'If you start me up. I'll never stop. I've been running hot. You got me ticking gonna blow my top. If you start me up I'll never stop. You make a grown man cry.Spread out the oil, the gasoline. I walk smooth, ride in a mean, mean machine.Start it up. If you start it up. Kick on the starter give it all you got, you got, you got. I can't compete with the riders in the other heats. If you rough it up. If you like it you can slide it up, slide it up. If you start me up!'
Uut 'Start me Up' van The Rolling Stones.
Nog niet vaak gehad dat een nummer wat ik eigenlijk aan het einde van elk jaar wel een keertje draaide nu niet zo'n leuke lading kreeg. Had het eerst niet door, maar de zinnen van Adam Duritz kwamen nu binnen als een mokerslag bij heldere hemel. Het was bewolkt in mijn hoofd en de tranen stroomden mij gek genoeg over de wangen. It's a long december....and there are reasons to believe etc. etc. van The Couting Crows. Een kraai vloog weg vanaf de Schoutenflat tegenover ons, hij telde zijn zegeningen met de gevleugelde vrienden zwevend naast hem. Zocht de zon op en de stevige wind gaf hem het laatste zetje. A long December, was altijd het laatste nummer voordat ik de Sjam Party aanslingerde. Het eerste nummer waarmee wij het nieuwe jaar begroeten was toebedeeld aan de oude rockers van the Stones - Start me Up! Het gaf mij altijd een fijn gevoel, iets melancholisch. Ik was voor enkele minuten even in mijn eigen wereld. Besprak met de ogen dicht even het afgelopen jaar en bedacht mijn plannen wat ik wilde doen in het nieuwe jaar wat net was afgetrapt. Speelde de bal altijd meteen naar voren, verdedigen kwam later wel. De aanval is toch altijd de beste verdediging? Ik bereikte niet snel de zestienmeter, bleef altijd beetje hangen op het middenveld. Lekker veilig, de bal een beetje rondspelen. Als ik bal had hadden zij hem ook niet. Ach, ik dacht vroeger wel eens vaker wat. 2015, ik kijk er met gemengde gevoelens op terug, daar heb ik vorige week ook al over verhaald dus zal ik er jullie er nu niet meer mee vervelen. Soms is vooruitkijken beter dan dat de tranen biggelen over je schouders....Neem een duik in mijn zwembad. Daarom was het fijn om Finkers te horen praten, Lohues te horen zingen, Jochem te zien springen en lekker te tapassen bij Docks. Het is misschien vreemd maar de sneak preview van Daniel Lohues, en zijn nieuwe single, geven mij toch die vleugeltjes van kaarsevet, dat vliegtuig van papier....Nieuwjaarsnacht lieten wij een wensballon op, een mooi kado van een lieve vriendin en haar dito man. Het ging niet zoals het allemaal hoorde. De wind blies een paar keer het vuurtje uit. Maar bij de vierde poging vloog de ballon in brand. Het papieren vliegtuigje vatte tevens brand en even leek onze ballon niet de lucht te pakken die het nodig had. 3x keer raakte de wensballon met daarin onze twee wensen hardvochtig de stenen keien en het natte gras. Hoe symbolisch kon het zijn. Drie keer spatte onze nieuwe droom al uitéén in 2015 maar een nieuwe zucht wind, met een kraaiende kraai als aandachtig toeschouwer, deed de ballon in het nieuwe jaar, in 2016 het ruime sop kiezen. Binnen enkele seconden steeg de ballon naar grote hoogte. Heel lang konden wij het brandende wensballonnetje zien....Een laatste zucht wind blies mij wakker....Hey grote Beer, wakker worden. Het is een teken, ik keek eens naar boven, het zou toch niet dat the King hier een aandeel in had....? Dat hij even aan de knoppen zat in plaats van die ....Ja, wie eigenlijk. Ik kreeg binnen enkele dagen teveel tekens van bekende mensen als een Herman Finkers (wat was hij goed hè), Lohues en bijvoorbeeld een Thomas Acda. Die met hun woorden mij wisten te raken. Zelfs die spring in het veld, Jochem Myjer, gaf mij na drie jaar weer de boodschap mee. Finkers begon ermee, niet op oudejaarsavond, néé wij zagen de man uut Almelo nieuwjaarsavond en het tweede deel een dag later. De luikjes gingen op de eerste dag van het nieuwe jaar al vroeg dicht bij San en mij. Tussendoor twitterde Lohues dat het eerste nummer van zijn nieuwe plaat online stond. Ik dacht nog: Joah, het mag wel zo....Waarom weet ik ook niet. Maar ik bleef geloven in tekens deze dagen...Misschien wel mijn nieuwe geloof. Jochem bracht mij dik drie jaar terug toen hij met zijn show 'Even Geduld Aub' in de Voorveghter stond en wij er bij zaten te kijken. San hoogzwanger en ik met een stelling op mijn pink waar Epke trots op zijn geweest. Zo'n brug had hij nog niet vaak beklommen. Even dacht ik dat San spontaan zou bevallen op rij 4 van het knusse theater. Wij lachten ons destijds de ballen uit de broek en even was ik bang dat Moos om de hoek zou komen kijken...Gelukkig bleef hij nog ff zitten waar ie zat. Nu drie jaar later was het toch anders. Myjer moet je gewoon live zien en niet op de vaderlandse televisie. Finkers zagen wij ook niet live maar een dag en twee dagen later...Dat is gewoon beter en meer luister-tv. Hij was verstild mooi, ik hou van zijn woordgrappen. Daar is hij de meester in....Lohues, Finkers, Myjer, The Heinoos, Thomas Acda, de Wensballon, Docks met z'n overheerlijke tapas, San en Jawel mijn eigen Zoon Moos gaven mij flinke duwtjes vooruit. Moos gaf mij vanmorgen het laatste teken , notabene op de rand van onze badkuip. Op de wc die geparkeerd staat naast het bad krijg ik vaak de meest waanzinnige ideeën. Nu ook weer, het geeft mij 's morgens zo zittend op dat kleine kamertje het grootst denkbare ruimtelijke inzicht. Had het jochie het zo bedoeld of kon hij in de toekomst kijken..?? Tis een bijzonder kind moet je weten.....Maar gisteravond spelend in het immense grote bad (althans voor hem dan) had hij voor zijn mama en papa een mooi tafereel achtergelaten, misschien wel een verborgen boodschap of was het gewoon louter toeval? Hij had het verdriet gezien van zijn ouders over iets wat hij zelf ook nog niet kon bevatten...Hoe klein hij ook is, hij voelt de wereld perfect aan, deze is niet perfect daarom kan ons leven echt niet zinloos zijn, dank Herman! Ik geloof niet zo in toeval, ik geloof wel meer niet. Maar de wensballon zette mij in de eerste minuten van het nieuwe jaar op het juiste spoor. Start me up 2016....Moos gaf mij vanmorgen om klokslag 07.14 uur (voor u gewoon 14 minuten over zeven, San en ik weten wel beter) iets vruchtbaars mee....Hij had onze wens voor 2016 perfect achter elkaar gezet. Ik zei toch al, die jongen van ons is een bijzonder kind. Moos, wij gaan ermee aan de slag. Dat beloof ik jou....We zijn gereset...Niet langer achterom kijken, maar vooruit....Start me Up.
Niet alleen wensten wij nieuwjaarsnacht iets moois maar ook Moos, hij kan het nog niet zeggen, zingen lukt wel beter maar verstaan doen wij het niet altijd en daarom vertelde Moos het op zijn manier en beelde hij zijn en onze vurige wens voor 2016 maar uit met z'n speelkameroadjes (zie foto).....Dank je wel Moos! Joah, het mag wel zo....Alle eendjes......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten