'De Westerpark familie. Ja, ons hart is rood en zwart. Laat Feyenoord maar komen, FC Twente voor mien part. De Eerste klas was super, ooh het giet ons veur de wind. Drie dorpen uut ons logo, de bal is wat ons bindt. Bej de Olde Molle zag onze club het licht. Bej de Olde Molle bint wej op-e-richt. Waayman was de kanjer, ej opereerde stark, wej old zien naam in ere, hier op het Westerpark. Bej de Olde Molle, zag onze club het licht. Bej de Olde Molle is rood zwart op-e-richt.'
Uut 'een nummer wat wij gisteravond hebben gezongen.....'
Val maar direct met de deur in huus. Heeft iemand nog een armband gezien op de weg van het Westerpark naar huus...? De band met je arm, ik ben 'm namelijk kwiet. Vanmorgen kwam Bennie Jolink buurten in miene verstand. Een old nummer van eerder, maar hij zong niet over zien Pils maar over mien Armband. Mamma, woar is mien Armband. Mien Armband bun ik kwiet. Pappa, woar is mien Armband, mien Armband ben ik kwiet. Hef niemand dan mien Armband gezien, ik lust der wel een stuk of tien (giet over bier dan hè...) Mamma woar is mien Armband, mien armband bun ik kwiet.
Het moet wel een gek gezicht geweest zijn vanmorgen, voor de vroege kerkgangers die langs het kanaal ff bij het Westerpark naar rechts of links keken. De lucht nog zwanger van het bier wat gisteravond rijkelijk vloeide op ons 70-jarige jubileum...Voor de gelovigen naar Mainbarg was het natuurlijk links kieken, wie in Beerzerveld de karke hef stoan was het rechts kieken....Die 2 meter punt 6 komma 4 die languit op de klinkers in de bossies zat te kieken...Tja, kwam gisteren tot mien verstand langs veld 2, lag gestrekt in de bossies...Trouwens, goeie kwaliteit die struuken langs ons mooie Westerpark.
Ik wist vanmorgen nog precies waar ik gisteravond lag....Bijna alle planten stonden weer kaarsrecht, maar toch waren er enkele geknakt. De fiets en ik hadden een ernstig misverstand. Waar ik links af wou, wou de Gazelle van mien moe rechtdoor...Tja, ik won op punten maar belandde ook in de planten. Ben geen bioloog of plantendeskundige maar het viel lekker zacht. Ik zat geparkeerd tegen het hek. Een oud-voorzitter hielp mij overeind....De man die Hutten heet van achteren stak mij de helpende hand toe. Ik was die avond al samen met mijn mede bestuursleden 2e geworden, nu was ik de eerste die hij weer in de benen hielp. Een dom verhaal, ik snap u daar aan de andere kant. Ben net weer thuis nadat wij eerst het Westerpark milimeter voor milimeter hebben verkend. Ik zat vanmorgen dus met mijn neus in de planten...Verzamelde enkele lege plastic glaasjes waar uren eerder nog bier in huisde....Gooide ze in de bak die daarvoor bestemd was, stond er ook op Afvalbak, wel handig als je 's morgens niet de zinnen kunt lezen maar ze achterstevoren herhaalt....Het was een leuk feestje, gisteravond. Voel het....Maar voel niet meer de band met mijn arm. De armband heeft ergens gisteren zijn of haar waterloo gevonden....Ergens op de weg naar huus kwamen wij niet langs Rome maar wel langs kapper Olsman. Waar eerder mien haar de eraf ging, liep ik nu te zoeken naar mijn armband. Want ik kon mij vaag nog herinneren dat ik ook kennismaakte met één van de bomen langs het fietspad waar trouwens een andere oud-voorzitter inpandig is...Naast die jongen van Bakhuis woont Jan Noeverman alweer een hele tijd. Bakhuis heeft de strijd eindelijk verloren en volgens mij ik ergens mien armband....Kan mij vergissen maar ik groette een overdachtegaal terwijl ik aan het zoeken was. San hielp mij maar ineens kon ik mijn ogen niet meer van haar afhouden. Wat zag zij er lekker uut, zo op een zondagmorgen net na achten....Wat is het toch een lekker ding....haar billetjes zweefde boven het asfalt....Liep pardoes weer tegen een boom, de ezel stootte zich dus wel twee keer. Gisteravond fietste ik er nog tegenaan, nu liep ik tegen de boom, 2 verder dan Olsman. Keek naar boven, maar zag geen beweging. Hans lag vast en zekers nog te slapen op dit onchristelijke uur. Wel was de koster van de Kerk tegenover het station al bezig met de deuren te openen....Ging onverrichte zaken weer naar mien Moe....Toch was ik een beetje eigenwies en ging nog eens terug. Andries stapte net op de fiets en keek met zijn rechteroog schuin links naar het Westerpark. Op zondag mag je niet voetballen maar wel ff kieken of alles er nog zo bij ligt als gisteren. Stak de hand op, de vader van Jaap groette terug.....Maar ik had wederom geen succes. Lag weer op mijn knieën in de struiken te kieken....Maar keek ook door het hek...Keek naar het Westerpark en had de tranen in mien ogen...Niet om mien armband, dat was ook wel verrekte jammer, maar meer om de historie en mien eigen geschiedenis op het Westerpark...waar ik zo'n beetje elke grasspriet tot mijn vriendenkring mag rekenen. Voetbal, Mainbarg, het is zoveel meer als zaterdag twee keer drie kwartier. Ik besefte het mij gisteren weer....Kreeg de tranen in de ogen toen ik dacht aan mien Va en mien breurs hoe zij altijd op de velden liepen. Mien va met zien OAD-bus die dienst deed als kantine...Vanmorgen had ik de tranen in de ogen...Wat een gek gezicht, iets voor negen huilde ik tranen met tuiten...Ik snapte er niks van...liep te dwalen in een lege grote feesttent waar de slingers nog aan het tentdoek hingen....Ik liep op gewijdde grond, voor velen een veld met gras er op voor mij zoveel meer. Ik liep langs de kleedkamers....nu op slippers eerder op voetbalschoenen met zes noppen, zes aan elke voet. Hier maakte ik mijn handschoenen nat en kreeg ik een laatste schouderklop op de armen....Handschoenen van Uhlsport en later met mien eigen naam erop....Ik verloor dan wel de band met mien arm, maar de band met mien club verlies ik niet zo snel....Noem mij een oude dwaas, noem mij een sentime...nou ja, iets wat ik nu ff niet goed achter elkaar kan schrijven. Vanmorgen op het Westerpark, op een zondag in het Oosten kreeg ik de tranen niet droog....Pakte een shirt wat er nog lag, roodzwart....rood met zwarte strepen...Ons shirt. Ons mooie shirt.....Opgericht in 1945....De heren van toen zijn nu iconen in onze geschiedenis. Net na de oorlog beslisten zij om mien club op te richten.....Het is gek maar ik traan weer achter mien computer, ik hou van mien cluppie al verliest ze alle wedstrijden in de voorbereiding. Het is zo'n gek gevoel....Ik stond op, haalde mijn handen van het hek langs veld 2...Ik had de armband niet gevonden.....Maar had een andere band met mien arm....Dacht aan mien breurs, dacht aan mien Pa, dacht aan Henk Potgieter, Jan Timmerman....Dacht aan Rolf Hofsink en Theo en zag Jelle weer een bal uit de kruising rammelen....Ik geloofde op zondag het dit keer wel....Andries keek naar links....maar hij zag mij niet, stond tussen de struiken gewoon te staren naar twee lege doelen....Maar ik zag heel veel, zowel tussen als buiten de wit gekalkte lijnen....Hey V.V. Mariënberg nogmaals gefeliciteerd met je 70 jaar.....Joah, mag wel zo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten