'All the leaves are brown.And the sky is grey. I've been for a walk on a winter's day. I've been safe and warm If I was in L.A. California dreamin' On such a winter's day. Stopped into a church. I passed along the way. Well, I got down on my knees. And I pretend to pray. You know the preacher's like the cold. He knows - I'm gonna stay. California dreamin' On such a winters day.'
Uut 'California dreamin' van The Mamas & The Papas.
Weet niet wat het is. Maar droomde vannacht van Mama's en Papa's. Papa's die een brok in de keel krijgen als ze hun zoontje een veld in zien lopen waarop mini's van vijf jaar net willen beginnen met voetballen. Van een Papa die samen met zijn zoontje 's morgens een riedeltje zingt dat werkelijk nergens op slaat laat staan enige toonhoogte heeft. 'We hebben een cluppie....Cluppie....Dat heet Maaaaaaaa-riënberg....Marienberg, we komen uit het Oosten....Oosten en we zijn de kampioen.....' Alleen kampioen komt er nog niet zo gemakkelijk uit het bekkie....Maar bij het cluppie stroomt mij soms de tranen al over de wangen....Als ik scheel zou zijn, over de schouders, maar dat geheel terzijde....Neuh, droomde ook vannacht over een Mama. Niet mijn eigen, maar die van mijn lieve zoontje...Zo'n Mama die op een zondagmorgen wat dichter tegen dat ventje aankruipt als hij zachtjes door haar haar streelt. Mama's en Papa's, je hebt ze in alle soorten en maten....Ik ken er tientallen, nee wel duizenden en misschien wel honderduizenden......Heel veel mensen zijn papa's en mama's. Sommigen mogen er helaas niet meer zijn. Ik stond vanmorgen onder de douche en waste de shampoo uit de oogjes van Moos, samen zongen wij een liedje over een grote knuffelbeer, wij hadden elkaar vast en beide beren, de één groot, de ander klein knuffelden elkaar bijkans totdat de k van de nuffel werd afgesnoept....Deze week zijn sommige Papa's niet meer....Het staat er dan echt, pagina 2 , zwart omrand in de Toren. Het komt binnen, bijna dezelfde leeftijd. Twee kinderen die hier wel eens langslopen met een hondje aan de lijn.....Bam, Bam, Bam...Hij komt als een dubbeldekker bus binnen. Ik zie vrienden wanhopig naar een verklaring zoeken. Het kan zo maar zijn dat ik hem ooit heb zien fietsen.....En in mijn vrienden- en kenissenkring is de connectie naar die Papa die nu is gaan hemelen wel daar. Ongeloof, onbegrip....De klap komt nog, als een mokerslag zo hard.. Op zulke momenten besef ik wat voor een grote gelukszoeker ik toch ben. Knijp ik mijzelf altijd even in de armen....Hij was nu aan de beurt, wanneer ik....of jij...? Dat ik vandaag weer een Papa mag zijn, die er nog is, die vanmorgen met het kereltje onder de douche kan en misschien over een paar jaar wel dat HHC shirt zal aantrekken...De eerste keer zal het wennen zijn. Maar ik denk dat het Oranjezwart hem wel zal staan. Het is geen Roodzwart maar alleen bij een dominglabel gaat het iets bloeden zoals wij dat zegggen in vaktermen....Néé, veertig jaar thee met honing drinken maakt je 84 jaar en ik dank elke dag wel iemand op mijn blote knieën dat mien Mama er nog is. Ze ontrafelde gisteren terloops het geheim van haar gezondheid. Thee met Honing, Honing van de imker...in dit geval van Marienbergse bijen van Hans, Jan Hans. Dan vraag ik mij zo af, zou zo'n Papa ook thee met Honing elke dag hebben gedronken...Waarom mag hij er dan niet meer zijn en bijvoorbeeld mijn moeder wel. Wat als je voor de keuze komt te staan....Hij of zij.....Ik vind het moeilijk. Zou wel eens willen praten met iemand die daar over gaat....Wordt zo iets beslist per willekeur....Ik weet het niet! Wij hebben soms niets te kiezen en toch ook wel weer. Sommige mensen kiezen ervoor om afstand van iemand te nemen.....Je krijgt het achteloos te lezen op een appie...Ik schrik. Wat is er toch aan de hand, waarom kunnen sommige mensen geen Papa en Mama meer zijn....Sommige stoppen ze weg in de schuur en worden jaren later gevonden...Twee zielloze lichaampjes. Wat voor kronkel had je destijds in je kop dat je je kinderen achterlaat. Ik weet dat deze Papa en dan heb ik het niet over mijzelf nooit zijn kind in de steek zou laten.....en voorlopig schiet hij er geen steek mee op. Zijn kop vol met vragen en hij is zoekende naar waar hij ooit het contact verloor....Ik zoek contact tussen jou en mij....The Mamas & The Papas.....Je hebt ze allebei nodig om iets tastbaars te maken....Maar heel vaak gaat het toch ergens mis, soms tussen de papa en de mama....Maar ook vaak anders....Gisteren nog een galagrap na afloop van de wedstrijd, ze zijn een tweeling maar niet van dezelfde vader....Ik lachte pas tien seconden later, kwartjes vallen bij mij wel iets vaak wat later....Maar deze euro kwam binnen....en laat mij vertwijfelend achter. Je dacht mensen te kennen en dan verrassen ze je toch....Een Papa die geen verbindingsteken meer heeft met de Mama maar nu neemt nog iemand afscheid. Een hard gelag.....Vannacht droomde ik dat het goed komt. Ga op de knieën en bid naast weer een dag extra voor Mien Moe ook vandaag voor iets anders......Laat dromen geen bedrog zijn! Zo veel vraag ik toch niet altijd, maar laat me niet kiezen....Joah, mag wel zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten