'Ik leefde langzaam aan in de kantlijn van zo`n dag. Dat alles net nog kan maar niet meer hoeft. Ik verdeed mijn tijd. Maar ik ben klaar voor zaterdag. Zaterdag, Deed ik niets wat ook nog later mag. Zaterdag, Zag ik de week die in het water lag. Maar zaterdag, Zaterdag, Ben ik vrijer dan de rest.'
Uut 'Zaterdag' van Blof.
Deed vanmorgen bijna een Herman Finkertje, deed een plas en stapte uit bed. Maar herstelde mij nog net. Ging zitten, gisteren zat Moos nog naast mij. Hij zag papa zitten op dat grote witte ronde ding, hij ging er naast zitten op zijn potje. Hij heeft het niet helemaal door, want de luier zat nog gewikkeld om zijn kontje. Hij keek naar de onderkant van zijn prachtige lichaampje maar er kwam niets....Iemel néé, vroeg hij aan zijn Piemeltje...Het kereltje gaat steeds meer praten....Hij praat je regelmatig na...wat soms lachwekkende situaties oplevert als je hem eigenlijk ernstig serieus wilt toespreken. Heb laatst de stamboom van de Dorgelo's ff bij de hand gehad. Moos is gek van molens....Maar vooralsnog heb ik geen molenaar in onze glansrijke geschiedenis kunnen ontdekken. Zat net een stukkie te tikken voor de voetbal. Iets over een reünie, want mien cluppie bestaat dit jaar 70 jaar! Een respectabele leeftijd. Niet iedereen haalt het bij leven en welzijn wat ik oe brom.Maar gelukkig ligt bij zo'n mooie club geen ziektes op de loer, behalve enkele kinderziektes. Voetbalvereniging Mariënberg, ik ben er nu alweer dik 37 jaar belijdend lid van. Begonnen als zesjarig jochie. Weet het nog als de dag van eergisteren. De eerste training op het pupillenveldje aan het kanaal. Waar nu de parkeerplaats huist van Content renden destijds 9 jochies de longen uit hun net ontwikkelde lijfjes en longen. Zaterdag, het is nog steeds de mooiste dag van de week. Zaterdag voel ik mij toch altijd een beetje anders...Want zaterdag is voetbal! Zaterdag belijd ik elke week mijn geloof. Voetballen aan het kanaal. De club begon net na de oorlog, enkele voetbalgekke Mainbargers richten mien cluppie op, jawel het was 15 augustus 1945. De naweeën van de oorlog waren nog voelbaar. Maar door inspanning in het veld ontstond er ontspanning naast het veld bij de Olde Mölle langs de rijksweg. Jaren later verhuisde men naar het oude sportveld in Beerzerveld. Een oude OAD-bus, op de kop getikt door mien Va, deed dienst als veredele kantine. Ome Piet bakte onderin, waar normaal gesproken de koffers verdekt stonden opgesteld, in een oude frituurpan de kroketten en frikandellen. Mooie tied, heb ik mij later laten vertellen. Eind jaren zeventig betrokken wij het Westerpark, de thuishaven van de oh zo trotse roodzwarten waar wij vandaag de dag nog huizen. Ik kwam er op mijn zwart gepoetste adidas-schoentje met nopjes en Dickie Hofsink. Ik had nog geen zwemdiploma toch moest ik mij al melden bij de roodzwarte club waar ik meteen verliefd op werd. Al wist ik toen nog niet wat het allemaal inhield, vlinders en zo....niet kunnen eten en zo....Zaterdag. Wat heb ik er veel beleefd en wat beleef ik er nu nog wekelijk ontzettend veel. Getrouwd met de club, je zou het bijna denken. Pieken en dalen. Mooie kampioenschappen en promoties en zo af en toe ook degradaties. Vriendschappen voor het leven gesloten. Voetbalhumor gezocht en gevonden in de kleedkamers. Bijna twintig jaar was mijn alter-ego Derfla Olegrod present in het clubblad en ventileerde ik mijn kleine ongenoegen binnen en over de club. Niet altijd gewaardeerd, ik stak mijn hoofd net iets te vaak boven het maisveld uit....Letterlijk, want het mais staat er nu ook alweer anderhalve meter hoog. Als ik eens een bal moest zoeken vonden zij mij makkelijk met mijn twee meter punt zes komma vier. Het was geen garantie voor het feit dat elke hoge bal een prooi voor mij was. Neuh, rondgehuppeld bij het eerste en vele supporters jarenlang een bijna hartaanval bezorgd als ik weer eens een bal losliet.....Los maar....haha, maar ook verbazing als ik toch mijn vingertoppen ergens achter wist te krijgen....Later nog een mooie gave aan overgehouden...Hoop dat het mannetje ook gaat voetballen, als wij hier blijven wonen zal zijn shirt niet rood zijn maar oranje....Ach, papa had ook nooit geen rood shirt aan als was hij wel een 100% roodzwarter. In mijn zestienmeter moest ik een ander kleurtje kiezen, het zou niet mijn laatste keer zijn dat ik voor een iets ander kleurtje zou kiezen. Ik ben nooit zo volgzaam geweest, bij mij mist er altijd 1 in het kratje, ik doe nooit wat de goegemeente denkt te moeten vinden, want ik zoek toch altijd net even anders.....Toch zocht ik nooit naar een andere club. Mijn hart is roodzwart dat staat als een paal boven water. 70 jaar V.V. Mariënberg en waar ik al bijna veertig jaar van heb meegemaakt..... Vanaf vandaag lezen jullie mijn wekelijkse bloggie op een andere manier. Niet meer rechtstreeks op Facebook maar via mijn eigen blog.com site of zoiets. Verder verandert er niet veel, als ik wat te zeggen heb meld ik mij.....Als jullie er wat van vinden, kun je gewoon hieronder liken of een reactie plaatsen...Kind kan de was doen haha. Ik ben de wereld van het bloggen een beetje aan het ontdekken ook al schrijf ik al ruim 25 jaar op wat ik denk....De weergave wordt soms anders ingevuld. Onderweg naar later....maar altijd blijft Zaterdag mijn dag , want op zaterdag ben ik vrijer dan de rest. Joah, het mag wel zo....Fijne zondag
Eerste blogje op deze manier! Goed gedaan hoor 😀
BeantwoordenVerwijderen