(Zaterdag 28 november, sportpark het Westerpark in Mariënberg)
‘We're gathered here on hallowed ground. With voices raised, heads bowed down.
We're gathered here on hallowed ground. To sing this soul away’
Uut ‘Hallowed Ground ‘ van The Brandos.
Komende zaterdag keert Sportclub Lemele terug op gewijde grond in Mariënberg.
De groene grassprieten op het prachtige Westerpark zullen weer gaan kietelen onder de noppen van de blauwwitte spelers. De zoete geur van de overwinning op DKB’44 komt kriebelend de neusgaatjes in. Hier langs het kanaal proefde de mannen van trainer Klaas Mijnheer het zoet van het verdiende kampioenschap in de 4e klasse D. Het licht ging ’s nachts pas laat uit op sportpark ’t Zandeinde, de thuishaven van derdeklasser Lemele, wisten enkele ooggetuigen de volgende dag redelijk nuchter te melden. De kater huisde een etmaal later in beide dorpen. In het ene dorp van de gemiste kansen, het andere dorp had zich veel te veel gelaafd aan het gerstenat.
Dinsdag 12 mei gaat never nooit meer uit het collectieve geheugen van Lemele, in het jaar dat de club aan de voet van de Lemelerberg haar vijftigjarige jubileum vierde werd één van de absolute sportieve hoogtepunten uit de historie flink luister bijgezet. Na zeven jaar ballen in de 4e klasse was promotie eindelijk een feit! Ruim duizend, sommigen telden wel dertienhonderd man publiek, was de bewuste dinsdagavond inpandig op de grens tussen Beerzerveld en Mariënberg. Twee ploegen stijf van de zenuwen en Mariënberg die garen spinde bij de ongemeen spannende ontknoping in de 4e klasse.
Een penningmeester die lachte, een bar-vrijwilliger die vrolijk biertjes bleef tappen en tientallen vrijwilligers die weer eens lieten zien dat Wij, Mariënberg duzz…, binnen 48 uur een perfecte gastheer kunnen spelen. DKB kwam in de voorbereiding reeds buurten op het Westerpark, nu wonnen ze wel maar wat hadden ze dat graag op 12 mei jl. gedaan. Lemele is na ruim een half jaar afwezigheid komende zaterdag weer ‘back’ op de plek waar hun avontuur in de 3e klasse gestalte kreeg. Na tien wedstrijden vinden wij onze gasten op de 9e plek. Lemele is als wuivend riet, het buigt wel maar knakt nooit. Regelmatig leek Lemele deze competitie-jaargang verslagen….Maar worstelen is ook een kunst en ondanks een beste tegenwind kwam de ploeg steeds weer boven drijven. Je hebt pas van Lemele gewonnen als je het sportpark van hen af bent of als Lemele je terrein eindelijk heeft verlaten, wat ik oe brom! Het overkwam Juliana’32 de laatste wedstrijd. Een veilige voorsprong van 2-0 werd in de slotfase teniet gedaan door een Lemele wat niet snel de handdoek gooit. Vier gelijke spelen werden zo op bijna identieke wijze bij elkaar gesprokkeld. Lemele begon sterk aan de competitie en verraste vriend en vijand. Pas in het zevende duel werd voor het eerst verloren. Quick’20 stak een stokje voor de dadendrang en won met 2-0. Hierna was Lemele het even kwijt gezien de nederlagen tegen DZSV en Achilles Enschede. Wij kruisten de degens in competitieverband de degens voor het laatst in het seizoen 2003/2004 met elkaar. Het seizoen waar wij destijds promoveerden van de 3e naar de 2e klasse. Waar de opmars van de Westerparkbewoners begon onder de Breuk, toen Twix nog onder de naam Raider werd verkocht en Zaal Dijk ’s avonds wekelijks werd bezwangerd door vele jongens en meisjes uut Mainbarg en omstreken….Op 27 september 2003 wonnen wij thuis met 2-0. De return werd tevens een prooi voor de roodzwarten. Wij schrijven 10 april 2004 en Lemele wederom met 0-2 werd verslagen.
Kieken wat het wordt. Voorlopig zijn wij al zeven wedstrijden ongeslagen….6 winstpartijen en maar één gelijkspel. Weer het getal zeven wat als roodzwarte draad door dit verhaal is geweven….Kortom!
Tijd om er een eind aan te breien. Veel zinnigs is er niet verteld. Laten we maar gaan voetballen, ik vind het maar niks zo’n vrije zaterdag. Ik gok op een ouderwetse 3-1 zege, maar met 2-0 maak je van mij ook al een tevreden man. Op naar overwinning nummer zeven van deze competitie. Joah, mag wel zo.
Veule wille en succes mannen!
(AD)
‘We're gathered here on hallowed ground. With voices raised, heads bowed down.
We're gathered here on hallowed ground. To sing this soul away’
Uut ‘Hallowed Ground ‘ van The Brandos.
Komende zaterdag keert Sportclub Lemele terug op gewijde grond in Mariënberg.
De groene grassprieten op het prachtige Westerpark zullen weer gaan kietelen onder de noppen van de blauwwitte spelers. De zoete geur van de overwinning op DKB’44 komt kriebelend de neusgaatjes in. Hier langs het kanaal proefde de mannen van trainer Klaas Mijnheer het zoet van het verdiende kampioenschap in de 4e klasse D. Het licht ging ’s nachts pas laat uit op sportpark ’t Zandeinde, de thuishaven van derdeklasser Lemele, wisten enkele ooggetuigen de volgende dag redelijk nuchter te melden. De kater huisde een etmaal later in beide dorpen. In het ene dorp van de gemiste kansen, het andere dorp had zich veel te veel gelaafd aan het gerstenat.
Dinsdag 12 mei gaat never nooit meer uit het collectieve geheugen van Lemele, in het jaar dat de club aan de voet van de Lemelerberg haar vijftigjarige jubileum vierde werd één van de absolute sportieve hoogtepunten uit de historie flink luister bijgezet. Na zeven jaar ballen in de 4e klasse was promotie eindelijk een feit! Ruim duizend, sommigen telden wel dertienhonderd man publiek, was de bewuste dinsdagavond inpandig op de grens tussen Beerzerveld en Mariënberg. Twee ploegen stijf van de zenuwen en Mariënberg die garen spinde bij de ongemeen spannende ontknoping in de 4e klasse.
Een penningmeester die lachte, een bar-vrijwilliger die vrolijk biertjes bleef tappen en tientallen vrijwilligers die weer eens lieten zien dat Wij, Mariënberg duzz…, binnen 48 uur een perfecte gastheer kunnen spelen. DKB kwam in de voorbereiding reeds buurten op het Westerpark, nu wonnen ze wel maar wat hadden ze dat graag op 12 mei jl. gedaan. Lemele is na ruim een half jaar afwezigheid komende zaterdag weer ‘back’ op de plek waar hun avontuur in de 3e klasse gestalte kreeg. Na tien wedstrijden vinden wij onze gasten op de 9e plek. Lemele is als wuivend riet, het buigt wel maar knakt nooit. Regelmatig leek Lemele deze competitie-jaargang verslagen….Maar worstelen is ook een kunst en ondanks een beste tegenwind kwam de ploeg steeds weer boven drijven. Je hebt pas van Lemele gewonnen als je het sportpark van hen af bent of als Lemele je terrein eindelijk heeft verlaten, wat ik oe brom! Het overkwam Juliana’32 de laatste wedstrijd. Een veilige voorsprong van 2-0 werd in de slotfase teniet gedaan door een Lemele wat niet snel de handdoek gooit. Vier gelijke spelen werden zo op bijna identieke wijze bij elkaar gesprokkeld. Lemele begon sterk aan de competitie en verraste vriend en vijand. Pas in het zevende duel werd voor het eerst verloren. Quick’20 stak een stokje voor de dadendrang en won met 2-0. Hierna was Lemele het even kwijt gezien de nederlagen tegen DZSV en Achilles Enschede. Wij kruisten de degens in competitieverband de degens voor het laatst in het seizoen 2003/2004 met elkaar. Het seizoen waar wij destijds promoveerden van de 3e naar de 2e klasse. Waar de opmars van de Westerparkbewoners begon onder de Breuk, toen Twix nog onder de naam Raider werd verkocht en Zaal Dijk ’s avonds wekelijks werd bezwangerd door vele jongens en meisjes uut Mainbarg en omstreken….Op 27 september 2003 wonnen wij thuis met 2-0. De return werd tevens een prooi voor de roodzwarten. Wij schrijven 10 april 2004 en Lemele wederom met 0-2 werd verslagen.
Kieken wat het wordt. Voorlopig zijn wij al zeven wedstrijden ongeslagen….6 winstpartijen en maar één gelijkspel. Weer het getal zeven wat als roodzwarte draad door dit verhaal is geweven….Kortom!
Tijd om er een eind aan te breien. Veel zinnigs is er niet verteld. Laten we maar gaan voetballen, ik vind het maar niks zo’n vrije zaterdag. Ik gok op een ouderwetse 3-1 zege, maar met 2-0 maak je van mij ook al een tevreden man. Op naar overwinning nummer zeven van deze competitie. Joah, mag wel zo.
Veule wille en succes mannen!
(AD)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten