Bye, Bye Man! Bye, Bye Woman....
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'And you know it's time to go. Through the sleet and driving snow. Across the fields of morning. Light in the distance. And you hunger for the time
Time to heal, desire, time. And you earth moves beneath. Your own dream landscape.The wind will crack in winter time.This bomb-blast lightning waltz
No spoken words, just a scream. Tonight we'll build a bridge across the sea and land. See the sky, the burning rain. She will die and live again. And your heart beats so slow. Through the rain and fallen snow. Across the fields of mourning. Light's in the distance.'
Uut 'A Sort of Homecoming' van U2
Wat is een uurtje op een mensenleven.....?
Ik draaide mij nog eens om en schurkte tegen de bevallige billen van Sanneke aan....Als je tachtig of negentig wordt is 60 minuten echt niet veel....Maar wat als je nog in de bloei van je leven bent, amper de dertig gepasseerd en jouw oneerlijke strijd gestreden is.
Het was half acht maar besloot nog ff de wereld aan de andere kant van mijn ogen te bekijken. Slapen kon ik niet maar luisterde naar mijn eigen ademhaling, in - en uit....Hoorde een vogel buiten en ver weg een auto die nog eens extra gas gaf. Ik ontwaakte, las het laatst nog ergens, geluk in een notendop zomaar gevonden aan de overkant van de straat. Maar ik kon alleen maar denken aan de achterblijver. Zo is het leven vertelde mij iemand, het leven gaat door. Niet alleen de Tour wacht op niemand. Maar zover was Parijs nog nooit geweest....Je wist dat het zou gebeuren, dat one fine day de onheilstijding zou arriveren. Maar toch schrokken wij toen wij het berichtje lazen, de laatste update.....Kippenvel! Ik kreeg een brok in mijn keel en nu was een uur maar zo'n klein tijdsverschil. Wat hadden ze nog graag uren, dagen, maanden, jaren met elkaar willen zijn. De klootzak die kanker heet besliste anders en zegevierde weer eens onverdiend. Dik onverdiend, had geen moment recht op de zege...Maar hij sloeg toe in de dying seconds, hoe wrang het ook klinkt het is gewoon de bittere waarheid. Ik vervloekte weer eens iemand, het was een soort manier van thuiskomen. Ik had het vrijdagavond bij Chez Freek en zij voelde het zo een dag later. Knap dat je ondanks al je pijn en het verdriet en de wetenschap dat je weet dat je je geliefden moet achterlaten vertrouwt op het feit dat je thuiskomt. Ik vind het bijzonder knap hoe zij haar ziekte elke keer weer beschreef en het geloof omarmde als grote steunpilaar. Zij vertrok voor de laatste keer, zij heeft haar verdiende rust, geen pijn meer....Wens jou al het goede waar het dan ook mag zijn en wens haar grote steunen en toeverlaten en verdere familie en kennissen heel veel sterkte, voor nu en de komende periode....Ik zou echt niet weten waar ik heen zou vluchten met mijn verdriet....De wereld is niet eerlijk. Was het nog maar tien/vijftien jaar terug...Toen wij met z'n allen een biertje dronken bij Café Mans...Toen wij nog niet wisten wat er ons allemaal boven de kop zou hangen. Mooi dom ouwehoeren. Praten met oen kerl over voetbal, waar hij nog steeds geen bal verstand van heeft. Soms wou je dat de tijd stil kon blijven staan. Dat het al goede bewaard zou blijven en wij met z'n allen konden beslissen waar al het slechte naar toe kon. U bent een kinderlokker die boven een kinderopvang woont....? wij beslissen dat je een half uur in de waterleiding mag staan. Wel helemaal onder water....Hey Erik, doe nog maar een biertje...Weer een probleem uit de wereld. Maar zo makkelijk is het allemaal niet. Ik wilde vanmorgen wel dat de tijd stil had kunnen staan. Of dat de doktoren nu konden wat ze pas over tig jaar wel denken te kunnen. Kanker en al die rotzooi de wereld uit....Ik bleef nog een uurtje liggen want ik denk dat nog alle tijd heb. Maar is dat wel zo....?? Wisten wij veel tien jaar terug dat meneer K. genadeloos zou toeslaan in het kanaaldorp? Misschien is het ook maar beter dat je niet alles weet....Maar ik hoop wel dat diegene die erover beslissen wel weten waar ze mee bezig zijn...Bye, Bye Woman.....
