Rare Waanzinnige Mooie Wereld....
Hallo lieve Vriendinnen en Vrienden,
'All of the perfection nothing will and can be made. The old skin has to shed before the new one sees the day. Opportunities to find the deeper powers in ourselves. Comes when life is breathing and seems more than what it is. Go blindly completely. You tell me how, I can fly away. And believe that all the angels are coming. You bring me down, then I will fly again. And believe that all the angels are coming. The kingdom of the fathers and the heroes where are you. I'm talking to you every night more than I should do. What awaits and when will be the day. When I can wear the cape. I'm lying on the ground as always staring to the air.'
Uut 'Cape of our Hero' van VolBeat.
Liep er gisteren achteloos lang, pas toen mijn gestel zich weer verplaatste van het centrum naar thuisbasis de Marslanden viel mij de tekst echt op. Viel het kwartje. Werkte het radertje achterin mijn hoofd. Het drong tot mij door zoals een Glennis Grace die ook maar beter de andere helft kaal kan scheren, maar dat geheel terzijde. Ik zing ook vaak geen eigen nummers. Maar Stef Bos heeft zijn nieuwe theatershow 'Mooie Waanzinnige Wereld' genoemd, natuurlijk zitten wij 8 november in de Voorveghter, dat is voor ons nu maar effies lopen. De drie woorden bleven eigenlijk de hele dag en nacht in mijn kop zitten. Ik vind de wereld soms waanzinnig mooi, soms waanzinnig raar en vaak waanzinnig eng! Het gevoel wat mij bekruipt, daar is dan geen onkruid tegen gewassen. Ik schoffel mij wezenloos een ongeluk maar op de één of andere manier kan ik dat rare gevoel dan niet meer loslaten. Kijk naar Moos en denk..jaja kereltje ik heb dezelfde gedachten die ooit jouw Opa had. Ook al zal je hem nooit kennen, hij leeft wel in je voort net zoals The King voortleeft in miene eigenwieze kop. Het is soms niet meer leuk om op internet rond te dwalen. Je krijgt ongevraagd een filmpje voor je kiezen waar ik niet om had gevraagd. Het filmpje begint al te lopen zonder dat je ergens op gedrukt hebt. Bij die zoon van Roelvink kan ik nog kiezen of ik op play wil drukken....Neuh, geen behoefte aan. Die vader die zijn dochter in het bubbelbad schoon wil praten terwijl ze vieze dingen deed, kleine meisjes worden groot Papa en sommigen zijn niet altijd even slim om te beseffen dat al die Smartphones ook opname's kunnen maken van dingen die je als Papa liever niet wilt zien van je kleine meid die je amper tien jaar terug nog de pamper om dat kleine kontje deed. Maar om geconfronteerd te worden met filmpjes waar je een kop kleiner wordt gemaakt daar draait mijn maag van om. Ik hoef ze niet te zien, ik probeer het leed nog efkes buiten onze voordeur te houden. Wel blijf ik het misselijk makende filmpjes vinden....Die van die onthoofding voorop maar ook die van de Roelvinkjes....Mijn dag wordt er echt niet beter op. Het ene is wereldnieuws, het andere blijkbaar ook. Het is de wereld waarin wij leven. Die rare waanzinnige mooie wereld. Dat er blijkbaar nu al Games bestaan waar je MH17's uit de lucht kunt schieten en punten krijgt voor alle lege koffers die je vervolgens verzameld....Een zieke waanzinnige wereld. Zijn de hersens soms op rantsoen, je zou het haast denken. Je hoort allerlei verhalen...Nog steeds durft een jongen een relatie per telefoon te be-eindigen. Heeft de ballen er niet voor om het face to face te doen....Pas op, kom je aan mijn lieve nichtjes dan kom je aan een boze oom...Een vrouw die op de RUG gewoon een fout mag maken...ze ligt niet op haar RUG, maar werkt er al jaren....en zit achter zo'n burootje om nieuwe studenten in te schrijven...Ach, ik vergeet er gewoon één en vervolgens kan die naar zijn opleiding fluiten...Weer een jaar vergooid. Rare Waanzinnige Mooie Wereld, maar dus niet altijd. Misschien klein leed, maar wel leed. Ach, dat wieffie van ons werd deze week ondanks alle zooi op deze aardkloot gewoon 83. Respect, mijn moeder gaat still going strong al moet je haar dat niet vertellen. Wat zeg je nou....? Dat je het nog altijd goed doet Moe....Dat oen accu nog altijd pruttelt, dat de stroom niet uit de voeding gaat. Dat je geniet van oen kinderen, van oen schoondochters en van oen kleinkinderen...Dat je straalt als Moos naar je lacht, dat je lacht als Moos weer zijn eigen koppie volgt....Dan wordt mijn wereld, jouw wereld, onze wereld waanzinnig mooi. Dat is niet meer raar of gek of ziek maar gewoon leuk, lief, gezellig en aardig. 83 jaar....een hele leeftijd, velen halen het niet. Anderen wel....Ik ben blij dat je één van die anderen bent...Dat jij al veel hebt meegemaakt maar nog steeds gelooft in deze mooie, soms rare, soms waanzinnig maar vooral onze kleine wereld waarin wij jouw oogappels zijn. Jouw toeverlaten en grote steunen waar de buurman meer een zoon is dan diegene die naast je woont. Mooi om te genieten zoals gisteren....Jij met rode koontjes op je wangen, ja het was een beetje benauwd bij jou thuis maar de warmte voelde goed....Zo lekker, zo verdomd lekker.....Die drie woorden die ik gisteren las op de aanplakbiljetten bij de Voorveghter bleven de hele dag in mijn hoofd spoken...Was een beetje Grumpy gisteren, nogmaals sorry,heb ik soms...Zit de hele wereld op mijn rug, nu ff niet de universiteit van Groningen maar kan ik het in mijn kop niet allemaal bolwerken...Ach, dan zijn een paar dagen België helend op mijn kwetsbare ziel. Goede gesprekken met mensen die er toe doen, werken in het beloofde land...Waar de goesting goed is, ik zie ze graag en ze houden van mijn lange bakkebaarden. Wat wil je dan nog meer....haha. Een onverwachts pleinfeest die toch met de personeelsleden van Camping- en Vakantieverblijf de Kouwenborchjes gevierd kon worden, gewaardeerd met vijf sterren en op Zoover een 10,0 krijgt....Gewoon omdat het een rare maar waanzinnige mooie wereld kan zijn...Ook al zing je niet je eigen nummers, wij schrijven elke dag geschiedenis al wordt die niet met iedereen gedeeld. Het geluk zit in 'm in de kleine dingen. Een oberes die mij de fles wijn uit de handen haalt, dat mocht niet....een schouderklopje van iemand onverwachts. Door de bomen het bos niet meer zien, nou echt wel...Bos zien wij op 8 november, de rest op andere data....
En ene Edsilla Rombley die mij gewoon even meld dat ik een wel een hele mooie vrouw heb.....Tja, wat is de wereld toch waanzinnig mooi hè
Joah, het mag wel zo.....
'All of the perfection nothing will and can be made. The old skin has to shed before the new one sees the day. Opportunities to find the deeper powers in ourselves. Comes when life is breathing and seems more than what it is. Go blindly completely. You tell me how, I can fly away. And believe that all the angels are coming. You bring me down, then I will fly again. And believe that all the angels are coming. The kingdom of the fathers and the heroes where are you. I'm talking to you every night more than I should do. What awaits and when will be the day. When I can wear the cape. I'm lying on the ground as always staring to the air.'
Uut 'Cape of our Hero' van VolBeat.
Liep er gisteren achteloos lang, pas toen mijn gestel zich weer verplaatste van het centrum naar thuisbasis de Marslanden viel mij de tekst echt op. Viel het kwartje. Werkte het radertje achterin mijn hoofd. Het drong tot mij door zoals een Glennis Grace die ook maar beter de andere helft kaal kan scheren, maar dat geheel terzijde. Ik zing ook vaak geen eigen nummers. Maar Stef Bos heeft zijn nieuwe theatershow 'Mooie Waanzinnige Wereld' genoemd, natuurlijk zitten wij 8 november in de Voorveghter, dat is voor ons nu maar effies lopen. De drie woorden bleven eigenlijk de hele dag en nacht in mijn kop zitten. Ik vind de wereld soms waanzinnig mooi, soms waanzinnig raar en vaak waanzinnig eng! Het gevoel wat mij bekruipt, daar is dan geen onkruid tegen gewassen. Ik schoffel mij wezenloos een ongeluk maar op de één of andere manier kan ik dat rare gevoel dan niet meer loslaten. Kijk naar Moos en denk..jaja kereltje ik heb dezelfde gedachten die ooit jouw Opa had. Ook al zal je hem nooit kennen, hij leeft wel in je voort net zoals The King voortleeft in miene eigenwieze kop. Het is soms niet meer leuk om op internet rond te dwalen. Je krijgt ongevraagd een filmpje voor je kiezen waar ik niet om had gevraagd. Het filmpje begint al te lopen zonder dat je ergens op gedrukt hebt. Bij die zoon van Roelvink kan ik nog kiezen of ik op play wil drukken....Neuh, geen behoefte aan. Die vader die zijn dochter in het bubbelbad schoon wil praten terwijl ze vieze dingen deed, kleine meisjes worden groot Papa en sommigen zijn niet altijd even slim om te beseffen dat al die Smartphones ook opname's kunnen maken van dingen die je als Papa liever niet wilt zien van je kleine meid die je amper tien jaar terug nog de pamper om dat kleine kontje deed. Maar om geconfronteerd te worden met filmpjes waar je een kop kleiner wordt gemaakt daar draait mijn maag van om. Ik hoef ze niet te zien, ik probeer het leed nog efkes buiten onze voordeur te houden. Wel blijf ik het misselijk makende filmpjes vinden....Die van die onthoofding voorop maar ook die van de Roelvinkjes....Mijn dag wordt er echt niet beter op. Het ene is wereldnieuws, het andere blijkbaar ook. Het is de wereld waarin wij leven. Die rare waanzinnige mooie wereld. Dat er blijkbaar nu al Games bestaan waar je MH17's uit de lucht kunt schieten en punten krijgt voor alle lege koffers die je vervolgens verzameld....Een zieke waanzinnige wereld. Zijn de hersens soms op rantsoen, je zou het haast denken. Je hoort allerlei verhalen...Nog steeds durft een jongen een relatie per telefoon te be-eindigen. Heeft de ballen er niet voor om het face to face te doen....Pas op, kom je aan mijn lieve nichtjes dan kom je aan een boze oom...Een vrouw die op de RUG gewoon een fout mag maken...ze ligt niet op haar RUG, maar werkt er al jaren....en zit achter zo'n burootje om nieuwe studenten in te schrijven...Ach, ik vergeet er gewoon één en vervolgens kan die naar zijn opleiding fluiten...Weer een jaar vergooid. Rare Waanzinnige Mooie Wereld, maar dus niet altijd. Misschien klein leed, maar wel leed. Ach, dat wieffie van ons werd deze week ondanks alle zooi op deze aardkloot gewoon 83. Respect, mijn moeder gaat still going strong al moet je haar dat niet vertellen. Wat zeg je nou....? Dat je het nog altijd goed doet Moe....Dat oen accu nog altijd pruttelt, dat de stroom niet uit de voeding gaat. Dat je geniet van oen kinderen, van oen schoondochters en van oen kleinkinderen...Dat je straalt als Moos naar je lacht, dat je lacht als Moos weer zijn eigen koppie volgt....Dan wordt mijn wereld, jouw wereld, onze wereld waanzinnig mooi. Dat is niet meer raar of gek of ziek maar gewoon leuk, lief, gezellig en aardig. 83 jaar....een hele leeftijd, velen halen het niet. Anderen wel....Ik ben blij dat je één van die anderen bent...Dat jij al veel hebt meegemaakt maar nog steeds gelooft in deze mooie, soms rare, soms waanzinnig maar vooral onze kleine wereld waarin wij jouw oogappels zijn. Jouw toeverlaten en grote steunen waar de buurman meer een zoon is dan diegene die naast je woont. Mooi om te genieten zoals gisteren....Jij met rode koontjes op je wangen, ja het was een beetje benauwd bij jou thuis maar de warmte voelde goed....Zo lekker, zo verdomd lekker.....Die drie woorden die ik gisteren las op de aanplakbiljetten bij de Voorveghter bleven de hele dag in mijn hoofd spoken...Was een beetje Grumpy gisteren, nogmaals sorry,heb ik soms...Zit de hele wereld op mijn rug, nu ff niet de universiteit van Groningen maar kan ik het in mijn kop niet allemaal bolwerken...Ach, dan zijn een paar dagen België helend op mijn kwetsbare ziel. Goede gesprekken met mensen die er toe doen, werken in het beloofde land...Waar de goesting goed is, ik zie ze graag en ze houden van mijn lange bakkebaarden. Wat wil je dan nog meer....haha. Een onverwachts pleinfeest die toch met de personeelsleden van Camping- en Vakantieverblijf de Kouwenborchjes gevierd kon worden, gewaardeerd met vijf sterren en op Zoover een 10,0 krijgt....Gewoon omdat het een rare maar waanzinnige mooie wereld kan zijn...Ook al zing je niet je eigen nummers, wij schrijven elke dag geschiedenis al wordt die niet met iedereen gedeeld. Het geluk zit in 'm in de kleine dingen. Een oberes die mij de fles wijn uit de handen haalt, dat mocht niet....een schouderklopje van iemand onverwachts. Door de bomen het bos niet meer zien, nou echt wel...Bos zien wij op 8 november, de rest op andere data....
En ene Edsilla Rombley die mij gewoon even meld dat ik een wel een hele mooie vrouw heb.....Tja, wat is de wereld toch waanzinnig mooi hè
Joah, het mag wel zo.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten