'En ik doe het met liefde
Ik doe het met heel mijn hart
Ik hou van jouw ogen
Ik hou zo van jouw glimlach'
Uut 'Land van Belofte' van Frank Boeijen en Guus Meeuwis.
'Moos, schrijven?
Het jochie gaat op mijn plekkie zitten. 'Moos, Schrijven....Ja'. Mooi hè. Hij stelt de vraag en geeft ook zelf het antwoord al. Wacht niet op de goedkeuring van zijn vader of moeder. Duwt de laptop open terwijl zijn Papa de accu en de muis aansluit. 'Moos, schrijven....? En hij begint al te tikken met zijn kleine vingertjes. Hoe vaak heeft hij het mij al niet zien doen. Zondagmorgens na het ontbijt komt de vertrouwde zwarte tikgeit op tafel. Papa Schrijven? Terwijl hij opgaat in zijn eigen wereld ga ik op in de mijne. Beetje egoïistisch is het wel van mij. Wat er dan in mijn kop zit schreeuwt om aandacht. Zondagmorgen moet ik mijn gedachtengangen spuien. 'Moos, schrijven...?'. Terwijl de oude laptop deze morgen moeite heeft om een week Frankrijk van zich af te schudden tikken zijn vingertjes al en vertelt hij luid en duidelijk waarover hij gaat schrijven. Moos, maker van mooie dingen. Net was hij nog de koning want met Lego kan hij beter overweg dan zijn papa. Bij elk steentje wat hij bouwt aan zijn huisje gaan de handjes op elkaar en geven wij elkaar een grote High Five....Geen Baby High Five, dat is voor kleuters....Ajeto! God is goed hoor....Hij heeft ons grote bergen bezorgd, gedeponeerd in Frankrijk en zo en de afgelopen week heb ik zijn schoonheden nog eens goed bekeken. Kunstenaar hoor, die God van jullie. Maar is diegene die de zon bedacht ook diegene die ons de oorlog bracht. Lohues vroeg het zich ook al eens tientallen jaren terug af en ik moest er deze week aan denken. Dankjewel voor de Zon! Terwijl ik boven zat op bijna drieduizend meter hoog met een koud biertje in de warme zon. Ik keek omhoog, zal hij daar zitten. Zal daar The King zitten, gezeteld op zijn vertrouwde stoel. Zal hij daar zijn met veel van onze dierbaren. Deze week kwam er nog eentje bij. Hij was nog lang niet zijn tijd. Hij hoefde nog niet uut de tijd te weh'n. Maar Gerwin vond van wel. Hij zag het blijkbaar niet meer zitten op deze aarde. Ik moest daar aan denken....Welke afslag had hij gemist. Dacht daar aan vanmorgen, ik zag Moos spelen en bij elke bouwsteen keek hij mij aan of het goed was. Een architect zou een rolberoerte krijgen maar ik zag de villa wel gebouwd door Regeling. Wat krom is kan nog altijd rechtkommen, toch? Maar Gerwin rechtte in zijn ogen de rug. Nam afscheid van alles en iedereen die hem lief waren. Diegenen die hij ontzettend lief had waren hem al voorgegaan. Zijn moeder, mijn tante Riek en zijn vader, mien Ome Lenard...Jullie weten wel, die van ik heb ook nog een moat! Gerwin klopt één deze dagen aan bij zijn ouders. Terug op het oude nest maar weet hij wel wat hij achterlaat hier in het heden. Graven in het verleden heeft niet altijd zin, rendementen uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst. Ik weet het. Maar Gerwin, moest je gaan? Ik keek vanmorgen naar Moos en Moos naar mij. Een week Moos missen is al bijna niet te doen, laat staan zijn moeder er ook nog eens bij. Maar jij moet je kinderen voor altijd missen en zij jou. Waarom heb je niet aan toeters en bellen getrokken....Ik ken niet jou hele geschiedenis en ik weet zeker dat je niet alles goed hebt gedaan....Maar ik ook niet! Ik wou ook dat ik dingen anders had gedaan. Deze week nog, wou dat ik naar rechts was geskied in plaats van naar links. Maar het leverde mij alleen een kneuzing op....Wat jij deed levert zoveel meer op....Vragen, gemis en pijn in de harten van je kinderen en van je dierbaren. Van je lieve zusters, zwagers en oomzeggertjes. Wat moeten zij nu denken van het leven. Zij staan nog aan het begin maar dragen hun verdere leven een loden last met zich mee. Jij was toch ook maker van mooie dingen. Jij hebt iets moois op de wereld gezet. Jij hebt er voor gezorgd samen met de vrouw die je ooit liefhad dat dingen verder gaan. Van de bijen en de bloemetjes....Jij gaf iets door zodat de wereld een stukje mooier wordt. Ik ben ook maker van mooie dingen....Moos is ook maker van mooie dingen....Hij maakt de wereld mooier dat ie is. Hij weet nog niks van alle ellende die er dagelijks uit onze beeldbuis knalt....Land van Belofte. Frank Boeijen nieuwe CD. Hij is ook zo maker van mooie dingen. Jij, Moos, Frank, ik....Allemaal maker van mooie dingen. Maar had jij alles al afgemaakt. Denk het niet....Was het iets rusteloos in jou, kwam jij na verloop van tijd niet meer thuis? Ik zal geen oordeel vellen over mensen die moderne euthansie plegen. Die les heb ik wel geleerd. Ik kan niet in mensen kijken, niet in hun brein en in hun gedachtengangen.....Een reden dat ik ze vaak opschrijf....Het is een soort van therapie....Ik wil maker van mooie dingen blijven. Ik wil Sanneke lief blijven houden, ik wil Moos mooie dingen zien maken. Ik wil een biertje kunnen blijven drinken met mijn vrienden....Ik wil nog zoveel en ik weet dat niet alles mogelijk is. Boven op de berg met het koude biertje in mijn hand starend naar de zon bedacht ik mij het weer. Had God niet ergens een stokje voor kunnen steken....Heeft hij de zon uitgevonden maar ook de oorlog bedacht. Hij heeft de kennis boven zitten. Petrus is niet dom, neem ik aan en anders had hij jouw ouders om advies kunnen vragen. Jouw ouders die wisten waar de pijn en de kneep zat. Ik heb goed geslapen maar vanmorgen zag ik Moos mooie dingen maken en ik dacht....Potverdikkemei Gerwin wat bezielde jou...wilde je niet meer zien dat jouw kinderen elke dag mooie dingen maken. Het leven is niet altijd eerlijk, ik weet het.....Maar is het eerlijk van jou om er zo maar mee te kappen. Ik respecteer je beslissing maar snappen zal ik het nooit. Ik nam nog een slok op een grote berg, misschien wel de berg waar Mozes ooit van afliep....
Papa? Moos, schrijven....? Ja, het zou beter zijn. Een kind kent alleen de pijn van het missen, ziet op Skype zijn papa duizenden kilometers verder weg zitten. Maar de hemel is zover weg.
Vanochtend werd vannacht. Ik lag weer in de armen van mijn grote liefde. Het geluk gevonden, wat iedereen heeft of ooit had of waar ze weer naar op zoek zijn.....Dacht dat jij het ook weer had gevonden, de juiste weg gevonden in je geliefde auto's. Vannacht wilde ik haar niet loslaten. Ik had haar zo gemist. Vanmorgen wist ik het zeker. Zelfmoord is wel het laatste wat ik zou doen, bij Finkers klinkt het als een grap. Voor ons kwam het nu ernstig dichtbij en is het verre van grappig. Voor mij is het een no-go area, ik wil niet een tranendal achterlaten....Ik stond op de lange latten. Keek naar beneden en gleed de berg af. Schudde de ballast van mij af en nam mij voor op deze mooie dag mooie dingen te blijven maken. Net als San dat doet en net als Moos dat nu alweer doet. Het is en blijft een bijzonder kind.....! Moos, maker van mooie dingen. Joah, mag wel zo....Zo Bliede dat jullie er zijn. Amen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten