cock met cee ooo cee kaa om raad maar betrapte mij zelf altijd op heterdaad. Iets van die strekking. Vrouwen leken in mijn ogen altijd een stapje harder te zetten. Niet dat ik ooit de 10 kilometer binnen het uur zou lopen maar hopelijk begrijp je de strekking van mijn onsamenhangend verhaal. 
Gisteren zag ik een stel mooie vrouwen. Moest om de ene lachen, kreeg van een ander een brok in mijn keel, bij een derde dronk ik gezellig koffie mee en nummer vier ging voor het vluchtige plezier. Zag van de week een elftal vol vrouwen die mij konden bekoren dat ik er zelfs een potje bier voor op tafel had gezet. Mijn lief een mooie Chardonnay en ik een koude Weizen. Hoop niet dat vrouwtje Simons dat beledigend vindt. Anders neem ik de volgende keer een donkere Weizen, raakt ze helemaal in de war en verstrikt ze in mijn hersenloze gedachtengangen en rare kronkels. Wat u kan, kan ik beter.....Wat ik je brom!
Sprak gisteren mooie vrouwen en dito mensen die er toe doen! Je kunt wel zeggen dat deze week bij mij de vrouwen de boventoon voerden. Het ging veel over vrouwen in mijn eigen vierkante meter. Pakte ouderwets mijn handschoenen op. Vrouwen met verdriet en vrouwen die successen vierden. Vrouwen die bromsnorren bespeelden met scharen en onnavolgbare schijnbewegingen. Vrouwen die ons mannen weer op het verkeerde been zetten. Vrouwen die mij weer een gang naar de glasbak in het vooruitzicht stelden. Maar mij wel een mooie avond bezorgden. Je bent niet alleen, wij zijn hier. Voor jou en voor ons allemaal. Onze liefde is groot, jij en ik zelfs als we slapen gaan. Laten wij ons gaan. Dan is er niets meer te verlangen, dan dicht tegen jou aan. Guus komt langs als je 'm nodig hebt maar dat geheel terzijde. 
Het is appels met peren vergelijken. Ons nationale vrouwenelftal vergelijken met mannen is gewoon niet eerlijk. Wij staan en vrouwen gaan bijvoorbeeld zitten al sta ik thuis bijna nooit meer.
Maar ik neem mijn hoed en pet af voor de Lieke Martens, Sari van Veenedaals, Daniëlle van de Donks, Jackie Groenens, Shanice van de Sandens en de Vivianne Miedema's van deze Europese Kampioenschappen. (Foppe) de Haan voelt zich thuis in dit kippenhok. Prachtig toch, dat deze nestor van het Nederlandse voetbal in de herfst van zijn loopbaan onze zomer mooi maakt! 
Al die zure opmerkingen van mensen als Waterreus, de Mos en meer van die zelfbenoemde analisten. Zuurder dan zuur. Waarom? De meiden van coach Wiegman doen het fantastisch. Zelf ik zat er de laatste twee wedstrijden klaar voor. Ouderwets met een potje bier en hapjes. Geen worst maar licht geraakte ham van een lief vrouwtjevarkentje, volle kaas van een mooie zwangere koe en voor de fijne bite biologische komkommers met een lichtgedraaide aioli van rechtsdraaiende yoghurt.
De coach van Denemarken zei het gisteravond treffend. Als je het niks vindt, kijk dan niet! Je moet vrouwenvoetbal niet met mannen gaan vergelijken....Klopt als een zwerende vinger. En of wij de laatste tijd zo verwend zijn gemaakt door Sneijdert en consorten. Daar zit nu zelfs een Advocaat op, ik bedoel maar....hoe ver zijn wij eigenlijk weg geraakt van een eerlijke rechtsgang. Als dat balletje maar eens gaat rollen...
Neuh, geef mij dan maar al die mooie vrouwen. Met schoenen waaronder nopjes prijken.
Maar ook vrouwen die sportschoenen dragen met drie streepjes maar mijn liefste meisje met haar kekke roze koptelefoontje liefdevol in hun armen nemen. Die het liefst Mouna wil opeten....bij wijze van spreken. Mouna staat op! Niet van zes tot tien in de ochtend maar gewoon 's avonds op een verlate zomeravond in downtown Hardenberg. Kun je mij wegdragen hoor......Zoals ik al zei, ik heb genoten van vele vrouwen. Gewoon omdat meisjes het allermooist op aard blijven. Niets wat hun schoonheid evenaart. 
En toch gaan wij mannen ondanks dat wij thuis de wereld in de zunne hebben nog regelmatig de verkeerde kant op. Vreemd? Thuiskomen is toch veel mooier als ergens anders de weg kwijt raken.....Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien! Overal is wel wat maar dat wij vandaag Europees kampioen gaan worden staat als een paal boven ons vruchtwater!
Het is misschien niet de ode geworden aan de vrouwen buiten 43 om die ik voor ogen had, maar het is wel mijn manier. Ik stap nog steeds op de fiets maar het lijkt net of ik de brommers beter kan bijhouden. Ik keek vanmorgen door het pas gewassen raam, de glazenwassers hebben hun best gedaan. Gelukkig hadden ze naast de zeem nog veel meer textiel bij de hand. Gelukkig wel, ik denk namelijk in beelden en ik onthou best veel. Moest lachen om al die appies en handige harries! Gelukkig is roaming nu ook in het buitenland net zo goedkoop of duur als hier in Nederland. Anders kosten vrouwen je buitenshuis ook ook nog eens een godsvermogen. Appende vrouwen zijn best grappig.....  
Ik zag mooie vrouwen in Hardenberg, Mariënberg, Oud-Lutten en op de TV. Gelukkig hebben wij de foto's nog en misschien wel rammelende eierstokken. Zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel en dat de eitjes ff op de bon zijn. Wie weet hoe anders de bevruchting zou zijn verlopen.....Laat de heren glazenwassers volgende week maar ergens anders de raampjes poetsen. Je krijgt er zo'n bende van....
Fijne zondag. Veule wille vandage. Joah, mag wel zo

Recht maar Krom!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Know you’re gone, I know you’re gone. But I don’t feel what I know.I know you’re gone, I know you’re gone. But my mind ain’t in control.Cause it’s my heart that’s been missing you. And it’s the heart I need to listen to. And it’s been singing songs for tender dreams. But when you sang to help us sleep.And one day I will sing those songs. Sing them ‘till they sleep.Just like you sang to me.Just like you sang, sang to me. From the day that I met you I stopped feeling afraid. In your arms I feel safe. In your arms I feel safe.In your arms.' 
Uut 'In Your Arms' van Chef's  Special.

Mijn vertrouwen in de Nederlandse rechtspraak kreeg deze week weer eens een aardige deuk. 
Een linkse directe, vol op de kaak. Het ongeloof stond in mijn waterige ogen te lezen nadat mien kameraad had opgehangen. De verbinding was weg maar toch ook niet! Vroeger werden wij nog wel eens gekscherend Schwarzenegger en Devito genoemd. Ik denk vanwege ons geringe lengteverschil. Toen de gulden nog van hout werd gemaakt en Twix nog gewoon Raider heette. Van die dingen, toen blond nog de boventoon voerde en je het leven vooral niet te donker inzag. Toen Ommen nog onze uitvalsbasis cq. toevluchtsoord was. Wij nooit een flater sloegen of eentje van jewelste. Van die dingen....Zag je DeVito dan kwam Schwarzenegger er gewoon achteraan. Het leek soms wel Bassie en Adriaan maar dan anders. 
Het was nooit boring, altijd viel er wel wat te beleven. Met het plintentrapje van Herman, met de fiets van Rob, de houten stamtafel aan de Vecht zit nog steeds vol onverzonnen verhalen. Vrienden voor het leven.
Aan onze vriendschap kwam geen abrupt einde, het kabbelt nog altijd rustig door net zoals die rivier die door Ommen meandert. Rustig, alles stroomt en toch veranderde er veel. Wij namen allebei een andere afslag. We zagen elkaar wat minder maar zonder dat wij ons daar ooit druk over maakten. Andere stoorden zich er aan, wij niet....Wij wisten en weten nog steeds wat wij aan elkaar hebben. Mooi is dat, we hoeven elkaar soms maanden niet te zien maar gaan bij een volgende spontane ontmoeting gewoon over tot de orde van de dag en pakken het vorige gesprek zo op.
We zochten en warempel we vonden allebei iets wat wij vroeger alleen maar van konden dromen. Alsof je aan een stel skilatten boven een vertrouwde bar hangt. De helikopterview in optima forma! Wat je van ver haalt schijnt mooier te zijn...De één vindt het bijna naast de deur, de ander zoekt een deurtje verder. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden moet je maar denken. Hij, we noemen 'm voor het gemak Henk, werd vader. Vele jaren later mocht ik ook het predikaat Papa op mijn stempel plakken. 
De eerste keer dat jij je zoontje in je armen houdt. Dat eerste moment, op slag verliefd en je wilt zo'n ventje nooit meer loslaten. Je wilt veranderen in een inktvis en alle tentakels gebruiken om hem te beschermen voor de boze buitenwereld. Vanmorgen lag hij nog in mijn handen, zijn temperatuur tikte naar de 39,3 graden. Toch wilde hij mij blijven vasthouden ondanks zijn hevige koorts. Gelukkig is hij op de weg terug. Vannacht gaf het schermpje op de thermometer nog 40,3 aan. Kleine zorgen voor een gelukkige vader. In zijn armen voel ik mij, gek genoeg, bijzonder veilig. Voor mijn moat Devito kan dit zo maar straks een vage herinnering worden. Als een foto van een mooie dag!
Het recht heeft gesproken maar alsof je daar als rechtgeaardde en hardwerkende Nederlander nou zo blij mee moet zijn. Neuh, niet echt! Zal zo'n rechter zijn balletje van de eerste hole vrijdagmiddag anders hebben afgeslagen. Zal hij nog 1 seconde aan zijn uitspraak van die ochtend hebben gedacht...?? Vond hij het belangrijker dat het recht zegevierde of dat hij, eigenzinnig zoals meneer de Rechter alom bekend staat, weer vriend en vijand verbaasde. Dwars tegen alle adviezen inging....zich niks van instanties, die het hadden kunnen weten, aantrok omdat hij vooral zijn eigen visie en uitspraak belangrijker vond. Wat doet hij over ruim drie weken als het toch anders blijkt te zijn. Schouders ophalen, een foute inschatting...Sorry meneer, succes ermee. 
De rechter van Ommen had echt wel anders beslist. Daar hadden we zelfs een mooi biertje op gedronken. Deze in Groningen snapte er niet veel van, hij sloeg een Flater van jewelste! Een flinke mispeer!  Jurisprudentie of enige inlevingsvermogen is hem vreemd en anders de kille praktijk wel. In theorie zal hij misschien wel gelijk hebben, iedereen mag op vakantie maar niet als er flink wat redenen zijn aan te voeren dat het niet bij een vakantie zal blijven....Moet je tegenwoordig in Nederland alles in tienvoud indienen, staat een simpele handtekening verkeerd dan vertraagt het hele proces weer ettelijke maanden volstond bij deze rechter een simpele....Ik denk wel dat er een klik is. Had hij maar beter het verslag gelezen of getuigen opgeroepen. Busladingen vol waren zo naar Groningen afgereisd omdat iedereen Henk een warm toedraagt en weet waar de klepel hangt of hing! Er gaat niets boven Groningen maar ik kan er nog steeds niet over. Waarom, waarom besliste deze man wat hij vrijdag besliste....Een flinke streep door de rekening. We blijven positief, maar ik weet wel wie de afrekening uiteindelijk krijgt gepresenteerd. 
Nederland is en blijft een raar land. De minderheid wordt vaker beter gehoord dan de meerderheid.Wij willen hier altijd roomser dan de paus zijn....Gedogen tot wij een ons wegen. Oh oh, wat zijn wij toch liberaal maar ondertussen verliest de gewone man ongezouten de strijd.
Een rechter was in mijn ogen altijd iemand die rechtspreekt maar als je volwassen wordt ga je daar toch anders over denken. Je leest het bijna dagelijks in de krant. Krom hoe Rechters soms dingen beslissen....Hij schijnt rekening te houden met de wet, de rechtspraak, de algemene rechtsbeginselen, de rechtsleer en de gewoonte. Vaak worden ze voor het leven benoemd. Maar zo'n Rechter is toch ook vader. Hij weet toch donders goed waarvoor mijn Devito bang voor is, Henk zijn ergste nachtmerrie zag vrijdag het daglicht! Kijkt hij geen TV, kijkt hij geen John van den Heuvel? Hoop niet dat mien moat over een paar maanden met John en zijn team het vliegtuig in moet stappen omdat zo'n rechter dacht dat er niets boven Groningen ging.
Stank voor dank. Zijn huwelijk is niet meer te redden. Zoveel is hem wel duidelijk. Maar hij wil zijn schouders wel blijven omarmen om het mooiste, liefste en beste wat Henk ooit is overkomen. Dat snap ik als moat op afstand als de beste en zo donders goed. Het is niet eerlijk. Op Henk deed en doe je nooit vergeefs een beroep. Iedereen mag Henk want Henk is een lollige vent. Met het hart op de goede plek, Henk is een voorbeeld voor velen. Klein van stuk maar groots bint zijn daden. Henk is Henk.....maar het recht zegevierde helaas niet. Ontzettend krom. Niet leuk, laten wij het beste hopen maar voorlopig staat Henk achter en krijgt hij er geen blessuretijd of verlenging bij.....Potverdomme! Het leven is soms niet eerlijk en dan druk ik mij nog zachtjes uut.....De Rechter sloeg een enorme Flater! Kun je Schwarzenegger heten....en zeggen dat je terugkomt. Maar komt kleintje Devito ooit terug....??? Deed vrijdagavond een schietgebedje, Hij mag na al die klotenweken die achter ons liggen zich wel weer eens als een echte verlosser/messias tonen! Als hij dat doet krijgt hij de Hoofdletters tevens weer terug.
Hopelijk maakt hij of wie dan ook iets recht wat een knuppel boven in Nederland zo ontzettend krom lulde.
Fingers crossed. Wij laten Henk niet vallen, ik niet maar zekers zijn vrienden in Ommen en omstreken niet. Toch mooi in zo'n roerige tied dat Henk weet dat veel mensen hem blijven steunen....In your arms I feel safe. Joah, mag wel zo....! Brothers in Arms! I'll be Back......Henk, de deure blef open stoan hè

MHF13!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I tried so hard and got so far. But in the end. It doesn't even matter. I had to fall to lose it all. But in the end. It doesn't even matter.'
Uut 'In The End' van Linkin Park!

Hij lag er vanmorgen zo vredig bij. Puntgaaf gezicht. Hij gebruikte Mr. James als kussentje, zijn ene handje lag onder zijn hoofd terwijl het andere handje heen en weer schoof op het bed. Hij ademde in en hij ademde ook weer uit. Wat had ik vanmorgen een adembenemend uitzicht. De vogels waren nog maar net wakker hier in Friesland op boerderijcamping d'Elf Ieken in Elsloo, ze maakten voorzichtig aanstalten om een mooie aria te gaan zingen. Op zo'n verstild moment wil je gewoon niet dat Moos zijn oogjes opent. Nog even genieten van het rustieke en unieke moment ondertussen beseffend dat dik 80 kilometer verderop twee mensen er alles voor over zouden hebben dat hun lieve zoontje wel weer de oogjes zou openen......
Een noodlottig ongeval, een wrange speling van het lot sloeg een krater van jewelste in het ooit zo gelukkige gezin van twee mooie mensen die je heel de wereld zou willen wensen. Die al vele bergen hadden beklommen, buiten adem de toppen van hun eigen kunnen bereikten maar steevast met een grote glimlach begonnen aan de risicoloze afdalingen. Zoveel tegenslagen maar ze trotseerden elke storm met groots gemak. Het maakt je zo klein terwijl je groot denkt te zijn! Natuurlijk kijk ik dan als eerste naar boven, veel mensen geloven dat er meer tussen hemel en aarde is. Maar ik betwijfel het deze week weer eens ten zeerste. Als je zo kunt spreken over liefde en eeuwig leven waarom laat je dan zoveel verdriet neerdalen op deze aarde. Het is nog maar enkele weken geleden dat zo'n lief kereltje die overal lak aan had fysiek verdween van deze aardkloot. En nu gaat er weer zo'n mooi lief klein jochie die nog een heel leven voor zich had. Waarom....! Zeg mij in godsnaam waarom? Denk dat hij of zij het zelf ook niet meer weet. De regie is hem allang ontglipt. Het stuur is hij kwijt en ondertussen dwaalt zijn koninkrijk werkelijk alle kanten op. 
Het lieve jochie, Hij was geen Tijn, maar op zijn eigen dorp was hij een kleine beroemdheid, zo giet dat in Mainbarg! De zoon van.....Het raakt mij bijzonder. Omdat ik zelf twee van die koters heb. En als ik die niet had, dan zou je wel heel harteloos zijn als het niet je hart doorboorde. Het komt zo dubbel en dwars en verrekte gemeen binnen! Ik was afgelopen vrijdag nog even in mijn geboortedorp om een laatste eerbetoon aan iemand anders te brengen. Je voelde het, er lag een deken van rouw over het roodzwarte dorp. Veel vragen maar niemand die echt antwoord gaf. En kom alsjeblieft niet aan met dooddoeners als het was zijn tijd. Amoehoela.....In de verste verte niet! Dat was het ook niet voor de man die afgelopen week zijn ogen voor eeuwig sloot. Ik schrok van alle advertenties in de Toren. Ik wist het wel of toch ook weer niet dat hij zo ernstig ziek was. Goeie gast, mooie kerel. Nooit om een praatje verlegen. Op mijn, op onze manier had ik een goede band met de man die geen Abraham mocht worden genoemd! 49 jaar.....Hij kwam net kieken! 
's avonds belde ik met Robert. Ik was de laatste tijd niet meer zo veel op de voetbal geweest. Nu gaf ik de afstand de schuld maar kun je ooit alles weten....Blijkbaar kleurt het hart toch minder rood dan het ooit wel had gedaan. Waarom gaan altijd de mooie en eerlijke mensen eerst. Hij laat een vrouw en drie jonge kinderen achter die hem nog zo verschrikkelijk nodig hebben/hadden. Nog diezelfde avond hoorde ik dat het jochie het noodlottige ongeval niet had overleefd. Stond net in de badkamer tanden te poetsen....Pas laat ging 's nachts het lichtje uit. San en ik moesten het verwerken, het een plekje geven. Waarom....?? Natuurlijk het is iemands andermans leed maar daarom niet minder oneerlijk, onrechtvaardig.....Je hebt met ze gelachen, met ze gefeest....Ik heb zelfs met de vader mooie dingen mogen beleven met als verbindende factor de voetbal! Vele biertjes gedronken, kampioenschappen en promoties gevierd. Maar ik zou zo in de kelder van het amateurvoetbal willen gaan spelen en de eerste 25 jaar geen kampioen meer willen worden als....als....als. Ik treur mee op afstand. Denk aan jullie, denk aan hen die achter moeten blijven. Het is een kleine druppel op de gloeiende plaat. 
Misschien daarom, mede door bovenstaande gebeurtenissen, door deze voldongen feiten, maakte ik mij zoooo verschrikkelijk boos over de column van Hanina Ajarai in het AD.
Bad getimed door het AD en door deze mevrouw zelf die er geen werkelijk geen sikkepit van snapt.
Zij schreef over de slachtoffers van MH17 en dat zij er werkelijk geen seconde had getreurd om de 298 slachtoffers. Dat zij niet snapte dat drie jaar na dato er nog zoveel ophef was over deze vliegramp. Over het toestel met vluchtnummer MH17 wat boven Oekraìne werd neergeschoten. Net in de week dat Nederland de ramp herdacht met een speciale gedenkplek en monument......Ik wilde die mevrouw wel slaan door het beeldscherm van mijn ipad heen. Bats, Boem....Nog eentje, linkse directe. Het zou de eerste keer zijn! Wat een onzin las ik in deze woorden. Respectloos.....'s avonds zat zij in Summer Nights van Beau van Ervens Dorens.....Ik kan ook beter schrijven dan praten, althans dat denk ik maar maar wat zij brabbelde in het programma met de spotlights op haar gericht was tenenkrommend. Ze verexcuseerde zich behoorlijk zwakjes en wist niet eens recht te lullen was zij zelf behoorlijk krom had geschreven. Journalist Olaf Koens, die tegenover haar zat, moest zich verbijten en sprak even later alle woorden goed. Hij kon het weten want hij was op de plek des onheils geweest. Dit mag je denken, misschien. Dat is ieder zijn of haar goed recht maar mag je nooit, nooit...publiekelijk laten opschrijven voor volk en vaderland. Ajarai wordt ook wel de hoofddoekencolumniste van Nederland genoemd. Zij bood op deze manier weer een open podium voor de haatzaaiers. Jammer, een gemiste kans! Maar Hanina jij gaf zelf de voorzet! Want hoezeer ik ook een ajacied ben, hoe zeer ik ook de situatie rondom voetballer Nouri betreur. Het is appels met peren vergelijken. Tijn ging dood, maar er gaan dagelijks zoveel kinderen dood! Je kunt het ene niet met het andere vergelijken....Zeker niet als een ramp zo'n invloed heeft gehad op de Nederlandse samenleving. Je kwetst op zo'n manier teveel nabestaanden.....Dan mag je een paar keer per week een stukje schrijven maar heb je helaas niet het verstand in je bovenkamer om te beseffen wat je harde woorden eventueel zullen aanrichten.
Bovendien gaat het AD hierin ook niet vrijuit. De chef had moeten zeggen, nu even niet en straks helemaal niet...Sorry Hanina....Maar dit gaat zelfs ons te ver. Vrijheid van meningsuiting heeft zo ook haar grenzen.....
En wat dacht je van die vader die een lege kist begroef omdat zijn zoon drie jaar na dato nog steeds niet is gevonden in het rampgebied! Bezint eer gij begint.....
Daar dacht ik dus aan totdat Moos zijn ogen open deed. Gelukkig maar.....
Joah, mag wel zo!

Barrel Food Truck Fest!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kunnen jullie door een waterkraan? Ja, wij kunnen door een waterkraan. En ook door een sleutelgat? Ja, ook door een sleutelgat. Kunnen jullie ook blokfluit spelen? Ja, daar kunnen wij (of GJ natuurlijk) ook op spelen. Vinden smurfen dansen fijn? Ja, maar alleen op dit refrein. Lalalalalala... Waarom zijn de smurfen toch zo klein? Omdat jullie groter zijn. Gaan jullie met die muts naar bed? Ja, die wordt niet afgezet. Gaan jullie net als wij ook slapen? Nee, wij moeten driemaal gapen. Wat is jullie grootste wens? Smurfen, maar dat snapt geen mens.'
Uut 'Het Smurfenlied' van ondermeer Vader Abraham

U was er niet bij. De basis van elk geloof.
Het dekt in ieder geval de grootste lading van gisteren en vannacht. Hoe meer ik de tekst van die blauwe mensjes, de smurfen duzz , hierboven lees kan ik een nieuwe lach niet onderdrukken. Jullie waren er misschien niet bij, dus moet je mij maar gewoon op het getikte woord geloven. Ik predik vaak onzin, geef ik toe....Nu zal het vandaag wel niet veel beter gaan, vrees ik. Weet niet waar de vingers naar toe dansen deze ochtend op dit zwarte toetsenbord maar ik waarschuw u reeds, je kunt nu het boek nog sluiten. Maar ik genoot met volle teugen, de glimlach van een kind maar dan anders. Keek vannacht eens schuin naast mij. Net een dag 38 maar die mooie lach viel met geen mogelijkheid van San's gezicht te toveren. Ik wist waarover zij droomde en ik genoot met haar mee. De hoogtepunten waren niet op één  hand te tellen. Zo moest het gewoon zijn. Een sfeervolle markt met dito gezelligheid. Een leuke tafel met vrouwen en mannen die wat hadden te vertellen. Ondertussen hapten wij in verrukkelijke smaken en dat viel bijzonder samen met een koel biertje of droge Chardonnay. Het jaar weet ik zo niet meer, maar 1979 kon het niet zijn. Die wijn behoeft geen krans meer. Zij heeft zich allang bewezen. Zij heeft allang bewezen de mooiste, de liefste en werkelijk alles voor mij te zijn. Zij gaf mij twee kinderen.....en nu zelfs een waterkraam!! Hoe mooier kun je het hebben. Pantarei, niets blijft, alles stroomt. In een split second had ik gisternacht vader Abraham te pakken. Ja, wij kunnen allemaal door een waterkraan. Magda sluit de meeste waterkranen, soms dicht en vaak open. Als zij Leco heeft ingeschakeld voor het laatste kledingadvies gaat het op naar hogere sferen om vanuit de koffer beslagen ten ijs te komen. Het werd zo'n dag, avond, nacht waarop soms alles samenkomt. Dat je de dopjes van je flesje niet hoeft te ontkurken maar gewoon eraf kunt draaien. Hallo, ben ik weer in Frankrijk. Neuh, maar leefde wel als God in Hardenberg. Het Barrel Food Truck Fest masseerde mijn geest, maag en hersenloze bovenkamer. De markt herkende ik niet meer....De soms troosteeloze aanblik van een plein wat soms maar niet de geest kan krijgen behalve als je er wat vrolijke mensen parkeert, de muziek aanslingert en heerlijke geuren laat samenkomen. De horeca van Hardenberg kan het niet allemaal alleen. Waarom de Mexicaan niet de markt opgeslingerd meneer de Centrummanager...maar weggedrukt iets verderop....?? De markt beleefde gisteren weer één van haar finest uren. Het was genieten. Tuurlijk, ik ben een bourgondiër pur sang. Zet mij een glas gerstenat voor, wat happerij, wat mooie mensen en je kunt mij niet gelukkiger maken. De kindjes maakten het plaatje compleet af. Moos was een absolute kanjer....Smulde van het heerlijke eten, speelde met vriendjes in wording, wist weer een leuke mevrouw achter de tap te betoveren met zijn onbevangen blik. Regelde voor papa een gratis biertje en Mouna bleef maar lachen. Met haar kekke roze koptelefoontje zag ze dat haar papa en mama aan het genieten waren. Wat was het in alle opzichten een gedenkwaardige dag. Mensen leerde elkaar beter kennen. Spreekwoordelijke muren werden geslecht. Van 39 ging het zo naar 41, 43 of 45. We spraken over meerdere getallen. Onbekend maakt onbemind. Maar wat baadde Hardenberg gisteren mooi in het zonnige avondlicht. De DJ van dienst snapte het ook. Hij gooide de juiste muziek de ether in. Hij vermengde de jaren tachtig simpelweg met het heden en blies het verleden als een nachtkaarsje uit. Terence Trent d'Arby....Dance Little Sister. Grappig. Ik sloot de ogen en genoot. Niet alleen van mijn mega hamburger op een warm bedje van knapperige sla en een vleugje liefde als geheim recept. Neuh, het oeroude recept werd succesvol door ons uit de kast getrokken. Geen kleding om te showen maar genieten van het leven zoals het hoort. Gisteren zorgde het Barrel Food Truck Fest ervoor dat mensen aan het genieten waren. Hardenberg voelde aan als een warm bad met geurende oliën. Het begon voor ons 's morgens al. Wij zongen voor onze grote liefde en trotse Mama....Ontbeten heerlijk en knus bij de Koffiepot. Later hoorde ik dat zij er eigenlijk verantwoordelijk voor zijn dat gisteren en vandaag de Markt is omgetoverd tot een zomers Italiaans plein waar de liefde en het leven wordt gevierd. Hulde daarvoor. Je kunt 40 jaar lang koffie hebben geschonken, ze snappen het wel! Het leven zoals het hoort te zijn. Echte liefde, niet gespeend van harteloze lust maar wel opwekkende spanning die werkelijk alle zintuigingen overtroffen. Ik weet het, vanochtend valt er misschien geen touw aan vast te knopen. Maar als u er misschien toch bij was, zij het op de markt, zij het later op de avond in een huis waar liefde woont had je het wel begrepen of anders had ik het wel beter uitgelegd. Iets van die strekking, niet liggend maar gewoon nippend aan een Gin-Tonic met komkommers en ijsblokjes.
Om koud van te krijgen. Hardenberg liet zien dat het leert en grote broer Ommen hartstochtelijk gaat imiteren.
Want als de zon schijnt op de markt en je zintuigingen daadwerkelijk worden geprikkeld hoor je echt niemand meer klagen behalve dan je leger wordende knip. Ach, geld zegt ook niet alles. Niet alles is te koop, Liefde ontvang je pas als alles klopt want dan komt je hart om de hoek kijken. En dat klopt altijd!
Een korte nacht vannacht. Amper de klok rond geslapen, nog niet eens half. Wat is mijn grootste wens...
Smurfen, maar dat snapt geen mens. Nou, ik denk dat enkele mensen wel snappen wat ik zojuist bedoelde.
Ik snapte vanmorgen weer eens de zin van mijn bestaan. Dat het niet moeilijk is, zet een tafel neer en wat stoelen, parkeer er wat vrolijke mensen aan, eet en drink rijkelijk en vier het leven in al haar éénvoud.
Wat ben ik blij dat ik Magda niet hoefde te leren kennen maar dat ik San ontmoette.
Mijn lieve, lieve San....al 38 jaar rondhuppelend op deze wereld. Ruim, dik 5 jaar, al in mijn blikveld.
Some guys have all the luck. I know it, maar wij kunnen dan ook allemaal door die waterkraan.....
Alleen kan ik geen blokfluit spelen, gelukkig iemand hier verderop wel.
Dus wat zeuren wij eigenlijk. Ik, wij hebben alles op de vierkante meter en anders haalt Hardenberg het gewoon binnen haar stadsmuren. Al doende leert men, Barrel Food Truck Fest....Tot volgend jaar dan maar....Wij zijn er bij. Wij zijn inpandig, wat ik jullie brom. Fijne zondag. Ik ga genieten van die kleine dingen, eerst maar ff bedenken wat ik aan ga trekken. Gelukkig hebben wij de foto's nog.
Foto van een mooie dag! Joah, mag wel zo....
Nu Andrea Bocelli opzetten, als ik 'm kan vinden, tis niet grappig bedoeld maar het raakt wel....!
Omdat wat zij leuk vind mijn toekomst wordt!
Gek, dat wat drinkerij en happerij mij bracht waar ik nu zit. Amen, het gaat u goed.

.

Lak Aan!

Hallo  Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Je leert deze wereld pas kennen. Nog zoveel te doen en te zien. Ik hoop dat jij geniet van alles. Ook al duurt het niet lang misschien. Je bent een voorbeeld voor ons allemaal. Je bent een held, een jongen. En een eeuwig mooi verhaal. En jij bent Tijn met jouw verhaal.'
Uut 'Tijn' van Sanne Hans!

Kreeg koude rillingen en ontzettend warm tegelijkertijd. Bekeek het filmpje terug van het moment waarop Domien Verschuuren bekend maakte dat Tijn was overleden. Hij had er moeite mee, begroef de handen en armen in zijn gezicht. Een man mag niet huilen maar bij mij biggelden de tranen over de wangen terwijl ik zat te.....tja, terwijl ik zat te poepen...Sorry, ik ben ook gewoon een mens van vlees en bloed.
Maar het leek wel of ik in een vrieskist zat, happend naar lucht. Nog geen seconde later bevond ik mij in een denkbeeldige Finse Sauna en brak mij letterlijk het zweet uit. Tijn, onze nationale held. Mocht geen zeven worden, op 7 juli 2017 stokte zijn adem om 07.00 uur 's morgens. Zes jaar werd deze held voor ons allemaal. Zes jaar, verdomme nog aan toe. Slaapt er weer iemand uit boven....!!!
Je wist dat deze dag zou komen. De dag ervoor had zijn actie 'Lak door Tijn' nog een miljoen euro opgeleverd. Als zo'n jochie iedereen en alles in beweging kan krijgen tot de Koning en Youp aan toe zou hij dan ook zijn eigen afscheid hebben kunnen regisseren....?? Toeval bestaat toch niet... ?Staat hij nu dan boven aan de brievenbus van de hemelpoort. Potje nagellak in de hand, zal Petrus Tijn's favoriete kleur al op de nagels hebben....? Youp schreef er een prachtige column over, nou ja, eigenlijk een brief aan Tijn. Wederom stond mij het huilen nader dan het lachen. Dat kleine mannetje met dat brilletje raakt mij wel eens vaker met zijn schrijverij. Legt regelmatig zout op de juiste wondjes. Het schuurt vaak bij die man uit Amsterdam. Hij stelde de juiste vragen aan Tijn, het raakte de kern van ons bestaan. Hij is vader en Opa tegelijk, ik alleen het eerste. Heb dezelfde vragen. Waarom? Natuurlijk zijn er gisteren weer jochies doodgegaan die misschien geen Tijn heten maar misschien wel Piet, Jan of Henk. Die tevens zijn gestorven door een vreselijke ongeneeslijke ziekte, ongeluk of die niet eens geboren mochten worden. Die al overleden waren voordat ze amper de wereld konden gaan verkennen. Tijn was vorig jaar de redding van 3FM, serieus....?? een jochie van zes jaar! Tijn was de spreekwoordelijke boei voor politiek Nederland die in de verkiezingsstrijd maar graag gebruik maakte van een jochie die wel een steen verlegde, het levende bewijs van zijn bestaan. En Tijn, Tijn wilde alleen maar lakken. Was zich niet bewust van zijn sterrenstatus. Welke nagels waren de mooiste om te lakken. Néé, niet die van een bekende DJ of muzikant, neuh....Lange nagels vond ie het mooiste en bijzonder interessant! Zijn mooiste belevenis? Lakken....het liefst met rood, zijn lievelingskleur. Hij had lak aan die zelfbenoemde helden en aan mensen die zichzelf behoorlijk belangrijk vinden. Ik verplaatste mij toen ook al in de vader. San en ik waren op onze manier dankbaar dat wij niet de ouders waren van Tijn. Het leek mij verschrikkelijk om de vader van Tijn te mogen zijn. Tijn was bezig om een steen te verleggen maar als vader zijnde wist je donders goed dat jij de laatste zou zijn die een steen op zijn graf zou zetten met mooie woorden ter afscheid. Een gigantisch hard gelag. Tijn, alleen zijn voornaam is en was genoeg! Ik ben zo dankbaar en blij dat Moos alleen in onze eigen 20 of dertig vierkante kilometer een kleine beroemdheid is. Dat hij in zijn vertrouwde omgeving een grote glimlach op ieders gezicht weet te toveren. Dat hij god zij dank op bijvoorbeeld een festival in Kloosterhaar wordt herkend. Mooi jochie hoor.....Dat ik, dat wij op onze eigen kneuterige manier trots op hem kunnen zijn. Ik moet er niet aan denken dat ik weet dat Moos over een maand, half jaar of misschien anderhalf jaar mij een laatste blinde High Five zou gaan geven en dan de oogjes sluit. Voor eeuwig en altijd. Dat hij een jongen was, een held, een eeuwig mooi verhaal. Moos verlegt voor ons altijd zijn steentje, hij heeft onze manier van denken al voor eeuwig en altijd veranderd. Dit weekend heb ik Moos meer geknuffeld dan ooit. Zijn we vriendjes geworden in onze eigen droomwereld. Heeft hij gisteren gewoon drie ijsjes mogen eten zonder dat hij er een zere buik van kreeg. Wilde hij mee met mij naar de muziek in plaats van om bij Oma te blijven. Zat hij in het gras te luisteren naar Sam Dice. Mooi hè, papa....Potverdikkemei. Moos die gewoon één van mijn passies met mij deelt. Luisteren naar muziek die er toe doet. Het vader/zoon verhaal kreeg gisteren een  mooie dimensie. Hido kroop achter het drumstel. Hij kroop in de vertrouwde zestienmeter van Harry, zijn domein. Waar hij ballen pakte maar ook de drumstokken vast hield. Een knipoog naar boven. Hij repte naderhand over enkele schoonheidsfoutjes....Echt niet! Ik hoorde Harry drummen, hij nam even het touwtje over. Op zo'n moment maak je geen fouten maar verlegde jij ook een steen Hido!! Tears Are Wasted All The Time! De Blues verlaat je nooit.....Look Around you and you will see...Op een weiland naast een zwembad vol helder water stroomde bij mij weer de waterlanders omdat alles  ff samenkwam. Moos stond inmiddels bij clown Henkie, blijft wel een kind hè. Papa praatte nog ff ouwe jongens krentenbrood met een tegenstander van weleer. In de auto terug naar San en Mouna werd er honderuit gepraat door ons tweeën. Een gesprek op niveau. Moos die veel vroeg en ik die veel antwoorden had. In de achteruitkijkspiegel zag ik 'm zitten. Hij tikte met zijn handjes op de knietjes. Tuurlijk hadden wij Daniël Lohues op staan. Maak joe Woar.....Wij hadden er lak aan. Niemand kon ons dit moment afnemen. In plaats van het gas in te trappen trapte ik op de rem. Dit ritje op een zaterdagmiddag moest even nog wat langer duren, wij wilden nog even dit moment vasthouden als een foto van een mooie dag!
Hido mist Harry nog elke dag zoals ik Freek nog elke dag mag missen. Zo hoort het ook te zijn, een zoon die zijn vader mist. Niet andersom. Een vader moet zijn zoon niet elke dag missen ook al heeft hij Nederland wat geleerd. Ook al heeft hij mensen samengebracht, ook al heeft hij ervoor gezorgd dat andere kindjes door zijn Lak Aan acties misschien in de toekomst wel gewoon kunnen blijven leven. Tijn is een echte held maar is ben zo blij, zo ontzettend blij en dankbaar dat Moos geen Tijn is. Dat Moos gewoon Moos is. Tuurlijk haalt Moos soms het bloed onder mijn niet gelakte nagels vandaan. Hij is dan een echte tovenaar want een seconde later lach ik weer met heel mijn lichaam om zijn fratsen....en krab ik mij nog eens achter de oren waarom werd je zo boos op hem. Kwaad is erger hè Papa....Het is dan gvd ook nog maar een kind. Hij wordt vijf, zes, zeven en tachtig toch.....?? Of staan wij binnenkort ook samen bij een brievenbus en vraagt hij Maak Joe Woar aan omdat hij, wij niet.....Nou ja, jullie snappen mij misschien wel. En zo niet, lekker belangrijk. Want het belangrijkste zit hier bij mij aan tafel...Blij dat je hier bent. Natuurlijk lak ik mijn nagels niet. Ben een man, dat doet een man niet. Net zoals een man niet huilt......Echt niet. Boeiend....Als het moet lak ik elke dag mijn nagels....Zolang Moos ooit zijn vader zal moeten missen en niet andersom. Dat hoort niet! Wat dat betreft lak aan regels, lak aan alles.....Gewoon Lak Uit!
Oh ja, Tijn...als je boven een oude lieve grijze man ziet die achter het stuur van zijn OAD bus zit. Laat 'm maar even stoppen. Ik weet vast en zeker dat hij zijn nagels wel wil laten lakken. Rood en zwart zijn zijn favoriete kleuren. Als in die bus een keeper zit met stokken in zijn handen zal het wel Harry zijn, ik hoop dan dat je ook wit in je nagellakpotje hebt zitten....Zij hebben vast een goed verhaal te vertellen, net zo'n goed verhaal wat jij ook ooit had. Tijn, jij blijft een eeuwig mooi verhaal. Helaas......Joah, mag ff niet zo.
Heaven still cries!