Dochter

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'I don't need no one to tell me about heaven. I look at my daughter, and I believe. I don't need no proof when it comes to God and truth. I can see the sunset and I perceive'
Uut 'Heaven' van Live 

Goh....en zo ben je vader van een dochter en heb je naast een zoon gewoon een meisje.
Vindt zelfs ene Rob Stenders van Radio2 het wereldnieuws en belt ie gewoon met San op een doordeweekse dag. Een paar honderd kilometer verderop trok ik een denkbeeldige fles champagne open naast de beschuit met roze muisjes en proostte ik in downtown Mechelen op dit nieuwe geluk van ons. 
Niets is meer gewoon nadat je vader bent geworden. De wereld draait gewoon door maar voor jou staat deze aardkloot regelmatig stil en zet ik de wijzers van de klok ongelijk. 
Iedereen doet gewoon zijn ding maar jij vindt het allemaal heel bijzonder.....heel anders!
Je lichaam huist op een roadshow, ergens in België, maar je gedachten dwalen regelmatig....zo'n beetje tachtig keer per halve minuut af naar een huis waar liefde woont in Hardenberg. Ruim vierhonderd kilometer asfalt zit er tussen maar in mijn hoofd lig ik zo weer naast Mouna, San en Moos....Heel makkelijk. Als ik kon toveren was ik op een bezemsteel teruggevlogen. Gewoon was het allemaal niet deze week. Na ruim twee dagen voelde het net of ik 'm smeerde. Toen ik de deur achter mij dichttrok begon het missen al....
Was het werk nu echt zo veel belangrijker dan zo'n klein lief meisje wat nu je dochter is voor altijd. 
Mouna. In het Libanees betekent het 'wens', het verlangen was groot. Na enkele keren dat het bevruchtte eitje onze droom uitéén liet spatten brak Mouna alle obstakels in het lichaam van San. Ze vocht tegen de stroom in en was sterk genoeg om 21 januari 2017 te arriveren in ons lieve en mooie gezinnetje.
Koningskinderen heb ik nu. Een collega in België zei het zo mooi op een niet zeurderig Philipe Geubels toontje: Gij hebt nu een Keizerskoppel! Man, man wat doet gij hier.....Gij moet bij uw dierbaren op dit moment zijn. Neem een beschuitje gaf ik hem als repliek, hij hapte gretig toe. 
Tja, op zulke momenten is alles niet meer gewoon. Maar wat is nu gewoon na zo'n fantastische week. Ik besef het mij nog niet eens half, laat staan voor een kwart. 
Als jij mij eerlijk had gevraagd voor ruim vijf jaar terug waar ik zou staan in 2017 had ik flink achter mijn oren moeten krabben. Had ik vast en zekers iets niet normaals geantwoord maar dit geluk had ik zelfs niet in mijn stoutste dromen kunnen behapstukken. Wie bedenkt ook zoiets...Veertig jaar lang vond ik het allemaal wel prima en nu al bijna vijf jaar zijn wij een drie en nu een vier-eenheid. 
Moos en Mouna....Onze koningskinderen. San en ik als de createurs van een heus Koningskoppel. 
Het eerste boertje, het eerste lachje van Mouna. Als ze in jouw armen of op jouw borst in slaap valt. Als ze op het ritme van jouw ademhaling rust vindt.....
De overweldigende reacties op Facebook, via appies, telefoontjes, kaartjes....Mensen die je spontaan op straat feliciteren...Van mensen waarvan je het bestaan zelfs eventjes was vergeten. Welkom terug. Wat zijn mensen soms toch hartstikke lief....Ja, echt bijzonder lief. Het huis vol met grote en kleine kadootjes....De blik van je moeder en van je schoonouders...de blikken van familie, vrienden, kennissen en buren. Geen enkele blik was niet gevuld met liefde. Onze kraamverzorgster waarvoor je alleen al aan een derde kind zou beginnen. Mariska brengt ons, maar vooral mij aan het twijfelen....haha. Geweldig wat een inzet heeft zij, volgens mij is Mariska elke maand de kraamverzorgster van de maand. Dat moet haast wel. Wat een toewijding heeft ze, streng doch rechtvaardig. Je voelt je als een hotelgast in een eigen huis. Elke dag een opgemaakt bedje, de badkamer spic en span en Mouna die volgens mij eerder Mariska prevelt over haar lieve lipjes dan Mama of Papa.....Om maar niet te spreken over haar (fruit)cocktails.....Mmm (Mouna Martha Marja.....)
Wat een ontzettende niet gewone week. Ik moet er maar aan gaan wennen. Met Moos was het net zo.....maar ook weer anders. Nu heb je er twee en kun je nog altijd fietsen met losse handen.....
De champagne smaakte bijzonder in België, mijn tweede vaderland maar zoveel zoeter smaakte de kus van San bij thuiskomst. Ik was er al honderd procent zeker van maar de liefde overtuigde mij weer eens! 
Dat de Vecht een beetje hoger staat komt niet alleen van hoog water en smeltend ijs...Neuh, niet echt!
Voor mij is niets meer gewoon. Had gisteren op de voetbal wat ludieke opmerkingen verwacht. Wie kaatst kan de bal terug verwachten maar het viel mee....Ik dacht een uitspraak van Wiel Coerver te moeten incasseren of ik word doof aan één oor...dat kan ook. Mariënberg won ook nog eens. Ik vond het mooi, maar toch anders dan vorig jaar. Want als mijn cluppie verliest win ik toch gewoon bij thuiskomst. Daar wacht altijd de overwinning en de zege op mij. San, Moos en Mouna. Mijn wereldje is compleet, deze staat niet stil maar is ook niet gewoon. Deze roert vaker zijn staart. Het mooiste kaartje vond ik op de deurmat in de gang van mijn gedachten. Hey Jongen, gefeliciteerd.....Veel geluk, ik rij nu weer de bergen in. Blijf omhoog kijken want dan bevind je je net als ik elke dag in de zevende hemel. Afzender: The King 
Niemand hoeft mij iets te vertellen over de hemel, behalve hij dan, want als ik naar mijn dochter kijk dan geloof ik het allemaal wel. 
Mouna, onze wens ik uitgekomen.......Joah, mag wel zo!