Vrijdag had ik ook de tranen in de ogen maar dan op een andere manier. Iemand nam ook afscheid, zij het voor twee maanden om aan de andere kant van de rivier iets anders te beginnen. Noem mij een eitje, noem mij een watje, je mag mij noemen alles wat jullie willen....Maar ik moest huilen om de laatste woorden van Gerard Ekdom....Zijn laatste nummer op 3FM was er eentje van Bruce Springsteen...Meeting across the river.... Over welgeteld 8 weken is hij te horen op Radio 2. Gek genoeg een zender die wij al weken in de auto op hebben staan. Ben een beetje klaar met 3FM....'s morgens is het toch altijd die Hardenberger die op 538 zijn onzin de ether inslingert. Giel legt het af tegen onze eigen Edwin Evers....Dan gooide ik het roer altijd om naar Veenstra, Veenstra en volgde Ekdom, Paul Rabbering en sloten Coen en Sander de dag af....Nu is het meer Gijsje Stavermans en consorten met muziek uut de jaren tachtig en negentig en het beste wat de Nederlandse artiesten hebben te bieden. Desondanks Ekdom, bedankt voor jouw jarenlange muziek op 3FM en nooit meer vergeten uitspraken als de Barbecueplaat, Eine Deutsche Schalplatte, Jammer Joh, Keiharde PornoZeg, Wat is dat lekker hè...We zullen het nooit nooit vergeten...Bye Bye Man. Het afscheid van Ekdom een soort ik Vertrek maar dan anders......Gisteravond toevallig nog gekeken....? Zo niet, kijk het terug op uitzending gemist. Wij volgen al jaren Ik vertek op de zaterdagavond...Je lacht je soms een ongeluk....Gisteravond werd er teruggeblikt. Een echtpaar met twee kinderen vertrokken naar Frankrijk om daar een verwaarloosd kasteel om te toveren tot een bed&breakfast...een soort Chambre d'Hotel....als ik het goed schrijf. Ze begonnen al met een steak Tartare terug te sturen naar de keuken van het restaurant waar zij de eerste avond aten. Met de mededeling of ze het stukje rauw vlees in de pan wilde doen om te grillen of te bakken en het rauwe eitje mocht ook wel in de pan......Aaaah, mijn culinaire hart sloeg drie keer in de rondte...Bestel het dan niet...?!?!?! Je zag het meisje ook mooi dom kieken in de bediening....haha Steak Tartare is rauw....Maar het regende berichtjes op twitter....Wij moeten nog een stuk terugkijken want Moos zat te gapen als een malle....en die moest een verdieping hoger horizontaal worden geparkeerd. Je moet echt kijken. Een getrouwde man die nog uit zijn KASTeel moest komen. De vrouw wilde anno 2015 niet meer reageren maar de man in kwestie wel....Schitterende televisie! Echt terugkijken...Wij lagen dubbel gestrekt op het bankje!
Drie keer tranen in mijn ogen dit weekend, eigenlijk vier keer tranen....Tranen van het lachen, tranen van geluk, tranen van pure blijdschap en tranen van verdriet.
Soms zijn er moeilijk woorden te vinden om je gevoelens uit te drukken....Ik hoop gewoon dat het uurtje van vanmorgen mij later niet zal gaan opbreken.....
Joah, het mag wel zo......
'And you know it's time to go. Through the sleet and driving snow. Across the fields of morning. Light in the distance. And you hunger for the time
Time to heal, desire, time. And you earth moves beneath. Your own dream landscape.The wind will crack in winter time.This bomb-blast lightning waltz
No spoken words, just a scream. Tonight we'll build a bridge across the sea and land. See the sky, the burning rain. She will die and live again. And your heart beats so slow. Through the rain and fallen snow. Across the fields of mourning. Light's in the distance.'
Uut 'A Sort of Homecoming' van U2
Wat is een uurtje op een mensenleven.....?
Ik draaide mij nog eens om en schurkte tegen de bevallige billen van Sanneke aan....Als je tachtig of negentig wordt is 60 minuten echt niet veel....Maar wat als je nog in de bloei van je leven bent, amper de dertig gepasseerd en jouw oneerlijke strijd gestreden is.
Het was half acht maar besloot nog ff de wereld aan de andere kant van mijn ogen te bekijken. Slapen kon ik niet maar luisterde naar mijn eigen ademhaling, in - en uit....Hoorde een vogel buiten en ver weg een auto die nog eens extra gas gaf. Ik ontwaakte, las het laatst nog ergens, geluk in een notendop zomaar gevonden aan de overkant van de straat. Maar ik kon alleen maar denken aan de achterblijver. Zo is het leven vertelde mij iemand, het leven gaat door. Niet alleen de Tour wacht op niemand. Maar zover was Parijs nog nooit geweest....Je wist dat het zou gebeuren, dat one fine day de onheilstijding zou arriveren. Maar toch schrokken wij toen wij het berichtje lazen, de laatste update.....Kippenvel! Ik kreeg een brok in mijn keel en nu was een uur maar zo'n klein tijdsverschil. Wat hadden ze nog graag uren, dagen, maanden, jaren met elkaar willen zijn. De klootzak die kanker heet besliste anders en zegevierde weer eens onverdiend. Dik onverdiend, had geen moment recht op de zege...Maar hij sloeg toe in de dying seconds, hoe wrang het ook klinkt het is gewoon de bittere waarheid. Ik vervloekte weer eens iemand, het was een soort manier van thuiskomen. Ik had het vrijdagavond bij Chez Freek en zij voelde het zo een dag later. Knap dat je ondanks al je pijn en het verdriet en de wetenschap dat je weet dat je je geliefden moet achterlaten vertrouwt op het feit dat je thuiskomt. Ik vind het bijzonder knap hoe zij haar ziekte elke keer weer beschreef en het geloof omarmde als grote steunpilaar. Zij vertrok voor de laatste keer, zij heeft haar verdiende rust, geen pijn meer....Wens jou al het goede waar het dan ook mag zijn en wens haar grote steunen en toeverlaten en verdere familie en kennissen heel veel sterkte, voor nu en de komende periode....Ik zou echt niet weten waar ik heen zou vluchten met mijn verdriet....De wereld is niet eerlijk. Was het nog maar tien/vijftien jaar terug...Toen wij met z'n allen een biertje dronken bij Café Mans...Toen wij nog niet wisten wat er ons allemaal boven de kop zou hangen. Mooi dom ouwehoeren. Praten met oen kerl over voetbal, waar hij nog steeds geen bal verstand van heeft. Soms wou je dat de tijd stil kon blijven staan. Dat het al goede bewaard zou blijven en wij met z'n allen konden beslissen waar al het slechte naar toe kon. U bent een kinderlokker die boven een kinderopvang woont....? wij beslissen dat je een half uur in de waterleiding mag staan. Wel helemaal onder water....Hey Erik, doe nog maar een biertje...Weer een probleem uit de wereld. Maar zo makkelijk is het allemaal niet. Ik wilde vanmorgen wel dat de tijd stil had kunnen staan. Of dat de doktoren nu konden wat ze pas over tig jaar wel denken te kunnen. Kanker en al die rotzooi de wereld uit....Ik bleef nog een uurtje liggen want ik denk dat nog alle tijd heb. Maar is dat wel zo....?? Wisten wij veel tien jaar terug dat meneer K. genadeloos zou toeslaan in het kanaaldorp? Misschien is het ook maar beter dat je niet alles weet....Maar ik hoop wel dat diegene die erover beslissen wel weten waar ze mee bezig zijn...Bye, Bye Woman.....
Vrijdag had ik ook de tranen in de ogen maar dan op een andere manier. Iemand nam ook afscheid, zij het voor twee maanden om aan de andere kant van de rivier iets anders te beginnen. Noem mij een eitje, noem mij een watje, je mag mij noemen alles wat jullie willen....Maar ik moest huilen om de laatste woorden van Gerard Ekdom....Zijn laatste nummer op 3FM was er eentje van Bruce Springsteen...Meeting across the river.... Over welgeteld 8 weken is hij te horen op Radio 2. Gek genoeg een zender die wij al weken in de auto op hebben staan. Ben een beetje klaar met 3FM....'s morgens is het toch altijd die Hardenberger die op 538 zijn onzin de ether inslingert. Giel legt het af tegen onze eigen Edwin Evers....Dan gooide ik het roer altijd om naar Veenstra, Veenstra en volgde Ekdom, Paul Rabbering en sloten Coen en Sander de dag af....Nu is het meer Gijsje Stavermans en consorten met muziek uut de jaren tachtig en negentig en het beste wat de Nederlandse artiesten hebben te bieden. Desondanks Ekdom, bedankt voor jouw jarenlange muziek op 3FM en nooit meer vergeten uitspraken als de Barbecueplaat, Eine Deutsche Schalplatte, Jammer Joh, Keiharde PornoZeg, Wat is dat lekker hè...We zullen het nooit nooit vergeten...Bye Bye Man. Het afscheid van Ekdom een soort ik Vertrek maar dan anders......Gisteravond toevallig nog gekeken....? Zo niet, kijk het terug op uitzending gemist. Wij volgen al jaren Ik vertek op de zaterdagavond...Je lacht je soms een ongeluk....Gisteravond werd er teruggeblikt. Een echtpaar met twee kinderen vertrokken naar Frankrijk om daar een verwaarloosd kasteel om te toveren tot een bed&breakfast...een soort Chambre d'Hotel....als ik het goed schrijf. Ze begonnen al met een steak Tartare terug te sturen naar de keuken van het restaurant waar zij de eerste avond aten. Met de mededeling of ze het stukje rauw vlees in de pan wilde doen om te grillen of te bakken en het rauwe eitje mocht ook wel in de pan......Aaaah, mijn culinaire hart sloeg drie keer in de rondte...Bestel het dan niet...?!?!?! Je zag het meisje ook mooi dom kieken in de bediening....haha Steak Tartare is rauw....Maar het regende berichtjes op twitter....Wij moeten nog een stuk terugkijken want Moos zat te gapen als een malle....en die moest een verdieping hoger horizontaal worden geparkeerd. Je moet echt kijken. Een getrouwde man die nog uit zijn KASTeel moest komen. De vrouw wilde anno 2015 niet meer reageren maar de man in kwestie wel....Schitterende televisie! Echt terugkijken...Wij lagen dubbel gestrekt op het bankje!
Drie keer tranen in mijn ogen dit weekend, eigenlijk vier keer tranen....Tranen van het lachen, tranen van geluk, tranen van pure blijdschap en tranen van verdriet.
Soms zijn er moeilijk woorden te vinden om je gevoelens uit te drukken....Ik hoop gewoon dat het uurtje van vanmorgen mij later niet zal gaan opbreken.....
Joah, het mag wel zo......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten