Tis D'r Iene Van Dorgelo, Dat Zie Je Zo......
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'I'm running out of ways to make you see. I want you to stay here beside me. I won't be ok and I won't pretend I am. So just tell me today and take my hand. Please take my hand. Just say yes, just say there's nothing holding you back. It's not a test, nor a trick of the mind. Only love. It's so simple and you know it is, You know it is, yeah. We can't be to and fro like this. All our lives. You're the only way to me. The path is clear. What do I have to say to you. Just say yes, just say there's nothing holding you back. Just say yes, coz I ache and I know you are too. For the touch of your warm skin. As I breathe you in. I can feel your heart beat through my shirt. This was all I wanted, all I want. Just say Yes.'
Uut 'Just Say Yes' van Snow PatrolEigenlijk had Nutella ook gewoon Smeerkaas, die van Eru, moeten heten bedenk ik mij net. Want het jochie smeert werkelijk overal het bruine spul op. Lijkt soms wel of hij als een jonge krijger het bos in moet met zijn camouflage-pakkie an en de strepen op zijn guitige gezichtje, Wat ik oe brom. Het zit tegenover mij en is druk bezig met zijn Moederdag-ontbijtje. Niet storen staat er op zijn voorhoofd geschreven, bezig met eten Pappa....Tis d'r iene van Dorgelo, dat zie je zo....Daar komt nog een telg bij de Dorgelo-clan! Nou ja, eigenlijk staat ze al ingeschreven sinds de vroege zomer van 2012. Ze was meteen ingekwartierd...Ze stal mijn hart en mijn common sense, kon niet meer denken of alleen aan haar. Maar ergens in de zomer van volgend jaar gaat zij ook Dorgelo van achteren heten....Dat stemt mij tot volle tevredenheid. Sanneke zei afgelopen week, op 1 mei om precies te zijn Ja tegen mijn huwelijksaanzoek. Een bijzonder moment die wij met zijn drieën beleefde. Moos was ook zolief op het moment U. Een lekker weekendje weg in de polder op de Eemhof. Niemand die ons daar kende, heeeerlijk. Lekker niets hoeven, geen voetbal, niet vroeg op staan om stukkies te tikken....Als je ogen dicht wilde doen kon dat gewoon. Moos die helemaal tot rust kwam en wij ook. Effe weg uit de hechtiek van alledag. Eigenlijk met de boot naar Spakenburg willen maar gewoon ronken in de twijfelaar en Moos die een kamer verderop lichtjes snurkte....één van mijn vele Facebookvrienden zou dan zeggen...'Omdat het kan' . Joah, het mocht wel zo....Genoten van elk moment. Bier uit blik, natuurlijk wel van Grolsch, ik wordt de laatste tijd iets te vaak gesnapt met het gerstenat van andere merken in mijn knuisten....de liefde van mijn leven zei ja op mijn verzoek. Toch wel bijzonder spannend hoor...Wat heb je toch? Wij rijden niet in Engeland hoor.....Er was van alles op en aan te merken aan mijn gedrag maar de navigatie vond mijn nieuwe koers niet zo vreemd. Ik zat toch zelf aan het stuur, je neemt in ieder geval een beslissing. Waarvan Akte! Maar ik draaide niet driemaal de rotonde op of sloeg links waar rechts had gemoeten...Néé ditmaal ging ik recht op mijn doel af. Had ik als keeper vaak in hetzelfde zestienmeter gebied weinig klem, dit geluk laat ik echter niet meer los. Ik heb de duimen er goed achter, keurig hoe ze moeten. Een voormalige keeperstrainer zou trots kunnen zijn....zoals ik al zo vaak trots ben geweest op mijn leerlingen die de meester allang hebben overtroefd. Op het vertrouwde Westerpark namen Moos en ik enkele weken terug het Huwelijksaanzoek filmpje op.
Als een militaire missie had ik de zaken goed voorbereid, maar niet echt. Natuurlijk even langs Diepenveen gereden om de hand van zijn dochter te vragen, ik kreeg een 'Go' , wel zo lekker. Maar hoe kreeg ik op een zondagmorgen San het huis uit? Gelukkig werd het vriendinnen-netwerk niet voor niets met succes ingeschakeld, koste wat gekunstelde acties en gelukkig vond ze niet de verbergplek voor de ring in het huis. In Studuo 28 vond ik mijn partners in crime voor het videogedeelte dan. Nogmaals dank Piet-Cees en cameraman Mark van Wijk. Het koste wat takes, het moest enkele keren over en de teksten kwamen niet altijd even vlekkenloos over mijn lippen...Emo-man als ik ben. Maar het laatste gedeelte, het belangrijkste gedeelte....het aanzoek stond er in 1 take op. Niets meer aan doen zei PC en ik deed met 'm mee. 'S middags had hij het filmpje al gemonteerd....Kippenvel. Moos in de hoofdrol die op het Westerpark dribbelde met de bal en skik had op het pannaveldje. Boeiende muziek eronder en klaar was kees, hoopte ik....Een ring uitzoeken bij Hekman ging ook vrij makkelijk....Het was goud wat er blonk. En 1 mei 2015 had ik de Ja in mijn pocket, al hoorde ik de eerste Ja van San niet echt. Als je traant hoor je niet alles. Het werd een lekker weekendje, geen invloeden van buitenaf...Gewoon just the three of us. Moos die zijn eerste grote glijbaan meemaakte, het uitproestte van het lachen en skik had die waterrat. Hij oefende 's avonds in het bad al de borstcrawl, had ie vast gezien in het zwembad...De leuke reacties een paar dagen later van het thuisfront, hartverwarmend. De felicitaties van soms niet verwachte personen, mooooooooi. De gunfactor is weer enorm. Dut mij elke keer weer wat. Dat bijna volslagen vreemden door je hand te schudden ineens zich voorstellen als vage bekenden. Ik ga er steeds meer bijhoren...Wordt steeds meer onderdeel wat ik mijn ouders en broers en enkele vrienden ook heb zien doen. Dingen ontdekken die ik eerder niet voor mogelijk had gehouden zo zittend aan de barkruk op mien vaste plek in de stamkroeg lang geleden.....Niets blijft alles stroomt, want ik zag van de week dat mijn vertrouwde draai-barkrukken ook al zijn vertrokken richting de Noorderzon, donkere barkrukken met leuning zijn er voor in de plek gekomen. De patat smaakte gelukkig nog wel hetzelfde. Het kan verkeren....Maar toch blijft het mien stamkroeg...Dat lichtje gaat nooit uit. Dat doet het wel vaak op de donderdagavond. Als ik donderdag in de kantine van onze mooie club een plasje moet plegen moet dat (hoorde ik later) precies gebeuren binnen 1 minuut en wat luttele seconden...Ik stond al vaker in het donker te kieken als ik boven het urinoir stond. Tuurlijk, ik zeik genoeg mensen af...heb altijd wat te zeiken, overal een mening over....Maar op de WC van de voetbal verspil ik naast water echt geen tijd en toch gaat vaak het lichtje uit. Wij hebben zo'n sensor...ik ken mensen op de club die kunnen wel drie keer pissen en nog gaat het lichtje niet uut...maar ik tref het elke keer weer....Moet ik weer zwaaien met mien armen want met dat andere ding heeft weinig zin, die pikt de sensor niet op...Als u begrijpt wat ik bedoel. Tuurlijk hou je zo'n geheim lang voor je...Mannen spreken niet graag over problemen die zich rond de gena....nou ja rond de schaamstreek afspelen...Tuurlijk is het geen probleem. als je veel consumeert moet je ook veel wegbrengen is mij ooit geleerd...Het verdampt nou éénmaal niet in dit koude kikkerlandje....Afgelopen donderdagavond trok ik de stoute schoenen aan en begon het relaas over het plassen bij de voetbal. Blijkt natuurlijk dat er veel meer mensen tegen het net besproken euvel aanlopen....Of ik moest maar sneller plassen....maar hoe doe je dat als je spreekwoordelijke het glazuur uit de pot zit te knallen...Ik kan er niet meer druk achter zetten...Het loopt altijd zo lekker door...Maar ja blijkbaar zitten die leidingen bij mijn achter miene oren ofzo....of zit er een acht of negenbaan in mijn lichaam want het loopt maar door.....Wolter die 'm heeft afgesteld heeft vast de plastijd van zijn vroegere buurjochie als uitgangspunt genomen....Als die begint te fietsen zit ik al in de trein wat ik oe brom! Maar goed, het probleem loste zich vanzelf op...Want het was bijna 5 over 11...tied om naar huus te goaaaaaan. Toch moet je soms dingen aankaarten, geen gele of rode, op de voetbal. Dat is je plicht, dat zit je echt niet te zeiken....En zo zetten we iedere donderdag wel ergens eens een boom over op...Net zoals deze gedenkwaardige vrijdag. Op 1 mei vroeg ik haar ten huwelijk, op 8 mei beleefden wij met onze vrienden nog zo'n gedenkwaardige avond....Je hebt soms van die vrijdagen die je laten zeggen: Thank God It's Friday....Ik weet het niet, kan mij weer vergissen maar keek op beide avonden ff naar boven en zag iemand de duim omhoog steken....Tis d'r iene van Dorgelo, dat zag hij ook wel zo....Goed bezig Appie! Joah, het mag wel zo....
'I'm running out of ways to make you see. I want you to stay here beside me. I won't be ok and I won't pretend I am. So just tell me today and take my hand. Please take my hand. Just say yes, just say there's nothing holding you back. It's not a test, nor a trick of the mind. Only love. It's so simple and you know it is, You know it is, yeah. We can't be to and fro like this. All our lives. You're the only way to me. The path is clear. What do I have to say to you. Just say yes, just say there's nothing holding you back. Just say yes, coz I ache and I know you are too. For the touch of your warm skin. As I breathe you in. I can feel your heart beat through my shirt. This was all I wanted, all I want. Just say Yes.'
Uut 'Just Say Yes' van Snow PatrolEigenlijk had Nutella ook gewoon Smeerkaas, die van Eru, moeten heten bedenk ik mij net. Want het jochie smeert werkelijk overal het bruine spul op. Lijkt soms wel of hij als een jonge krijger het bos in moet met zijn camouflage-pakkie an en de strepen op zijn guitige gezichtje, Wat ik oe brom. Het zit tegenover mij en is druk bezig met zijn Moederdag-ontbijtje. Niet storen staat er op zijn voorhoofd geschreven, bezig met eten Pappa....Tis d'r iene van Dorgelo, dat zie je zo....Daar komt nog een telg bij de Dorgelo-clan! Nou ja, eigenlijk staat ze al ingeschreven sinds de vroege zomer van 2012. Ze was meteen ingekwartierd...Ze stal mijn hart en mijn common sense, kon niet meer denken of alleen aan haar. Maar ergens in de zomer van volgend jaar gaat zij ook Dorgelo van achteren heten....Dat stemt mij tot volle tevredenheid. Sanneke zei afgelopen week, op 1 mei om precies te zijn Ja tegen mijn huwelijksaanzoek. Een bijzonder moment die wij met zijn drieën beleefde. Moos was ook zolief op het moment U. Een lekker weekendje weg in de polder op de Eemhof. Niemand die ons daar kende, heeeerlijk. Lekker niets hoeven, geen voetbal, niet vroeg op staan om stukkies te tikken....Als je ogen dicht wilde doen kon dat gewoon. Moos die helemaal tot rust kwam en wij ook. Effe weg uit de hechtiek van alledag. Eigenlijk met de boot naar Spakenburg willen maar gewoon ronken in de twijfelaar en Moos die een kamer verderop lichtjes snurkte....één van mijn vele Facebookvrienden zou dan zeggen...'Omdat het kan' . Joah, het mocht wel zo....Genoten van elk moment. Bier uit blik, natuurlijk wel van Grolsch, ik wordt de laatste tijd iets te vaak gesnapt met het gerstenat van andere merken in mijn knuisten....de liefde van mijn leven zei ja op mijn verzoek. Toch wel bijzonder spannend hoor...Wat heb je toch? Wij rijden niet in Engeland hoor.....Er was van alles op en aan te merken aan mijn gedrag maar de navigatie vond mijn nieuwe koers niet zo vreemd. Ik zat toch zelf aan het stuur, je neemt in ieder geval een beslissing. Waarvan Akte! Maar ik draaide niet driemaal de rotonde op of sloeg links waar rechts had gemoeten...Néé ditmaal ging ik recht op mijn doel af. Had ik als keeper vaak in hetzelfde zestienmeter gebied weinig klem, dit geluk laat ik echter niet meer los. Ik heb de duimen er goed achter, keurig hoe ze moeten. Een voormalige keeperstrainer zou trots kunnen zijn....zoals ik al zo vaak trots ben geweest op mijn leerlingen die de meester allang hebben overtroefd. Op het vertrouwde Westerpark namen Moos en ik enkele weken terug het Huwelijksaanzoek filmpje op.
Als een militaire missie had ik de zaken goed voorbereid, maar niet echt. Natuurlijk even langs Diepenveen gereden om de hand van zijn dochter te vragen, ik kreeg een 'Go' , wel zo lekker. Maar hoe kreeg ik op een zondagmorgen San het huis uit? Gelukkig werd het vriendinnen-netwerk niet voor niets met succes ingeschakeld, koste wat gekunstelde acties en gelukkig vond ze niet de verbergplek voor de ring in het huis. In Studuo 28 vond ik mijn partners in crime voor het videogedeelte dan. Nogmaals dank Piet-Cees en cameraman Mark van Wijk. Het koste wat takes, het moest enkele keren over en de teksten kwamen niet altijd even vlekkenloos over mijn lippen...Emo-man als ik ben. Maar het laatste gedeelte, het belangrijkste gedeelte....het aanzoek stond er in 1 take op. Niets meer aan doen zei PC en ik deed met 'm mee. 'S middags had hij het filmpje al gemonteerd....Kippenvel. Moos in de hoofdrol die op het Westerpark dribbelde met de bal en skik had op het pannaveldje. Boeiende muziek eronder en klaar was kees, hoopte ik....Een ring uitzoeken bij Hekman ging ook vrij makkelijk....Het was goud wat er blonk. En 1 mei 2015 had ik de Ja in mijn pocket, al hoorde ik de eerste Ja van San niet echt. Als je traant hoor je niet alles. Het werd een lekker weekendje, geen invloeden van buitenaf...Gewoon just the three of us. Moos die zijn eerste grote glijbaan meemaakte, het uitproestte van het lachen en skik had die waterrat. Hij oefende 's avonds in het bad al de borstcrawl, had ie vast gezien in het zwembad...De leuke reacties een paar dagen later van het thuisfront, hartverwarmend. De felicitaties van soms niet verwachte personen, mooooooooi. De gunfactor is weer enorm. Dut mij elke keer weer wat. Dat bijna volslagen vreemden door je hand te schudden ineens zich voorstellen als vage bekenden. Ik ga er steeds meer bijhoren...Wordt steeds meer onderdeel wat ik mijn ouders en broers en enkele vrienden ook heb zien doen. Dingen ontdekken die ik eerder niet voor mogelijk had gehouden zo zittend aan de barkruk op mien vaste plek in de stamkroeg lang geleden.....Niets blijft alles stroomt, want ik zag van de week dat mijn vertrouwde draai-barkrukken ook al zijn vertrokken richting de Noorderzon, donkere barkrukken met leuning zijn er voor in de plek gekomen. De patat smaakte gelukkig nog wel hetzelfde. Het kan verkeren....Maar toch blijft het mien stamkroeg...Dat lichtje gaat nooit uit. Dat doet het wel vaak op de donderdagavond. Als ik donderdag in de kantine van onze mooie club een plasje moet plegen moet dat (hoorde ik later) precies gebeuren binnen 1 minuut en wat luttele seconden...Ik stond al vaker in het donker te kieken als ik boven het urinoir stond. Tuurlijk, ik zeik genoeg mensen af...heb altijd wat te zeiken, overal een mening over....Maar op de WC van de voetbal verspil ik naast water echt geen tijd en toch gaat vaak het lichtje uit. Wij hebben zo'n sensor...ik ken mensen op de club die kunnen wel drie keer pissen en nog gaat het lichtje niet uut...maar ik tref het elke keer weer....Moet ik weer zwaaien met mien armen want met dat andere ding heeft weinig zin, die pikt de sensor niet op...Als u begrijpt wat ik bedoel. Tuurlijk hou je zo'n geheim lang voor je...Mannen spreken niet graag over problemen die zich rond de gena....nou ja rond de schaamstreek afspelen...Tuurlijk is het geen probleem. als je veel consumeert moet je ook veel wegbrengen is mij ooit geleerd...Het verdampt nou éénmaal niet in dit koude kikkerlandje....Afgelopen donderdagavond trok ik de stoute schoenen aan en begon het relaas over het plassen bij de voetbal. Blijkt natuurlijk dat er veel meer mensen tegen het net besproken euvel aanlopen....Of ik moest maar sneller plassen....maar hoe doe je dat als je spreekwoordelijke het glazuur uit de pot zit te knallen...Ik kan er niet meer druk achter zetten...Het loopt altijd zo lekker door...Maar ja blijkbaar zitten die leidingen bij mijn achter miene oren ofzo....of zit er een acht of negenbaan in mijn lichaam want het loopt maar door.....Wolter die 'm heeft afgesteld heeft vast de plastijd van zijn vroegere buurjochie als uitgangspunt genomen....Als die begint te fietsen zit ik al in de trein wat ik oe brom! Maar goed, het probleem loste zich vanzelf op...Want het was bijna 5 over 11...tied om naar huus te goaaaaaan. Toch moet je soms dingen aankaarten, geen gele of rode, op de voetbal. Dat is je plicht, dat zit je echt niet te zeiken....En zo zetten we iedere donderdag wel ergens eens een boom over op...Net zoals deze gedenkwaardige vrijdag. Op 1 mei vroeg ik haar ten huwelijk, op 8 mei beleefden wij met onze vrienden nog zo'n gedenkwaardige avond....Je hebt soms van die vrijdagen die je laten zeggen: Thank God It's Friday....Ik weet het niet, kan mij weer vergissen maar keek op beide avonden ff naar boven en zag iemand de duim omhoog steken....Tis d'r iene van Dorgelo, dat zag hij ook wel zo....Goed bezig Appie! Joah, het mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten