Geluk in Tuk!
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Wheels keep rolling. Sirens howling in the desert, in the desert. You're on the backseat of my car in a dream we're gonna watch the stars. In a new place, in a new place. We lost track, it doesn't matter cause we are on this road together. Let's start a fire, a fire. New kids coming into town. Lets get together, we take over now. A fire, a fire.'
Uut 'Sky On Fire' van The Handsome Poets.
Vol trots zet hij de lege beker op tafel, zijn gezicht nog gecamoufleerd door bruine Nutella-strepen. De boterhammen van bakkerij Olsman zitten weer veilig opgeborgen in zijn buikje. Moos kan op oorlogspad en doet de deur van de vaatwasser dicht als San net probeert een vies kopje van de ondergang te redden. Hardenberg ontwaakt langzaam, een verdwaalde gast flikkert niet zijn eigen huis uit. Een vluchtig afscheid valt 'm ten deel. Een Overdachtegaal lost de verloren Nachtegaal af. Een eenzame fietser heeft blijkbaar ochtenddienst want hij rijdt wel aardig kaasrecht de tunnel in. Een hond kwispelt zijn oude baas tegemoet. Een licht floept aan op de derde verdieping hier aan de overkant, iemand gaapt de nacht weg. Een etage lager gaat de eerste peuk in de brand. Ik lees nog eens digitaal de Stentor op de aaipad. Zelfde nieuws als gisteren. Kijk naar teletekst en weet dat die lampen in Eindhoven weer licht gaan zien. De banden kunnen worden opgepompt en met een beetje pech staan ze eind maart al lallend op die wagen Eindhoven de gekste onveilig te maken. Het is niet altijd feest. The Boys are Back in Town...Thin Lizzy komt buurten aan de Van Kouwenborchstraat. Ik zet net de fles waarop 43 de boventoon voert weer terug in de kast, naast de Grand Marnier. Gisteren koffie met een likeurtje en speculaasje. Doen we steeds vaker...Genieten van het leven, van die kleine dingen. Een nest met vogels die 's morgensvroeg een hele aria ten gehoren brengen als ik goedgemutst en met handschoenen an vrolijk op fietse ze goedemorgen wensen. Goedemorgen. Helder en lekker weer....Een winter zoals een winter moet zijn. Spelende kinderen op zaterdagmorgen als er een dik pak sneeuw is gevallen zoals laatst. Dan rij ik met de zunne in de kop en de banden vol wind ergens naar toe. Dan kan het mij niet schelen als ik links- of rechtsom moet, dan is elke weg de straat die mij naar huis brengt. Ik genoot van de week van de kleine dingen....die soms heel groot kunnen worden en vaak weer eindigen in slap lullen. Goeie gesprekken aan de bar van onze kantine. Niet altijd over het spelletje en over wie in de spits moet staan en waarom ze nu wel op vakantie gaan en wij vroeger niet. Geluk....Vrijdagavond een whatsappie krijgen met heugelijke nieuws. Rolf die zelf voor zijn opvolging zorgt, samen met Riette een kereltje op de wereld hebben gezet die alle liefde van zijn ouders zal krijgen. Ik ken het gevoel. Weet nu zo'n beetje stap voor stap hoe het hun leven gaat veranderen. Een nieuw leven, wat het met je doet. Nu zie ik onze creatie, ons bouwwerkje in de keuken zitten en een zak Rucola openmaken omdat hij zijn moeder helpt met het maken van Wraps. Geluk in tuk, geluk op de zondagmorgen. Nu klooit hij weer met een Cracotte. Dat was vorige week wel anders. Waren wij alledrie zwak, ziek en misselijk. Jemig, wat kun je je op een zondagmorgen slecht voelen zonder dat je de directe oorzaak aan kunt wijzen. Alles kwam er in al zijn hevigheid weer uit. Ik begon met het ziek zijn, halverwege de nacht deed Moos vrolijk mee en toen de morgen de nacht afloste was San nummer drie die boven de WC's in ons huis hing. Maar wat heb ik deze week genoten van de kleine dingen. Een aai over mijn bol van een half slapende San, een kusje op je wang omdat je ook de andere kant toekeert. Moos die mij elke dag weer verbaasd en een puzzel van +3 nu al tot een goed einde brengt. Kon wel eens de nieuwe Minister President worden, Rutte was toch ook eens een baby. Vroegen zijn ouders zich ook wel eens af dat hij later wat belangrijks ging doen of belangrijk zou zijn.....Iedereen was ooit een baby, niemand stond er opeens met 21 jaar....Néé, daar ging toch een heel traject aan vooraf. Onze goaltjesdief is pas twee dagen onderweg met zijn Brent. Zat hij ook zo te klooien met zijn eerste luier en dat je bang bent dat het armpje breekt bij de minste aanraking. Ik kijk, bijna twee jaar, later toch heel anders tegen sommige dingen aan. Moet lachen als ik eerder zaken makkelijk wegwuifde....Nooit geweten dat je zo gelukkig kon zijn, gelukkig kon worden van een pruillipje....Het geluk in de ogen van een ander zien. Ons geluk, geluk in Tuk. Geluk op een zondagmorgen....Als ik mijn Smoothie drink, de thee op mij wacht en Moos ondertussen de keuken gebruikt als een grote pedaalemmer zonder deksel. Soms heb je niet meer nodig dan een boterham en een pot Nutella...Zingen over dikkertje dap om kwart over zeven wat nog niet in ons repetoire is opgenomen en dat wij vanmorgen een zeer verfrissende mededeling kunnen doen. Moos wordt volgens mij geen keeper, hij houdt namelijk geen bal vast maar heeft wel een vernuftig rechterbeentje, hij poortte mij net volledig. Een traan biggelde van geluk over mijn wang. Een jochie van nog geen twee jaar die zijn pappa poort, gelukkig was het nog vroeg en zag niemand het. Maar het maakte mij net even de allertrotste pappa van de hele wereld. Messi, eat your hart out....Geniet er nog ff van want Moos, Mick, Brent, Jonah, Owen en Tobi en al die andere lieve jochies komen eraan. Marienberg kampioen van de 3e klasse in 2035 en Nederland wereldkampioen in 2040. Joah, dat kan niet meer mis gaan. Geluk in Tuk, joah mag wel zo......
'Wheels keep rolling. Sirens howling in the desert, in the desert. You're on the backseat of my car in a dream we're gonna watch the stars. In a new place, in a new place. We lost track, it doesn't matter cause we are on this road together. Let's start a fire, a fire. New kids coming into town. Lets get together, we take over now. A fire, a fire.'
Uut 'Sky On Fire' van The Handsome Poets.
Vol trots zet hij de lege beker op tafel, zijn gezicht nog gecamoufleerd door bruine Nutella-strepen. De boterhammen van bakkerij Olsman zitten weer veilig opgeborgen in zijn buikje. Moos kan op oorlogspad en doet de deur van de vaatwasser dicht als San net probeert een vies kopje van de ondergang te redden. Hardenberg ontwaakt langzaam, een verdwaalde gast flikkert niet zijn eigen huis uit. Een vluchtig afscheid valt 'm ten deel. Een Overdachtegaal lost de verloren Nachtegaal af. Een eenzame fietser heeft blijkbaar ochtenddienst want hij rijdt wel aardig kaasrecht de tunnel in. Een hond kwispelt zijn oude baas tegemoet. Een licht floept aan op de derde verdieping hier aan de overkant, iemand gaapt de nacht weg. Een etage lager gaat de eerste peuk in de brand. Ik lees nog eens digitaal de Stentor op de aaipad. Zelfde nieuws als gisteren. Kijk naar teletekst en weet dat die lampen in Eindhoven weer licht gaan zien. De banden kunnen worden opgepompt en met een beetje pech staan ze eind maart al lallend op die wagen Eindhoven de gekste onveilig te maken. Het is niet altijd feest. The Boys are Back in Town...Thin Lizzy komt buurten aan de Van Kouwenborchstraat. Ik zet net de fles waarop 43 de boventoon voert weer terug in de kast, naast de Grand Marnier. Gisteren koffie met een likeurtje en speculaasje. Doen we steeds vaker...Genieten van het leven, van die kleine dingen. Een nest met vogels die 's morgensvroeg een hele aria ten gehoren brengen als ik goedgemutst en met handschoenen an vrolijk op fietse ze goedemorgen wensen. Goedemorgen. Helder en lekker weer....Een winter zoals een winter moet zijn. Spelende kinderen op zaterdagmorgen als er een dik pak sneeuw is gevallen zoals laatst. Dan rij ik met de zunne in de kop en de banden vol wind ergens naar toe. Dan kan het mij niet schelen als ik links- of rechtsom moet, dan is elke weg de straat die mij naar huis brengt. Ik genoot van de week van de kleine dingen....die soms heel groot kunnen worden en vaak weer eindigen in slap lullen. Goeie gesprekken aan de bar van onze kantine. Niet altijd over het spelletje en over wie in de spits moet staan en waarom ze nu wel op vakantie gaan en wij vroeger niet. Geluk....Vrijdagavond een whatsappie krijgen met heugelijke nieuws. Rolf die zelf voor zijn opvolging zorgt, samen met Riette een kereltje op de wereld hebben gezet die alle liefde van zijn ouders zal krijgen. Ik ken het gevoel. Weet nu zo'n beetje stap voor stap hoe het hun leven gaat veranderen. Een nieuw leven, wat het met je doet. Nu zie ik onze creatie, ons bouwwerkje in de keuken zitten en een zak Rucola openmaken omdat hij zijn moeder helpt met het maken van Wraps. Geluk in tuk, geluk op de zondagmorgen. Nu klooit hij weer met een Cracotte. Dat was vorige week wel anders. Waren wij alledrie zwak, ziek en misselijk. Jemig, wat kun je je op een zondagmorgen slecht voelen zonder dat je de directe oorzaak aan kunt wijzen. Alles kwam er in al zijn hevigheid weer uit. Ik begon met het ziek zijn, halverwege de nacht deed Moos vrolijk mee en toen de morgen de nacht afloste was San nummer drie die boven de WC's in ons huis hing. Maar wat heb ik deze week genoten van de kleine dingen. Een aai over mijn bol van een half slapende San, een kusje op je wang omdat je ook de andere kant toekeert. Moos die mij elke dag weer verbaasd en een puzzel van +3 nu al tot een goed einde brengt. Kon wel eens de nieuwe Minister President worden, Rutte was toch ook eens een baby. Vroegen zijn ouders zich ook wel eens af dat hij later wat belangrijks ging doen of belangrijk zou zijn.....Iedereen was ooit een baby, niemand stond er opeens met 21 jaar....Néé, daar ging toch een heel traject aan vooraf. Onze goaltjesdief is pas twee dagen onderweg met zijn Brent. Zat hij ook zo te klooien met zijn eerste luier en dat je bang bent dat het armpje breekt bij de minste aanraking. Ik kijk, bijna twee jaar, later toch heel anders tegen sommige dingen aan. Moet lachen als ik eerder zaken makkelijk wegwuifde....Nooit geweten dat je zo gelukkig kon zijn, gelukkig kon worden van een pruillipje....Het geluk in de ogen van een ander zien. Ons geluk, geluk in Tuk. Geluk op een zondagmorgen....Als ik mijn Smoothie drink, de thee op mij wacht en Moos ondertussen de keuken gebruikt als een grote pedaalemmer zonder deksel. Soms heb je niet meer nodig dan een boterham en een pot Nutella...Zingen over dikkertje dap om kwart over zeven wat nog niet in ons repetoire is opgenomen en dat wij vanmorgen een zeer verfrissende mededeling kunnen doen. Moos wordt volgens mij geen keeper, hij houdt namelijk geen bal vast maar heeft wel een vernuftig rechterbeentje, hij poortte mij net volledig. Een traan biggelde van geluk over mijn wang. Een jochie van nog geen twee jaar die zijn pappa poort, gelukkig was het nog vroeg en zag niemand het. Maar het maakte mij net even de allertrotste pappa van de hele wereld. Messi, eat your hart out....Geniet er nog ff van want Moos, Mick, Brent, Jonah, Owen en Tobi en al die andere lieve jochies komen eraan. Marienberg kampioen van de 3e klasse in 2035 en Nederland wereldkampioen in 2040. Joah, dat kan niet meer mis gaan. Geluk in Tuk, joah mag wel zo......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten